:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 13 :: :: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 13 :: เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า เนื่องจากสภาพอากาศไม่เป็นใจ ทั้งลม ทั้งฝน และหิมะที่ตกหนักลงมาอย่างหนักตลอดทั้งวันทั้งคืน ทำให้ไป่จิงเหวินเดินทางมาถึงเมืองหลวงล่าช้าไปจากที่คาดการณ์ไว้มาก เขาเริ่มตงิดใจตั้งแต่ผ่านประตูเมืองเข้ามาแล้ว นายด่านทั้งสองลอบมองตัวเขาไม่วางตา แม้จะรู้สึกตัวแต่เขาหาได้ใส่ใจไม่ ยังคงเดินเข้าไปในย่านการค้า เพื่อหาอะไรดื่มกินรองท้องบ้าง ด้านหน้ากำแพงร้านค้าแห่งหนึ่ง เขาเหลือบเห็นประกาศจับของทางการแปะไว้ รูปวาดหน้าตาคนร้ายดูคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก แต่พออ่านชื่อก็ทำให้รู้สึกตกใจ เพราะมันคือชื่อของเขานั่นเอง !!! ไป่จิงเหวินดึงแผ่นประกาศออกมาอ่านอย่างตั้งใจ “ประกาศจับเป็นหรือจับตาย นักโทษกบฏร้ายแรงของแผ่นดินไป่จิงเหวิน ผู้ใดพบเห็นหรือคร่ากุมตัวมาส่งทางการได้ จะได้รับรางวัลนำจับมูลค่ามหาศาล” “ตัวข้านี่นะเป็นกบฏ” ไป่จิงเหวินสับสนไปหมดแล้ว แต่เริ่มไม่แน่ใจว่าตัวเขาไปก่อเรื่องอะไรไว้บ้าง เนื่องจากตอนนี้เขาได้สูญเสียความทรงจำไปเกือบทั้งหมดขณะบรรลุวรยุทธ์ขั้นสูงสุดภายในถ้ำที่เทือกเขาคุนลุ้น ก่อนความคิดจะเตลิดเปิดเปิงไปมากกว่านี้ ชายหนุ่มหน้าตาคมสันผู้หนึ่งดึงรั้งแขนเสื้อไป่จิงเหวินเบา ๆ เมื่อหันไปมอง ชายหนุ่มคนนี้รีบกระซิบกระซาบกับเขา “ท่านพี่จิงเหวิน รีบตามข้ามาเถิด อย่าได้กล่าววาจาใดอีก” เขาสังเกตว่าเริ่มมีชาวบ้านเดินผ่านไปผ่านมา หันมาจับจ้องมองตัวเขาและแสดงท่าทางสงสัยพูดคุยซุบซิบตลอดเวลา ไป่จิงเหวินรีบเดินตามชายหนุ่มคนนี้ไปทันที เดินตัดทะลุซอกซอยวนไปเวียนมาจนลุมาถึงศาลเจ้าร้างแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ท้ายหมู่บ้าน “ไฉนเจ้าจึงทราบชื่อของข้า” ไป่จิงเหวินรู้สึกสงสัย ชายหนุ่มเบื้องหน้าทำหน้าตาประหลาดใจ “พี่จิงเหวินจำข้าไม่ได้จริง ๆ หรือ ข้าคือเว่ยเหยียนลูกน้องเก่าของท่านยังไงล่ะ” “ลูกน้อง --- ข้าเคยมีลูกน้องกับเขาด้วยหรือ ?” ไป่จิงเหวินยังคงงุนงงกับอดีตของตน “ดูท่าทางเหมือนพี่จิงเหวินจะจำความอะไรไม่ได้เลย ท่านรู้หรือไม่ว่าตนเองคือใคร ?” เว่ยเหยียนเอ่ยถาม “ข้าฝึกเพลงยุทธ์จนเกิดความจำเลอะเลือนชั่วขณะ บัดนี้ข้าจำอะไรไม่ได้เลยเกี่ยวกับตัวเอง เว้นเพียงไม่กี่เรื่องซึ่งข้ายังพอจดจำได้บ้าง แต่มันต้องเป็นเหตุการณ์หลังจากที่ข้าบรรลุเพลงยุทธ์แล้วเท่านั้น” ไป่เจิงเหวินเล่าตามความจริงที่ปรากฏ เว่ยเหยียนเผยรอยยิ้มประหลาด ยากจะคาดเดาความในใจ “เป็นเรื่องประหลาดมาก ที่พี่จิงเหวินไม่รู้ว่าตัวเองกลายเป็นนักโทษอุกฉกรรจ์ของแผ่นดิน ท่านฝ่าฝืนราชโองการ ตัดสินใจพลการรบทัพจับศึกกับอาณาจักรจิน ทั้ง ๆ ที่สองอาณาจักรตกลงหย่าศึกสงครามกันชั่วคราว มิหนำซ้ำท่านยังพ่ายศึกที่ผาดับพยัคฆ์จนทหารทุกนายตายสิ้น ทางการต้องการนำตัวท่านเข้ารับโทษประหาร ถึงขนาดมีป้ายประกาศจับติดเต็มไปหมด” ไป่จิงเหวินยิ่งฟังยิ่งสับสน นี่เขาก่อเรื่องไว้มากมายถึงเพียงนี้เชียวหรือ แต่ด้วยความสำนึกรับผิดชอบ เขาจึงกล่าวกับเว่ยเหยียนว่า “ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ข้าเห็นจะต้องเข้ามอบตัวกับทางการเพื่อรับโทษ ทั้ง ๆ ที่ข้าเองตั้งใจว่าจะอาสาช่วยเหลือบ้านเมืองในการเข้าร่วมรบต่อต้านทัพจินแท้ ๆ ” “ค่าหัวของท่านพี่ในตอนนี้มีมูลค่ามหาศาล ใครเห็นคงอยากจับท่านไปส่งทางการ เพื่อรับรางวัลนำจับเป็นแม่นมั่น ข้าคิดว่าท่านพี่ควรซ่อนตัวอยู่ในศาลเจ้าแห่งนี้สักพัก แล้วค่อยคิดอ่านหาทางแก้ไขสถานการณ์ต่อไปจะดีกว่า” เว่ยเหยียนแสดงความคิดเห็น ไป่จิงเหวินรับฟังอย่างเห็นด้วย “ท่านพี่พักผ่อนอยู่ที่นี่ก่อนเถิด เดี๋ยวข้าจะไปหาข้าวหาน้ำมาให้ท่านดื่มกิน โปรดรอสักครู่” “ขอบคุณเจ้ามากน้องเว่ยเหยียน รบกวนเจ้าแล้ว” ไป่จิงเหวินกล่าวคำขอบคุณอย่างจริงใจ เว่ยเหยียนหายออกไปราวหนึ่งชั่วก้านธูปหมด กลับมาพร้อมน้ำและอาหารสองสามอย่าง ไป่จิงเหวินรับมาดื่มกินด้วยความหิว แต่แล้วเกิดวิงเวียนศีรษะยิ่งนัก จนมิอาจนั่งทรงตัวได้ เขามองอาหารในมือ สายตาที่มองเว่ยเหยียนเริ่มพร่ามัว ร่างกายไร้เรี่ยวแรงจนมิอาจขยับตัว “เจ้าทำอะไรกับข้ากันแน่ หรืออาหารนี้จะมียาพิษ !” เว่ยเหยียนแสยะยิ้ม “สะใจข้ายิ่งนัก ตอนแรกข้ากลัวว่าเจ้าจะจำข้าได้ แต่เจ้าจำข้าไม่ได้จริง ๆ ด้วย ข้าเว่ยเหยียนถูกเจ้าทุบตีทำร้ายอย่างโหดเหี้ยม เพียงเพราะข้าเสาะหาดอกไม้ที่เจ้าต้องการนำไปมอบให้องค์หญิงชุนเหลียนไม่ได้ ข้าบาดเจ็บปางตายแถมถูกเจ้าขับไล่ออกจากกองทัพ ด้วยสาเหตุโง่เง่า วันนี้ข้าจะจับตัวเจ้าส่งทางการแล้วรับมอบเงินรางวัลนำจับ ฮ่าๆๆๆๆ --- ข้าจะแก้แค้นเจ้าให้สมกับที่เจ้าทำลายชีวิตข้า” พูดจบเว่ยเหยียนคว้าท่อนไม้ซึ่งวางอยู่ข้าง ๆ ตัว ฟาดเข้าไปเต็มแรงที่ศีรษะของไป่เจิงเหวิน สติของเขาดับวูบไปในทันที !!! .......................................... ท้องฟ้าแดงฉานราวกับถูกราดรดด้วยเลือด ไป่จิงเหวินเปลือยกายเคว้งคว้างลอยอยู่กลางหาว เบื้องหน้าคือมังกรท่าทางดุร้ายผิวดำขลับเป็นมะเมื่อม แววตาดุดันสีแดงกล่ำจ้องมองไป่จิงเหวินอย่างอาฆาตมาดร้าย มันจู่โจมด้วยกงเล็บแหลมคมขนาดใหญ่ ไป่จิงเหวินกระโดดตีลังกาหลบ ใช้เท้าถีบเข้าที่ใบหน้ามังกรเต็มแรง แต่มันหาได้เจ็บปวดไม่ กงเล็บซ้ายจิกเข้าไปที่ร่างของเขา ออกแรงบีบเต็มแรง ร่างของไป่จิงเหวินขาดกระเด็นออกจากกันทันที !!! แล้วเขาก็สะดุ้งตื่นขึ้นสุดตัว เหงื่อไหลโทรมกาย ใจเต้นตึกตัก ปวดร้าวไปทั้งศีรษะ ทั้งมึนงง ทั้งสับสน แต่เมื่อค่อย ๆ ลุกขึ้นมานั่งทรงตัวได้ ความจำที่เคยหายไปทั้งหมดของเขาก็คืนกลับมา ! “เหตุใดข้าจึงมาอยู่ในเรือนจำแห่งนี้” เขาพยายามทบทวนความจำ แล้วชื่อของเว่ยเหยียนก็ปรากฏขึ้นในวาบความคิด ไป่จิงเหวินสะบัดหน้าไปมาสองสามครั้ง ความมึนงงค่อยทุเลาลงไปจนเกือบหมด ร่างกายมิได้บุบสลายอันใด แต่มีโซ่ตรวนตรึงขาและแขนทั้งสองข้างของเขาเอาไว้ “เจ้าหนุ่ม...เจ้าตื่นฟื้นแล้วรึ ?” เสียงชายชราจากห้องขังด้านข้างดังขึ้นทำลายความเงียบ “ใช่ครับ...มิทราบท่านลุงเป็นใครหรือขอรับ ?” ไป่จิงเหวินสอบถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ “ข้าเป็นใครหาได้สำคัญไม่ แต่เจ้าซึ่งเคยเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ของต้าซ่ง กลับต้องประสบชะตากรรมเช่นนี้ ช่างเป็นเรื่องน่าเจ็บปวดยิ่งนัก” ชายชราผมขาวโพลนนั่งขัดสมาธิหลังพิงผนังห้อง เมื่อไป่จิงเหวินลอบสังเกต จึงพบว่าขาทั้งสองข้างของเขาด้วนกุดจนถึงโคนขา ! ชายชราบอกเล่าความเป็นไปที่เกิดขึ้น “เจ้าถูกจับกุมส่งตัวมาที่นี่ในสภาพสิ้นสติ นอนสลบนานสามวันสามคืน พวกผู้คุมพูดคุยเรื่องราวของเจ้าอย่างสนุกปาก ข้าเลยพลอยได้รับรู้เรื่องราวไปด้วย” “ใจจริง ข้าเองมีความต้องการมอบตัวต่อทางการอยู่แล้ว เพียงเผลอไว้ใจอดีตลูกน้องเก่า จึงพลาดท่าเสียที ถูกวางยาสลบและถูกทำร้ายจนหมดสติ” ไป่จิงเหวินเล่าเรื่องราวโดยมิได้มีความคิดแค้นเคืองเว่ยเหยียนแต่อย่างใด “ลองหันไปมองดูด้านซ้ายมือของเจ้าสิ ในกรงนั้นมีคู่กรณีที่เจ้าอาจคาดไม่ถึงอยู่ด้วย” ชายชราบุ้ยบ้ายให้ไป่จิงเหวินหันไปมองดู และเขาจำได้ทันทีว่าสองคนให้ห้องขัง นั่นคือ นายอำเภอหนานฉวนและแม่ทัพซึ่งเขาปราบปรามลงโทษจนพิการทั้งคู่ ! เสียงของชายชราดังขึ้นทำลายความเงียบ “ทั้งสองคนนั่นมิอาจเจรจาพาทีกับเจ้าได้อีกแล้ว มันโดนตัดลิ้น ตอกเล็บ บีบขมับ ทนรับการทรมานไม่ไหวจนกลายเป็นคนเสียสติไปแล้วทั้งคู่ วันพรุ่งนี้จะถูกนำตัวไปประหารตัดหัวเสียบประจานที่ลานประตูเมืองด้านทิศตะวันตก” ไป่จิงเหวินมองตามด้วยความเศร้าใจ แม้ทั้งสองเป็นคนชั่ว แต่การถูกลงโทษอย่างรุนแรงก็ทำให้เขารู้สึกสะเทือนใจ แวบหนึ่งอดคิดถึงชะตากรรมตัวเองไม่ได้ เขาอาจต้องถูกทรมานอย่างโหดร้ายจากการสอบสวนด้วยเช่นกัน “ระบบการสอบสวนและความยุติธรรมในบ้านนี้เมืองนี้ ช่างเหี้ยมโหดป่าเถื่อนเหลือเกิน ข้าถูกตัดขาทั้งสองข้าง เพียงเพราะจดบันทึกประวัติศาสตร์ตามความเป็นจริง อาลักษณ์อย่างข้า มิอาจบิดเบือนประวัติศาสตร์ด้วยการจารึกคำโกหกไว้ให้ลูกหลานจดจำ แต่เมื่อเขียนความจริงลงไป กลับกลายเป็นโทษทัณฑ์อำมหิต อีกสามวันข้าเองจะถูกบั่นหัวให้ต้องตายตกไปตามเจ้าสองคนนั่น ข้าหวังว่าเจ้าจะรอดนะพ่อหนุ่ม แม้ว่ามันเป็นไปได้ยากก็ตาม” ชายชรากล่าวขึ้นด้วยความสะเทือนใจจนอดร่ำไห้มิได้ ไป่จิงเหวินนั่งเงียบไป ใช้เวลาครุ่นคิดหาวิธีรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้า เขาไม่กลัวการทรมาน เพราะอย่างไรเสีย ยันต์เกราะเพชรและกำลังภายในลึกล้ำในตัว ย่อมป้องกันมิให้เกิดอันตรายได้แน่ โซ่ตรวนที่ตรึงแขนขา ออกแรงสะบัดเพียงนิด ย่อมขาดสะบั้นได้โดยง่าย หาได้คณามือไม่ แต่หากทำเช่นนั้นเขาต้องกลายเป็นนักโทษหนีการจับกุมไปตลอดชีวิต สิ่งที่สำคัญกว่านั้น หลังความทรงจำหวนคืนกลับมา คนแรกที่เขานึกถึงกลับเป็นองค์หญิงชุนเหลียน นางในดวงใจของเขานั่นเอง ป่านนี้นางจะเป็นไฉนหนอ ? ครั้นรับทราบข่าวว่าต้องไปอภิเษกสมรสกับเตมูบูจิน นางจะรู้สึกอย่างไร ? อีกทั้งความแค้นซึ่งยังมิได้ชำระความเรื่องการตายของพ่อแม่นั่นอีก ไหนจะต้องทดแทนบุญคุณของไคหมิงต้าซือและพี่น้องร่วมวัด ซึ่งยอมเสียสละชีวิตปกป้องเขาไว้ เพื่อให้มีโอกาสได้ใช้วิชาความรู้ปกป้องบ้านเมืองจากการรุกรานของพวกจิน บุญคุณความแค้นสุมรุมพัวพันกันเต็มไปหมดคล้ายกลุ่มด้ายสับสนพันกันวุ่นวาย จนเขาไม่รู้จะเริ่มต้นคิดจากเรื่องใดก่อนดี “ไป่จิงเหวิน” เสียงของชายชราดังขึ้นทำลายความเงียบอีกครั้ง “วาระสุดท้ายในชีวิตของข้ากำลังเดินทางมาถึง ข้าเกือบลืมเรื่องสำคัญที่อยากจะบอกเจ้า” ไป่จิงเหวินรู้สึกสนใจสิ่งที่ชายชรากำลังบอกเล่ายิ่งนัก “เรื่องอันใดหรือท่านลุง ?” “หลายปีก่อน ตระกูลเจ้าถูกฆ่าล้างโคตร ข้ามิรู้ว่าเจ้ารอดมาได้อย่างไร ทั้ง ๆ ที่เจ้าสมควรตายตกไปพร้อมกับพ่อแม่และทุกคนในบ้านสกุลไป่ เรื่องนี้ถูกเก็บเป็นความลับมานานเพราะมันโยงใยกับบุคคลสำคัญเหลือเกิน” ชายชราถอนใจหยุดเล่าเมื่อกล่าวมาถึงตรงนี้ “ใครเป็นผู้อยู่เบื้องหลังความคิดต่ำช้านี้หรือขอรับท่านลุง” ไป่จิงเหวินคาดเค้นคำตอบ “องค์จักรพรรดิ” ชายชราตอบกลับมาด้วยเสียงดังชัดถ้อยชัดคำ “องค์จักรพรรดิ !!!” ไป่จิงเหวินแทบไม่อยากเชื่อในคำตอบ “ใช่...องค์จักรพรรดินี่แหละเป็นผู้อยู่เบื้องหลังการสังหารโหดคนในครอบครัวของเจ้า ข้าได้อยู่ในห้องประชุมในวันนั้นด้วย ขณะนั้นพระองค์ยังเป็นรัชทายาทผู้รอสืบทอดราชบัลลังก์ แต่ด้วยความที่พระองค์เป็นคนดุร้าย เอาแต่ใจ มัวเมาในอิสตรีและหลงใหลในการดื่มน้ำจัณฑ์ ทำให้ข้าราชบริพารหลายคนทูลคัดค้านจักรพรรดิองค์ก่อนเรื่องการส่งมอบอำนาจ ขุนนางตงฉินซื่อตรงทั้งหมด 12 คนล้วนเสนอชื่อพระเชษฐาอีกองค์ให้ขึ้นครองราชย์แทน แต่ไม่ประสบความสำเร็จ หลังจากองค์รัชทายาทได้ขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิ ขุนนางทั้ง 12 คนต่างถูกกำจัดไปทีละคน จนเสียชีวิตทั้งโคตรเหง้า ไม่มีผู้ใดรอดพ้นคำสั่งปลิดชีวิตในครั้งนี้ได้เลย พ่อของเจ้าไป่อวี้จิงเป็นคนดีที่น่ายกย่องเหลือเกิน เราสองคนต่างคบหาเป็นสหายกันมาอย่างยาวนาน แรกที่ข้ารู้ความลับนี้ได้กล่าวเตือนไป่อวี้จิงแล้วว่าให้รามือเพื่อรักษาชีวิต แต่พ่อของเจ้ากลับบอกกับข้าอย่างกล้าหาญว่า แม้ต้องเสียชีวิต ก็มิอาจเสียสัจจะวาจาได้ เขาจึงกล้าทูลความจริงทั้งหมดกับจักรพรรดิองค์ก่อน เรื่องพฤติกรรมอันไม่เหมาะสมของจักรพรรดิองค์ปัจจุบัน น่าเสียดายเหลือเกินคนแวดล้อมในวังเกือบทั้งหมดเป็นพวกกังฉิน เห็นแก่ลาภยศสรรเสริญเงินทอง เป็นขุนนางซึ่งคิดแต่เรื่องเสพสุขซ่องสุมกำลังทหาร เพื่อใช้อำนาจกดขี่ข่มเหงประชาชนโดยไม่สนใจถูกผิด ราชสำนักจึงเสื่อมโทรมลงไปอย่างรวดเร็ว ข้าราชการที่ดีไม่อาจทนเห็นบ้านเมืองตกต่ำ พากันทยอยลาออกจากราชการหรือไม่ก็ขอย้ายตนเองไปอยู่ยังเมืองอันห่างไกล เพราะไม่อยากมีปัญหากับเหล่ากังฉินซึ่งครองเมืองเรืองอำนาจอยู่ในขณะนี้” ชายชราเล่าเรื่องราวหนหลังอย่างพรั่งพรู ไป่จิงเหวินแอบสงสัยอยู่ในใจ ในเมื่อจักรพรรดิเป็นผู้สั่งฆ่าล้างโคตรตระกูลของเขา แล้วเหตุไฉนจึงไว้วางใจแต่งตั้งเขาให้กลายเป็นแม่ทัพใหญ่ของราชวงศ์ซ่ง ชายชราจึงเฉลยความจริงให้ทราบ “ต้าหยวนเฟยพ่อบุญธรรมของเจ้าเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ต้าซ่ง เขารักเจ้ามากจึงสนับสนุนอย่างเต็มที่จนเจ้าก้าวหน้าในตำแหน่งหน้าที่การงาน ในเวลานั้นองค์เหนือหัวหาได้สนใจเรื่องราวของเจ้าไม่ เนื่องจากพระองค์ทรงลืมไปแล้วว่าได้กระทำอะไรกับใครไว้บ้าง หญิงงามและน้ำจัณฑ์เป็นเพียงสองสิ่งซึ่งพระองค์หลงใหล ขันทีและขุนนางโฉดต่างร่วมมือกันทอนอำนาจของพระองค์ทำหน้าที่ประหนึ่งพระเนตรพระกรรณ ออกคำสั่ง และแต่งตั้งบุคคลต่าง ๆ แทนองค์เหนือหัว เจ้าจึงรอดพ้นหายนะมาได้เรื่อย ๆ ยังไงเล่า” ชายชราถอนใจเฮือกใหญ่เมื่อเล่าจบ ก่อนจะพูดอะไรต่อไป เสียงไขกุญแจประตูคุกก็ดังขึ้น ทั้งสองระงับการพูดคุยในทันที ความเดิมจากตอนที่แล้ว ตอนที่ 1    ตอนที่ 2    ตอนที่ 3    ตอนที่ 4 ตอนที่ 5     ตอนที่ 6    ตอนที่ 7    ตอนที่ 8 ตอนที่ 9    ตอนที่ 10    ตอนที่ 11    ตอนที่ 12   Create Date : 26 สิงหาคม 2562 23 comments Last Update : 26 สิงหาคม 2562 6:13:06 น. Counter : 2853 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณหอมกร, คุณสองแผ่นดิน, คุณmultiple, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณJinnyTent, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณสันตะวาใบข้าว, คุณตะลีกีปัส, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณmcayenne94, คุณInsignia_Museum, คุณALDI, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก, คุณTui Laksi, คุณธนูคือลุงแอ็ด

โห..ขยันตื่นแต่เช้าเลย... สวัสดีตอนเช้ามืดครับ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 26 สิงหาคม 2562 6:26:15 น.

เก็บไว้อ่านยามราตรีจ้าคุณก๋า ขอบคุณที่นำลงมาให้อ่านนะคะ   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 26 สิงหาคม 2562 6:47:58 น.

กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog แหมเรื่องนี้ก็ยาวจังนะคุณก๋า   โดย: หอมกร 26 สิงหาคม 2562 7:07:02 น.

จันทร์สวัสดีครับ คุณก๋า ตามอ่านต่อครับ ยังเหลืออีก 16 ตอน ความลับฆ่าล้างครัวตระกูลไป่เปิดเผยแล้ว กุญแจประตูคุกเปิด องค์หญิงชุนเหลียนมาเยี่ยม(เดา55) ไป่จิงเหวินจะเป็นอิสระโดยวิธีใดน่าสนใจ ฆาตรกร+แหกคุก+ จอมยุทธ หรือได้รับอภัยโทษ รออ่านตอนต่อไปครับ   โดย: สองแผ่นดิน 26 สิงหาคม 2562 8:13:03 น.

สวัสดียามเช้าค่ะ   โดย: kae+aoe 26 สิงหาคม 2562 9:35:45 น.

อยู่ๆ ตัวเองก็กลายเป็นคนร้ายมีค่าหัวนี้คงเลยครับพี่ไป่ เมื่อไหร่จะได้ความทรงจำคืนก็ไม่รู้ จะได้ไปไล่ตบเกรียนพี่เตกันซักที ฉากวันนี้ทำผมคิดถึงเพลงเก่าๆ สมัยเด็กเพลงนึกครั้ง เพลงตลกดี MV ก็ตลก "ครั้งหนึ่งยังมีจอมยุทธ์ ออกเดินทางไปสุดฟ้า หวังเพื่อที่จะตามหา ยอดวิชาที่หายไป จะเอาไปแก้แค้นให้กับอาจารย์เค้า จะต้องเป็นเจ้ายุทธ์ และเค้าต้องยิ่งใหญ่ อังเอิญเกิดตกเขา บังเอิญมีกิ่งไม้ บังเอิญจคงรอดตาย บังเอิญคัมภีค์อยู่ที่นั่น!"   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 26 สิงหาคม 2562 9:48:14 น.

ปุ้งมาอ่านบล็อกแรกเลย อิอิ ภาระอันหนักอึ้งมาอีกระลอก ถูกตีหัวแล้วความทรงจำคืนมาครบถ้วน เป็นทางสองแพร่ง ระหว่างทำหน้าที่กตัญญูต่อพ่อแม่แก้แค้นให้กับตระกูล กับทำหน้าที่ศิษย์กตัญญู ทำตามคำสั่งของท่านอาจารย์ ที่ถ่ายทอดวิชาสุดยอดคำภีร์หื้อ หนักใจ๊แตนไปจิงเหวินแต้ ไหนจะองค์หญิงแห๋ม ไปจิงเหวินปิ๊กมาแล้ว แต่องค์หญิงกลับตัดสินใจจะไปแต่งงานกับเตมูบูจินตามคำสั่งของฮ้องเต้ ไป่จิงเหวินเอ๋ย มันเกิดมา ชะตะช่างผกผันโดยแท้ ติดคุกคราวนี้จะไผ๋มาจ๊วยแห๋มก่อน๊อ เดา (ขอเดา) ว่าเตมูบูจินส่งคนมาช่วยเหลือ เพื่อซื้อใจหื้อไปเป็นพรรคพวก คุณก๋าอู้ถูก เรื่องธรรมะ ถ้าถูกที่ถูกเวลา หื้อประโยชน์ได้เยอะเลยเจ้า ฟังซ้ำเต้าใด ความเข้าใจลึกซึ้งมากขึ้นเต้าอั้น   โดย: JinnyTent 26 สิงหาคม 2562 10:29:01 น.

ผมเคยเอาเพลงจอมยุทธ์ทำเป็น Stop motion ส่งอาจารย์วิชาคอมด้วยครับ 5555 สตอร์รี่มันได้   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 26 สิงหาคม 2562 10:48:15 น.

สวัสดี ยามสาย จ้ะ น้องก๋า มาติดตามอ่าน ไป่จิงเหวิน ว่า จะเป็นอย่างไร บ้าง ก่อนจะ ออกจากบ้านไปเรียนภาษาจีน อิอิ เรื่องกำลังดำเนินไปอย่างเข้มข้น น่าติดตามนะ ความจำ ของไป่จิงเหวิน กลับมาแล้ว เหมือนละครไทยเลย ที่ตัวเอก ความจำเสื่อมแล้วพอได้รับความกระทบกระเทือน ความจำก็กลับ คืนมาเหมือนเดิม น่าขอบใจลูกน้องเก่าเขา นะเนี่ย ห้าห้า ปม ความหลังที่ถูกฆ่าทั้งโคตรของไปาจิงเหวิน ก็ถูกเปิด เผยโดยเพื่อนร่วมคุกของไป่จิงเหวิน แล้วกษัตริย์ชั่วจะได้รับ โทษอย่างไร ไป่จิงเหวินจะรอดพ้นจากเคราะห์กรรมครั้งนี้อย่างไร รอติดตามตอนต่อไป จ้ะ โหวดหมวด งานเขียน ฯ   โดย: อาจารย์สุวิมล 26 สิงหาคม 2562 10:55:27 น.

วันนี้ได้อ่านย้อนหลังแล้วค่ะ ที่จริงอ่านทีละหลายๆตอนก็พอเก็บได้ เป็นเรื่องเป็นราวนะคะ พี่ไม่คุ้นกับนิยายแบบนี้ แต่ถ้าเริ่มอ่านแล้วก็ติดนิสัยครูอ่านงานนักศึกษา คือต้องอ่านจนจบทุกคำ วันนี้ยากจนแล้วนะคะ ต้องไปตอบแทนหนี้ค้างอยู่เยอะเลยค่ะ ขอบคุณที่ไปเฝ้าบ้านให้ด้วยค่ะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 26 สิงหาคม 2562 10:56:18 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ ความจำฟื้น เรื่องราวหนหลังคลี่คลาย ไปจิงเหวินจะทำเยี่ยงไรต่อไปกัับจักรพรรดิหนอ..   โดย: ตะลีกีปัส 26 สิงหาคม 2562 12:41:04 น.

มาอ่านต่อค่ะคุณก๋า อีกราวกี่ตอนคะนี่? บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 26 สิงหาคม 2562 13:11:54 น.

สวัสดียามบ่าย รวมเล่มค่อยอ่านเนาะ คนอารายเขียนทุกแนว   โดย: sunny-low 26 สิงหาคม 2562 13:41:36 น.

ความจำฟื้นมาแล้ว ต่อไปใครเสียความจำ ต้องลองฟาดด้วยไม้หน้าสามให้สลบดูบ้าง เผื่อจะกลับมาจำได้ แบบ ไป่จิงเหวินค่ะ   โดย: mcayenne94 26 สิงหาคม 2562 13:45:26 น.

สวัสดียามบ่ายๆค่ะคุณก๋า...   โดย: สันตะวาใบข้าว 26 สิงหาคม 2562 14:04:30 น.

เพื่อนมีบ่นว่า กลุ่มเราเรียบไปหน่อย หนูแอบเสียใจนิดๆ เพราะหนูเป็นคนวาด ...ซีแอบเม้าส์ค่ะ   โดย: kae+aoe 26 สิงหาคม 2562 14:42:28 น.

พระเอกของเรานี่ ศัตรูแยะทั้งแผ่นดินเลยจริงๆ เดินไปทางไหนคนก็จ้องจะเอาค่าหัว คนมัน hot ก็งี้แหละ555 นี่โชคดีที่ได้ติดคุกนะครับ ไม่งั้นไม่รู้ความจริง ว่าใครฆ่า พ่อแม่อีก นี่ถ้าติดนานอีกซักหน่อย เผลอๆอาจจะเจอผู้เฒ่า จอมยุทธ์ ถ่ายทอด เคล็ดวิชาให้อีก แหงๆเลย นะครับนี่ 555   โดย: multiple 26 สิงหาคม 2562 14:49:11 น.

ขอสารภาพว่ายังไม่ได้อ่านเลยค่ะ เอาไว้ชีพจรไม่ลงเท้า แล้วจะมาตามเก็บนะคะ   โดย: ALDI 26 สิงหาคม 2562 16:21:41 น.

สวัสดีครับคุณก๋า ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ ไป่จิงเหวิน นี่ผมอ่านดูแล้วน่าสนใจดีนะครับ แต่นี่ถึงตอนที่ 13 แล้ว ผมคงตามอ่านไม่ไหว แหะ ๆ ^^ ป.ล. หมิงเล่นกีต้าร์ Canon in D ได้ด้วย เก่งจังครับ ผมฟังอย่างเดียว เล่นไม่เป็นเลย :D Johann Pachelbel คนแต่งเพลงนี้เป็นชาวเยอรมัน ถ้าไม่มีใครเขียนข้อมูลไว้ ผมก็อ่านชื่อเค้าไม่ถูกเหมือนกันครับ ^^"   โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก 26 สิงหาคม 2562 21:27:12 น.

ทักทายคุณก๋าและแวะมาอ่านตอนใหม่ โอ้ว...ได้รู้ความจริง+ความจำในอดีตกลับมาซะทีค่ะ เร็วดีค่ะคุณก๋า -ขอบใจท่านลุงในคุกด้วย ...ตื่นเต้นต่ออีกละ เสียงกุญแจคุกถูกไข สงสัยถึงเวลาของท่านลุงจะถูกประหารละ จิงเหวิน...จะช่วยไว้ทันหรีอไม่หนอ รอลุ้นตอนหน้าคร้า   โดย: Tui Laksi 26 สิงหาคม 2562 22:21:57 น.

ผมพอจะเดาได้ว่าโดนวางยาตั้งแต่ไปหาน้ำหาอาหารให้ แล้วก็โดนจับจริงๆ 555   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 26 สิงหาคม 2562 23:26:02 น.

มาเจอลูกน้องช่วย... โดนหักหลังตามคาด ตอนนี้ศัตรูยกระดับไปเป็นจักรพรรดิแล้ว แต่ก่อนจะคิดว่าจะล้างแค้นยังไง คงต้องคิดว่าจะออกจากคุกไปได้ยังไงก่อน ตอนนี้เน็ตบ้านเจ๊ง มือถือเม้นท์ไม่ถนัดง่าาาา   โดย: ชีริว IP: 184.22.165.49 26 สิงหาคม 2562 23:39:30 น.

สวัสดียามเช้าครับ คุณกะว่าก๋า ระยะนี้ลุงแอ็ด กำลังคิดวางแผนท่องเที่ยวเมืองไทย ให้ทั่วครับ โดยจะเริ่มจากกทม.ก่อน จะเป็นการท่องเที่ยวแบบค่อยเป็นค่อยไป ไม่รีบร้อนอะไร? สะดวกระยะใหน? ก็ไปตามนั้นๆ จังหวัดของคุณก๋า ก็อยู่ในแผนท่องเที่ยวด้วยครับ แต่ลุงแอ็ดจะเริ่มที่จังหวัดน่านก่อน ในต้นปี2563   โดย: ลุงแอ็ดชวนท่องเที่ยวไทย (สมาชิกหมายเลข 4365762 ) 27 สิงหาคม 2562 4:20:20 น.