:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องเสือย้อมแมว ::
:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องเสือย้อมแมว ::
ทำไมพี่ก๋าจึงชอบให้ของฟรี ทั้งๆที่สามารถทำเงินได้
พี่ก๋ามีโอกาสและเวลาที่จะทำเงิน สร้างชื่อเสียง ทำไมพี่ก๋าไม่สนใจในสิ่งที่หลายๆคนต้องการ
ตอนสมัยหนุ่มๆ พี่ก๋าไม่อยากที่จะประสบผลสำเร็จ มีแฟนสวย มีเงินใช้ ไปเที่ยวเกาะฮาวาย อยากทำงาน วันไหน เวลาไหนก็เลือกทำได้ อยากหยุดวันไหนก็หยุดได้ มีเวลาไปเที่ยวตลอด ชีวิตสมหวังทุกสิ่ง ดี๊ด๊าทั้งวัน ไม่อยากได้อยากเป็นแบบนี้เลยเหรอครับ
พี่ก๋ามีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้แล้วเหรอครับ การได้เป็นที่รู้จักและได้รับการชื่นชม ไม่จำเป็นอีกต่อไปสำหรับพี่ก๋าแล้วเหรอครับ
คำถามโดย : เสือย้อมแมว
ตั้งแต่เริ่มต้นทำงานและมีเงินเดือนเป็นของตัวเองเดือนแรก พี่ก๋าหักเงินส่วนหนึ่งเอาไว้ทุกเดือน เพื่อซื้อหนังสือไปบริจาคในห้องสมุดของสถานศึกษา
เงินเดือนเริ่มต้นในตอนนั้นคือ 8000 บาท พี่ก๋าหักเงินเอาไว้ 800 บ้าง 1000 บาทบ้าง แล้วซื้อหนังสือไปบริจาค ทำเป็นประจำเช่นนี้ทุกเดือน 16-17 ปีติดต่อกัน เมื่อเข้าไปดูหนังสือในห้องสมุดก็แอบดีใจเล็กๆ ว่าหนังสือเพิ่มขึ้นทีละนิดๆ โดยที่แทบไม่รู้สึกตัว
แล้วคนที่ได้รับประโยชน์ไม่ใช่ใคร แต่คือคนที่เข้ามาอ่านหนังสือในห้องสมุดนั้น
อาจารย์ที่สนิทกันเคยถามพี่ก๋าว่า
ดีนะ...คุณบริจาคหนังสือแบบนี้ได้บุญเยอะเลย
แต่พี่ก๋าไม่ได้คิดถึงบุญ คิดแค่ว่าสมัยเป็นนักศึกษาเราเคยอยากอ่านหนังสือดีดี แต่ในห้องสมุดมีหนังสือน้อยมาก พอมีโอกาสเลยอยากซื้อหนังสือเพื่อแบ่งปันให้คนอื่นได้อ่านบ้าง และสิ่งที่ดีที่สุด ไม่ใช่การให้หรือการบริจาคของเรา แต่คือการฝึกลดทอนความเห็นแก่ตัวของเรา
การให้ ไม่ใช่ทำให้เรา ได้รับ แต่เป็นการทำลายความเห็นแก่ตัว ความยึดติดที่มีกับตัวเอง
ยิ่งให้ ไม่ใช่ยิ่งได้ แต่เป็นการคลาย คลายความเห็นแก่ตัวที่คอยคิดถึงแต่ตัวเอง
เงินต้องการไหม ? ต้องการครับ พี่ก๋าอยากรวย อยากมีเงินมากๆ เพราะเมื่อมีเงินมาก พี่ก๋าจะได้ยิ่งมีโอกาสเอาเงินที่มี ไปทำประโยชน์ให้กับตัวเองและครอบครัว รวมไปถึงคนอื่นๆได้มากขึ้น แต่ถ้าไม่มีเงินจะทำอย่างไร ก็ยังทำได้ครับ ไม่มีเงินให้ใคร ก็ให้แนวคิดดีดีกับคนอ่าน ใช้แรงกายไปช่วยเหลือคนที่เดือดร้อน หรือพูดให้แคบเข้าก็อย่าทำตัวไม่ดีจนโลกและสังคมเดือดร้อน อย่าให้ความเห็นแก่ตัว ความโลภ ความโกรธ ความหลงที่มีในตัว ไปทำร้ายคนรอบข้าง
ชื่อเสียงจึงไม่มีผลอะไรใดใดกับพี่ก๋าเลยครับ ที่กล้าพูดแบบนี้เพราะพี่ก๋าทำบล็อกมานานหลายปี 16 รางวัลที่ได้รับมา ไม่เคยทำให้พี่ก๋ารู้สึกว่าตัวเองเก่ง หรือ ขยัน หรือเหนือกว่าคนอื่นๆเลย ทุกวันนี้พี่ก๋าทำบล็อกด้วยความสุข สนุกกับการคิด การได้อัพบล็อก ทักทายเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ กลายเป็นความสุขง่ายๆที่หาได้ใกล้ตัว และแทบไม่ต้องลงทุนอะไรเลย นอกจากใช้ความสม่ำเสมอและความจริงใจ
พี่ก๋าได้รู้จักผู้คนมากมายหลากหลายสาขาวิชาชีพ ได้พบเพื่อนใหม่ๆ ได้เรียนรู้ปัญหาใหม่ๆ เรื่องราวแปลกๆ ทุกอย่างเป็นการเรียนรู้ที่ทำให้วันผ่านวันของพี่ก๋า เป็นวันที่เรียบง่ายและมีความสุขง่ายๆ โดยไม่ต้องใช้เงินมากมายหรือต้องเป็นที่รู้จักของคนอื่น
การได้รู้จักตัวเองอย่างแท้จริง ต่างหาก ที่พี่ก๋าต้องการ ไม่ใช่การทำตัวเองให้เป็นที่รู้จักของคนอื่น
พี่ก๋ารู้จักเพื่อนที่ขายตรงหลายคน ซึ่งพยายามพูดกรอกหูอยู่เสมอว่า
คนเราต้องรวยเร็วๆ ทำงานสบายๆ ใช้เงินทำงาน เล่นหุ้น เปิดกองทุนรวม ซื้อทองเก็งกำไร ขายตรง หาเครือข่าย ฯลฯ มีเงินเยอะๆ จะได้เกษียณงานเร็วๆ จากนั้นก็มีเวลาเหลือเฟือที่จะท่องเที่ยว และมีความสุขกับชีวิต
แต่พี่ก๋าไม่เชื่อในวิถีชีวิตแบบนั้นเลย บ้านหลังใหญ่ รถคันหรู เงินเต็มบัญชี ได้นอนกับสาวสวยไม่ซ้ำหน้า เดินทางไปต่างประเทศทุกเดือน ฯลฯ
สิ่งนั้นไม่ใช่สิ่งที่จะมาเติมเต็มชีวิตพี่ก๋าแน่ๆ สิ่งต่างๆเหล่านั้นไม่ใช่หนทางที่จะตอบคำถามที่พี่ก๋าสงสัยในชีวิต
คิดหรือครับ ว่าการมีเงินมากๆจะทำให้ชีวิตตัวเองมีแต่ความสุข การมีตำแหน่งสูงสุดทางสังคมแล้วชีวิตจะไม่มีปัญหา
คิดหรือครับว่าถ้ามีทุกอย่างในมือแล้ว ใจจะหยุดและรู้จักพอ
คนที่คิดว่าตัวเองมีความสุขที่สุด จะไม่มีวันที่ต้องเศร้าและสูญเสียเลยหรือ ?
การตั้งคำถามกับชีวิตตัวเองเป็นสิ่งสำคัญมากนะครับ
เราเกิดมาทำไม ? ใช้ชีวิตอยู่เพื่ออะไร ? ตายแล้วไปไหน ? เราคือใคร ? กำลังทำอะไรอยู่ ? ฯลฯ
พี่ก๋าสนใจคำถามแบบนี้ มากกว่าอยากจะรู้ว่าทำยังไงให้รวยเร็วๆ หรือต้องทำยังไงถึงจะได้เป็นคนดัง
เงินทองและชื่อเสียงที่ทุกคนปรารถนา เป็นเพียงแค่สิ่งที่เราต้องการได้มา เพื่อหวังว่าคนอื่นจะ ยอมรับ ในตัวตนของเรา แต่คนอื่นอาจแค่ยอมรับความรวย อำนาจหรือชื่อเสียงของเรา ตราบใดที่เรายังมีสิ่งนี้อยู่กับชีวิต ไม่คิดบ้างหรือครับว่าคนที่ห้อมล้อม คนที่เคยรักและชื่นชมเราเพราะเงิน ชื่อเสียง ความดังและอำนาจ เมื่อไร้ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้ คนเหล่านั้นยังจะรักเราอยู่บ้างไหม ?
มีสิ่งหนึ่งที่พี่ก๋าคิดว่ามันสำคัญมากๆ สิ่งนี้เรียกว่า การเคารพตนเอง
และถ้าเราประพฤติปฏิบัติตนอย่างดีที่สุดแล้ว วัตถุภายนอกที่ครอบครองอยู่ สิ่งที่มี สิ่งที่เป็น ย่อมไม่มีผลใดใดกับการให้ความเคารพยกย่องต่อคนๆหนึ่งเลย
คุณค่า ของคนๆหนึ่ง จึงอยู่ในตัวของเขา อยู่ในวิถีชีวิตและวิธีคิดของเขา ไม่ได้ขึ้นอยู่กับสิ่งที่มีหรือครอบครองเลย
วันที่พี่ก๋าตายจากไป พี่ก๋าไม่คาดหวังเลยครับว่าจะมีใครจดจำ กะว่าก๋า หรือไม่ เพียงคาดหวังเล็กๆว่า คนจะจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยอ่านงาน อ่านหนังสือ หรือดูบล็อกของกะว่าก๋า แล้วได้ประโยชน์ไม่ว่าจะมากหรือน้อย แล้วทำให้คนๆนั้นเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ดีขึ้น นี่จะเป็นสิ่งที่ทำให้พี่ก๋าดีใจและเป็นสุขมากที่สุดครับ ไม่ใช่เงินทองหรือสิ่งของที่อยู่นอกกายเลย
Create Date : 25 ตุลาคม 2557 |
|
26 comments |
Last Update : 25 ตุลาคม 2557 6:16:44 น. |
Counter : 1166 Pageviews. |
|
|
มะพร้าวทึนทึก คือมะพร้าวกลางอ่อนกลางแก่ คือไม่อ่อนเกินไปและยังไม่แก่ บ้างก็เรียกมะพร้าวหนังหมู คือเวลาเคี้ยวเนื้อมะพร้าวประมาณหนังหมูต้มสุกน่ะค่ะ พี่มีรูปให้ดูอยู่ที่บล็อกขนมเหนียวบล็อกที่แล้วด้วยค่ะ
ขอบคุณคุณก๋าสำหรับประเดิม และโหวตด้วยนะคะ
ยิ่งให้...ยิ่งได้รับนะคะ ได้รับความสุขทางใจค่ะ
สมัยคุณก๋าเริ่มทำงานเงินเดือนตั้งแปดพัน
สมัยพี่จบป.ตรีนะจำได้ว่าเริ่มทำงานเงินเดือนแคสามพันกว่าบาทเองค่ะ