Oh!! my sassy boss ตอนที่ 37 หน้า 1
หมอนิ่ม “4 ปีแล้วค่ะ?”
นายแม่ “4 ปี เงินชดเชยได้เท่าไหร่?”
นายแม่หันไปถาม ผอ เดช
ผอ เดช “น่าจะ 180 วันครับ”
นายแม่ “หือ ก็ไม่มากเท่าไหร่...เอาล่ะหมอนิ่ม เธอจะอยากทำงานที่นี่ต่อไหม?”
นายแม่หันไปถามหมอนิ่มเสียงเย็น ทำเอาหมอนิ่มที่กำลังโกรธ อยู่ สมองตื้อไปหมด เรียงลำดับเหตุการณ์อย่างไม่เข้าใจ สับสนอลม่านล้านแปด ทำไมนายตั้งคำถามเหมือนจะไล่เธอออก
หมอนิ่ม “เจ้านายหมายความว่ายังไงคะ?”
เธอถามเสียงเบา อยู่ๆ สถานการณ์พลิกเป็นดิ่งเหวแบบนี้ ทำเอากล้ำกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากเย็น ถามว่าตัวเธอนั้นผิดอะไรทำไมเจ้านายไม่พอใจเธอขนาดนี้ได้
นายแม่ “เรื่องที่เธอเอามาเล่าให้ฉันฟังวันนี้ มันก็มีทั้งเรื่องจริงและไม่จริง เห็นได้ว่า เธออาจจะตีไข่ใส่สีอะไรมาบ้าง ฉันก็ไม่รู้ ทำให้หมอที่นี่เสื่อมเสียชื่อเสียงได้ แล้วฉันดูจากการควบคุมอารมณ์ของเธอแล้ว เธอไม่สามารถเก็บอารมณ์ได้ตามวัยวุฒิของเธอ มันก็แสดงให้ฉันเห็นได้ว่าเธอกำลังป่วยทางจิต หมอที่ป่วยจะสามารถรักษาคนไข้ได้อย่างไร โรงพยาบาลฉันต้องการหมอที่ดีมีคุณภาพในการรักษาและแนะนำคนไข้ ทั้งร่างกายและจิตใจ แล้วฉันไม่รู้ว่าเมขลาทำอะไรให้เธอไม่ชอบขนาดไหน ฉันไม่สนหรอกนะ แต่ห้ามหาเรื่องเมขลาเด็ดขาด ไม่งั้น ฉันไล่ออกทุกคน”
สิ้นเสียงประกาศิต ทำเอาหมอนิ่มสตั้นไปครู่ใหญ่ ตัวเย็นวาบ ลงรูขุมขนและไขกระดูก เรื่องอะไรกัน..เราทำอะไรพลาดไป เรื่องเด็ดๆ แบบนี้เป็นใครก็ต้องยอมรับไม่ได้ทำไมฟังดูเจ้านายถึงได้เข้าข้างเมขลาขนาดนี้
ส่วนคนอื่นๆ ก็เช่นกัน เกร็งตัวหนาวสะท้านไปด้วย อึ้งไปไม่ถูกที่นายลงอาญาแบบไม่สนหน้าไหน ดูไม่ได้ลำเอียงยิ่งกว่า ผอ เดช เสียอีก
หมอนิ่มตาเหลือกลานไปไม่ถูก
หมอนิ่ม “เอ่อ...นายค่ะ ดิฉัน....ไม่ได้....”
หมอนิ่มไม่รู้จะสรรหาคำพูดอะไรมาพูดเพื่อแก้ตัวให้ตัวเอง
เมขลา “คุณแม่คะ พี่เขาอาจจะแค่เข้าใจผิดค่ะ อย่างทำรุนแรงขนาดนั้นเลยค่ะ ที่จริงเรื่องนี้ก็เรื่องเล็กน้อยเองนะคะ ถ้าปรับจูนทัศนคติได้ ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร แล้วอีกอย่างจะมาไล่หมอออกหมดโรงพยาบาล แล้วจะมีหมอทำงานให้เหรอคะ”
เมขลาชิงพูดเสียก่อนเมื่อเห็นท่าทางนายแม่จะเดือด
แต่ทุกคนสะดุดหูอย่างแรงกับสรรพนามที่เธอเรียกนายแม่ ว่า
“คุณแม่”
นายแม่หันมองหน้าลูกสะไภ้ที่มองหน้าใสชื่อ
นายแม่ “หมอเมข ไม่โกรธเหรอ ที่เขาเอาไปพูดเสียๆ หายๆ ขนาดนั้น”
หญิงสาวส่ายหน้า
เมขลา “ทุกคนที่อยู่ในสังคม ทุกคนมีปาก เป็นเรื่องปกติที่มีกระทบกระทั่งกันบ้าง หนูชินแล้วล่ะค่ะ”
แม่นาย “โถ แม่คุณ ก็เอาตามนั้น หมอนิ่ม นี่ฉันเห็นแก่หมอเมขหรอกนะ ถ้าคิดว่าจะทำงานที่นี่ต่อ ก็ปรับปรุงเรื่องนี้ด้วย”
ทุกคนฟังแล้วก็ให้โล่งอก ที่สถานการณ์เย็นลงได้ หมอนิ่มยิ่งรู้สึกเสียหน้าเข้าไปใหญ่ที่เมขลามาช่วยเธอ มองเธออย่างจะกินเลือดกินเนื้อ ยังคิดว่าเธอดัดจริตช่วยตน แล้วทำไมเจ้านายดูรักเอ็นดูเมขลาขนาดนั้น
แม่นาย “เอาล่ะ เรื่องนี้จบแล้ว ทุกคนออกไปก่อน ยกเว้น เมขลา ผอ...อ้อ โสม ช่วยบอกมดให้บอกซัพพายเออร์ที่มากับฉันมาประชุมที่ห้องนี้ด้วยนะ”
ป้าโสม “ค่ะ นาย”
ทั้ง 4 ออกมาจากห้องประชุม ยืนมองหน้ากัน ทำอะไรไม่ถูกอยู่ข้างหน้าห้อง ทั้งสับสน งุนงง และไม่เข้าใจ ถูกไล่ออกมาอย่างไวๆ หลังนายแม่ใช้มาตรการเด็ดขาดสรุปเอาเอง
น้ำฝน “หมอเมขนี่เด็ดสุดยอดเลย ใครแหยมก็ไม่ได้เชียวนะ ขนาดนายยังเข้าข้างเลย”
เด็กน้อยพูด ทำตาโตใส่หมอนิ่ม
หมอนิ่มที่ยังตั้งสติไม่ได้ กับเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งตกใจ ขวัญหนี และประมาท อายขายหน้า ราวกับถูกเมขลาตบหน้าจนหันซ้ายทีขวาที ที่ถูกนายตำหนิต่อหน้าทุกคน ยิ่งน้ำฝนที่ยังเด็กแล้ว ชื่อเสียงเธอป่นปี้แน่นอน
ป้าโสม “เอาล่ะ ไม่ใช่เรื่องของเด็ก ไปบอก มดให้บอก ซัพพายเออร์ มาพบนายเดี๋ยวนี้”
ป้าโสมทำเสียงดุ น้ำฝนเลยตัวลีบจากไป
ป้าโสมเดินมาตรงหน้าหมอนิ่ม
ป้าโสม “เอาล่ะหมอนิ่ม เรื่องวันนี้ถือว่าเป็นบทเรียนนะ เมขลาเป็นลูกรักของนาย ถ้าอยากอยู่ที่นี่ต่อ คงรู้ตัวนะว่าต้องทำตัวยังไง?”
ป้าโสมเอ่ยเตือนเท่านี้ก็หันไปพยักหน้าชวนป้าแป๋วออกมา ซึ่งป้าแป๋วก็แสนคันปากอยากจะถาม แต่ดูเหมือนป้าโสมที่สนิทกับนายและดูรักและเคารพนายแม่ยิ่งกว่าอะไรคงไม่ยอมบอกอะไรแน่เลยเดินไปด้วยเงียบๆ
หมอนิ่มหันมามองหน้าหมอเอก แม้จะยังขุ่นเคืองใจอยู่ก็เดินสบัดหน้าจากไป ทิ้งหมอเอกที่ยืนงงไม่เข้าใจการสนทนาเมื่อครู่มองประตูห้องประชุมแล้วถอนหายใจเดินไปอีกคน
เมขลานั่งอยู่ในห้อง 3 คน กับนายแม่และ ผอ
แม่นาย “คนอื่นๆ เขาไม่รู้ เดี๋ยวแม่อาจจะต้องประกาศให้คนที่นี่รู้แล้วล่ะ”
นางคุยกับลูกสะไภ้ เรื่องที่หมอนิ่ม เอาไปนินทา ไม่ใช่เรื่องเสียหาย แต่ต่างคนต่างมอง อาจจะไม่รู้สถานะ เลยกลายเป็นเรื่องโอละพ่อ
เมขลา “ช่างมันเถอะคุณแม่ พี่เขาก็อาจจะเคืองที่หนูชอบกวนอารมณ์เขาไปหน่อย เมื่อวานหนูก็นัดเขามารมยา แต่เรือนยาไทยปิด คงจะโกรธหนูแร่ะ”
เมขลาขำตัวเอง
แม่นาย “เรื่องแค่นี้เอง”
เมขลา “และอีกอย่าง ชีวิตพี่เขาน่าสงสารนะคะ บางทีเขาอาจจะอยากได้คนที่เข้าใจ เป็นเพื่อนเขา รับฟังปัญหาของเขา ทุกวันนี้เขาคงมีเรื่องทรมานหัวใจจนต้องแสดงออกมาแบบนี้ ถ้าเราเข้าใจเขา พยายามคุยกับเขาดีๆ เขาอาจจะเปิดใจให้เราก็ได้”
ผอ เดช มองหน้าน้องสาวแล้วยิ้ม เมขลาไม่เคยขึงขังโกรธใครจริงจัง อยากให้ หมอนิ่มได้ยินที่เธอพูดนัก คงจะจุกอกเป็นแน่ แต่ไม้แก่อย่างนั้นอาจจะต้องลุ้นกันอีกที
แม่นายยิ้มรู้สึกภูมิใจในตัวลูกสะไภ้
นายแม่ “เดี๋ยวสิ้นเดือน ฉันขอนัดประชุมหมอด้วยนะ ผอ”
นางหันไปสั่งผู้ใต้บังคับบัญชารับทราบ
ผอ เดช “ครับ”
วันที่: 3 ธันวาคม 2567 เวลา:8:17:15 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
