:: ความสุขผลิใบในทุกเช้า ::
:: กะก๋าแนะนำหนังสือ ::
:: ความสุขผลิใบในทุกเช้า ::
เขียนโดย : ปะการัง
ทุกเช้า
ฉันเดินไปทำงาน
ท่ามกลางเสียงดังมากมาย
เสียงอึกทึกครึกโครมของรถรายวดยาน
เสียงชีวิตที่เต้นเร่าไปตามกระแสเสียงของการดิ้นรน
เสียงหายใจทอดถอนด้วยความเหนื่อยอ่อนใจ
เสียงหมาเห่าเมื่อมีคนแปลกหน้าเดินผ่านหน้าบ้าน
เสียงด่าทอของสองผัวเมียที่ดังลอดผ่านรั้วบ้าน
ฯลฯ
ท่ามกลางเสียงอึงอล
ฉันเลือกฟังแต่เสียงนกร้อง
“ความสุขผลิใบในทุกเช้า”
เป็นหนังสือความเรียง...
ความเรียงที่ใช้ภาษาได้งดงามราวภาษากวี
ผนวกกับเรื่องเล่ามากมายที่เรียงร้อยกันเป็นเนื้อเดียว
ไม่ว่าผู้เขียนจะเขียนหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาด้วยเหตุผลอะไร
สิ่งที่คนอ่านอย่างฉันได้รับ...
นั่นคือ การชุบชูใจในวันที่เสียงดังยังก้องกึกอยู่รอบตัว
ตัวอักษรในหนังสือเล่มนี้ทำให้ใจสงบ
และชวนให้เราได้นั่งนิ่งๆเพื่อคิด
ค้นหาความหมายที่หายไปในระหว่างทาง
ที่เรามุ่งที่จะวิ่งแข่งขันไปยังเส้นทางของการทำมาหากินและใช้ชีวิต
โดยหลงลืมความสวยงามรอบกายมากมายที่เราละเลยไป....
หลายเรื่องในหนังสือสะกิดใจให้เราได้ฉุกคิดถึงด้านที่งดงามของชีวิต
...ชีวิตที่ไม่ได้มีแต่การเหยียบคันเร่งแล้วพุ่งทะยานไปแสวงหาความสำเร็จ
แต่ “ความสุขที่แท้จริงของชีวิต” อาจเป็นเพียงเสียงเล็กเล็ก
ที่เราไม่เคยใส่ใจจะฟังอย่างลึกซึ้ง
ความสุขในชีวิต...อาจเป็นสิ่งที่เรามองเห็น แต่ไม่เคยใส่ใจที่จะมองดูมันอย่างตั้งใจ
ที่สุดแล้วเราอาจทำได้แม้แต่การทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง
คดโกง เห็นแก่ตัว ฉกฉวย
เพียงเพราะอยากเป็นผู้ชนะ
โดยไม่สนใจวิธีการที่ทำให้ได้มาซึ่งชัยชนะ
ชีวิตที่ดีจึงไม่ได้หมายถึงชีวิตที่เอารัดเอาเปรียบผู้อื่น
“ผู้คน” มากมายในเรื่องเล่าในหนังสือเล่มนี้
จึงเป็นบุคคลธรรมดาที่ไม่ธรรมดา
เป็นคนผู้ที่ได้ “ให้” สิ่งที่ดีที่สุดของตนออกไป
โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนใดใด
เช่น
บิล ชายผู้เคยประสบเหตุการณ์เส้นเลือดในสมองแตก
หลังจากได้รับการเยียวยาจนหายดี
เขามอบกำลังใจกลับไปให้กับผู้ป่วยที่อยู่ในโรงพยาบาล
ด้วยการเป็นอาสาสมัครคอยพูดคุยให้กำลังใจกับผู้ป่วยรายอื่น
โดยไม่มีผลตอบแทนใดใดตอบกลับมานอกจาก “รอยยิ้ม”
นิค วูจิซิค...ชายพิการผู้ใจไม่พิการ
ผู้ได้ใช้ร่างกายที่พิการของเขาสร้างแรงบันดาลใจให้กับคนมากมายทั่วโลก
ด้วยการไม่ยอมแพ้ต่อความพิการของตนเอง
และพยายามต่อสู้กับความไม่เพียบพร้อมของตนอย่างถึงที่สุด
ลุงทอม..ผู้ปลูกต้นไม้เพื่อให้เพื่อนบ้านได้ชื่นชมและดอมดมกลิ่นหอม
ปลูกต้นไม้ที่ให้ผล และพร้อมแจกจ่ายไปยังเพื่อนบ้านและคนที่เดินผ่านไปมาโดยไม่เคยหวงแหน
คาร์ล...ชายผิวดำวัยแปดสิบ
ผู้เป็นชาวสวนแล้วถูกเด็กเกเรทำร้ายรังแกอยู่ตลอด
แต่เขามอบรอยยิ้มกลับไปในทุกครั้งที่ถูกรังแก
ที่สุดความรักก็มีพลังเหนือความโกรธและความเกลียดชัง
ฯลฯ
หลายครั้งในชีวิต
เราคิดว่าเราเป็นเพียงฟันเฟืองตัวเล็กเล็ก
ที่อาจไม่มีความหมายและไร้ค่าราคากับคนรอบข้าง
นั่นเป็นเพียงการประเมินที่เรามีกับตนเอง....
ขอเพียงเราเปิดใจมอง และลงมือทำสิ่งเล็กเล็ก...
สิ่งที่เราทำได้ ....ขอให้ทำสิ่งนี้อย่างดีที่สุด
เราอาจพบว่าสิ่งเล็กเล็กที่เราทำอยู่
อาจเคลื่อนโลกให้ไหวสะเทือนได้
และถึงแม้ว่าที่สุดแล้วมันอาจไม่ได้เปลี่ยนแปลงใครเลย
อย่างน้อยที่สุด....
มันก็เปลี่ยนแปลงตัวเราให้ดีขึ้นไม่ใช่หรือ...
ทุกเช้า
ฉันเดินไปทำงาน
ท่ามกลางเสียงดังมากมาย
เสียงอึกทึกครึกโครมของรถรายวดยาน
เสียงชีวิตที่เต้นเร่าไปตามกระแสเสียงของการดิ้นรน
เสียงหายใจทอดถอนด้วยความเหนื่อยอ่อนใจ
เสียงหมาเห่าเมื่อมีคนแปลกหน้าเดินผ่านหน้าบ้าน
เสียงด่าทอของสองผัวเมียที่ดังลอดผ่านรั้วบ้าน
ฯลฯ
ท่ามกลางเสียงอึงอล
ฉันเลือกฟังแต่เสียงนกร้อง
.
.
.
“ความสุขผลิใบในทุกเช้า”
แม้ในวันที่คุณเหงาเศร้าที่สุดของชีวิต
โลกก็ไม่ได้ร้องไห้ไปกับคุณ
ความสุขก็ยังคงผลิใบอ่อนอย่างนับเนื่อง
มีเพียงตัวเราเท่านั้นที่จะเลือกมอง เลือกคิด
เลือกทำอย่างไรกับชีวิตตัวเอง
ใครก็เศร้าแทนเราไม่ได้
ใครก็สุขแทนเราไม่ได้
นกตัวนั้นยังส่งเสียงร้องทุกวัน
เพียงแค่เราจะฟังเสียงนั้น
เป็นเสียงแห่งความทุกข์น่ารำคาญ
หรือฟังเป็นเสียงแห่งความสุขที่กำลังผลิบานในยามเช้าเท่านั้นเอง.
:: หมายเหตุ ::
พี่ปะการัง คือ เจ้าของบล็อก ชบาฉาย
แวะไปทักทายพูดคุยกับพี่ปะการังได้ที่บล็อกนี้เลยนะครับ
(กดที่ชื่อบล็อกชบาฉายได้เลยครับ)
บล็อกชบาฉาย
| Create Date : 05 มีนาคม 2554 |
| Last Update : 5 มีนาคม 2554 5:20:24 น. |
|
105 comments
|
| Counter : 7817 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ชอบรูปนี้จังเลย มองแล้วชอบอ่ะจ้า