:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 322 ::
:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 322 ::โจทย์ --- เพลงไหนตรงกับชีวิตคุณผู้คิดโจทย์ --- โอน่าจอมซ่าส์
: เพลงชีวิต :เนื้อร้อง – ทำนอง : กะว่าก๋าหวนคิดถึงวันก่อน ย้อนไปในวัยเยาว์ โลกเคยเร่าร้อน วุ่นวาย โลกมีเพียงถูก-ผิด มีเพียงขาวและดำ ความเชื่อคอยตอกย้ำ มั่นใจ
ท้าชนทุกความจริง วิ่งวนทุกความอยาก ไม่เคยกลัวเรื่องยาก ไม่สน อยากเปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง ให้เป็นไปดังใจ แต่ผลสุดท้าย หวั่นไหว ไกลความจริง
+ แล้วจึงรู้สึก ว่าลึก ๆ ทุกสิ่งก็เปลี่ยนไป ไม่มีวันใด ที่ใจของใคร ไม่เปลี่ยนแปลง แล้วจึงรู้ตัว ว่าความกลัวซุกซ่อนอยู่ด้านใน ตัวฉันคือใคร ? เป็นใคร ? ในตัวของตัวเอง
วันเวลาผ่านเลย เรื่องราว เคยได้ผ่าน สุข ทุกข์ ร้าวราน แค่ไหน เติบโตไปตามกาล ผูกพัน ตามครรลอง ผ่านพบคล้องจอง หัวใจ
ได้ครอบครองบางสิ่ง และสูญเสียบางอย่าง แสวงหาหนทาง อ้างว้าง เริ่มเรียนรู้บางสิ่ง เริ่มเข้าใจบางอย่าง พบการปล่อยวาง ยอมรับ ในความจริง
++ แล้วจึงรู้จัก วางพัก ความคิดในตัวตน นั่นคือเหตุผล ที่ทำให้เข้าใจการเปลี่ยนแปลง แล้วจึงรู้ว่าง พบหนทาง ที่ทำให้หลุดพ้น ข้ามพ้นตัวตน สุขทุกข์ที่มี สลายไป
(ซ้ำ +/++ )
ตัวฉันคือใคร ? คือความว่างเปล่าจากตัวตน ตัวฉันเป็นใคร ? เป็นความว่างเปล่าจากตัวตน
มีหลายเพลงที่ผมชอบ และคิดว่ามันใกล้เคียงกับชีวิตตัวเอง แต่เอาเข้าจริง พอเห็นโจทย์นี้ ผมคิดว่าผมเขียนเพลงใหม่ขึ้นมาสักหนึ่งเพลงเลยดีกว่า เพื่อให้รู้สึกว่ามันตรงกับชีวิตตัวเองมากที่สุด
ก่อนเขียนเพลงนี้ผมลองนั่งทบทวนและมองย้อนกลับไป นึกถึงความเป็น ‘ตัวตน’ ในอดีตของตัวเอง ผมเคยเป็นคนที่ใจร้อน ตัดสินทุกอย่างและทุกคนจากมุมมองความเชื่อของตัวเอง คาดหวังสูงทั้งกับตัวเองและคนรอบข้าง นั่นทำให้ผมทั้งกลัว ทั้งผิดหวังบ่อย เมื่อทุกอย่างไม่เป็นไปดั่งใจ
และยิ่งเมื่อมองเห็นแต่สิ่งที่ไม่พึงใจ ยิ่งทำให้เป็นทุกข์ได้ง่าย ยิ่งอยากเปลี่ยนแปลงทุกอย่างให้เป็นดั่งใจ ยิ่งทะเลาะขัดแย้งกับคนรอบตัว ผมไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าสิ่งที่คิดว่าเป็น ‘ความกล้า’ แท้จริงมันคือ ‘ความกลัว’ เป็นความกลัวที่ซุกซ่อนอยู่ภายในความคิด ก่อนผลิตซ้ำมันออกมาเป็นความเชื่อมั่นในตนเองและไม่ค่อยฟังใคร
จนวันหนึ่งความทุกข์มันท่วมใจจนเหมือนหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ เกิดคำถามในใจว่า ‘ชีวิตคืออะไร ?’ การตั้งคำถามในช่วงที่ใจเต็มไปด้วยความสับสน ย่อมยากที่จะได้คำตอบ แต่เหมือนมันเป็นจังหวะเวลาที่จะได้รู้ พอมีเสี้ยววินาทีที่หยุดสงสัย ก็เกิด ‘คำตอบ’ ขึ้นในวาบความคิด
‘คำตอบ’ นี้คือ ‘ความว่าง’ เป็น ‘คำตอบ’ ที่ไม่มี ‘คำตอบ’ เป็น ‘คำตอบ’ ที่ทำให้ไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของ ‘คนถาม’ และ ‘คนตอบ’
ผมเปลี่ยนตัวเองจากจุดนั้น เปลี่ยนความคิด เปลี่ยนมุมมองที่มีกับตัวเองและคนอื่น เลิกคิดเปลี่ยนแปลงคนอื่น แต่กลับมาสำรวจตรวจสอบตัวเอง ค่อย ๆ เปลี่ยนความคิด อารมณ์ นิสัยใจคอ จนเห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับตัวเองอย่างชัดเจน
ผมได้รู้ว่าโลกมันไม่ได้วุ่นวายหรอก ใจเราต่างหากที่วิ่งวุ่น แล้วก็ไปคล้องทุกข์มาใส่ในใจตน ทุกข์เพราะไปทำให้ชีวิตตัวเองยุ่ง ทำเรื่องง่ายให้กลายเป็นเรื่องยาก เพราะไม่รู้จักปล่อยวาง
‘ธรรมะ’ ที่ศึกษาตามหลัง จึงเป็นการศึกษาเพื่อยืนยันว่าสิ่งที่ค้นพบนั้นถูกต้อง ไม่ใช่ศึกษาเพื่อแสวงหาทางหลุดพ้น เพราะไม่มีใครทำให้เราพ้นทุกข์ได้เลย ไม่ว่าจะเป็นศาสนา ผู้นำศาสนา บทสวด รูปเคารพ คำอธิษฐาน หรือการร้องขอไหว้วอนใด ๆ
การตั้งคำถามเป็นจำนวนมาก มีแต่ยิ่งเพิ่มความสงสัย การแสวงหาคำตอบ ยิ่งทำให้ห่างไกลจากคำตอบที่ต้องการ
ไม่หยุด ไม่มีทางพบ ไม่ปล่อยสิ่งที่แบกไว้ ย่อมไม่มีทางวางทุกสิ่งลง
รู้อย่างเดียว ไม่พอ ต้องเข้าใจ เข้าใจอย่างเดียวไม่พอ ต้องยอมรับ ยอมรับอย่างเดียวไม่พอ ต้องปล่อยวางทุกสิ่งที่รู้ การปล่อยวางสิ่งที่รู้ ไม่ใช่เฉยเมยไม่สนใจโลกและผู้คน แต่เป็นการปล่อยเพราะรู้ว่า ท้ายที่สุดทั้งเขาและเรา ต่างกลับไปคืนไปสู่ ‘ความว่าง’ เรามาตัวเปล่า และกลับไปอย่างเปล่าเปลือย ‘ชีวิต’ คือ ชั่วขณะหนึ่งของกาลเวลา เราเกิด เติบโต ใช้ชีวิต แล้วก็ตายลับไป คำถามคือเราจะใช้ชีวิตอย่างไรให้เบียดเบียนทุกสิ่งน้อยที่สุด จะใช้ชีวิตอย่างไรเพื่อทำประโยชน์ให้กับตนเองและผู้อื่น จะใช้ ‘ชั่วขณะหนึ่งของกาลเวลา’ นี้อย่างไรให้เกิดคุณค่าสูงสุด
การรู้ว่าท้ายที่สุดเราทุกคนต้องตาย จะไม่กลายเป็นความเศร้าหรือความกลัวเลย หากเราเข้าใจชีวิต ความตายซึ่งกำลังเดินทางมาถึงไม่สร้างความหวาดหวั่นเลย หากเราใช้ชีวิตอย่างดีที่สุดในแต่ละวัน แต่ละเวลานาที
‘ความตาย’ จะกลายเป็น ‘เพลงชีวิต’ ที่ไพเราะและงดงาม ก็ต่อเมื่อเราเข้าใจและยอมรับ ‘ความจริง’ ที่เกิดขึ้นกับตนเองและคนรอบกาย
ผมนั่งเขียนเพลงนี้รวดเดียวจนจบ นั่งอ่านเนื้อเพลงซ้ำไปซ้ำมาแล้วคิดตามว่า เพลงนี้เขียนจบแล้วหรือยัง ? พอใจแล้วหรือยัง ?
ผมหยุดคิด.... วาบหนึ่ง ‘คำถาม – คำตอบ’ ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไป
Create Date : 06 มีนาคม 2566 |
Last Update : 6 มีนาคม 2566 1:26:39 น. |
|
22 comments
|
Counter : 763 Pageviews. |
|
|
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณปัญญา Dh, คุณหอมกร, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณtanjira, คุณkatoy, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณเริงฤดีนะ, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณเนินน้ำ, คุณtoor36, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณตะลีกีปัส, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณร่มไม้เย็น, คุณNior Heavens Five, คุณกิ่งฟ้า, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณทนายอ้วน, คุณnonnoiGiwGiw, คุณSweet_pills, คุณnewyorknurse, คุณอุ้มสี |
โดย: ปัญญา Dh วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:2:40:09 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:5:08:41 น. |
|
|
|
โดย: tanjira วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:7:15:13 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:8:32:59 น. |
|
|
|
โดย: เนินน้ำ วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:9:27:45 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:11:06:04 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:16:08:23 น. |
|
|
|
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:20:42:38 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 6 มีนาคม 2566 เวลา:22:49:45 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 8 มีนาคม 2566 เวลา:9:06:14 น. |
|
|
|
| |
มาฟังเพลงเพราะๆ ครับ