มีนาคม 2566
 
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
6 มีนาคม 2566

:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 322 ::



:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 322 ::

โจทย์ --- เพลงไหนตรงกับชีวิตคุณ
ผู้คิดโจทย์ --- โอน่าจอมซ่าส์



: เพลงชีวิต :

เนื้อร้อง – ทำนอง : กะว่าก๋า


หวนคิดถึงวันก่อน ย้อนไปในวัยเยาว์
โลกเคยเร่าร้อน วุ่นวาย
โลกมีเพียงถูก-ผิด มีเพียงขาวและดำ
ความเชื่อคอยตอกย้ำ มั่นใจ

ท้าชนทุกความจริง วิ่งวนทุกความอยาก
ไม่เคยกลัวเรื่องยาก ไม่สน
อยากเปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง ให้เป็นไปดังใจ
แต่ผลสุดท้าย หวั่นไหว ไกลความจริง

+ แล้วจึงรู้สึก ว่าลึก ๆ ทุกสิ่งก็เปลี่ยนไป
ไม่มีวันใด ที่ใจของใคร ไม่เปลี่ยนแปลง
แล้วจึงรู้ตัว ว่าความกลัวซุกซ่อนอยู่ด้านใน
ตัวฉันคือใคร ? เป็นใคร ? ในตัวของตัวเอง

วันเวลาผ่านเลย เรื่องราว เคยได้ผ่าน
สุข ทุกข์ ร้าวราน แค่ไหน
เติบโตไปตามกาล ผูกพัน ตามครรลอง
ผ่านพบคล้องจอง หัวใจ

ได้ครอบครองบางสิ่ง และสูญเสียบางอย่าง
แสวงหาหนทาง อ้างว้าง
เริ่มเรียนรู้บางสิ่ง เริ่มเข้าใจบางอย่าง
พบการปล่อยวาง ยอมรับ ในความจริง

++ แล้วจึงรู้จัก วางพัก ความคิดในตัวตน
นั่นคือเหตุผล ที่ทำให้เข้าใจการเปลี่ยนแปลง
แล้วจึงรู้ว่าง พบหนทาง ที่ทำให้หลุดพ้น
ข้ามพ้นตัวตน สุขทุกข์ที่มี สลายไป

(ซ้ำ +/++ )

ตัวฉันคือใคร ? คือความว่างเปล่าจากตัวตน
ตัวฉันเป็นใคร ? เป็นความว่างเปล่าจากตัวตน







มีหลายเพลงที่ผมชอบ และคิดว่ามันใกล้เคียงกับชีวิตตัวเอง
แต่เอาเข้าจริง พอเห็นโจทย์นี้ ผมคิดว่าผมเขียนเพลงใหม่ขึ้นมาสักหนึ่งเพลงเลยดีกว่า
เพื่อให้รู้สึกว่ามันตรงกับชีวิตตัวเองมากที่สุด

ก่อนเขียนเพลงนี้ผมลองนั่งทบทวนและมองย้อนกลับไป
นึกถึงความเป็น ‘ตัวตน’ ในอดีตของตัวเอง
ผมเคยเป็นคนที่ใจร้อน ตัดสินทุกอย่างและทุกคนจากมุมมองความเชื่อของตัวเอง
คาดหวังสูงทั้งกับตัวเองและคนรอบข้าง
นั่นทำให้ผมทั้งกลัว ทั้งผิดหวังบ่อย
เมื่อทุกอย่างไม่เป็นไปดั่งใจ

และยิ่งเมื่อมองเห็นแต่สิ่งที่ไม่พึงใจ ยิ่งทำให้เป็นทุกข์ได้ง่าย
ยิ่งอยากเปลี่ยนแปลงทุกอย่างให้เป็นดั่งใจ ยิ่งทะเลาะขัดแย้งกับคนรอบตัว
ผมไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าสิ่งที่คิดว่าเป็น ‘ความกล้า’ แท้จริงมันคือ ‘ความกลัว’
เป็นความกลัวที่ซุกซ่อนอยู่ภายในความคิด
ก่อนผลิตซ้ำมันออกมาเป็นความเชื่อมั่นในตนเองและไม่ค่อยฟังใคร

จนวันหนึ่งความทุกข์มันท่วมใจจนเหมือนหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้
เกิดคำถามในใจว่า ‘ชีวิตคืออะไร ?’
การตั้งคำถามในช่วงที่ใจเต็มไปด้วยความสับสน ย่อมยากที่จะได้คำตอบ
แต่เหมือนมันเป็นจังหวะเวลาที่จะได้รู้ พอมีเสี้ยววินาทีที่หยุดสงสัย
ก็เกิด ‘คำตอบ’ ขึ้นในวาบความคิด

‘คำตอบ’ นี้คือ ‘ความว่าง’
เป็น ‘คำตอบ’ ที่ไม่มี ‘คำตอบ’
เป็น ‘คำตอบ’ ที่ทำให้ไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของ ‘คนถาม’ และ ‘คนตอบ’

ผมเปลี่ยนตัวเองจากจุดนั้น
เปลี่ยนความคิด เปลี่ยนมุมมองที่มีกับตัวเองและคนอื่น
เลิกคิดเปลี่ยนแปลงคนอื่น แต่กลับมาสำรวจตรวจสอบตัวเอง
ค่อย ๆ เปลี่ยนความคิด อารมณ์ นิสัยใจคอ
จนเห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับตัวเองอย่างชัดเจน

ผมได้รู้ว่าโลกมันไม่ได้วุ่นวายหรอก
ใจเราต่างหากที่วิ่งวุ่น แล้วก็ไปคล้องทุกข์มาใส่ในใจตน
ทุกข์เพราะไปทำให้ชีวิตตัวเองยุ่ง ทำเรื่องง่ายให้กลายเป็นเรื่องยาก
เพราะไม่รู้จักปล่อยวาง

‘ธรรมะ’ ที่ศึกษาตามหลัง
จึงเป็นการศึกษาเพื่อยืนยันว่าสิ่งที่ค้นพบนั้นถูกต้อง
ไม่ใช่ศึกษาเพื่อแสวงหาทางหลุดพ้น
เพราะไม่มีใครทำให้เราพ้นทุกข์ได้เลย
ไม่ว่าจะเป็นศาสนา ผู้นำศาสนา บทสวด
รูปเคารพ คำอธิษฐาน หรือการร้องขอไหว้วอนใด ๆ

การตั้งคำถามเป็นจำนวนมาก มีแต่ยิ่งเพิ่มความสงสัย
การแสวงหาคำตอบ ยิ่งทำให้ห่างไกลจากคำตอบที่ต้องการ

ไม่หยุด ไม่มีทางพบ
ไม่ปล่อยสิ่งที่แบกไว้ ย่อมไม่มีทางวางทุกสิ่งลง

รู้อย่างเดียว ไม่พอ ต้องเข้าใจ
เข้าใจอย่างเดียวไม่พอ ต้องยอมรับ
ยอมรับอย่างเดียวไม่พอ ต้องปล่อยวางทุกสิ่งที่รู้
การปล่อยวางสิ่งที่รู้ ไม่ใช่เฉยเมยไม่สนใจโลกและผู้คน
แต่เป็นการปล่อยเพราะรู้ว่า ท้ายที่สุดทั้งเขาและเรา
ต่างกลับไปคืนไปสู่ ‘ความว่าง’
เรามาตัวเปล่า และกลับไปอย่างเปล่าเปลือย
‘ชีวิต’ คือ ชั่วขณะหนึ่งของกาลเวลา
เราเกิด เติบโต ใช้ชีวิต แล้วก็ตายลับไป
คำถามคือเราจะใช้ชีวิตอย่างไรให้เบียดเบียนทุกสิ่งน้อยที่สุด
จะใช้ชีวิตอย่างไรเพื่อทำประโยชน์ให้กับตนเองและผู้อื่น
จะใช้ ‘ชั่วขณะหนึ่งของกาลเวลา’ นี้อย่างไรให้เกิดคุณค่าสูงสุด

การรู้ว่าท้ายที่สุดเราทุกคนต้องตาย
จะไม่กลายเป็นความเศร้าหรือความกลัวเลย
หากเราเข้าใจชีวิต
ความตายซึ่งกำลังเดินทางมาถึงไม่สร้างความหวาดหวั่นเลย
หากเราใช้ชีวิตอย่างดีที่สุดในแต่ละวัน แต่ละเวลานาที

‘ความตาย’ จะกลายเป็น ‘เพลงชีวิต’ ที่ไพเราะและงดงาม
ก็ต่อเมื่อเราเข้าใจและยอมรับ ‘ความจริง’ ที่เกิดขึ้นกับตนเองและคนรอบกาย

ผมนั่งเขียนเพลงนี้รวดเดียวจนจบ
นั่งอ่านเนื้อเพลงซ้ำไปซ้ำมาแล้วคิดตามว่า
เพลงนี้เขียนจบแล้วหรือยัง ? พอใจแล้วหรือยัง ?

ผมหยุดคิด....
วาบหนึ่ง ‘คำถาม – คำตอบ’ ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไป



Create Date : 06 มีนาคม 2566
Last Update : 6 มีนาคม 2566 1:26:39 น. 22 comments
Counter : 763 Pageviews.  

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณปัญญา Dh, คุณหอมกร, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณtanjira, คุณkatoy, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณเริงฤดีนะ, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณเนินน้ำ, คุณtoor36, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณตะลีกีปัส, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณร่มไม้เย็น, คุณNior Heavens Five, คุณกิ่งฟ้า, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณทนายอ้วน, คุณnonnoiGiwGiw, คุณSweet_pills, คุณnewyorknurse, คุณอุ้มสี


 
สวัสดีครับ

มาฟังเพลงเพราะๆ ครับ


โดย: ปัญญา Dh วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:2:40:09 น.  

 
ไม่ว่างเปล่านะคุณก่า ตายจากโลกนี้
มีภพใหม่รองรับจ้า วันนี้มาก่อนคุณธัญแน่ๆ



โดย: หอมกร วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:5:08:41 น.  

 
พรสวรรค์ล้วนๆ


โดย: โอน่าจอมซ่าส์ วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:6:16:37 น.  

 
ฟังเพลงแล้ว คุณก๋าออกเสียงแบบเพลงเพื่อชีวิต... เล่าได้ดี
ฟังเพลินครับ

...
แต่งเองดีครับลง ได้ผมเคยร้องเองแต่ไม่กี่เพลง เกรงจะละเมิด
ลิขสิทธิ์ 555 แต่งเองไม่เป็นครับ


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:6:58:14 น.  

 
สวัสดียามเช้าค่ะก๋า

เพลงเพราะ เป็นธรรมะสอนใจด้วยนะคะ
สมเป็น KAWAKA เลยค่ะ

พอเราเติบโต เราได้เรียนรู้ และทำความเข้าใจ
สุดท้ายเมื่อเข้าใจเราก็ต้องยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราให้ได้นะคะ

ก๋า มาดาม หมิงหมิง มีความสุขมากๆ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ



โดย: tanjira วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:7:15:13 น.  

 
ชอบๆๆค่ะ
ชอบแนวคิด
และเสียงเพลงของคุณก๋า
มีตัวตนชัดเจนตามโจทย์


โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:8:32:59 น.  

 
เก่งค่ะมีความสามารถหลายด้านจริง ๆ
ถ้าเราเข้าใจ ยอมรับความจริงและปล่อยวางได้
ความทุกข์จะลดลงและความสุขจะเพิ่มขึ้นค่ะ


โดย: เนินน้ำ วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:9:27:45 น.  

 
สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

อ่านและฟังเพลงที่เธอแต่งขึ้น โดยกล่าวถึงแต่ละช่วงของชีวิต
ตั้งแต่วัยรุ่น วัยที่มากขึ้น ประสบการณ์ที่มากขึ้น ทำให้เข้าใจชีวิตว่า
จะไปเปลี่ยนแปลงคนอื่นเป็นไปไม่ได้ หรือยากที่จะทำเช่นนั้นหันกลับ
มาพิจารณาตัวเอง เธอโชคดี ที่ชอบศึกษาธรรมะ ปรัชญา ชอบอ่าน
หนังสือหลากหลายประเภท ทำให้เธอปรับเปลี่ยนชีวิตได้เร็ว ก็ทำให้
ชีวิตมีความสุข ทุกข์น้อยลงเร็วขึ้น เนาะ ที่ก๋าบอกว่า เธอชอบ

"จริง ๆ แล้วระหว่างจิตวิทยากับธรรมะ
ผมชอบจิตวิทยามากกว่าครับ"
ความจริง ครูว่านะ จิตวิทยา เป็นเรื่องเกี่ยวกับความเข้าใจสิ่ง
ต่าง ๆ ได้ดี และสามารถปรับเปลี่ยนได้ สอนและเข้าใจคนอื่นและตัวเองได้ดี ส่วนธรรมะ เป็นเรื่องของความเข้าใจธรรมชาติ เพื่อปรับเปลี่ยนตัวเอง ให้เป็นคนดี มีสุข มันจึงเป็นไปในแนวเดียวกัน เนาะ
โหวดหมวด ตะพาบ



โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:10:29:07 น.  

 
แต่งเพลงเอง เพื่อให้เข้ากับโจทย์!! All in One ร้ายกาจ!!

เป็นคำถามที่เราต้องหาคำตอบด้วยตัวเอง ว่าเรามาที่นี่ทำไม อยู่เพื่อทำอะไร ส่วนหนึ่งผมมองว่ามันอาศัยเวลาและการเจริญเติบโตด้วย อย่างสมัยก่อนเราอาจตามแฟชั่น พออายุมากขึ้น มันไม่ได้สำคัญอะไรเลย ใส่ได้ ใส่สบาย สะอาดก็พอแล้ว ผมเลยมานั่งคิดนะว่า เด็กๆ ให้มันแฟชั่นไปเถอะ เดี๋ยวโตขึ้นมันก็เลิก หรืออย่างเรื่องผม ให้เด็กมันไว้ไปเถอะ เดี๋ยวเริ่ม 30 มันก็ไม่มีผมให้ไว้แล้ว เพื่อนผมแต่ละคนพอเริ่ม 30 ล้านแล้วจ้า เงินเก็บเหรอ? เปล่า!! หัว!!

บางครั้งคำถามคำตอบ มันก็ไม่ได้สำคัญกับชีวิตเราจริงๆ แหละครับ อันที่จริงถ้าตอนนี้มีสัก 200 ล้าน แล้วสุขภาพดี อะไรๆ ก็อาจไม่สำคัญจริงๆ ก็ได้


จากบล็อก
น้องหมาลุกขึ้นเล่นเอามิคาสะล้มเลยครับ แต่ล้มระยะแค่นั้นไม่เป็นไร ไม่เสียหายอะไร


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:11:06:04 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณก๋า..

สุดยอดคะ..เพลงชีวิต..เจ๋งจริงๆ



โดย: คนผ่านทางมาเจอ วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:12:16:54 น.  

 
หนูก็หลับก่อนค่ะ ตื่นมา5ทุ่มนิดๆ
ครึ่งแรกยังสูสีนะคะ ครึ่งหลังนี่...ตามที่เราดูเลยค่ะ 55555
ชอบตรงที่หงส์สู้ไม่ถอย แพสชั่นมาเต็ม
ครึ่งหลังพลังไม่หมด ใส่เต็มแม็กซ์จนนกหวีดหมดเวลา
เล่นดีทุกคนเลยค่ะ ขอให้เล่นให้ได้แบบนี้ทุกนัดที่เหลือค่ะ

แล้วหลังจากบอลจบหนูก็ไม่หลับ ตาค้างมากค่ะ
ปล่อยตัวเองดื่มด่ำไปกับความสุขนี้
ถ้าเช้าไม่ต้องมาทำงาน หนูยิงยาวเลยค่ะ
เลยได้งีบไปตอนตี4 6โมงนิดๆก็ตื่นแล้วค่ะ มาไถเฟสต่อ 5555
แล้วก็อาบน้ำมาทำงานค่ะ
ฝากพี่ที่ทำงานซื้อโจ๊กมาให้ค่ะ 555555555555
เช้านี้ต้องกินโจ๊กค่ะ มันฟินนนนนหลายยยยยยยยยย

7-0 จารึกประวัติศาสตร์ชั่วกัลปาวสานค่ะ

สวัสดียามบ่ายค่ะ พี่ก๋า


โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:13:29:13 น.  

 

"อยากเปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง
ให้เป็นไปตามความต้องการ

แล้วจึงรู้สึก ว่าลึกๆทุกสิ่งก็เปลี่ยนไป
ไม่มีวันใด ที่ใจของใครไม่เปลี่ยนแปลง"

ชอบค่ะ สุดยอดเลย แต่งเอง เล่นเอง ร้องเอง
ปรบมือดังๆค่ะ


โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:16:08:23 น.  

 
สวัสดียามเย็นครับพี่ก๋า
เพลงเพราะมากเลยครับพี่ก๋า เนื้อหาดีด้วย


โดย: Nior Heavens Five วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:18:21:50 น.  

 
สวัสดีค่ะน้องก๋า เยี่ยมๆค่ะ แต่งเพลงเอง ร้องเอง เล่นดนตรีเอง สุดยอดค่ะ ไพเราะมากมาย

Friendship Story Blog

พี่กิ่งยังไม่ออกเดินเลยค่ะพะพาบ 555 กำลังจะออกเดินคืนนี้ไหวหรือเปล่าต้องดูก่อนว่าจะนอนดึกแค่ไหนค่ะ อิอิ



โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:20:42:38 น.  

 
สุดยอดมากๆ แต่งเพลงเองเลย

บางคำถามอาจไม่จำเป็นต้องมีคำตอบ เพราะเมื่อมีคำตอบมันก็อาจนำไปสู่คำถามต่อไปที่ไม่มีวันสิ้นสุด

7-0 แฟนหงส์ก็ปลื้มกันไป ไม่นึกว่าจะไหลได้ขนาดนี้


โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:20:54:43 น.  

 
สวัสดีครับคุณก๋า
.
ผมเองเป็นคนนึงที่ยังปล่อยวางจากหลายๆ เรื่องงไม่ได้
บางเรื่องไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง แต่ก็เอาใจไปแบกรับมาอีก
แต่ก็พยายามจะทำ แต่ละวันให้ดีกว่าวันก่อนๆ ครับ
.
เวลานึกถึงความทรงจำวัยเด็ก
มีหลายเรื่องที่สุข และหลายเรื่องที่ไม่สบายใจ
เคยอ่านเจอกระทู้พันทิป
ที่ว่าอยากย้อนเวลากลับไปในอดีตมั้ย
คำตอบที่ได้มีครึ่งๆ เลยครับ ว่าอยากกับไม่อยาก
ผมก็อยากนะ อยากไปจุดที่เราทำบางเรื่องแย่ๆ เอาไว้
แต่มันก็คงจะเปลี่ยนตัวตนเราปัจจุบันด้วย ว่ามั้ยครับ
.
คงต้องเก็บมันไว้เป็นความทรงจำ



โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:21:08:04 น.  

 
ก่อนอื่นเลย ผมชอบเพลงของพี่ก๋ามากครับ
เป็นแเพลงที่เล่าและตีความสิ่งที่เป็นจิตใจพี่ก๋าออกมาได้อย่างดีมากๆ
และครบถ้วนมาก ๆ ด้วยครับ

สำหรับสิ่งที่พี่ก๋าเขียนบรรยากาศผมชอบหมดเลย
จกตัวอย่างออกมาไม่ได้เลยว่าชอบตรงไหนเพราะอะไร
อย่างที่พี่ก๋าบอกว่า ผลิตซ้ำสิ่งที่คิดว่าเป็นความกล้า แต่ แท้จริงแล้วมันคือความกลัว
โห อย่างเท่เลยครับ คนที่วิเคราะห์ตัวเองในวันที่ผ่านมาได้แบบนี้
ผมไม่รู้เลยว่าคนคนนั้นจะต้องนั่งทบทวน และนั่งมองตัวเองในวันวานในสายตาของตัวเองในปัจจุบันมานานมากแค่ไหน

และใช่ครับ สุดท้ายแล้วชีวิตอาจจะเป็นบทเพลงหนึ่งที่สวยงาม
เพลงนั้นอาจะไม่ได้ไพเราะที่สุด สวยงามที่สุด หรือสมบูรณ์แบบที่สุด
ไม่จำเป็นต้องย้อนกลับไปคิด แค่ทำวันนี้ต่อ ๆ ไปให้ดีที่สุดก็พอ


โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:22:45:03 น.  

 
มาฟังเพลงชีวิตครับ
แต่งเอง ร้องเอง เป็นชีวิตของตัวเองด้วย สุดยอดครับ

บอลเมื่อคืนแมนยูกินไข่ล้วนๆ



โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:22:49:45 น.  

 
เพลงชีวิตและบทบรรยายสะท้อนความเป็นคุณก๋าในมุมที่รู้จักได้แบบใช่เลยค่ะ
ไม่มีคอมเมนท์ใดๆมากไปกว่านี้
นอกจากชื่นชมในงานอดิเรกด้านแต่งเพลง ร้องและเล่นดนตรีของคุณก๋าค่ะ

พรุ่งนี้จะไปพิษณุโลก แล้วอีกวันจะขึ้นเชียงใหม่ค่ะ

คุณก๋าฝันดีนะคะ


โดย: Sweet_pills วันที่: 7 มีนาคม 2566 เวลา:0:18:02 น.  

 

สวัสดีค่ะน้องก๋า


โดย: newyorknurse วันที่: 7 มีนาคม 2566 เวลา:3:04:59 น.  

 
สมกับเป็นคิงออฟบล็อกเลยครับ ผมว่าฟังแล้วสามารถเปลี่ยนแปลงตนเองไปได้ด้วย


โดย: The Kop Civil วันที่: 7 มีนาคม 2566 เวลา:12:00:40 น.  

 
แหล่มเลยจ้า


โดย: อุ้มสี วันที่: 8 มีนาคม 2566 เวลา:9:06:14 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]