:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 233 :: :: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 233 :: โจทย์ --- เรื่องที่เธอเสียใจ ผู้คิดโจทย์ --- กะว่าก๋า :: ศึกชิงบัลลังก์ยุทธ์ มังกรพยัคฆ์บูรพา ตอนที่ 5 :: เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า   แต่ละวันผ่านไปอย่างเชื่องช้าราวเมฆขาวล่องลอยอ้อยอิ่งอยู่ท่ามกลางหุบเขาลึกเร้น ไป่จิงเหวินใช้เวลาอยู่กับตัวเอง  อยู่กับความสงัดเงียบ ดื่มด่ำลึกซึ้งในถ้อยคำของคัมภีร์ทั้งสอง  เขาค่อย ๆ คลี่ม้วนไม้ไผ่ออกมาศึกษาอย่างมุ่งมั่นตั้งใจ  จดจำทุกตัวอักษร  ซึมซัมรับรู้ทุกภาพที่ปรากฏ  ทวนซ้ำไปซ้ำมาจนถ่องแท้นับร้อยนับพันรอบ วันผ่านวัน  คืนผ่านคืน  เขาเดินลมปราณทุกเช้า  ฝึกวรยุทธ์ตลอดทั้งวัน  เทียนชี่โคจรสู่กายทั่วร่างอย่างไหลลื่น   ก่อเกิดพลังลมปราณอันมิสุดสิ้น  ในคัมภีร์ผูกที่เจ็ดเขียนถึงท่าการฝึกลมหายใจ  ไป่จิงเหวินค่อย ๆ ทำตามอย่างช้า ๆ   หายใจลึก  กลั้นลมหายใจ     ถ่ายเทพลังลมปราณสู่เบื้องล่างก่อนปล่อยให้ไหลเวียนภายในร่างอย่างอิสระ  เขารู้สึกเหมือนได้ล่องลอยอยู่ในสรวงสวรรค์  สมาธิดิ่งลึกลงไป แต่ท่าซึ่งสร้างพละกำลังให้เขามากที่สุด คือ กระบวนท่า มังกรเขย่าสวรรค์ และท่าจู่โจมแบบฉับพลัน พยัคฆ์ซ่อนเมฆ  เมื่อฝึกเป็นรอบที่ 95  ฝ่ามือของไป่จิงเหวินสามารถกระแทกจนผนังหิน เกิดเป็นรอยรูปนิ้วมือทั้งห้าอย่างน่าอัศจรรย์ใจ กระบวนท่าในคัมภีร์มังกรพยัคฆ์บูรพานั้นก่อเกิดพลังอันไม่สิ้นสุด   เดี๋ยวย้อน  เดี๋ยวกลับ  เดี๋ยวขยับ เดี๋ยวนิ่ง  เดี๋ยวจู่โจม เดี๋ยวตั้งรับ  หากผู้ฝึกมิได้มีกำลังภายในขั้นสูงหรือลมปราณขั้นเทพ  เห็นทีจะมิอาจฝึกฝนได้เป็นแน่แท้ ไป่จิงเหวินใช้เวลาในถ้ำฝึกฝนวรยุทธ์อย่างมุ่งมั่นตั้งใจ  โดยมิรู้ด้วยซ้ำว่าจะออกจากถ้ำนี้ได้อย่างไร  สมาธิทั้งหมดทั้งมวลจดจ่ออยู่กับการศึกษาคัมภีร์และฝึกฝนเพลงยุทธ์ตลอดทั้งวัน จำจนขึ้นใจได้หมดทุกท่า  หากแต่เขารู้ตัวดีว่าตนเองนั้นยังมิได้บรรลุวรยุทธ์ขั้นสูงสุด  เหมือนยังขาดอะไรบางอย่างไป  ซึ่งตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร               .....................................................   45 วันผ่านไปอย่างรวดเร็ว วิทยายุทธ์ของไป่จิงเหวินก้าวหน้ามหัศจรรย์พันลึกเหนือคาดคิด  พลังตัวเบาเพิ่มพูนขึ้นอย่างน่าประหลาด  เขากระโดดได้สูงขึ้นกว่าที่ตัวเองคาดคิด   พลังหมัดสร้างความเสียหายรุนแรงกับผนังหินภายในถ้ำ  กำลังภายในอัดแน่นจนกายแกร่งดั่งศิลา   กระบวนท่าโจมตีอ่อนแข็งสุดคาดเดา แม้อาหารและน้ำดื่มในถ้ำค่อย ๆ ร่อยหลอลงเรื่อย ๆ  แต่เขาหาได้กังวลใจในเรื่องนั้นไม่ สิ่งที่ยังค้างคาใจ คือ  ไป่จิงเหวินรู้ดีว่าตัวเองยังมิอาจบรรลุสุดยอดวิชา  เขาพลิกม้วนคัมภีร์อ่านซ้ำไปซ้ำมาอย่างเคร่งเครียด แต่ยังหาจุดอ่อนของตนเองไม่พบ ไม่ว่าจะอ่านซ้ำอีกกี่รอบ  ฝึกฝนอีกกี่หน  ผลลัพธ์ยังคงเหมือนเดิม !!!               ........................................................   คืนนั้นไป่จิงเหวินเดินลมปราณหลังฝึกซ้อมหนักมาตลอดทั้งวัน  ใจนึกถึงแต่ข้อบกพร่องที่ยังค้นไม่พบ  หรือยังมีประโยคใดซึ่งเขาขบไม่แตก  จึงไม่อาจเข้าถึงแก่นแท้ของวิชา ยิ่งดึก  จิตยิ่งงุนงงสับสน  ยิ่งคิด  คิ้วยิ่งขมวด   กล้ามเนื้อแข็งเกร็งโดยมิรู้สึกตัว ลมปราณตีย้อนกลับจากก้นกบขึ้นสู่จุดกลางกระหม่อม ไป่จิงเหวินรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งร่างราวหัวสมองกำลังระเบิด  เหงื่อไหลโทรมกายดั่งน้ำป่าหลากไหลเชี่ยว  ตามิอาจลืม   ร่างกายมิอาจเคลื่อนขยับ   ความคิดแตกดับสับสน  เขาอยากร้องตะโกนออกมาแต่มิอาจทำได้   กล้ามเนื้อเดี๋ยวพองตัว  เดี๋ยวยุบ  เดี๋ยวหด  เดี๋ยวยืด กระดูกเคลื่อนขยับจนเกิดเสียงประหลาดดังกรุบกรับ ๆ    เอ็นปูดโปน  เส้นเลือดโป่งพอง หรือนี่จะเป็นวาระสุดท้ายของเขา !!!               ......................................................   ห้วงวินาทีแห่งความเป็นความตายนี้เอง  สำนึกแห่งความเสียใจได้หลั่งไหลพรั่งพรูเข้ามาในห้วงความคิดของไป่จิงเหวิน  ราวกับภาพฉายชัดฉายซ้อนที่เคยซ่อนหลบอยู่ในความทรงจำมาเนิ่นนาน  ได้หวนคืนกลับมาปรากฏตรงหน้าราวกับเรื่องจริงอีกครั้ง ภาพความแค้นซึ่งเห็นพ่อแม่ถูกฆ่าในวัยเด็ก   กลายเป็นความอาฆาต  ก่อเกิดความวิปลาสในตัว  ดั่งปีศาจร้ายถูกปลุกให้ฟื้นตื่นขึ้น    ภาพที่ไป่จิงเหวินฆ่าพี่น้องร่วมสำนักโดยไม่ลังเลใจ เกิดความโลภจนคิดคดทรยศต่อความไว้วางใจที่อาจารย์และศิษย์ร่วมสำนักมีต่อตัวเขา “อภัย...เจ้าต้องเรียนรู้ที่จะให้อภัย”  คำสอนของท่านอาจารย์ดังกึกก้องในสมองอีกครั้ง ฉับพลันทันใดนั้นเอง  ไป่จิงเหวินกระอักเลือดออกมากองโต   เขาตะโกนร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดอย่างสุดเสียง ก่อนสิ้นสติไป !!!       ......................................................   “ข้ายังไม่ตาย...นี่ข้ายังไม่ตายหรือนี่ ?”  ไป่จิงเหวินพูดพึมพำกับตัวเอง ในโถงถ้ำมืดมิดไร้แสงสว่าง  ยามนี้น่าจะเป็นช่วงกลางดึกสงัด  เขารู้สึกมึนงงสับสน    พยายามลำดับความคิด  นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้า   แต่เหมือนความทรงจำขาดห้วงไป เขาจำอะไรไม่ได้อีกเลย  แต่ยังรู้ว่าตัวเองเป็นใคร  และต้องทำอะไรตามคำสั่งสุดท้ายในจดหมายของท่านอาจารย์ไคหมิงต้าซือ บุญคุณความแค้น   ความโกรธเกลียด  เหมือนไม่เคยเกิดขึ้นในชีวิต  เขาไม่ได้นึกถึงความตายของพ่อแม่อีกต่อไป    ลืมสิ้นแม้วันที่คิดจะขโมยคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์   ลืมแม้กระทั่งชั่วขณะซึ่งได้เข่นฆ่าพี่น้องร่วมวัด   ลืมทุกการเข่นฆ่าอันเคยกระทำกลางสนามรบ    แต่เขากลับจำทุกเรื่องราวได้ดี โดยเฉพาะเรื่องราวของเหลียนหู่ศิษย์น้องผู้เสียสละตน เพื่อปกป้องชีวิตของเขา ไป่จิงเหวินค่อยยันกายลุกขึ้นช้า ๆ  นั่งสมาธิปรับลมปราณเข้าออก รู้สึกร่างกายปลอดโปร่งโล่งสบายอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน   ชี่ไหลเวียนไปทั่วร่าง  ทุกลมหายใจเข้าออกแช่มช้าแต่มั่นคง   เขาปล่อยจิตให้นิ่งไปพร้อมกับความสงบ ร่างกายและจิตหลอมรวมเป็นหนึ่ง    รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่พ้นไปจากขอบเขตของกาลเวลา  คล้ายว่าร่างกายแกร่งกล้าได้ป่นสลายไปกับอากาศธาตุรอบตัว จนกลายเป็นฝุ่นผงธุลี แม้ตะวันแรกจะฉายฉานอยู่นอกถ้ำ  จนแสงส่องลอดผ่านเข้ามาในถ้ำแล้ว  แต่ไป่จิงเหวินหารู้ตัวไม่   เขานั่งนิ่งราวก้อนหิน   และหากใครใช้มืออังใต้จมูก ก็จะพบว่าไป่จิงเหวินหยุดหายใจไปแล้ว !!!       ความเดิมจากตอนที่แล้ว ตอนที่ 1 ตอนที่ 2 ตอนที่ 3 ตอนที่ 4   Create Date : 31 กรกฎาคม 2562 27 comments Last Update : 12 สิงหาคม 2562 23:01:37 น. Counter : 5487 Pageviews. Share Tweet

คุณก๋าเขียนเยี่ยมเลยครับ ทั้งสำนวน วิธีการเขียนทำให้นึก ตามการอ่าน การฝึกจากจุดนี้ขึ้นไปจุดนั้น แล้วพบสัจจธรรม.. ความมุ่งมั่นเป็นสิ่งที่ดี น่าจะมีคนแนะนำในทางที่ถูก น่าจะเชื่อ คนอื่นนอกวงการ ไม่ใช่... ถูกครับนาย ดีครับนาย พวก ใกล้ชิดนะตัวดี อ้าว ๆ ๆ วกเข้าการเมืองเฉยเลย แหะ ๆ ใจนึกถึงการชั้นิ้วเพราะความเคยชิน หรือนิสัยถาวรมิรู้ ครับ อาจารย์ก๋า   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 31 กรกฎาคม 2562 6:29:49 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต Tui Laksi Travel Blog ดู Blog toor36 Cartoon Blog ดู Blog patthanid Travel Blog ดู Blog The Kop Civil Sports Blog ดู Blog เริงฤดีนะ Sports Blog ดู Blog ชมพร Diarist ดู Blog กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog เป็นงานเขียนที่ให้แง่คิดที่น่าสนใจมากจ๊ะน้องก๋า โหวต   โดย: อุ้มสี 31 กรกฎาคม 2562 6:44:27 น.

ไล่อ่านไป่จิงเหวินตอนที่ 5 แล้วจ้า สวัสดีวันสิ้นเดือน ก.ค. ค่ะคุณก๋า   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 31 กรกฎาคม 2562 7:31:21 น.

สวัสดีตอนเช้าครับผม วันนี้มาเป็นหนังจีนกำลังภายในเลยนะครับ เป็นของชอบเด็กผู้ชายครับ มหาลัยแล้วยังเห็นเพื่อนโดดขึ้นโต๊ะม้าหินไปใช้วิชาตัวเบากันอยู่เลย 5555 ผมก็ยังชอบนะครับ แต่พอทำงานก็ไม่ค่อยได้ดูเลย พวกซีรี่ยาวๆเนี้ยครับ เดี๋ยวติดแล้วจะเรื่องใหญ่   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 31 กรกฎาคม 2562 8:13:48 น.

พุธสวัสดีครับ คุณก๋า เรื่องกำลังสนุกเลย แต่ไป่จิงเหวินไม่ได้ตายใช่ไหม แค่ถอดจิตออกจากเรื่อง เช้านี้ฟ้าครึ้มไม่มีฝนครับ แต่เบื่อเพื่อนบ้านเผาถ่าน แล้วลมพัดควันมาทางบ้านที่เราอยู่ครับ(เผาได้ทั้งปี) เสื้อผ้ามีแต่กลิ่นควัน หายใจไม่ค่อยออก บ่นไปพูดฝากคนใกล้ๆไปก็ว่าเราพูดแรง ทนไม่ไหวคิดจะแจ้งตำรวจหลายรอบแล้วครับ   โดย: สองแผ่นดิน 31 กรกฎาคม 2562 8:19:19 น.

อ่านบู้ ก็รู้สึกบู้ อ่านโหด ก็รู้สึก โหด เขียนสนุกตื่นเต้นๆ อ่านไว้ต้องหลบเลือดจะกระฉูดมาโดน ปานนั้น   โดย: เริงฤดีนะ 31 กรกฎาคม 2562 8:19:51 น.

พิมพ์ผิดอีก ออกจากเรื่อง เป็น ร่าง 555   โดย: สองแผ่นดิน 31 กรกฎาคม 2562 8:25:28 น.

สวัสดีดีค่ะ ตอนที่ 5 แล้วเนอะ   โดย: kae+aoe 31 กรกฎาคม 2562 9:10:42 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ อ้าว ไปจิงเหวิน ตายซะแระ มิน่าถึงได้ลืมทุกอย่างที่ตั้งใจไว้ แต่อาจไม่ตายจริงก็ได้ใช่ป่ะคะ   โดย: ตะลีกีปัส 31 กรกฎาคม 2562 9:25:58 น.

เหมือนจะพลาดอ่านไปตอนหนึ่ง ตอนจบ ตัวเอกตายเหรอคะ? โควต้าหมด พรุ่งนี้มาโหวตให้นะคะคุณก๋า   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 31 กรกฎาคม 2562 9:54:15 น.

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า จบเรื่องเอา ตอน ไป่จินเหวิน ไม่มีลมหายใจ ไหง เป็นงั้นล่ะ ในเมื่อเขาปลงได้ ไม่คิดถึงเรื่องที่ผ่านมาที่ทำให้เขา เสียใจ ใจน่าจะโปร่งและสำเร็จเคล็ดวิชาของอาจารย์ นี่นา หรือว่า มีตอนต่อไป ให้ตื่นเต้นใน ตะพาบ ตอนต่อ ไป จ๊ะ ไม่อยากให้ไป่จินเหวินตายอ่ะ เพราะยังไม่ได้ใช้วิชาที่ เรียนไปช่วยเหลือบ้านเมืองเลย ห้าห้า โหวดหมวด งานเขียน ฯ   โดย: อาจารย์สุวิมล 31 กรกฎาคม 2562 10:49:04 น.

สวัสดียามบ่ายค่ะ คุณก๋า ผักหวานที่บ้านป่านั้น ทีแรกซื้อต้นเล็กๆไปปลูก 5 ต้นค่ะ เลี้ยงรอดต้นเดียว ก็พอได้กินเล็กน้อยๆ แล้วพอเค้าออกดอกติดผล ผลแก่จัดร่วงลงดินขึ้นเองซะเพียบ เลยมีกินไม่ต้องง้อตลาด ทำกับข้าวได้หลากหลายมาก แต่ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยสบาย ก็เลยทำได้แค่นั้นค่ะ ก็เลยคิดว่า ผักผวานต้องขึ้นเองอย่างที่คุณก๋าว่าแหละค่ะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 31 กรกฎาคม 2562 14:03:09 น.

ดินบ้านป่าดีแน่ๆเพราะอยู่เชิงเขาด้วย แต่ตอนนี้ปลูกไม้เล็กๆยากแล้วเพราะรากไม้ใหญ่ สานอยู่ในดินเต็มไปหมด วางกระถางต้นไม้ ไว้บนดินไม่ได้เลย รากไม้ใหญ่เข้ากระถาง ไปแย่งกินจนไม้กระถางตาย พี่ไม่ได้อ่านเรื่องกำลังภายในนี้ต่อเลยค่ะ เห็นมีแฟนชอบอ่านเยอะ คุณก๋าน่าจะเขียนเป็นเล่ม ขายได้นะคะ คนชอบอ่านเรื่องแบบนี้ยังมีเยอะ พี่จบดาวพิษแล้วก็ยังมีอีกเล่มนึง เป็นหนังสือเด็ก   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 31 กรกฎาคม 2562 14:40:17 น.

อ่านสำนวนนี้แล้วคิดถึงหนังจีนกำลังภายใจตอนวัยเด็ก หลายเรื่องต้องติดตาม ดูกันไม่กระพริบตา หนังกลางแปลงน่ะครับ   โดย: Insignia_Museum 31 กรกฎาคม 2562 16:41:25 น.

มาหื้อกำลังใจแล้วเจ้า คุณก๋าใช้ขนาดตัวหนังสือหน้อยก่อเจ้า ปี้ต้องขยายหน้าจอคอมเลยอ่านเลยอ่ะ ไป๋จิ้งเหวินถอดจิตออกจากร่างกานิ ถึงบะมีลมหายใจอ่ะ เหมือนเข้าฌานอะหยังประมาณนี้ก่อ อยากฮู้ตอนต่อไป 5555+ ผลจากการฝึกวิชาทำหื้อลืมความอาฆาตแค้น ความรู้สึกผิดถูกชั่วดีที่เคยผ่านมาหลายอย่าง เหมือนถูกป้อนโปรแกรมใหม่เข้าไปใหม่ ว่านับแต่นี้ไปต้องทำตามคำสั่งเสียของอาจารย์เท่านั้น ความทรงจำที่ขาดหายไป จะปิ๊กคืนมาได้ก่อ แล้วฝึกวิชาสมบูรณ์หรือยัง เคล็บลับที่ทำหื้อฝึกสำเร็จคืออะหยัง หรือต้องหื้อจิตว่างเปล่าก่อน ถึงจะเข้าสู่สุดยอดของเคล็ดวิชา ครั้งหน้าต้องเพิ่มตอนหื้อยาวกว่านี้เน้อ 555+ อ่านแล้วขำหัวเจ้า มันสั้นลำไปอ่ะ วันนี้มาจ๊าเพราะเน็ตถูกตัด 5555 อ้ายเต้ยลืมไปจ่ายหื้อ แห๋มอย่างจะเปลี่ยนเน็ตตวย เป็น AIS ไปติดต่อมาละ คุ้มกว่าเยอะมาก ได้กล่องดูหนังติดบ้าน ได้เน็ตฟรีอีกเดือนละ 30GB ในซิมมือถือ แต่ปี้บะอยากได้ซิมอีกอัน อยากหื้อมันโอนเน็ตเดือนละ 30G เข้าในเบอร์เดิมปี้ เลยต้องรอหื้อโปรมือถืออันเดิมที่พ่วงซื้อเครื่องหมด ถึงจะโอนเน็ตมาได้ เลยรอเวลา ที่เล่าเผื่อคุณก๋าจะอยากติดเน็ต AIS ผ่องเจ้า ที่บ้านปี้กะติด AIS เปลี่ยนมาจาก True ที่ร้านจะเปลี่ยนจาก TOT ไป AIS บะไหวทีโอทีช้าเกิ๊น ขนาดจ่ายเดือนละแปดร้อยกว่าบาทหนา หมุนติ้ว ๆ ไปเยี่ยมเยียนคนอื่นก่อนเจ้า   โดย: JinnyTent 31 กรกฎาคม 2562 16:50:35 น.

คุณก๋าเขียนได้หลายแนวจริง ๆ ค่ะ ลายมือภาษาจีนคุณก๋าเขียนเองด้วยหรือเปล่าคะ   โดย: เนินน้ำ 31 กรกฎาคม 2562 17:47:46 น.

เดี๋ยวผมไปไล่อ่านตอนที่ 1 ใหม่ครับ เพื่อเพิ่มความสนุกมากยิ่งขึ้น   โดย: The Kop Civil 31 กรกฎาคม 2562 19:07:08 น.

กำลังสนุกเลย นึกว่าพระเอก สำเร็จวิชาขั้นสูงสุดซะอีกนะครับ แต่ยังไงซะ พระเอก จะตายไม่ได้นะครับ ยังไม่เจอหน้านางเอกเลยอะ 555 ตอนหน้านางเอกต้องรีบมาปั๊มหัวใจ ทำcpr เอ๊ยมาเดินลมปราณ ช่วยชีวิตพระเอก ปล่อยให้ตายไม่ได้นะครับ เดี๋ยวจบเร็วไป อ.เต๊ะ รอฉากรักในถ้ำเร้นลับ อยู่นะครับ ห้ามจบแบบนี้เด็ดขาด แฮ่ๆ555   โดย: multiple 31 กรกฎาคม 2562 19:13:40 น.

ไป่จิงเหวินเข้าฌาน ปราศจากลมหายใจ คนเข้าใจผิดอาจคิดว่าตาย เดี๋ยวออกจากฌาณร่างกายก็ปกติดีค่ะ   โดย: mcayenne94 31 กรกฎาคม 2562 19:35:28 น.

เดี๋ยวพี่มาอ่านย้อนหลังค่ะคุณก๋า   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 31 กรกฎาคม 2562 19:53:23 น.

หากให้อภัยกัน ก่อนที่จะสายไป เรืองเสียใจ มันจะน้อยลงจริงๆ เพราะเท่ากับว่า ยังค้างคาใจอยู่แบบนี้เจ้า จะรู้สึกผิดตลอดชีวิตก็ว่าได้   โดย: Rinsa Yoyolive 31 กรกฎาคม 2562 20:50:09 น.

โหะ อิอิ ยังบ่ต๋ายเตื่อเน่อ   โดย: tuk-tuk@korat 31 กรกฎาคม 2562 20:51:46 น.

จากบล็อก นักกีฬาเกาหลีน่ารักหลายคนเลยครับ แต่ตบหนักมากครับ   โดย: The Kop Civil 31 กรกฎาคม 2562 21:28:22 น.

ต๋าไม่อยู่พลาดไปหลายตอนค่ะคุณก๋า ขอส่งกำลังใจก่อนนะคะ   โดย: Sweet_pills 31 กรกฎาคม 2562 23:02:17 น.

ตายยังเนี่ยะ แต่ดูแล้วน่าจะยังไม่ตายนะ (ตายเรื่องก็จบสิ ใช่มั้ยพี่ก๋า 555)   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 31 กรกฎาคม 2562 23:39:17 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า   โดย: newyorknurse 1 สิงหาคม 2562 1:48:12 น.

มาโหวตค่าา บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กาบริเอล Pet Blog ดู Blog ตะลีกีปัส Food Blog ดู Blog Sweet_pills Food Blog ดู Blog กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 1 สิงหาคม 2562 11:41:28 น.