:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 8 ::
:: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 8 ::เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า
ไคหมิงต้าซือมิคาดคิดเช่นกันว่าจะได้กลับมาพบกับไป่จิงเหวินอีกครั้งในสภาพการณ์เช่นนี้ ข่าวความพ่ายแพ้อย่างย่อยยับของกองทัพต้าซ่งในสมรภูมิดับพยัคฆ์ล่วงรู้มาถึงตัวท่านอย่างรวดเร็ว แม้มิสนใจสภาพบ้านเมืองและการปกครอง แต่ก็มิอาจตัดขาดแสร้งว่าไม่สนใจใยดีในสุขทุกข์ของประชาชน ทัพจินได้ชัย ไม่ได้หมายความว่าทุกอย่างจะสงบ มันกลับกลายเป็นก้อนพายุทะมึนดำ พร้อมถาโถมทำลายต้าซ่งให้ย่อยยับไปทั่วทั้งแผ่นดิน กิตติศัพท์ในเรื่องความโหดเหี้ยมของทัพจินเป็นที่เลื่องลือยิ่งนัก เข้าที่ไหน ที่นั่นวอดวาย ชนะศึกที่ไหน ที่นั่นเต็มไปด้วยการปล้นชิง การเผาทำลายบ้านเมือง การข่มขืน และการเข่นฆ่า
อารามหมื่นลี้เองหาได้รอดพ้นภัยสงครามไม่ ถึงแม้วัดตั้งอยู่บนยอดเขา แต่เรื่องราวของไคหมิงต้าซือ กลับถูกกล่าวขานยกย่องเสียจนเลิศลอย จนใครผู้ใดก็ตามหากคิดฝันอยากเป็นใหญ่ในใต้หล้า ย่อมอดใจมิได้ที่จะปรารถนาครอบครองคัมภีร์มังกรพยัคฆ์บูรพาและพิชัยยุทธ์สงครามต้าซ่งของท่าน
สองเดือนที่แล้วข่านแห่งอาณาจักรจินส่งคนขึ้นมาถึงอารามหมื่นลี้ ขอคัดลอกคัมภีร์สำคัญทั้งสอง ไคหมิงต้าซือได้แต่ปัดปฏิเสธไปด้วยความสุภาพ ท่านตอบตัวแทนจินข่านไปว่า วัดแห่งนี้มีแต่ความสงบ ตัดขาดจากเรื่องวุ่นวายทางโลก หาได้มีคัมภีร์ทั้งสองเก็บซ่อนไว้ไม่ ตัวแทนของจินข่านแสดงความผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด พร้อมทิ้งคำพูดสุดท้ายไว้ในเชิงข่มขู่ว่าหากไม่มอบคัมภีร์ให้อาณาจักรจิน เห็นทีวัดแห่งนี้จักต้องพบกับกาลวิบัติเป็นแน่แท้
...................................................
ไป่จิงเหวินในวันนั้นขึ้นมายังอารามหมื่นลี้เพื่อถามหาคัมภีร์สำคัญทั้งสอง แต่สุดท้ายกลับถูกปลายตะเกียบไม้ของท่านไคหมิงต้าซือสกัดจุดฉาอี้เหวย จนต้องนอนนิ่งเป็น ผักเน่านานหลายเดือน ดีที่ได้เหลียนหู่ศิษย์น้องคอยช่วยเหลือ
สุดท้ายหลังสาบานเป็นพี่น้องไม่ทันขาดคำ เหลียนหู่กลับถูกคร่าชีวิตโดยทหารกองทัพ จินซึ่งบุกขึ้นมายังอารามหมื่นลี้ เพื่อมุ่งหมายครอบครองสองคัมภีร์นี้ให้ได้ เหลียนหู่ถึงกับยอมแลกชีวิตของตนเพื่อปกป้องชีวิตไป่จิงเหวินเอาไว้
ในโถงถ้ำลึกลับไป่จิงเหวินฝึกฝนวิชามังกรพยัคฆ์บูรพาอย่างหักโหม จนธาตุไฟเข้าแทรก เมื่อฟื้นจากการสลบไสล ความทรงจำครั้งก่อนเก่าของเขาถูกลบหายไปจนสิ้น เหลือเพียงความทรงจำสุดท้ายก่อนพลัดตกลงมายังถ้ำแห่งนี้ นั่นคือ ภาพการเสียสละชีวิตของเหลียนหู่เพื่อปกป้องตัวเขา และข้อความในจดหมายสั่งเสียของไคหมิงต้าซือ
ไป่จิงเหวินหลับตานั่งสมาธิโคจรพลังภายในอีกครั้ง ด้วยสภาวะดำดิ่งลึกลงไปในจิต ตัวตนพลันสลายกลายเป็นหนึ่งกับสรรพสิ่ง เขารู้สึกราวกับร่างกายป่นสลายไปเป็นอากาศธาตุ ไร้ตัวตน ไร้การดำรงอยู่ ไม่มีความดี ความเลว ความชั่ว มีเพียงแสงสว่างเรืองรองเจิดจ้า
แล้วไป่จิงเหวินก็หยุดหายใจในฉับพลันทันใด !!!!
………………………………..จิตสู่จิต จิตไร้รูปลักษณ์ รูปลักษณ์ไร้จิต ไร้การกระทำ มุ่งสู่ความว่าง สรรพสิ่งคือหนึ่งเดียว หนึ่งเดียวคือสรรพสิ่ง จริงคือลวง ลวงคือจริง ทุกสิ่ง คือ หนึ่งสิ่ง หนึ่งสิ่ง คือ ทุกสิ่ง หาใช่สิ่งใดทั้งนั้น จิตเดียว คือ ทั้งหมด ทั้งหมด คือ จิตเดียว............................................
ถ้อยประโยคดังกล่าวผุดขึ้นมาในห้วงความคิดของไป่จิงเหวิน เหมือนเขาลอยละล่องอยู่ในสุญญากาศอันเวิ้งว้าง ไม่มีชั่วขณะแห่งกาลเวลา ไม่มีสิ่งใดเลยให้กอบเก็บ แม้แต่ความเป็นตัวตนมั่นหมายก็ไม่มี ไม่มีแต่การเกิดกาย ไม่มีแม้กายที่เป็นสิ่งสมมุติ ไม่มีความเป็นความตาย ทุกข์ทั้งหมดซึ่งเคยแบกรับไว้ในใจตั้งแต่เด็ก พลันสลายหายไปพร้อมกับตัวตนที่ละวางได้ ไร้ความอยาก ไร้ภาระหน้าที่ ไป่จิงเหวินไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้มาก่อนในชีวิต อิ่มเอิบเนิบนาบ เปี่ยมสุขจนไม่อยากรับรู้เรื่องราวทางโลกอันใดอีก แต่ในเสี้ยววินาทีนั้นเองแสงสว่างรอบตัวพลันหายไป ความมืดเข้ามาแทนที่ในพริบตา ไป่จิงเหวินถึงกับสำลักอากาศ ไอขลุกขลักออกมาไม่หยุด ลมหายใจหวนคืนกลับมาอีกครั้ง เขาตื่นลืมตามองดูรอบตัว ที่แท้เขายังนั่งอยู่ในโถงถ้ำ มีชีวิตและยังหายใจอยู่ !!!
……………………………………..
ไป่จิงเหวินค่อย ๆ ขยับกายลุกขึ้นยืน ความรู้สึกแปลกใหม่เกิดขึ้นกับตัวเอง รู้สึกถึงพลังมหาศาลซึ่งเคลื่อนผ่านจุดสำคัญต่าง ๆ ในร่างกาย กล้ามเนื้อทุกมัดหนั่นแน่นสมบูรณ์ กระดูก เส้นเอ็น ราวถูกสร้างขึ้นใหม่ด้วยเหล็กด้วยหินผา จิตใจฮึกเหิมเปี่ยมล้นกำลังใจอย่างบอกไม่ถูก
เขาค่อย ๆ หายใจเข้าออกช้า ๆ เดินพลังลมปราณไว้ที่ฝ่ามือ ก่อนซัดพลังไปที่ผนังหินด้านขวามือ สิ่งที่ไม่น่าเชื่อบังเกิดขึ้นแก่สายตาตัวเอง เพียงแค่ลมปราณซึ่งซัดจากฝ่ามือ แรงลมยังสร้างความเสียหายรุนแรงให้กับผนังหินแกร่งจนระเบิดเป็นรู เขาเดินพลังเข้าสู่ฝ่ามือซ้ายอีกครั้ง แล้วกระโจนใช้กำปั้นซ้ายซัดไปที่ผนังอีกจุดเต็มแรง
“เปรี้ยง !!!” หินแตกกระจายเป็นวงกว้าง แต่นิ้วมือของเขากลับไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน
ไป่จิงเหวินรู้สึกอัศจรรย์ใจกับการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย เขาลองโคจรพลังไว้ที่เท้าทั้งสองข้าง เพียงออกแรงเล็กน้อย ก็กระโดดสูงขึ้นไปราวกับนกบิน ตีลังกาสามตลบแล้วจึงค่อยร่อนลงพื้นอย่างแผ่วเบา มิต้องสงสัยเลยว่าบัดนี้เขาได้บรรลุสุดยอดวิชามังกรพยัคฆ์บูรพาเรียบร้อยแล้ว !!!
............................................
ภารกิจต่อไปของเขาย่อมเป็นการปกป้องบ้านเมืองให้พ้นจากภัยคุกคามของอาณาจักรจิน ไป่จิงเหวินลืมไปแล้วว่าตัวเองได้ก่อโทษมหันต์ ทั้งขัดราชโองการที่ให้ถอนทัพ ทั้งนำทัพย่อยยับปราชัยศัตรูจนหมดรูป โทษภัยครั้งนี้ย่อมหนักหนาถึงขั้นประหารชีวิตโดยมิพักสงสัย !!! แต่เขาจำอะไรไม่ได้เลยที่เกี่ยวกับเรื่องราวในอดีตของตน รู้เพียงอยากนำความรู้ความสามารถกอบกู้บ้านเมืองให้ได้อีกครั้งเท่านั้น !ความเดิมจากตอนที่แล้วตอนที่ 1 ตอนที่ 2 ตอนที่ 3
ตอนที่ 4 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6
ตอนที่ 7
Create Date : 21 สิงหาคม 2562 |
|
21 comments |
Last Update : 21 สิงหาคม 2562 6:14:35 น. |
Counter : 2828 Pageviews. |
|
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณหอมกร, คุณสองแผ่นดิน, คุณอุ้มสี, คุณTui Laksi, คุณJinnyTent, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณสันตะวาใบข้าว, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณThe Kop Civil, คุณธนูคือลุงแอ็ด, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณmultiple, คุณtuk-tuk@korat, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณเริงฤดีนะ, คุณhaiku, คุณตะลีกีปัส, คุณnewyorknurse |
| |
โดย: หอมกร 21 สิงหาคม 2562 7:27:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: อุ้มสี 21 สิงหาคม 2562 9:47:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: kae+aoe 21 สิงหาคม 2562 13:38:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: multiple 21 สิงหาคม 2562 17:27:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณต่อ (toor36 ) 22 สิงหาคม 2562 0:05:28 น. |
|
|
|
| |