ดีมากๆ

เรื่องจริงนะคะ บางครั้งเคยบอกตัวเองว่า หมดและแต่ก็ทำให้เราได้ไปต่อทำต่อได้อีก

การเขียนบันทึกเป็นเรื่องดี
ถ้าผู้เขียนซื่อตรงต่อความเป็นมาเป็นไป
เป็นเรื่องดีทั้งแก่ผู้เขียนและผู้เกี่ยวข้อง

บางเรื่องที่บันทึกไว้เอามาอ่านอีกทีแทบฉีกทิ้ง ไม่รู้ตัวเองทำไปได้ยังไง ฮ่าๆๆๆๆๆ

จำได้เลยว่า สมัยหมิงๆเด็กๆ เวเลซเข้ามาอ่านบล๊อกของพ่อก๋าบ่อยเลยค่ะ ^^

เมื่อกี้ไปดูอีกที อ้าว โตเป็นหนุ่มแล้วหรือนี่

คงมีบันทึกมากกว่า 100 เล่มแน่ๆมังคะ
บันทึกของคุณก๋านี่

สวัสดียามเช้าค่ะ พี่ก๋า

การเขียนบันทึกทำให้เราเป็นคนชอบจดชอบเขียนจริงๆ ค่ะ
ครั้งแรกของเหม่ง คือ ตอนที่เรียน AUA อ.แหม่มขอให้เขียนส่ง
เหม่งเขียนไปอยู่ 2 บรรทัดค่ะ 5555555555555555555555
แหม่มบอกว่า แรกๆ ก็แบบนี้ อีกหน่อยก็จะเขียนคล่องขึ้นเอง
หลังๆ ก็เขียนไป 2 หน้ากระดาษค่ะ เหม่งเขียนไดอารี่เป็นภาษาอังกฤษ
บันทึกทุกเรื่องราวในชีวิต และความรู้สึก เรื่องแฟนเหม่ง
เหม่งก็ยังเขียนบ่นตั้งแต่สมัยที่ยังไม่ได้คบกันเลยค่ะ
กลับไปอ่านกี่ทีก็ขำก๊ากค่ะ ด่าไว้เยอะมาก 5555555555555
ว่าแล้วก็อยากกลับไปเขียนอีกค่ะ ไม่ได้เขียนนานมาก

เรื่องที่แฟนเป็นคนประหยัด ก็หยวนๆ ให้ได้อยู่นะคะ 5555
แฟนเหม่ง ครอบครัวเค้าเคยล้มละลายมาก่อนค่ะ ช่วงปี 39
จากคนรวยกลายเป็นคนจนแค่ข้ามคืน ล้มก่อนวิกฤติมาพอดี
ก็เลยใช้ชีวิตประหยัดกันทั้งครอบครัวค่ะ ยกเว้นเรื่องกิน
ที่จะสิ้นเปลืองกันสุดๆ ค่ะ เต็มที่เรื่องกินเสมอค่ะ 5555555

ผมว่านั่นแหละครับเสน่ห์ของการเขียนบันทึก
คือเอากลับมาอ่านอีกครั้งเหมือนได้ flash back เรื่องราวในวันนั้น บางทีก็ขำกับเรื่องราวที่เกิด บางทีก็ขำตัวเอง ว่าตอนนั้นเราทำไปได้ยังไง บันทึกเรื่องน้องหมิงคงเป็นความสุขของพี่ก๋า ที่อ่านเมื่อไหร่ก็ยิ้มได้เสมอ เพราะน้องก็โตขึ้นทุก ๆ วัน ช่วงเวลาที่เค้าเป็นเด็ก ทำอะไรขำๆ คงมีแค่ช่วงนั้นเท่านั้น และบันทึกจะช่วยให้ช่วงเวลาที่น่าจดจำอยู่กับเราตลอดไปน่ะครับ

งานเขียนชิ้นแรกที่อาจารย์ชมว่าดีมาก ต้องเป็นแรงบันดานใจ แรงกำลังใจให้พี่ก๋าสร้างสรรค์งานเขียนให้ดียิ่งขึ้นทุก ๆ วัน เหมือนเป็นการเปิดสกิลของพี่ก๋าแน่เลยครับ ^^

ชอบอ่านบันทึกที่น้องก๋าเขียน

สวัสดีค่ะน้องก๋า พี่กิ่งก็ชอบเขียนบันทึกสั้นๆเก็บไว้ในสมุดเล่มเล็กๆพกติดกระเป๋าไปเผื่อเจออะไรก็จดบันทึกไว้พอนานๆเข้ามาเปิดอ่านทำให้นึกออกว่าโห..เราเคยไปที่นี่มาแล้วมีเรื่องราวให้จดจำดีมากๆค่ะ

แต่เดี๋ยวนี้ไม่คอยได้จดบันทึกแล้วค่่ะใช้โทสับเปนส่วนใหญ๋ 555

โหวตงานเขียนนะคะ

ก้าวแรกในการเริ่มมันยากครับ แต่เพื่อได้ลงมือ มันมีหนทาง เกมือนบันทึกนี่ล่ะครับ จะเริ่มยังไง เริ่มที่ตรงไหน

ผมเคยเขียนไดอารี่ตอนมัธยมเหมือนกันครับ อาจารย์บังคับให้เขียน
แต่มาเขียนจริงจังก็ตอนเข้ามาบล็อกแก๊งค์ใหม่ ๆ พอใส่อารมณ์ความรู้สึกไปด้วย ผมว่ามีคนเข้ามาเม็นต์เยอะมาก ๆ เลยนะครับ
ก็เลยชอบบล็อกแก๊งค์ตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา พอกลับไปอ่านใหม่ แบบที่คุณก๋าว่าเลยครับ ยิ่งเวลาผ่านไป ความคิดก็เริ่มเปลี่ยนไป
เมื่อคืนลิเวอร์พูลชุดเล็กเอาชนะอาร์เซน่อลไป ชิงกับเชลซีละครับ ถ้วยลีกคัพ

บันทึกเรื่องชีวิต
มีเรื่องราวหลากหลายที่เขียน
ค่อยค่อยเติบโตขึ้น


แตงซื้อสมุดบันทึกครั้งแรกของตอนมัธยมค่ะ เขียนบันทึกเรื่องราวความรัก เวลาย้อนกลับไปอ่านก็ยิ้มได้เสมอ

การได้เข้ามาอยู่ในบล็อกแก๊งทำให้แตงกลับมาเขียนบันทึก


แตงกลัวเหมือนกันค่ะ กลัวว่าจะหมดเรื่องเขียน แต่เอาจริงๆ มันก็มีเรื่องให้เรานำมาเขียนได้เรื่อยๆ ถ้าเราอยากเขียนน่ะนะคะ

อย่างน้อยๆ การได้เขียนไฮกุ คอมเมนต์บล็อกพี่ก๋า แตงก็เอาไปลงบล็อกได้

จากบล๊อก

ไปเที่ยวกับครอบครัวมันดีมาก ๆ ครับ ยุ่งหน่อยแต่มีความสุขครับ ยิ่งเราออกมาอยู่ของเราเองซักพักแล้วการได้กลับไปใช้เวลากับครอบครัวมันดีมากครับพี่ก๋า

พี่ก๋ามีประสบการณ์แหละครับ 555555 กับการไปไหนที่มีเด็กไปด้วยจนน้องหมิงโต ไปไหนสบายแล้ว นี่ไปก็ต้องเอาหลานเป็นที่ตั้งนี่แหละครับ

บันทึกของพี่ก๋า น้องหมิงชอบไหมครับ อ่านแล้วเค้ารู้สึกยังไงบ้าง
ต้องรู้แน่ๆ ว่าพี่ก๋ารักเค้ามาก ๆ ^^

คนที่ชอบเขียนบันทึก
เวลาผ่านไป ต่อให้ 10 - 20 ปี ย้อนกลับไปอ่านเวลานั้น
มีนมีความสุขให้นึกถึงจริงๆ เจ้า
เหมือน fb มีช่วงเวลาวันนี้ในอดีต รินกลับเห็นว่า เวลานั้น ตัวเองโพสแบบนี้ทำไม
บ่นออกโพสได้ไง 555

คณก๋านี่ดีนะครับ ชอบจดบันทึกตั้งแต่เด็กเลยเขียนอะไรได้เยอะเลย


ผมนี่ตั้งแต่เด็กไม่ชอบการจดเลยครับ (ถ้าเขียนแสดงว่าโดนบังคับ ^^")
เวลาจำอะไรมักจะจำเป็นภาพ หรือจำทั้งเหตุการณ์มากกว่า
สงสัยเพราะอย่างงี้มั้ง เลยขี้เกียจเขียนบล็อกตามไปด้วย 55
เวลาทำบล๊อกผมมักจะทำเตรียมภาพก่อน เอาไปเรียงให้เรียบร้อย
สิ่งสุดท้ายที่ทำคือการเขียนข้อความนี่แหละ ^^"

คนรักการเขียน ก็มักจะรักการอ่านด้วยนะครับ เป็นของคู่กัน

การจดบันทึกนี่ เป็นเรื่องจำเป็น สมองเราจะจำได้เฉพาะ กิจกรรมที่ทำบ่อยทำซ้ำเป็นประจำ แต่บางเรื่องถ้าไม่ได้ทบทวน นานๆเข้าก็จะลืม

อ.เต๊ะ เป็นคนที่ชอบอ่าน แต่ ไม่ชอบเขียน ไม่ชอบบันทึก
การเขียนนี่พึ่งมาหัดเขียนตอนทำบล็อกนี่เอง แต่ก็เขียนไม่ค่อยเก่งเพราะได้ปีละไม่กี่บล็อกนะครับ555

ปล.โมเดอน่าเท่าที่สอบถามคนที่ไปฉีดมา น่าจะแรงที่สุด ในวัคซีนด้วยกันแล้วละครับ

แต่ก่อนเย็นเขียนลงสมุด
เดี๋ยวนี้บันทึกภาพไว้ใน FB ได้
หรือใน BG ก็ได้อยากอ่านเองก็ตั้งความเป็นส่วนตัวค่ะ

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

เรื่อง การเขียนบันทึก ครูก็เห็นว่า เป็นสิ่งที่ดี มีประโยชน์ จ้ะ
เพราะครูเองก็ชอบการบันทึก ครูเริ่มบันทึกตั้งแต่ตอนอยู่ ป.6 จ้ะ
แล้วก็บันทึกไปเรื่อย ๆ บางวันไม่มีเหตุการณ์สำคัญ ก็มีเว้นไปบ้าง
หลังเกษียณ ไปรื้อบันทึกเก่า ๆ มาอ่าน ก็ต้องขำตัวเอง ได้เห็น
พัฒนาการของการบันทึกนะตอนเด็ก ๆ ก็บันทึกแบบเด็ก ๆ วันไหน
ทะเลาะกับใคร วันไหนโกรธครู โกรธกับเพื่อน อะไรประมาณนั้น
พอโตขึ้นหน่อย แนวการเขียนก็เปลี่ยนไปเป็นบันทึกเหตุการณ์สำคัญ ที่เกิดขึ้น ภาษาก็มีการเปลี่ยนแปลงไปตามวัยที่โตขึ้น
ประาบการณ์ที่มากขึ้น
หลังเกษียณ ครูนำบันทึกการเรียบเรียงใหม่ ได้สองเล่มใหญ่
เลยนะ อิอิ อ่านแล้ว ก็ระลึกถึงความหลัง เป็นความสุขอย่างหนึ่ง
ของชีวิตเลยทีเดียว จ้ะ

โหวดหมวด งานเขียน ฯ

เรื่องเริ่มต้นนี้แม่นแต๊ ๆ เจ้า
ต้องลงมือเขียนแล้วถึงจะฮู้ว่าจะเขียนอะหยัง

เคยเขียนบันทึกสมัยมัธยม แต่ก็เป็นกิจวัตรประจำวันซ้ำๆ แล้วเลิกไป
มาทำงาน เล่นบล็อก ก็ยังไม่ได้เขียนเป็นเรื่องเป็นราว
เขียนไม่เก่ง ได้แต่ลงภาพ แค่เขียนเรื่องราวประกอบภาพก็สั้นๆ
เรื่องราวแต่ละสถานที่ก็ก็อปแปะ

จากเมื่อวาน กลางคืน ถึงเช้ามืด ฝนตกพรำๆทั้งคืน หลายๆพื้นที่เกิดอุบัติเหตุจากถนนลื่น
ผมตื่นขึ้นเพราะเสียงรถแหกโค้ง ชนเสาไฟแสงจันทร์ติดกับต้นสักข้างบ้าน คนขับแค่บาดเจ็บ

งานเขียนของคุณก๋าหลากหลายแนว
ขอให้คุณก๋ามีความสุขกับการคิดและเขียนไปนานๆนะคะ

มาดามเก่งจังค่ะเลี้ยงยีสต์เอง
คุณก๋าได้ทานขนมปังอร่อยๆแบบสดใหม่จากเตา
ขนมปังขาวนุ่มๆว่าจะหาสูตรหัดทำเหมือนกันค่ะ

ขอบคุณกำลังใจค่ะคุณก๋า
ฝันดีนะคะ

บันทึกเรื่องราวของคุณก๋า ดูว่าเอามาต่อยอด สร้างคุณค่าแก่ตัวเอง และเมื่อได้นำมาแบ่งปัน เรื่องราวเหล่านั้นดูว่าจะสร้างคุณค่ากับเรื่องราวที่ได้บันทึกเอาไว้ด้วยครับ

ชอบบันทึกเช่นกันค่ะคุณก๋า... แต่หลังๆความขี้เกียจความไม่มีระเบียบ
เข้ามาแทนฮ่า.... เลยเลิกทำอิอิ

สวัสดีค่ะน้องก๋า