: กลับมา...อีกครั้ง : : กลับมา...อีกครั้ง : 1 มีนาคม 2566 วันนี้เป็นวันเปิดร้านอย่างเป็นทางการ แต่ไม่มีพิธีอะไรเป็นพิเศษ ฤกษ์เดียวที่มี คือ ฤกษ์สะดวก จริงๆเปิดร้านมา 3-4 วันแล้วครับ ทำไป จัดของไป ได้เจอพี่ไกด์ คนขับรถที่คุ้นเคยหน้าค่าตากันมาตลอด ผมหายไปสามปีเต็ม ๆ เวลาเจอกันคำแรกที่ผมทัก คือ "สวัสดีครับพี่ เรารอดมาเจอกันแล้วนะ" ส่วนคำถามที่ผมชอบถามมากที่สุด คือ "พี่ผ่านโควิดกันมาได้ยังไง เป็นอย่างไรบ้างในช่วงสามปีนั้น ?" คำตอบส่วนใหญ่ คือ ลำบากสุด ๆ ไม่คิดเลยว่ามันจะโหดร้ายขนาดนี้ ช่วงเย็นมีบัสมาลง พี่ไกด์เดินเข้าร้านมา ผมก็เดินยิ้มทักทาย ยกมือไหว้ ทักเหมือนที่ตั้งใจไว้ว่า "สวัสดีครับพี่ ไม่เจอกันตั้งสามปี เป็นยังไงบ้างครับ" พี่เค้าร้องไห้ครับ....ผมอึ้งไปเลย สักพักพี่เค้าเดินไปนั่งร้องไห้เงียบ ๆ สักครู่จึงเดินกลับมาคุยกัน ผมถามว่าเป็นยังไงบ้าง "พี่เพิ่งผ่านหน้าร้านเก่าน้องมา มันโทรมมากจนน่าตกใจ ว่าขนาดนี้เลยเหรอ พอมาเห็นร้านใหม่ พี่เลยตื้นตันใจมาก" พี่ไกด์ยังพูดกับผมว่า "ไม่รู้เลยนะว่าพวกเราผ่านมันมาได้ยังไง" สามปีที่ผ่านมา โควิดมันร้ายกาจจริงๆครับ ทำลายอาชีพ ทำลายความหวังของใครต่อหลายคน รวมทั้งทำลายลมหายใจของเพื่อนร่วมอาชีพไปเป็นจำนวนมาก การเปิดร้านอีกครั้ง ทำให้ผมรู้สึกเลย ว่าเราเห็นคุณค่าของงานที่เคยทำมากกว่าเก่า เห็นความหมายของอาชีพที่เคยทำ และเมื่อผ่านวิกฤตการณ์มาได้ ไม่ใช่แค่เข้มแข็ง ผมว่าโควิดมันสอนให้เรารู้ว่า ต่อไปนี้เราควรใช้ชีวิตอย่างไร ควรทำงานอย่างไรให้มีความสุข ไกด์หลายคนที่ผมได้มีโอกาสคุยด้วย ทุกคนพูดเหมือนกันว่าเงินสำคัญ แต่ไม่ใช่เป้าหมายหลักอีกแล้ว ความสุขจากการทำงาน การทำงานให้ลูกทัวร์มีความสุข เป็นสิ่งที่สำคัญเป็นลำดับต้น ๆ... ผมดีใจที่ได้ยินคำตอบแบบนี้ มันควรเป็นสิ่งที่อยู่ในหัวใจของคนทำงานบริการทุกด้าน ที่ผ่านมาเราอาจหลงลืมมันไป เพราะมุ่งแต่หาเงิน ทำเงินให้มากที่สุด แล้วเอาเงินนั้นไปซื้อความสุขให้ตัวเองอีกต่อหนึ่ง แต่วันนี้โควิดให้บทเรียนกับเราแล้วว่า เงินที่เราคิดว่ามีหรือหาได้ง่าย มันไม่ง่ายเหมือนเดิมอีกแล้ว เราไม่ได้มีเหมือนเดิมอีกแล้ว ใครก็ตามที่เข้าถึงความจริงข้อนี้ได้ ผมว่าเราจะใช้ชีวิตเรียบง่ายกว่าเดิม มีความสุขง่ายกว่าเดิม ตั้งใจทำงานมากกว่าเดิม เห็นความสำคัญของคนที่เรารักและรักเรามากกว่าเดิม และต่อให้เกิดอะไรขึ้นอีกบนโลกใบนี้ ไม่ว่าจะเป็นโรคระบาดร้ายแรง หรืออุบัติภัยทางธรรมชาติใดใด เราก็จะไม่กลัวมันอีกต่อไป เพลงนี้เขียนขึ้นในช่วงเกิดโควิดใหม่ ๆ ผมได้แต่รอคอยไปทีละวัน จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี จากปีเป็นสองปี สามปี ผู้ประกอบการและลูกจ้างหลายคนตกงาน มองไม่เห็นโอกาสที่จะกลับมารักษาอาชีพของตัวเองได้เลย โดยเฉพาะในธุรกิจท่องเที่ยว มองย้อนกลับไป การมองทีละครั้ง ทีละวัน อาจเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้ว เพราะทุกสิ่งมันก็ค่อย ๆ เคลื่อนไป ด้วยตัวของมันเอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบนโลกใบนี้ก็ตาม   Create Date : 18 มีนาคม 2566 16 comments Last Update : 18 มีนาคม 2566 9:12:20 น. Counter : 771 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณโฮมสเตย์ริมน้ำ, คุณหอมกร, คุณปัญญา Dh, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณThe Kop Civil, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก, คุณทนายอ้วน, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณRain_sk, คุณเริงฤดีนะ, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณSweet_pills, คุณnonnoiGiwGiw, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณnewyorknurse

สวยงามากคุณก๋า เปิดต้อนรับรัฐบาลใหม่ สวดส่งไอ้ลุงหน้าด้านคนนั้นกัน   โดย: หอมกร 18 มีนาคม 2566 9:34:01 น.

ความเจ็บปวดจากโควิด ยังฝังอยู่ในใจทุกคนตลอดค่ะ หนูและครอบครัวทุกคนผ่านมันมาได้โดยปลอดภัยค่ะ ทั้งเรื่องสุขภาพ และเรื่องงาน เป็นความโชคดีในระดับหนึ่ง สิ่งเดียวที่เสียไปของหนูคือ การไม่ได้ออกไปท่องเที่ยวอย่างที่ชอบ แต่เทียบไม่ได้เลยกับความสูญเสียของผู้คนอีกมากมาย มันผ่านไปแล้วค่ะ เราคงทำได้แค่เก็บมันไว้ในความทรงจำ เป็นประสบการณ์ชีวิตอีกช่วงหนึ่ง ที่ทั้งชีวิต..ที่เหลืออยู่นี้อาจจะหาไม่ได้เจอเหตุการ์แบบนี้อีกแล้ว แต่ขออย่าให้เจอเป็นดีที่สุดค่ะ เราคือผู้รอดที่ต้องใช้ชีวิตกันต่อไป สู้สู้..กันต่อไปค่ะพี่ก๋าและทุกคน You'll Never Walk Alone สวัสดียามสายค่ะ พี่ก๋า   โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ 18 มีนาคม 2566 9:36:06 น.

ร้านสวยงามมากค่ะ...ถ้ามีโอกาสจะแวะไปส่องพระให้พ่อคุณก๋าสอนวิชาค่ะ ป.ล.โควิดเป็นอะไรที่เลวร้ายมากๆจริงๆ ญาติพี่น้องเราต้องตายแถมไม่มีโอกาสดูใจกัน ยิ่งงานดำไม่ได้แม้นแต่รดน้ำศพ   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 18 มีนาคม 2566 9:54:15 น.

สวัสดีครับคุณก๋า ตอนนี้ผ่านโควิดไปแล้ว น่าจะดีขึ้นครับ   โดย: ปัญญา Dh 18 มีนาคม 2566 9:55:21 น.

หนูสิ้นหวังกับการเมืองประเทศไทยค่ะ ไม่ว่าจะเปลี่ยนไปกี่รัฐบาลก็วนลูปมาเหมือนเดิม จริงๆอยากไปฝังตัวอยู่ลิเวอร์พูลนะคะ แต่ไม่มีปัญญา ภาษาก็ไม่ได้ค่ะ 555555555 เลยยังต้องอยู่นี่ ใช้ชีวิตเหมือนเดิมค่ะ   โดย: โฮมสเตย์ริมน้ำ 18 มีนาคม 2566 10:14:25 น.

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า ได้เห็นภาพร้าน ได้ฟังเพลงไพเราะที่แต่งตามอารมณ์ความรู้สึก ในช่วงที่ลำบาก ย่อมได้อารมณ์เพลงดีจ้ะ ในช่วงโควิด มันทำให้หลายอาชีพลำบากมาก กระทบต่อชีวิต ประจำวันทุกคน ทั่วโลกเลยเนาะ วิกฤตนี้ได้ผ่านไปแล้ว ย่อมทำให้ ชีวิตแข็งแกร่งขึ้น ใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังมากขึ้น นี่น่าจะเป็นข้อดีข้อ เดียวของโควิด มั้ง ลูกศิษย์ครูที่เป็นมัคคุเทศก์ มีหลายคนทีเดียว ได้แต่ปลอบใจ บางคนหันไปขายของ ขายอาหารช่วงตกงาน ตอนนี้ทุกคนก็ดีขึ้น เห็นพวกเขาโพสต์ลงเฟสต์พาลูกทัวร์เที่ยวอย่างมีความสุข ก็พลอย ดีใจกับพวกเขาด้วย จ้ะ โหวดหมวด งานเขียน ฯ   โดย: อาจารย์สุวิมล 18 มีนาคม 2566 11:09:13 น.

ผมว่าตอนแรก ๆ ก็คงไม่มีใครคิดว่าโควิดมันจะหนักหนาสาหัสขนาดนี้ พอเอาจริง ๆ เลวร้ายสุด ๆ ไปเลย บางคนต้องสูญเสียคนรัก คนในครอบครัว คนรู้จัก ไม่โดนกับตัวไม่รู้เลยนะครับ ผ่านช่วงนี้ไปได้ ผมว่ามีภูมิต้านทานให้กับตัวเอง แบบอะไรก็ทำเราไม่ได้ 555 ร้านคุณก๋าโดดเด่นเป็นสง่ายเลยครับ ไว้ไปเชียงใหม่เที่ยวหน้า ต้องแวะไปร้านคุณก๋าบ้างเสียแล้ว   โดย: The Kop Civil 18 มีนาคม 2566 14:21:22 น.

ยินดีและดีใจด้วยครับ ถามนิด อันนี้คุณก๋าได้มีการบอกกับไกด์หรือบริษัททัวร์ล่วงหน้า ว่าจะกลับมาเปิดร้านที่นี่ด้วยใช่มั้ยครับ เพราะมองจากรูปไม่มีป้ายบอกอะไรเลยแม้แต่ชื่อร้าน ว่าแต่ ร้านนี้ใช้ชื่อเดิมหรือชื่อใหม่ครับ ^^   โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก 18 มีนาคม 2566 15:00:58 น.

ตัวร้านที่เป็นบ้านสวยมากเลยครับ ท่าทางจะมีประวัติมายาวนาน   โดย: ทนายอ้วน 18 มีนาคม 2566 17:13:53 น.

ร้านสวยมากๆครับคุณก๋า... เห็นด้วยที่ว่าเงินใช่ว่าจะสำคัญกว่า.... เคยฟังผู้รู้ บอกว่า กำลังบุญของมนุษย์น้อยลง เลยเกิดโรคร้ายและอื่นๆ   โดย: Rain_sk 18 มีนาคม 2566 19:25:53 น.

ดีแล้ว อย่างน้อยๆ พวกเราก็ยังมีชีวิตอยู่ จริงๆ ตายไปอาจจะสบายกว่าก็ได้ ตายไปก็ไม่ต้องมาทนทุกข์อะไรอย่างนี้อีก แต่เพราะยังไม่ตายยังมีชีวิตเราก็ต้องสู้กันต่อไป เงินยังไงก็สำคัญครับ แต่ในตอนนี้ความคิดที่ว่าอะไรก็ได้ ใช้ชีวิตเรียบง่ายมีมากขึ้นรวมไปถึงแนวคิดขุดของเก่าที่มีออกมาใช้ก็มีมากขึ้นเช่นกัน   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 18 มีนาคม 2566 20:08:35 น.

น้ำตาซึมกับเสียงเพลง และการเล่าเรื่อง.. ชีวิตต้องดำเนินต่อไป.. แค่ผ่านไปทีละวัน..   โดย: เริงฤดีนะ 18 มีนาคม 2566 20:11:09 น.

สุขภาพตัวเราเองกับสุขภาพคนที่เรารักสำคัญที่สุดครับ ช่วงโควิดใหม่ๆ น้องสาวและหลานเป็นโควิด ใจเสียเลยครับ กลัวเขาจะจากเราไป ผมมาเป็นโควิดช่วงปลายปีที่แล้ว ช่วงหมดโปรแล้วครับ ให้หยุดงานอยู่กับบ้าน 7 วัน กินยาตามอาการ(มีไอ เจ็บคอ มีน้ำมูก ตรวจATKขึ้น 2 ขีด) ชีวิตไม่สิ้น ก็ต้องสู้กันต่อไปครับ   โดย: สองแผ่นดิน 18 มีนาคม 2566 22:03:28 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า ร้านสวยมากค่ะ พื้นที่จอดรถกว้างขวาง 3 ปี เป็นเวลาไม่น้อยเลย ขอให้ร้านนี้เป็นจุดเริ่มต้นที่มีแต่สิ่งดีๆเข้ามานะคะ ช่วงเย็นฝนตกลมแรงมากไม่ทราบแถวบ้านคุณก๋าเป็นอย่างไรบ้าง คอมฯและเราเตอร์ใช้ได้แล้วใช่มั๊ยคะ ฝันดีคืนนี้ค่ะคุณก๋า   โดย: Sweet_pills 19 มีนาคม 2566 0:12:33 น.

ร้านสวยมากค่ะ ฮวงจุ้ย ร้านดีมากนะคะ ขอให้เจริญรุ่งเรืองยิ่งๆขี้นค่ะ   โดย: newyorknurse 19 มีนาคม 2566 2:15:22 น.

หลายๆ คนรอดมาได้ คือยังไม่ตาย แต่ตอนนี้ก็มีปัญหาใหม่เข้ามาแล้วนะ เรื่องเรื่องของ ซีเซียม-137 ประเทศนี้ไม่มีหายนะ ก็สร้างมันขึ้นมาเอง เก่งจริงๆ   โดย: โลกคู่ขนาน (สมาชิกหมายเลข 7115969 ) 20 มีนาคม 2566 14:30:21 น.