เขียนเพราะรัก เขียนเพราะรัก ก่อนหน้าปี 2555 ผมเขียนงานในคอม ฯ เป็นส่วนใหญ่ แต่วันหนึ่งผมรู้สึกอยากกลับมาเขียนสมุดบันทึกอีกครั้ง เพราะในช่วงหลังสมุดบันทึกของผม ทำหน้าที่เหมือนสมุดจดคำคมมากกว่า เวลาผมอ่านหนังสือ ดูภาพยนตร์ แล้วเจอประโยคที่ชอบ ผมจะนำมาจดไว้ในสมุดบันทึกของตัวเอง ผมเริ่มลงมือเขียนเล่มแรก คือ “อภิรมย์คมคิด” เนื้อหาคล้ายคำคมสั้น ๆ เมื่อเขียนจนจบหนึ่งเล่ม .... เล่มสอง สาม สี่ ก็ตามมา ผมเริ่มสนุกและมีความสุขกับการเขียนอีกครั้ง คราวนี้ตั้งโจทย์เล่น ๆ ให้กับตัวเองว่า “เขียนทุกวัน” จากเขียนทีละเล่ม ผมเริ่มเปลี่ยนมาเป็นการใช้สมุดบันทึกเล่มเล็ก ๆ พกติดตัวไว้ตลอดเวลาพร้อมปากกาหนึ่งด้าม คิดอะไรได้ก็เขียนและจดลงไปในสมุดจดเล่มเล็ก ๆ นี้ก่อนกันลืม เพราะเวลาความคิดแวบขึ้นมา ถ้าไม่จดไว้เพียงครู่เดียวก็ลืม และจะมีประโยคใหม่ความคิดใหม่เข้ามาแทนที่ พอสมุดจดเขียนเต็ม ผมก็นำมาคัดลอกลงสมุดบันทึกเล่มจริงอีกครั้ง คราวนี้เขียนพร้อมกันทีละหลาย ๆ เล่ม แยกเป็น บทกวีธรรมมะ บทกวีที่เกี่ยวกับความรัก บทกวีที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับมุมมองและทัศนคติในการใช้ชีวิต บทกวีไฮกุแบบญี่ปุ่น บทกวีสามบรรทัดแบบแคนโต้ แนวคิดในการเลี้ยงลูก แนวคิดในการเป็นผู้นำ ความเรียง คำคมสั้น ๆ บทกวีแบบจีน ฯลฯ ผมคิด และเขียนทุกวัน แทบจะในทุกขณะที่ว่าง หรือมีความคิดแล่นผ่านเข้ามา การจดทำให้เราบันทึกความคิดแบบฉับพลันทันใดเอาไว้ได้ และเมื่อคัดแยกหมวดหมู่เสร็จ ผมนำมาจดลงไปในสมุดบันทึก จดเสร็จผมจะฉีกกระดาษจดทิ้งทั้งหมด เพื่อกระตุ้นให้ตัวเองเขียนงานใหม่ต่อไปให้ดีขึ้นกว่าเดิม การลงมือเขียนบันทึกความคิดอย่างต่อเนื่องยาวนาน ตั้งแต่ปี 2555 นับจนถึงปลายปี 2564 เป็นเวลา 9 ปีเต็ม ผมเขียนหนังสือจบเล่มไปทั้งหมด 90 เล่ม เล่มไหนเขียนจบ ผมก็นำมาพิมพ์ในคอมฯ เก็บไว้เป็นต้นฉบับในการทำบล็อก ด้วยวิธีเขียนแบบนี้ ทำให้ผมมีต้นฉบับสำรองล่วงหน้า ไว้ทำบล็อกไปอีกหลายปีเลยทีเดียว บางครั้งมีคำถามแวบขึ้นมาเหมือนกัน ว่าเขียนไปทำไม ? ผมตอบได้ทันทีว่าผมรักในการเขียน ผมเขียนด้วยความรัก เขียนด้วยความสุข สนุกกับการเล่าเรื่องผ่านการเขียนในรูปแบบต่าง ๆ และท้ายที่สุดผมหวังว่ามันจะเกิดประโยชน์กับคนอ่านบ้างไม่มากก็น้อย แต่โดยส่วนตัว ...ผมคิดว่าตัวเองนั้นได้ประโยชน์จากการเขียนมากมาย ทำให้มองเห็นตัวเองชัดเจนขึ้นผ่านงานเขียน ทำให้เกิดวินัยขึ้นในชีวิต การเขียนทุกวัน เหมือนการฝึกวิ่ง เขียนใหม่ ๆ เขียนได้ช้า คิดได้ช้า พอเขียนทุกวันเริ่มคิดเร็ว เขียนเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ผมยังไม่เคยรู้สึกเบื่อ หรือรู้สึกว่าไม่มีอะไรเขียนเลย เขียนออกมาได้เรื่อย ๆ และยังเขียนทุกวัน ปัจจุบันผมเขียนพร้อมกัน 5 - 7 เล่ม วันนี้อาจจะเขียนแคนโต้ อีกวันเปลี่ยนไปเขียนบทกวีธรรมะ เขียนบทกวีเซนเสร็จ อีกครู่อาจเปลี่ยนไปเขียนบทกวีความรัก วิธีนี้ทำให้ไม่เบื่อ และสนุกกับการเขียนมากกว่าการเขียนทีละเล่ม อยากลองดูบ้างไหมครับ มาเขียนหนังสือด้วยปากกาและสมุดกันเถอะ มันสนุกจริง ๆ นะครับ เหมือนได้กลับไปสำรวจความคิด ความรู้สึกของตัวเอง ผ่านตัวอักษรเหล่านี้ สุข เศร้า เหงา รัก ที่เขียนบันทึกไว้ วันหนึ่งมันก็จะกลายเป็นเสี้ยวหนึ่งของประวัติศาสตร์ในชีวิตของเรา เป็นบันทึกที่บอกได้ว่าเราเคยอยู่บนโลกนี้ ด้วยความคิดและชีวิตแบบใด   Create Date : 28 มกราคม 2565 22 comments Last Update : 28 มกราคม 2565 6:05:51 น. Counter : 1088 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณกิ่งฟ้า, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณSleepless Sea, คุณTui Laksi, คุณmultiple, คุณหอมกร, คุณอุ้มสี, คุณตะลีกีปัส, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณThe Kop Civil, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณทนายอ้วน, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณtuk-tuk@korat, คุณcomicclubs, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณnewyorknurse

เขียนเพราะ รักในการเขียน... ใช่ครับมีความสุขที่ได้เขียน เรื่องราว แง่คิดต่าง ๆ ไว้ดู ถ้าชิ้นไหนดีก็จะนำไปเผยแพร่ให้ คนที่สนใจได้อ่าน ลายมือคุณก๋าสวย งดงาม... ผมเดาเอานะว่า คิดแล้วเรียบเรียง ก่อนลงมือเขียน เมื่อก่อนผมก็นึกเรื่องแล้วเรียบเรียงในใจก่อนแล้วเขียน.. แต่ แหะ ๆ ใจร้อน(มั้ง) เลยใช้พิมพ์ดีดแทน ปัจจุบันสะดวกใช้ คอมพิวเตอร์พิมพ์ แล้วตัดต่อ ตัดทิ้งให้กระชับ... อันไหนออก ทะเล ก็ตัดทิ้งให้ตรง เป้าหมาย.. ระยะนี้คนเขียนและเข้ามาทักทายกันน้อยลง คงเป็นเพราะวิถี ชีวิตคน ซิวิไลซ์มั้ง เรา ๆ ยังคิดถึงเพื่อนก็เข้าทักทาย มีสัมพันธ์ด้านจิตใจ มีความเป็นมิตรกัน..ครับ ไม่ต่างคนต่างอยู่ 555   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 28 มกราคม 2565 6:24:33 น.

คนเราต่างจิตต่างใจกัน รักและถนัดชอบไม่เหมือนกันจริงๆ จนถึงตอนนี้ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เลย ว่าชอบเก่งทางไหน อ่านเขียนก็ไม่สำเร็จ ประดิษฐ์ประด้อยก้ไม่ใช่ทาง คิดได้แค่ตัวเลขรายรับรายจ่ายของแต่ละวัน ทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอัน นิ่งขึ้นเยอะตอนหลับค่ะ   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 28 มกราคม 2565 6:44:38 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า ขอบคุณที่ไปทักทายและให้กำลังใจแต่เช้าทุกวันนะคะ วันนี้น้องก๋าเขียนเรื่องเขียนเพราะรัก พี่กิ่งเห็นด้วยเลยค่ะ ถ้าเราเขียนบ่อยๆก็จะชินไปเองและเห็นอะไรแว่บมาในสมองก็จะจดบันทึกไว้ทันทีแบบนี้ดีมากๆค่ะทำให้เราไม่ลืม พี่กิ่งก่อนนี้จดบันทึกบ่อยมากจดไว้เป็นวันๆได้เป็นเดือนๆหมดไปเป็นหลายเล่มแต่พอย้ายบ้านหาไม่เจอเสียดายมากเพราะย้ายบ้านนี่ของจะเยอะยุ่งวุ่นวายพอมาจัดของโน่นนี่นั่นไม่รู้ว่าเอาไปไว้ตรงไหน พอจะเริ่มจดใหม่ก็ได้บ้างไม่ได้บ้างเพราะการทำงานบางทีเวลาทำให้เราข้ามขั้นตอนนี้ไปค่ะ แต่น้องก๋าเยี่ยมมากๆค่ะทำได้สม่ำเสมอถึง 9 ปีพี่กิ่งโหวต งานเขียนให้เลยค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 28 มกราคม 2565 7:34:09 น.

สวัสดีครับ ทักทายยามเช้าครับ ยินดีด้วยเช่นกันครับ   โดย: Sleepless Sea 28 มกราคม 2565 8:16:08 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า คือแนวคิดและปฎิบัติของนักเขียนเลยคร้า คุณก็าทำได้อยู่แล้วค่ะ มีวินัยท่ียอดเยี่ยมเลย เรียกว่า มีความสุขในสิ่งที่ชอบ รักในสิ่งที่ทำ... ชื่นชมมากๆ เป็นต้นแบบให้เรานำมาปรับใช้กับตัวเองได้ด้วยค่ะ ขอบคุณนะคะ มีความสุขตลอดวันนี้คร้า   โดย: Tui Laksi 28 มกราคม 2565 8:33:34 น.

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า บล็อกวันนี้ เป็นการเล่าถึงกลวิธีการเก็บข้อมูลเกี่ยวกับการเขียน หนังสือของก๋า นับเป็นกลวิธีเก็บข้อมูลที่เป็นขั้นเป็นตอน มีการจัด หมวดหมู่ด้วย นับว่า เป็นกลวิธีที่จะทำให้การเขียนหนังสือของเธอ ประสบความสำเร็จ ได้ข้อมูลพร้อม เขียนได้เร็ว มีเรื่องที่จะเขียนเพื่อ เผยแพร่ความรู้แก่สังคมได้เป็นอย่างดี ขอชมเชย จ้ะ เรื่องการอ่านหนังสือประเภทต่าง ๆ เมื่อพบเจอะเจอข้อความที่ เราชื่นชอบ ก็จะคัดลอกข้อความนั้น ๆ ไว้ในสมุดบันทึกของเรา ครูก็ ทำจ้ะ แต่ตอนนี้แทบจะไม่ได้อ่านหนังสือเป็นเล่มมานาน เลยไม่ได้ จดบันทึกอะไรมากมาย แต่ยังไม่เคยแยกเป็นหมวดหมู่ การอ่านงานเขียนของเธอครั้งนี้ ก็สามารถที่จะวิเคราะห์นิสัย ของเธอได้เป็นอย่างดี มีระเบียบวินัยมาก และที่สำคัญ คือ ความรัก ในการอ่านและการเขียน เพิ่มความขยัน อดทน อีกด้วย จ้ะ ชมจ้ะ โหวดหมวด งานเขียน ฯ   โดย: อาจารย์สุวิมล 28 มกราคม 2565 8:41:00 น.

ออกไปดูหนังกับคุณลูกบ้างคุณก๋า   โดย: หอมกร 28 มกราคม 2565 8:47:50 น.

โอ้ วันนี้ได้เห็นแขน เห็นมือ เห็นนิ้ว ครบเลยนะครับ แขนอวบนิดหน่อย แสดงว่าชอบกินของทอด 555 แต่ไม่เป็นไร ตัดหญ้าบ่อยๆเดี๋ยวกล้ามขึ้นเองนะครับ เรื่องงานเขียนนี่ อ.เต๊ะ ไม่ถนัด แต่ถ้ามีกระดาษ สมัยก่อนจะชอบวาดรูปเล่นครับ อะไรทำแล้วมีความสุขก็ทำไปครับ ความสุขอยู่รอบตัวเรา ไม่ต้องไปไหนไกล แค่อยู่กันพร้อมหน้าครอบครัว ไม่เจ็บป่วย แค่นี้ก็มีความสุขมากแล้วนะครับ   โดย: multiple 28 มกราคม 2565 8:53:51 น.

แมวน้อยโน๊ตไว้ในโทรศัพท์ค่ะ ทำบ้าง ไม่ค่อยต่อเนื่องเท่าไหร่ค่ะ ตอนนี้ก็เขียนรีวิวหนังสือในแอพgoodreadsค่ะ   โดย: Kisshoneyz 28 มกราคม 2565 10:12:35 น.

สุดยอด   โดย: อุ้มสี 28 มกราคม 2565 10:14:49 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ เคยเขียนทุกวันเช่นกัน เป็นประจำ ใช้สมุดธรรมดาๆที่นักเรียนใช้กันนี่แหละค่ะ หมดเป็นตั้งๆ แล้วมัดรวมเก็บไว้ ย้อนกลับมาอ่านอีกที บางเรื่องเราลืมหมดแล้ว แต่พออ่านบันทึก จึงนึกขึ้นได้ เขียนทุกอย่าง เป็นไดอารี่ประจำวันค่ะ ตอนนี้ก็ยังมัดรวมกันเก็บไว้ บางเรื่องก็เป็นเรื่องส่วนตัว บอกใครไม่ได้ แต่บันทึกเพื่อจำไว้ กันลืม คุณก๋าเก่งค่ะ นำมารวบรวมเป็นเล่มได้แยะ พี่เป็นไดอารี่ประจำวัน จิปาถะปนกันทุกเรื่องตั้งแต่เช้ายันนอน   โดย: ตะลีกีปัส 28 มกราคม 2565 11:36:01 น.

ตอนเข้ามาในบล็อกแก๊งค์ใหม่ ๆ ช่วงแรกผมเขียนไดอารี่ทุกวันเหมือนกันครับ รู้สึกสนุกมาก ๆ ยิ่งพอมีคนมาเม็นต์ด้วย รู้สึกดียิ่งขึ้นไปใหญ่ แต่พอไม่ได้เขียนทุกวัน มันเริ่มรู้สึกไม่อยากเขียน ไม่มีวินัยแบบคุณก๋าเลยครับ   โดย: The Kop Civil 28 มกราคม 2565 13:57:15 น.

ทำอะไรด้วยความชอบด้วยความรักผลมันออกมาดีแบบนี่แหละครับ แต่ที่แน่ๆ ผมเห็นความชอบ ความสุข ที่ได้ทำงานเขียนของพี่ก๋าครับ ทำให้สิ่งที่ชอบ สิ่งที่รัก ทำไปเถอะครับ ในงานเขียนของเราก็มีความเป็นเรา ตัวตนของเราอยู่ในนั้นครับ ^^   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 28 มกราคม 2565 15:24:45 น.

เดี๋ยวนี้เราสบายกันเดินไปครับ นึกอะไรขึ้นได้ก็กดบันทึกในโทรศัพท์ทันที เรียกดูก็ได้ แก้ไขก็ได้ เพราะโทรศัพท์ถือติดมืออยู่แล้ว จะว่าสะดวกก็ได้ แต่มันขาดเสน่ห์มั๊งครับ คิดถึงการส่งจดหมาย ไปรษณียบัตร Postcard ครับ   โดย: ทนายอ้วน 28 มกราคม 2565 15:54:57 น.

ไม่ค่อยได้เขียน เดี๋ยวนี้ลายมือไก่เขี่ยมากค่ะ   โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน 28 มกราคม 2565 16:28:42 น.

ต๋อนนี้จดเนื้อเพลง ลายมือมันแย่ขนาดเจ้า แต่ความเร็วยังพอได้อยู่   โดย: tuk-tuk@korat 28 มกราคม 2565 17:13:35 น.

เรื่องจริงนะไม่จดไว้เดี๋ยวก็ลืม ผมก็ใช้ไอเดียคล้ายๆ กันนี้ในการเขียนบล็อก เพียงแต่มันต่างกันตรงที่ของผมใช้สมุดเล่มเล็กๆ พกไว้ พอมีความคิดอะไรขึ้นมาก็จดไว้ก่อน แล้วค่อยเอามาขยายความในการเขียนบล็อกอีกที เคยไม่จดไว้กะว่าจะเอามาเขียน พอถึงเวลานึกออกแค่มีเรื่องจะเขียน แต่ไม่รู้เรื่องอะไร   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 28 มกราคม 2565 18:02:51 น.

ของแตงใช้วิธีพิมพ์ลงในสมุดบันทึกในมือถือ แล้ว copy จากมือถือลงบล็อก เดี๋ยวนี้ใช้มือถืออัปบล็อกมากกว่าโน้ตบุ๊ก ไม่ค่อยได้ใช้มือเขียนเลยค่ะ   โดย: comicclubs 28 มกราคม 2565 19:21:33 น.

จากที่บล็อก สมัยอยู่มหาวิทยาลัย ส่งจดหมายทุกวันครับ เค้าจะมีรถของไปษณีย์มาจอดบริการ เจอพนักงานไปรษณีย์บ่อยกว่าเจออาจารย์อีกครับ ฮ่าๆๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจให้บล็อก - บวดมันโอกินาว่า ด้วยนะครับ   โดย: ทนายอ้วน 28 มกราคม 2565 20:55:12 น.

สวัสดีครับน้องแตง พี่ก๋าสายตาแย่ลงเยอะครับ พิมพ์ในมือถือนี่ช้าเป็นหอยทากเลย 555 เลยถนัดเขียนและจดด้วยมือมากกว่าครับ อัพบล็อกด้วยมือถือนี่ทำไม่เป็นเลย 555   โดย: กะว่าก๋า 28 มกราคม 2565 22:14:04 น.

สวัสดีครับคุณก๋า ใดใดคือเป็นคนจัดระเบียบชีวิตได้ดีมากครับ เรื่องจดกันลืม เป็นจริงๆ นะครับ บางทีความคิดแล่นมาเมื่อไหร่ไม่รู้ตัว ถ้ามีสมุดข้างตัวคือดีมาก ถ้าไม่จดไม่วาดไว้ พอจิตใจคิดนู่นนี่ต่อ ก็ลืมเรื่องเก่าซะแล้ว ผมว่าการเขียนบนกระดาษ ช่วยเรียบเรียงความคิดได้ดีกว่าพิมพ์คอมนะครับ ผมว่าการลำดับจัดเรียงอักษรบนแป้นพิมพ์ มันมีอิทธิพลต่อการเรียบเรียงความคิดอยู่นะ เพราะมันสลับไปมาไม่ใช่ ก-ฮ ตามลำดับ   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 28 มกราคม 2565 22:15:13 น.

เขียนคำคมได้ทุกวัน เยี่ยมเลยครับ   โดย: สองแผ่นดิน 28 มกราคม 2565 23:34:04 น.