:: ปัจฉิมนิเทศ ที่วิทยาลัยเทคนิค เชียงใหม่ (1) :: :: ปัจฉิมนิเทศ ที่วิทยาลัยเทคนิค เชียงใหม่ (1) :: โดย : กะว่าก๋า พูดให้กับนักศึกษาระดับ ปวช. 3 และ ปวส.2 10 กุมภาพันธ์ 2554 สวัสดีอาจารย์และน้องนักศึกษาทุกคน วันนี้ผมมาพูดในหัวข้อ “ทางชีวิตที่เลือกได้ การศึกษา การทำงาน และความสำเร็จ” ผมไม่แน่ใจว่าน้องๆที่นั่งให้ห้องนี้ทำไมคุณถึงเลือกเรียนสถาปัตย์ ส่วนตัวผมเองเมื่อตอนเรียนจบ ม.3 ผมมีความรู้สึกลึกๆในใจว่าอยากเรียนต่อด้านศิลปะ แต่เมื่อเดินเข้าไปบอกกับพ่อว่าอยากเรียนศิลปะ พ่อผมบอกว่า “เรียนจบศิลปะออกมาแล้วจะทำอะไรกิน” เมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ววิชาชีพด้านศิลปะยังไม่เป็นที่ยอมรับนับถือกันมากนัก เมื่อพ่อไม่ให้เรียน ผมจึงต้องมาดูว่า แล้ววิชาอะไรที่ใกล้เคียงกับศิลปะบ้าง มันก็มาจบที่ “สถาปัตย์” ผมสอบได้และเรียนจนจบในระดับ ปวช. และ ปวส. ที่สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล วิทยาเขตภาคพายัพ ระหว่างที่เรียนก็ค้นหาตัวเองไปด้วย ว่าเราอยากหรือชอบอะไรในวิชาชีพสถาปัตย์ ตอนใกล้จบ ปวส.2 เริ่มรู้แล้วว่าอยากเป็นครูมากกว่าสถาปนิก เลยเลือกที่จะศึกษาต่อที่ครุศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้า เจ้าคุณทหารลาดกระบัง ใช้เวลาเรียน 2 ปีจนระดับปริญญาตรี วางเป้าหมายในชีวิตไว้เสร็จสรรพ ตั้งใจจะทำงานสองปีในตำแหน่งสถาปนิก แล้วค่อยไปสมัครเป็นอาจารย์ที่เทคโนฯ สอนสักสองปี..ค่อยไปเรียนต่อปริญญาโท จากนั้นกลับมาเป็นอาจารย์สอนไปจนตลอดชีวิต นี่คือความฝันนะครับ หลังจากเรียนจบปริญญาตรีผมกลับมาเชียงใหม่ ไปสมัครงานกับสำนักงานสถาปนิก ซึ่งสมัยเป็นนักศึกษาฝึกงานผมเคยไปฝึกงานที่นี่ แล้วเจ้านายบอกว่า เมื่อไหร่ที่เรียนจบปริญญาตรีให้กลับมาที่นี่ได้เลย เจ้านายจะรับผมทำงานทันที เพราะในช่วงที่เป็นนักศึกษาฝึกงาน ผมไปฝึกงานที่สำนักงานจนเจ้านายพอใจในฝีมือและความขยัน กลับมาทำงานเป็นสถาปนิกได้เดือนเดียว พ่อผมเรียกเข้าไปคุยแล้วบอกว่า ให้ไปลาออกจากสำนักงานออกแบบ มาช่วยงานที่ร้าน... พ่อผมกำลังจะเปิดร้านขายเครื่องหนัง แล้วตอนนั้นไม่มีใครช่วยงานเลย น้องสองคนยังเรียนไม่จบ ส่วนพี่ชายมีธุรกิจเป็นของตัวเอง ผมเรียนสถาปัตย์มา 7 ปี เป็นสถาปนิกแค่เดือนเดียว แล้วต้องมาทำงานในสิ่งที่เราไม่เคยฝัน ไม่เคยอยากจะทำเลย เพราะฉะนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวผมก็คือ ผมเป็นทุกข์กับงานใหม่ที่ผมต้องทำอยู่ 4-5 ปี บางคนอาจคิดว่าการทำงานกับครอบครัวเป็นงานสบาย แต่ไม่ใช่เลย...ผมทำงานหนักมาก มันเป็นการบุกเบิกร้านใหม่ท่ามกลางร้านเก่าที่เปิดมาอยู่ก่อนหน้า งานที่ผมไม่คุ้นเคย ไม่เคยมีความรู้อะไรใดใดกับมันเลย สองปีแรกของการทำงานผมไม่เคยได้หยุดงาน สองวันที่ไม่ได้ไปทำงานนั่นคือ ป่วยจนลุกไม่ไหว ทำไมผมถึงต้องเล่าประวัติตัวเองให้น้องๆฟัง เพราะผมเชื่อเหลือเกินว่าในห้องนี้ จะมีไม่เกินครึ่งหนึ่งที่จะได้ทำงานตามที่ตัวเองฝัน ที่เหลือคุณจะต้องออกไปทำในงานที่คุณไม่อยากทำ แล้วมันก็จะทำให้คุณรู้สึกเบื่อ เซ็ง แล้วถามตัวเองว่าทำไมมันถึงต้องเป็นอย่างนี้ ? ทำไมชีวิตต้องเป็นแบบนี้ ? ทำไมต้องทำงานที่ไม่อยากทำ ? ทำไมต้องเจองานที่หนัก เหนื่อย เงินเดือนน้อย ? ในขณะที่เพื่อนบางคนเดินนำไปลิ่วลิ่ว บางคนจบมาก็ไปเรียนต่อเมืองนอก บางคนทำงานได้เงินเดือนสองสามหมื่น กลับมาที่การทำงานของผมในช่วง 4-5 ปีแรก ที่ผมบอกว่าตัวเองทุกข์มาก จนวันหนึ่ง...ผมเกิดคิดขึ้นมาได้ว่า ทำไมเราถึงไม่มีความสุขในการทำงาน สิ่งที่ทำให้ผมไม่มีความสุขก็คือ “วิธีคิด” นั่นเอง ถึงวันหนึ่งคุณจะค้นพบได้เองว่าอะไรที่ทำให้คุณเบื่อ อะไรคือทุกข์ที่สุด แล้วจากทุกข์นั้นต้องทำยังไงมันถึงจะกลับมาเป็นความสุขได้ ก่อนขึ้นพูดผมนั่งคุยกับอาจารย์ของน้องๆ อาจารย์บอกว่าในห้องนี้ไม่ได้เรียนจบทุกคน มีหลายคนที่ต้องเรียนซ้ำชั้นและยังไม่จบในปีการศึกษานี้ วันนี้ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เราจะจบหรือไม่จบการศึกษา เพราะเมื่อคุณออกไปข้างนอก คุณต้องเริ่มต้นใหม่ที่ศูนย์เหมือนกันทุกคน ทุกคนต้องไปทำงาน ต้องไปเจอปัญหาใหม่ๆ คุณจะเจอปัญหาเยอะแยะมากมายที่รออยู่ แล้วที่ผ่านมา “การศึกษา” มันให้อะไรคุณบ้าง ? ไม่รู้คุณมีคำตอบอะไรหรือเปล่า ว่าที่ผ่านมา 3 ปีในระดับ ปวช. และ 2 ปีในระดับ ปวส. คุณได้อะไรจากการศึกษาบ้าง ? มันไม่ใช่แค่เรื่องของการออกแบบบ้าน ออกแบบตึกแถวหรือคอนโด ถ้าเราคิดแค่ว่าตื่นเช้ามาเรียนเขียนแบบ เรียนวาดรูป เรียนพื้นฐานการออกแบบ ฯลฯ นั่นเป็นแค่ “การรู้” ยังไม่ใช่ “การเรียนรู้” “การศึกษาที่แท้จริง” คือ การจำลองโลกข้างนอกมาให้คุณลองแก้โจทย์ดู เพราะฉะนั้นไม่ว่าวันนี้คุณจะเรียนสถาปัตย์ บัญชี คหกรรม หรือแม้แต่เทคนิคการแพทย์ ฯลฯ ทุกสาขาวิชาจะต้องสรุปให้ได้ว่า วิชาเหล่านั้นต้องสอนให้คุณรู้จักที่จะ “แก้ปัญหา” ถ้าคุณไม่รู้ถึงหลักในการศึกษานี้ ต่อให้คุณเรียนจบปริญญาเอก คุณก็จะยังทุกข์กับชีวิต เวลาเกิดปัญหาในชีวิต คุณจะหงุดหงิดที่ทุกอย่างไม่เป็นไปดั่งใจ ที่สุดแล้วคุณจะแก้ไขปัญหาชีวิตอะไรไม่ได้เลย..... การศึกษาจึงเป็นการจำลองโจทย์มาให้คุณแก้ไข โดยเริ่มต้นจากโจทย์ง่ายๆไปหาโจทย์ยากๆ เพื่อให้เราเกิดความคุ้นเคยและเคยชินในการรับมือกับปัญหา ให้คุณเรียนรู้ที่จะแก้ไขปัญหาอย่างมีระบบ ถ้าวิธีการคุณถูกต้อง ก็เป็นที่เชื่อแน่ได้ว่า คำตอบที่ได้มาย่อมถูกต้องเช่นกัน ชีวิตคุณก็เช่นกัน ถ้าวิธีคิดคุณผิด คำตอบที่ได้รับมันย่อมผิดตามไปด้วย วันนี้คุณจบการศึกษา แต่ชีวิตจริงๆมันยังไม่จบ ลองลบระดับการศึกษาออกไป ไม่มีปวช. ปวส. ปริญญาตรี โท หรือเอก มองให้เหลือแต่วิธีการในการแก้ไขปัญหา หรือกระบวนการในการค้นหาคำตอบ แล้วชีวิตจะเป็นเรื่องง่ายขึ้นเยอะ ชีวิตคุณจะไม่จบแค่การออกแบบบ้าน รอรับคำสั่งจากสถาปนิกแล้วเขียนแบบ ส่งงาน รับเงินเดือน กลับบ้าน เย็นขับรถออกไปกินเหล้า กลับมาหลับ เข้าตื่นมาขับรถไปเขียนแบบ.... ชีวิตมันจะซ้ำๆซากๆไปตามรูปแบบที่คุณสร้างขึ้นในความคิดของตัวคุณเอง แต่ถ้าคุณเปลี่ยนวิธีคิด เปลี่ยนมุมมอง ชีวิตจะมีอะไรที่น่าตื่นเต้น และท้าทายมากกว่าที่เราเป็นอยู่ ถามว่าถ้ามีใครสักคนในวันนี้ที่เรียนไม่จบ แล้วคุณโดนรีไทร์ออกจากระบบ “คุณแพ้รึยัง ?” แพ้ไม่แพ้มันอยู่ที่ใจคุณ จบหรือไม่จบอยู่ที่เรา แต่ถ้าคุณยอมแพ้ตั้งแต่วันนี้แล้วว่าคุณเรียนไม่จบ ชีวิตคุณจบ คุณจะไปได้ไม่ไกลจากนี้ แต่ถ้าคุณไม่ยอมแพ้ ถึงแม้คุณจะกลับมาเรียนต่อในระบบไม่ได้ แต่ในชีวิตจริงคุณจะไม่แพ้ ต่อให้คุณต้องไปเป็นพ่อค้าขายข้าวมันไก่ คุณก็จะขายข้าวมันไก่อย่างมีหลักการ รู้ว่าหุงข้าวยังไงให้มันหอม สับไก่ยังไงให้อร่อย ทำอย่างไรลูกค้าถึงจะพอใจ ผมอยากให้น้องๆลองมองการศึกษาในแง่มุมใหม่ อย่าคิดเพียงแค่เรียนให้จบ มีวุฒิแล้วไปทำงาน วันที่คุณไปทำงานก็เหมือนกัน ผมอยากให้คุณลองตั้งโจทย์ให้ตัวเองใหม่ อย่าคิดแค่ว่าตื่นเช้าไปทำงาน เขียนแบบ รอรับเงินเดือน แล้วก็กลับบ้าน มีคำสอนหนึ่งที่ผมชอบมาก แล้วได้ลองนำมาใช้กับตัวเองด้วย นั่นคือ ถ้าวันหนึ่งคุณตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองกลายเป็นคนกวาดขยะ ให้ตั้งใจกวาดที่สุด...มีความสามารถอะไรงัดออกมาใช้ให้หมด ชนิดที่พระเจ้าเมื่อมองลงมาแล้วต้องพูดว่า “ไอ้นี่คือคนกวาดขยะที่ดีที่สุดตั้งแต่โลกเคยมีมา” เมื่อไปทำงานลองใช้วิธีคิดแบบนี้ไปทำงาน ไปเรียนรู้งาน ขยันทำงาน ทุ่มเทสุดตัว ด้วยวิธีคิดแบบนี้ตัวงานมันจะผลักดันคุณให้ก้าวไปข้างหน้าทีละขั้นๆ แต่ถ้าคุณทำงานแบบซังกะตาย เจ้านายสั่งถึงทำ อันนี้เดาไม่ยากเลยว่าจุดจบของชีวิตคุณจะเป็นอย่างไร ? ไม่มีใครที่เก่งไปตลอด หรือไม่มีใครที่ห่วยตลอด ชีวิตมันมีทั้งวันที่ดีและวันที่แย่ มีวันที่สุขและวันที่ทุกข์ สิ่งที่ยากที่สุดในการทำงาน จึงไม่ใช่เรื่องงาน แต่เป็นเรื่องของ “คน” คุณทำงานเขียนแบบ เขียนผิดก็แก้ไขใหม่จนมันถูกต้องได้ แต่การทำงานกับคนเป็นเรื่องยากกว่า เพราะเราไม่รู้เลยว่าวินาทีนี้เขาคิดอย่างไรกับเรา และเราคิดอย่างไรกับเขา ถ้าคิดไม่ตรงกันก็ยากที่จะทำงานร่วมกัน มีรายละเอียดมากมายในการทำงานให้ประสบความสำเร็จ อย่างแรกที่ควรทำคือ แก้โจทย์เรื่อง “คน” ให้ได้ก่อน ปัญหาเรื่องงานนั้นแก้ได้ง่ายกว่า ถ้าวันนี้เราทำงานแล้วต้องทะเลาะกับเพื่อนร่วมงานตลอด เสร็จแล้วก็ย้ายที่ทำงานเพื่อหนีปัญหา คุณจะต้องย้ายที่ทำงานไปตลอดชีวิต ผมเคยไปทำงานในสำนักงานที่ผมเล่าให้ฟัง มีรุ่นพี่คนหนึ่งทำงานอยู่ที่นี่เป็นสิบปี วิธีทำงานของพี่เขาก็คือ อู้งานให้ได้มากที่สุด ทำงานให้เสร็จช้าที่สุด พักเที่ยงกินข้าวเสร็จ เข้ามาในสำนักงานแล้วจับกลุ่มนั่งเล่นไพ่ เย็นเลิกงานก็ชวนน้องๆไปดื่มเหล้าทุกวัน ในขณะที่ผมเข้าไปเมื่อตอนที่เป็นนักศึกษาฝึกงาน ผมทำงานอย่างตั้งใจ ทำงานทุกวินาที พักเที่ยงทานข้าว 20 นาที จากนั้นเข้ามาสำนักงานเปิดไฟนั่งทำงานต่อ... เพราะตอนนั้นผมรู้ตัวว่ามีเวลาฝึกงานน้อย เลยอยากเรียนรู้งานให้มากที่สุด ผมตั้งใจทำงานมากจนเจ้านายมองเห็นความแตกต่าง โจทย์แบบนี้น้องๆจะต้องเจอ... แล้วคุณต้องเลือกว่าจะเป็นแบบรุ่นพี่คนนี้หรือเป็นเหมือนผม สิบปีผ่านไป ผมกลับไปสำนักงานแห่งนี้... รุ่นพี่คนนี้ยังคงเป็นรุ่นพี่คนเดิม การงานไม่เคยก้าวหน้าไปไหน ชีวิตก็ย่ำอยู่ที่เดิม “ทัศนคติที่เรามีต่อตัวเราเอง” จึงเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ วันนี้คุณจะเรียนจบหรือไม่จบจึงไม่ใช่เรื่องสำคัญเลย แต่เวลาเข้าสู่สนามจริงของชีวิต ต้องตั้งใจนะครับ เพราะมันไม่มีโอกาสให้เราแก้ตัวได้ตลอด เพื่อนร่วมรุ่น 70 คนของผม ต่างมีวิถีชีวิตที่แตกต่างกันออกไป บางคนรวย บางคนจน บางคนลำบาก บางคนมีความสุข คนที่ประสบความสำเร็จทุกคน จะเริ่มต้นจาก “วิธีคิด” ที่เขามีอยู่ในตัวเองก่อน คนที่คิดว่าตัวเองแพ้ จะแพ้อยู่ตลอดเวลา สุดท้ายก็เฝ้าแต่ฟูมฟายและโทษสิ่งอื่น เช่น โลกไม่ยุติธรรม ไม่มีดวง ไม่มีโชค เพื่อนไม่ช่วย ฯลฯ แต่คนที่ไม่ยอมแพ้ เมื่อเจอปัญหา เขาจะไม่กลัว เขาจะพุ่งเข้าชนปัญหาด้วยปัญญา เจอโจทย์ยากๆของชีวิตแล้วไม่ยอมแพ้ เมื่อผ่านปัญหาไปได้ เราจะเก่งขึ้น เติบโตขึ้น “ชีวิตคือการวิ่งมาราธอน ไม่ใช่วิ่ง 100 เมตร” บางคนบอกว่าเรียนจบไปสองปีแล้วมาเจอกัน คนไหนรวยกว่าคนนั้นประสบความสำเร็จ ผมพิสูจน์ว่ามันไม่จริงเสมอไป ปีที่ผมเรียนจบ ผมกลับมาทำงานเริ่มต้นเงินเดือนที่ 8 พันบาท เพื่อนร่วมรุ่นของผมเริ่มต้นเงินเดือนที่หมื่นกว่าสองหมื่นกันหมด ในขณะที่รุ่นน้องของผมคนหนึ่งใช้เวลาปีเดียว เขามาพร้อมบีเอ็มซีรี่ย์เจ็ด แต่งตัวแบรนด์เนม พกเงินมาเต็มกระเป๋า ทุกคนต่างพูดว่าคนๆนี้ประสบความสำเร็จ ถ้าเราวัดกันจากสิ่งที่ตามองเห็น รุ่นน้องของผมคนนี้ต้องนับว่าประสบความสำเร็จ แต่เมื่อเวลาผ่านไปอีกหนึ่งปี รุ่นน้องของผมก็ถูกจับเพราะเขาขายยาบ้า.... วันนี้น้องๆเรียนจบ ถือว่าประสบความสำเร็จแล้วหรือยัง ? ใช่ครับ ... มันเป็นการประสบความสำเร็จเล็กเล็ก ถ้าคุณเรียนจบทำงานไปสัก 5 ปี แล้วมีเงินเก็บ 5 ล้าน มันก็เป็นความสำเร็จ...เล็กเล็ก ชีวิตมันยากที่จะนิยามการประสบความสำเร็จที่แท้จริง ผมจึงชอบคำที่บอกว่า “จงเร่าร้อนในการทำงาน แต่อย่าเร่งร้อนในการประสบความสำเร็จ” (* เป็นคำพูดของทิวา สาระจูฑะ – บรรณาธิการนิตยสารสีสัน) ถามตัวเองดูนะครับว่าวันนี้น้องๆเรียนจบออกไป ทำงานแล้วต้องประสบความสำเร็จเลยมั้ย ? จำเป็นต้องมีชื่อเสียงเลยหรือเปล่า ค่อยๆเดินดีกว่า เดินช้าช้า ไม่ต้องวิ่งเร็วๆ แซงคนอื่น แล้วไปล้มแรงๆข้างหน้า คิดให้ดี อย่าดีแต่คิด พูดให้ดี อย่าดีแต่พูด ฟังให้ดี อย่าดีแต่ฟัง ทำให้ดี อย่าดีแต่ทำ การใช้ชีวิตจริงๆมันยาก ยิ่งเราเติบโตขึ้น ปัญหาที่เราต้องรับมือก็จะซับซ้อนมากขึ้น คำถามคือ..คุณรับมือกับมันได้หรือเปล่า ? คิดดี พูดดี ทำดี แล้วจงเชื่อมั่นว่าเราสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ด้วยการเปลี่ยนความคิดที่เรามีกับตัวเราเอง   Create Date : 07 มีนาคม 2554 125 comments Last Update : 7 มีนาคม 2554 5:15:42 น. Counter : 2636 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะ อาจารย์พี่ก๋า อิอิ มานั่งฟังด้วยคนนะคะ สุขสันต์วันจันทร์แสนสดใสค่ะ   โดย: อุ๊ (oumon ) 7 มีนาคม 2554 5:33:04 น.

เน๊าะ คิดให้ดี อย่าดีแต่คิด พูดให้ดี อย่าดีแต่พูด ฟังให้ดี อย่าดีแต่ฟัง ทำให้ดี อย่าดีแต่ทำ...แหล่มจ้า.. มอร์นิ่งจ๊ะน้องก๋า   โดย: อุ้มสี 7 มีนาคม 2554 5:43:45 น.

วันนี่พี่ได้เจิมเลยนะ แต่เอาเปรียบคนอื่นมากกว่านะ เพราะของพี่มันตอนเย็น ไม่ใช่ ตีห้า ครี่งของบ้านเรา พี่ใช้เวลา นี้เยี่ยมเพื่อน เขาตื่นมาก็เห็นพี่ เลย ดีน้า คิดให้ดี อย่าดีแต่คิด พูดให้ดี อย่าดีแต่พูด ฟังให้ดี อย่าดีแต่ฟัง ทำให้ดี อย่าดีแต่ทำ คติดีมาก พี่ชอปรบมือให้น้องก๋าเลย สอนน้องๆ ได้ดีมาก มีคนไทยหลาย คนรับสภาพงานไม่ได้ เคยทำงานดีๆ มีคนนับหน้าถือตา มาอเมริกางาน เหล่านั้นไม่มี ต้องไปทำตามร้านอาหาร เก็บ จาน เช็ดโต๊ะ ซื่งอยู่เมืองไทยมีแต่ คนทำให้ ถ้าคนคิดอย่างน้องก๋า ก็อยู่ได้ สบาย เผลอๆ เป็นเจ้าของร้านอาหาร รำรวยไปเลย คนทำใจไม่ได้ ก็เป็น โรคซึมเศร้าไปก็มี หรือกลับเมืองไทย เลยก็มี ไม่น่าเชื่อเลย อายุไม่มากแต่เข้าใจ ชีวิตจริงๆ น่าชี่นชมค่ะ   โดย: newyorknurse (newyorknurse ) 7 มีนาคม 2554 5:49:07 น.

ชอบวิธีการพูด ให้น้อง ๆ นักศึกษา ที่เรียนมาหนักและ ถูกความคิดความเห็นฝังแน่นในวิชาชีพ จะเกิดความรู้สึกแรงกล้า เหมือนตำราที่เรียน คาดว่าจะ ทำความสำเร็จให้มากที่สุด แต่ความจริงไม่ใช่เลย ชีวิตทำงาน จะเจอความจริงที่ไม่ได้สวยหรู อีกทั้ง เราแค่ใช้วิชาที่เรียนเป็นแนวทาง ทำงานเท่านั้น เพราะ บางช่วงเกือบจะไม่ได้ทำงานที่เรียนมาโดยตรง ที่สำคัญคือ "การอยู่ร่วมกับคนอื่น" ให้มีความสุข ไอคิว กับ อีคิว ควรใช้ร่วมกันครับ เขียนมายาว ขอออกตัวอีกนิด ครูอาจารย์ที่สอบเป็น ประจำดีมากนะครับ แต่อาจารย์พิเศษ ที่เป็นคนทำ งานด้านการค้า ด้านศิลป์ เป็นผู้ถ่ายทอดให้ นักศึกษา ได้ดี พอ ๆ กันครับ.   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 7 มีนาคม 2554 6:11:51 น.

แต่แอบสัยนิดหน่อยว่า เรามีคะแนนจากใคร แล้วให้ใครได้ตรงไหน แล้วคนที่ไ่ด้รับเขาจะได้อะไรจากคะแนนที่เรามอบให้ครับพี่ ให้ในบล็อกได้ไหมครับ เพราะปกติผมไมไ่ด้ไปที่คาเฟ่เลยครับ แหะๆๆๆ ... อ้างอิง ^^^^^ คะแนนได้จากทางพันทิพให้ไว้ค่ะ คนละ100 คะแนน ต่อเดือน ถ้าใช้ไม่หมดก็ตัดทิ้งไปและได้ใหม่ 100 คะแนนทุกเดือน เราจะให้กิฟ คะแนนนี้ได้ที่กระทู้ในเวบพันทิพเท่านั้นค่ะ ให้ในบล็อกไม่ได้อ่ะค่ะ เพราะเวลาคนอ่านกระทู้พันทิพ หลายๆห้อง บางครั้งเราชอบแต่ความเห็นของคนมาตอบ บางครั้งเราชอบหัวข้อกระทู้ เราชอบอะไรก็ กดให้คะแนนกิฟ เป็นการแสดงการชอบ อาจเขียนเม้นต์ด้วยหรือไม่เขียนก็ได้ เพราะบางครั้งมีคห.ต่าง ไม่ไปแนวทางเดียวกัน แต่เราชอบ เราก็กดกิฟก็ได้ ในพันทิพจะมีกระทู้ดราม่าบ่อยๆ หลายครั้งมีความเห็นแย้งแตกต่างเยอะมากมาย แต่ไม่อยกเขียนเม้นต์ แต่ใช้การกดกิฟให้แทนค่ะ .... คนที่รับกิฟที่มีคนอื่นกดให้ก็ได้ทราบว่ามีคนชื่นชอบ มันมีผลต่อคะแนนในการให้คะแนนไว้แลกของรางวัลของพันทิพหรือเปล่า ดาวจ๋าไม่แน่ใจนัก เพราะเวบพันทิพจะคิดคะแนนให้เราเองทุกเดือน บางเดือน ดาวจ๋าได้กิฟมามากมาย ก็ได้คะแนนเท่าเดิม บางทีได้กิฟมานิโหน่ย ก็ได้คะแนนเท่าเดิม เลยไม่ทราบว่า คะแนนที่ทางเวบพันทิพให้นั้นมาจากอะไร คะแนนที่ได้ เราก็เอาไปแลกของรางวัล เวลาแลกรางวัล จะมีโชว์ที่หน้ากลางของบล็อกแก็งด้วยค่ะ แต่คนแลกเยอะมากกก ดาวจ๋าพยายามแลกที่พักในเชียงใหม่มาเป็นปีแล้ว เขาให้ครั้งละ 1 รางวัล แต่คนแลกคงเยอะมหาศาล เพราะดาวจ๋าไม่เคยได้สักที 55555 ... เวลาตามปอป้าไปให้กิฟ ปอป้าจะกระหน่ำให้ทุกคห.ในกระทู้เดียวของดาวจ๋าเลยค่ะ เพราะเธอก็ไม่ได้เข้าไปในนั้น แต่ไปเพราะดาวจ๋ามาตาม 5555 ส่วนดีดี จะไปกดกิฟให้ตามคห.ที่เธอชอบค่ะ ดีดี เล่นในนั้นบ้างตามอารมณ์และเวลาว่างของเธอค่ะ เธอจะไปทุกครั้งที่ดาวจ๋ามาตาม บางครั้งเธอรีบ ก็จะกดกิฟให้ก่อน แล้วตามไปเขียนคห.ตามหลัง ....   โดย: satineesh 7 มีนาคม 2554 6:23:19 น.

อรุณสวัสดิ์เจ้า อ้ายก๋า น้องหมิง หมิง มาดาม.. อ่านทุกบรรทัด ของอ้ายก๋าแล้ว.. ได้ความรู้ ข้อคิด เยอะแยะเลยเจ้า.. อ้ายก๋า น่าจะเป๋นคุณครูเน้อ ถ่ายทอด ยกตัวอย่าง สอนได้เข้าใจลึกซึ้งขนาดเลยเจ้า..   โดย: Mein Schatz 7 มีนาคม 2554 6:26:17 น.

สวัสดียามเช้าค่ะอาจารย์ก๋า   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 7 มีนาคม 2554 6:43:24 น.

สวัสดีตอนเช้าวันจันทร์เจ้าน้องก๋า ... วันนี้ได้ร่วมนั่งอ่านบทความดีๆจากน้องก๋า ... ชีวิตบางครั้งไม่ได้เดินตามฝันเสมอไป ... แต่จะทำอย่างไรให้ความฝันเล็กๆอีกหลายความฝันเป็นความฝันที่สดใสและเมื่อนึกถึงแล้วมีความสุขเสมอ น้องตาตั้มสอบเสร็จแล้ว ... ช่วงนี้ปิดเทอม ความวุ่นวายกำลังจะมาเยือน 555   โดย: SonSmile 7 มีนาคม 2554 6:44:44 น.

สมแล้วค่ะที่พี่ก๋าไฝ่ฝันอยากเป็นครู และถ้าพี่ก๋าเป็นครูจริงๆ เปิ้นว่า พี่ก๋าต้องเป็นครูที่ดีแน่ๆเลยค่ะ และต้องเป็นครูที่เป็นที่รักของนักเรียนทุกคน ความฝันกับความเป็นจริง บางครั้งเดินไปด้วยกันไม่ได้ แต่ชีวิตเราที่ต้องเดินไปกับความเป็นจริง ไม่ว่าความเป็นจริงจะไม่ได้ไปอย่างความฝัน เราก็ต้องทำความจริงให้ดีที่สุด   โดย: fonrin 7 มีนาคม 2554 6:59:44 น.

สวัสดีกับคุณก๋ายามเช้าครับ อีกหนึ่งงานที่ได้นำเสนอข้อคิดดีๆ ถ่ายทอดให้ฟังกัน หวังว่าน้องๆ นศ. คงได้ข้อคิดดีๆ นะครับ เช้านี้ไปชมศรีริต้าโชว์ กันได้แล้วครับ จัดให้ 1 blog เต็มๆ เลยครับ กับดาราขวัญใจสาวสวย   โดย: ถปรร 7 มีนาคม 2554 7:01:15 น.

เป็นคำพูดที่ดีมากเลยค่ะ เห็นด้วยค่ะหลายครั้งสิ่งที่ทำให้ไม่มีความสุขก็คือ “วิธีคิด” หลายๆ คำพูดของคุณก๋าช่างโดนใจจริงๆ เลยค่ะ เชื่อว่าน้องๆ ที่ได้ฟังถ้าได้คิดตามและเข้าใจในสิ่งที่คุณก๋าพูดจะเป็นประโยชน์มากๆ เลย อย่าว่าแต่น้องๆเลยหลายคนที่กำลังทำงานหรือใช้ชีวิตอยู่ทุกวันนี้ได้อ่านหลายๆอย่างที่คุณก๋าได้บอกว่าน่าจะทำให้ใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขมากขึ้น อ่อเกือบลืม อรุณสวัสดิ์ค่า ^^   โดย: i_nookae 7 มีนาคม 2554 7:15:51 น.

ม้อนิ่งๆๆค่าพี่ก๋า   โดย: kwan_3023 7 มีนาคม 2554 7:18:04 น.

เดี๋ยวนี้คุณก๋ากลายเป็นนักคิด .. นักพูด ไปแล้วนะค่ะ เพราะว่าได้ออกไปพูดหน้างาน บ่อยมากเลย เราเชื่อว่าคุณก๋าพูดเก่งแน่นอนค่ะ เรียกว่าความประหม่าหายไป .. ความคุ้นเคย และประสบการณ์มาแทนที่แล้วล่ะค่ะ สำหรับตัวเองคิดว่า .. น้องๆ ที่กำลังศึกษาและก็ ใฝ่ดีเหล่านี้ มีโลกที่เค้าเห็นเพียงเสี้ยวของความเป็นจริงค่ะ เพราะจากเมื่อก่อนตัวเองก็เป็นเหมือนกัน เพราะเรามอง เห็นอะไรเล็กๆ แคบๆ ในละแวกตัวเองแต่ความเป็นจริง เราต้องเผชิญอะไรอีกเยอะ ความเน่าของสังคม ความเป็นจริงที่เรา อาจจะไม่ชอบแต่ว่าก็ต้องจำใจ เรียกว่าเหล่านี้มันจะต้อง มาให้เจอกันสักวันแน่นอนเลย การพูด การให้คำแนะนำนอย่างนี้ เชื่อว่าน้องๆ เค้าจะได้เห็นภาพระดับหนึ่ง ... แล้วก็ต่อไป ก็คงต้องอาศัย ปสก.ส่วนตัว ความคิดของแต่ละคนช่วยเหลือแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณนะค่ะสำหรับกำลังสม่ำเสมอ เราสองวันมาแล้ว เสียสิทธิ์ซะงั้น เพราะว่า .. รอจะโหวตตอนดึกๆ ปรากฏว่ากลับมา ลืมเลยเวลาผ่านเข้าเที่ยงคืน .. สิทธิ์นั้นเลยคืนสนองเลยค่ะ   โดย: JewNid 7 มีนาคม 2554 7:40:57 น.

ไำม่ลำพัึงน้อง ๆ จะได้ประโยชน์จากการที่คุณก๋าไปพูดให้ฟังนะคะ แหม่มเองก็ได้ประโยชน์และแง่คิดดี ๆ จากบล้อกคุณก๋าด้วย อรุณสวัสดิ์เช้าวันจันทร์ค่ะคุณก๋า   โดย: i'm not superman 7 มีนาคม 2554 7:53:09 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า วันนี้เพียบไปด้วยเนื้อหา ไว้เสร็จงานค่อยกลับมาอ่าน   โดย: พี่ฟ้า (kuvasu ) 7 มีนาคม 2554 8:08:32 น.

ขอบคุณข้อคิดดีๆ นะคะ หนูก็จะเป็นคนกวาดขยะที่ดีที่สุดในโลก (หากได้เป็น) และตอนนี้ก็จะทำให้ดีที่สุดในหน้าที่ความเป็นมนุษย์ ในทุกๆ วันค่ะ   โดย: ดวงลดา 7 มีนาคม 2554 8:09:16 น.

ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันนะครับพี่ก๋า ^^ ได้ข้อคิดดีๆแต่เช้าเลย เรียนเอามาเพื่อแก้ปัญหา โดนใจครับ ^^ อรุณสวัสดิ์นะครับพี่ก๋า   โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) 7 มีนาคม 2554 8:12:12 น.

เกือบร้องไห้ค่ะ อ่านไป อ่านมา หนูตูน...แกอารมณ์ไหนนี่ แต่รู้สึกว่าการไม่ได้ตามความฝันนี่ มันเป็นโจทย์ชีวิตที่โหดมากเลยอะ ขอบคุณคุณก๋าที่เอามาแบ่งปันค่ะ   โดย: เหมือนพระจันทร์ 7 มีนาคม 2554 8:15:15 น.

สวัสดีเช้าวันเริ่มทำงานทางนี้ (ที่ต่อเนื่องตั้งแต่เสาร์อาทิตย์) น้องๆที่ฟังคุณก๋าต้องได้มุมมองในการคิด ก่อนออกไปทำงานในชีวิตจริง นับว่าเป็นโอกาสที่ดี ที่น้องนักเรียนกลุ่มนี้ มีผุ้มาเล่าประสบการณ์ และการมีทัศนคติที่ดีต่อตัวเอง ย้อนไปนานเลยละคะ ชีวิตนักศึกษา ถนนหลังมอชอยังเป็นยางมะตอย:):) ตอนนั้นไม่มีใครมาแนะนำ ต้องคิดเอง ค้นหาเอง เห็นดีเห็นงามในสิ่งที่คุณก๋า มอบให้คนรุ่นใหม่ มีโอกาสดีดีได้ทำต่อไปเรื่อยๆนะคะ อนุโมทนาค่ะ :):)   โดย: A IP: 119.46.151.21 7 มีนาคม 2554 8:15:31 น.

วันนี้น้องหมิง หมิง น่ารักจังค่ะ   โดย: หยุดนิ่ง 7 มีนาคม 2554 8:15:35 น.

สวัสดียามเช้าครับ แล้ว หมิง หมิง จอมซนไม่ไปด้วยหรอครับ ชอบประโยคนี้จัง เหมือนวิชาคณิตศาสตร์เลยครับ "ถ้าวิธีคิดคุณผิด คำตอบที่ได้รับมันย่อมผิดตามไปด้วย"   โดย: raknakubkondee 7 มีนาคม 2554 8:21:33 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า เยี่ยมมากค่ะ   โดย: redclick 7 มีนาคม 2554 8:24:39 น.

สวัสดีครับคุณ A วันที่ผมไปพูด ผมพูดจนน้อง นักศึกษาบางคนหลับไปเลยนะครับ ไม่รู้ว่าพูดนานเกินไป หรือว่าเป็นเพราะปิดไฟพูด แอร์เย็น 555 ก็เหมือนทุกครั้งที่ผมมีโอกาสไปพูด ไปบรรยาย ผมหวังว่าจะมีสักประโยค ที่จุดประกายและให้คนฟังได้ "คิด" คิดถึง "ความคิด" ของตนเองนี่ล่ะครับ ขอแค่คนเดียวที่เปลี่ยนความคิดให้ดีขึ้น ผมก็ถือว่าตัวเองประสบความสำเร็จแล้วครับ   โดย: กะว่าก๋า 7 มีนาคม 2554 8:29:32 น.

นั่งฟังด้วยคนครับ   โดย: คนเคยผ่านมหาสมุทร 7 มีนาคม 2554 8:35:12 น.

สวัสดีตอนสายๆค่ะคุณกะว่าก๋า ดีใจด้วยนะคะที่คุณก๋าได้ไปพูดให้เด็กได้รับฟังแนวทางในการศึกษาและประกอบอาชีพ กิ่งอยากให้มาพูดให้เด็กๆที่ลำปางฟังบ้างจัง แต่ก็ช้าไปแล้วเพราะเค้ารับวุฒิบัตรกันไปเมื่อวานนี้แล้วค่ะ คงต้องเป็นปีการศึกษาหน้า นะคะ อาจจะเชิญคุณก๋ามาเที่ยวลำปางบ้างถ้ากิ่งยังอยู่นะคะ อิอิ วันนี้ทำไมไม่เห็นน้องหมิงหมิงคะ หรือคอมกิ่งไม่ดีนะ ขอให้สุขสดชื่นเช้าวันจันทร์ค่ะ วันนี้ได้หยุด 1 วันค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 7 มีนาคม 2554 8:41:03 น.

อรุณวัสกดิ์ค่ะ น้องกำ มาโหวตหัวข้อนี้ให้ค่ะ   โดย: ดอยสะเก็ด 7 มีนาคม 2554 8:41:12 น.

ไปวัดป่าบ้านตาดมา เอาบุญมาฝากครับ   โดย: อัสติสะ 7 มีนาคม 2554 8:49:20 น.

ชอบประโยคชีวิตคือการวิ่งมาราธอนฯ จังค่ะ คม และโดนมั่กๆ กลับมาแล้วนะคะ มาทักทายและรายงานตัวค่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 7 มีนาคม 2554 9:10:18 น.

แอบมาอ่านแนวความคิด ความเป็นมา และประวัติพอสังเขปค่ะ อืม ... กลับไปคิดก่อน ได้อะไรจากการศึกษา ...   โดย: Reception hall (แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ ) 7 มีนาคม 2554 9:12:18 น.

อ่านบล็อกนี้อิ่มใจได้ทั้งวันเลยค่ะ และสามารถกลับมาอิ่มซ้ำได้อีก “การศึกษาที่แท้จริง” คือ การจำลองโลกข้างนอกมาให้คุณลองแก้โจทย์ดู ดี.อยู่ในกลุ่มที่ .. ผลจากการศึกษาไม่ได้ช่วยเรื่องการดำเนินชีวิต ดี.เรียนสาขาคหกรรม ..พัฒนาการเด็กวัยรุ่นและเยาวชน คนละเรื่องกับงานที่ทำเลย เพราะฉะนั้นการตอบโจทย์การใช้ชีวิตคือประสบการร์ล้วนๆ แต่ก็ตระหนักได้ว่า .. ทำไมเราต้องศึกษาอยู่..ถึงได้เรียน โจทย์ของโลก ยากกว่าโจทย์ในหนังสือ และถัดจากนี้ไป .. น้องๆที่ยังเรียน ณ วันนี้ จะใช้ชีวิตหนักหนากว่ากว่าเดิมอีกเยอะนะคะ ดี.ว่า... เด็กวันนี้จะใช้ชีวิตอย่าง ..ไปเป็นผู้ใหญ่ที่ตายเอาข้างหน้า อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เพราะความจริงคือ .. ทุกปีที่เรียนจบกันออกไป ไม่มีงานจริงที่รองรับพวกคุณอยู่ ภาครัฐไม่ได้ช่วยอะไรเลย สิ่งที่ภาครัฐวางไว้ให้คือได้แต่ฝันกันไปวันๆ .. . . . วันนี้คุณจบการศึกษา แต่ชีวิตจริงๆมันยังไม่จบ . . . มันต้องสู้กันไปทุกวันนะคะ   โดย: d__d (มัชชาร ) 7 มีนาคม 2554 9:21:04 น.

ได้ข้อคิดดีๆจากคุณก๋า เหมือนเราไปนั่งฟังกับน้องๆด้วย ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ   โดย: Love At First Click 7 มีนาคม 2554 9:23:57 น.

อรุณสวัสดิ์เช้าวันจันทร์อันสดใสค่ะพี่ก๋า ดีจังเลยวันนี้พี่ก๋าสอนน้องๆไม่ใช่แค่น้องในห้องนะคะแต่แบ่งปันมาถึงน้องๆเพื่อนๆในบล๊อกด้วย ขอบคุณค่ะพี่   โดย: หัวใจแก้ว 7 มีนาคม 2554 9:25:25 น.

หวัดดีเจ้าอ้ายก๋า “การศึกษา” มันให้อะไรคุณบ้าง ? ให้ความรู้ ให้สติปัญญา แต่บางอย่างเอามาใช้ยังไม่หมดเลย บางอย่าง ก็เอาคืนคุณครูไปหมดแล้วเจ้า 555 เห็นด้วยกับคำนี้ “ชีวิตคือการวิ่งมาราธอน ไม่ใช่วิ่ง 100 เมตร” ชีวิตไม่ได้หยุดที่การศึกษา ชีวิตคือการเดินทางศึกษาที่ไม่มีวันสิ้นสุด ว่าแต่ ละอ่อน หลับกันเกือบหมดเลย เอาน้องมังกรมาหลับเป็นเพื่อนเจ๊า   โดย: Rinsa Yoyolive 7 มีนาคม 2554 9:26:50 น.

พูดได้ด้ดีจังคุณก๋า ... การเรียน คุณวุฒิการศึกษา บางทีก็ไม่ได้รับประกันว่าคุณจะรู้งาน ทำงานได้มีประสิทธิภาพดีกว่าคนอื่นหรอกเนาะ ... พี่เห็นจากที่ทำงานเก่ามาเยอะ ... บางคนไม่ได้จบสูง หรือมาจากสถาบันมีชื่อ แต่ทำงานมีประสิทธิภาพ เพราะเขาทำงานจากความตั้งใจจริง ขณะที่ีบางคน จบมาจากสถาบันดี ๆ บางทีก็เช้าชามเย็นชามได้ ... แต่ทั้งนี้ก็ไม่ได้เป็นทำนองนี้เสมอไปเนาะ บางคน ก็ดีทั้งคุณวุฒิ มีประสิทธิภาพ และความตั้งใจ พร้อมบริบูรณ์ :))   โดย: Tristy 7 มีนาคม 2554 9:31:47 น.

มานั่งฟังปัจฉิมด้วยคนค่ะ คิดให้ดี อย่าดีแต่คิด พูดให้ดี อย่าดีแต่พูด ฟังให้ดี อย่าดีแต่ฟัง ทำให้ดี อย่าดีแต่ทำ ชอบจังค่ะ..... พี่ตุ๊กก็ทำงานมาไม่ตรงกับที่เรียน ก็งงกับชีวิตอยู่พักนึง แล้วก็งงกว่าเดิม เมื่อพี่ตุ๊กกลายเป็นรักที่จะทำงานแบบนี้ แล้วก็ทำงานนี้มาตลอดจนกระทั่งโดนไล่ออก เย้ย......ม่ายช่ายยย.....ต้องออกมาเลี้ยงลูกค่ะ   โดย: vanilla_ole 7 มีนาคม 2554 9:55:59 น.

ชีวิต ...มีอะไรให้เราได้เรียนรู้ตลอด การศึกษาไม่ได้อยู่แค่ในรั้วโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยเท่านั้น เมื่อเราก้าวพ้นมาแล้ว ก็มีอะไรให้เราได้ศึกษาและเรียนรู้อีกมากมาย พี่เห็นด้วยเลยนะ เมื่อก้าวพ้นการศึกษาตามทฤษฎีแล้ว ชีวิตเราก็เริ่มจากศูนย์กันทุกคน สุขสันต์วันทำงานค่ะ   โดย: kapeak 7 มีนาคม 2554 10:01:32 น.

สวัสดีคร่า..คุงก๋า ประโยคเด็ดเลย--> คิดให้ดี อย่าดีแต่คิด พูดให้ดี อย่าดีแต่พูด ฟังให้ดี อย่าดีแต่ฟัง ทำให้ดี อย่าดีแต่ทำ ชอบจังค่ะ..... งานยุ่งสุด ๆ เลยวันนี้ แต่ก็คิ๊ถุงบล็อกนี้นะค๊ะ   โดย: I_sabai 7 มีนาคม 2554 10:04:25 น.

สวัสดีอีกรอบคุ่ะคุณก๋า แหะๆ ไม่แปลกหรอกค่ะ เราไปเชียงใหม่ (ในฐานะนักท่องเที่ยวด้วย ไกด์ด้วย) ไม่รู้กี่สิบรอบ ยังไม่เคยไปวัดนี้เลยอะค่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 7 มีนาคม 2554 10:05:22 น.

ขอบคุณค่ะ อ่านเม้นท์พี่ก๋าแล้วยิ้มปลื้มเลย อาการบ้าหน้าคอม มีให้เพื่อนดี.ส่ายหัวเป็นระยะ อิอิ มารับไปชม .. การพยายามจะเลียนแบบค่ะ ไปตัดสินหน่อยว่าใครเลียนแบบใคร   โดย: d__d (มัชชาร ) 7 มีนาคม 2554 10:05:25 น.

" คิดให้ดี อย่าดีแต่คิด " " พูดให้ดี อย่าดีแต่พูด " " ฟังให้ดี อย่าดีแต่ฟัง " " ทำให้ดี อย่าดีแต่ทำ " ครูคะ ( ยกมือแล้ว ) " คนที่นั่งแถวหลังสุด นั่งเล่น BB ค่ะ สามจากหลัง คนที่สอง นั่งหลับ ค่ะ หน้าสุดเสื้อเหลือง ไม่ตั้งใจเรียน ค่ะ " ฯลฯ เดี๋ยวเค้าเอาชอล์ค..ปาเหม่งให้ปะ ขออนุญาตินำไปแบ่งปัน นะเจ้าค่ะ เฟี้ยว !! ม่ายทันนุญาต เอาไปซะแระ 555 )   โดย: p'me satun 7 มีนาคม 2554 10:23:26 น.

^^ คุณก๋าพูดดีจัง คงเป็นแรงใจให้น้องๆได้หลายคนเลยนะคะ เห็นคอมเม้นท์เรื่องหนังสือแล้ว ขอบคุณมากๆค่ะ เดี๋ยวขอคิดดูก่อนว่าเล่มไหนดีนะคะ   โดย: SevenDaffodils (SevenDaffodils ) 7 มีนาคม 2554 10:30:26 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า อ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆหลายอย่างเลยค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ มีความสุขกับครอบครัวและคนข้างๆมากๆนะคะ   โดย: โตเหมี่ยว 7 มีนาคม 2554 10:38:06 น.

สวัสดีค่ะ คุณก๋า พี่ชอบวิธีการพูดของคุณก๋านะ เป็นการพูดที่กระตุ้นให้คนฟังต้องคิดตามไปด้วย และเหมือนเป็นการกระตุ้นให้น้อง ๆเขารู้จักตัวตนและจุดมุ่งหมายของตัวเขาเอง หวังใจว่าน้อง ๆที่ได้ฟังคุณก๋าพูด จะเรียนจบการศึกษาออกมา(หรือบางคนอาจไม่จบ) จะมีอนาคตในการทำงานอย่างมีคุณภาพและมีความสุขในชีวิต   โดย: นางฟ้าของชาลี 7 มีนาคม 2554 10:42:52 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋าต้องขอโทษที่ไม่ได้เข้ามาทักทายเสีย 1 วัน เนื่องจากไม่สบาย เป็นไข้หวัด ขนาดหาหมอแล้วยังไม่ดีขึ้นเลยค่ะ วันนี้เปิดบล็อกคุณก๋าอ่านหัวข้อเรื่องแล้วตั้งใจอ่านจนจบ ช่างเป็นแนวคิดที่เข้าใจง่ายๆทำง่ายๆด้วยตัวเราเองจริงๆ เห็นด้วยมากๆเลยค่ะ ผลการเรียนดี สถาบันมีชื่อ เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ไม่สามารถวัดความสามารถและคุณภาพในการทำงานของแต่ละคนได้เสมอไป ว่าใครกันแน่ที่เก่งจริง บางครั้งคนเรียนจบมาสาขานึง พอไปทำงานก็ไม่ตรงกับสาขานั้นๆเลย เหมือนตอนเล็กเข้าทำงานบริษัท มีพี่จบบรรณารักษณ์ แต่ทำงานเป็นชิปปิ้ง เอ็กพอร์ต เล็กจบเอกภาษาอังกฤษ แต่ทำ import shipping วิชาที่เรียนมาแทบไม่ได้มีสอนในการทำงานนั้นๆเลย ต้องมาศึกษา และเรียนรู้กับหัวหน้างานที่บริษัทใหม่ทั้งหมด และเล็กสนุกกับการทำงานตลอด 10 ปี ที่ทำงานไม่เคยหมดการเรียนรู้มีอะไรใหม่ๆให้แก้ปัญหาอยู่ตลอด ทำแบบถวายตัวจริงๆ ค่ะ แต่อ่ะนะ สมัยนี้บริษัทหลายที่เวลาจะรับเด็กจบใหม่ซักคน ก็ยังเน้นที่สถาบัน เน้นที่ผลการเรียนดี ใครจบสถาบันครูหมดสิทธิ์ เกรดต่ำหมดสิทธิ์ ดังนั้นถ้าใครที่ไม่มีกิจการสืบทอดจากครอบครัว เรียนจบต้องไปสมัครงานก็ควรตั้งใจเรียน จบจากสถาบันที่เป็นที่ยอมรับ ผลการเรียนดี มีความสามารถเด่น ก็จะหางานได้ง่ายกว่าอยู่ดีในสังคมไทย จริงไหมค่ะคุณก๋า   โดย: หญิงแก่น 7 มีนาคม 2554 10:44:34 น.

อาจารย์ก๋าดังใหญ่แล้ว ^^ “ชีวิตคือการวิ่งมาราธอน ไม่ใช่วิ่ง 100 เมตร” ^ ^ เห็นด้วยๆ หนูถึงต้องนั่งพักเหนื่อยก่อนอะ   โดย: น้องผิง 7 มีนาคม 2554 10:48:27 น.

สวัสดีค่ะ อ่านเรื่องของคุณก๋า แล้วทำให้นึกถึงตอนจบใหม่ๆไฟแรง อยากแต่จะทำงานบริษัทหรูๆโก้ๆ แต่งานมันไม่ได้หาได้ง่ายๆ งานแบบที่เราคาดหวังไว้ 55หาไม่มี เรียนจบบัญชีมา ทำงานไม่ได้ตรงสาขาเลย ช่วงเวลาเป็นเด็กวิ่งไปวิ่งมา 3 ปี ..ช่างสนุกไม่ต้องคิดอะไร ช่วงเวลาเรียนหนังสือตั้งแต่อนุบาล ถึง ป.ตรี 19 ปี ..นี่ก็สนุก ถึงแม้จะมีอะไรให้คิดบ้าง แต่ก็ยังสบาย ช่วงเวลาทำงาน หลังจากเรียนจบไปจนเกษียณ ก็ประมาณ 38 ปี ..เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานจริงๆ ช่วงนี้แหละชีวิตจริง ที่เราต้องเจออะไรอีกมากมาย ชีวิตมันไม่ได้สบายเลยจริงๆ ปล.วันนี้หมิงหมิง ซ้อมเล่นปืนฉีดน้ำไว้วันสงกรานต์หรือคะ   โดย: pinkypunch 7 มีนาคม 2554 10:53:53 น.

สวัสดีตอนใกล้ๆเที่ยงค่ะคุณก๋า มารับข้อคิดดีๆด้วยคนค่ะ "ชีวิต คือการวิ่งมาราธอน ไม่ใช่วิ่งร้อยเมตร"   โดย: phunsud 7 มีนาคม 2554 10:54:14 น.

"การศึกษาคือการจำลองโลกภายนอกมาให้คุณแก้โจทย์ดู"ชอบประโยคนี้มากเลยค่ะคุณก๋า ใครที่อ่านblogในว้นนี้ของคุณก๋า น่าจะเป็นแรงผลัดดันชีวิตได้ดี มอบ๑โหวตให้เป็นแรงใจด้วยค่ะ   โดย: เกศสุริยง 7 มีนาคม 2554 10:59:24 น.

สวัสดีค่ะพี่ก๋า บล๊อกวันนี้โดนใจน้องจริงๆ ตอนเป็นเด็กจำได้ว่าเขว้งคว้างเหมือนกันในการเลือกสายเรียน และไม่เข้าใจชีวิตในหลายๆอย่างไม่รู้จะดำเนินอย่างไรต่อไป กลับบ้านพ่อแม่ก็ทะเลาะกัน รู้สึกเขว้งคว้างมากๆ เด็กๆถ้าได้ชี้แนะดีดี อย่างที่พี่ก๋าพูด ก็น่าจะคิดอะไรขึ้นมาได้ เด็กๆบางทีก็คิดอะไรไม่ออกในเรื่องการดำเนินชีวิต เพราะไม่มีประสบการณ์ ครอบครัวก็สำคัญอย่างยิ่งในการให้ความรักความอบอุ่นปลูกฝังนิสัยความคิดอันดีที่จะใช้ในชีวิตประจำวันให้ได้ เริ่มสัปดาห์ใหม่ เต็มที่กับการทำงานนะค่ะ   โดย: Tonkra49 7 มีนาคม 2554 11:00:04 น.

สวัสดีครับคุณก๋า อ่านทุกถ้อยคำพูดเลยครับ เยี่ยมๆทั้งนั้น แต่ถ้าให้ผมพูดแบบนี้บ้าง คงทำไม่ได้ เพราะพูดไม่เป็น ไร้ประสบการณ์ครับ   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 7 มีนาคม 2554 11:04:10 น.

วุ๊ยไม่รู่ว่าจะสามารถขนาดนั้น เสื้อผ้าหน้าผม เปลี่ยนไปตามเลย จำได้ว่าตอนไปงานหนังสืออีกลุคส์หนึ่ งานพูดวันนี้อีกลุคส์หนึ่ง อิอิ เก็บหมดทุกดอกเลยเนอะ อ่านตามแล้วเห็นภาพเป๊ะๆเลยหล่ะ ชวิตจะเปลี่ยน ก็ต้องเปลี่ยนแนวคิด แจ่มๆ   โดย: แม่ปู (ฮัลโลตอบหน่อย ) 7 มีนาคม 2554 11:10:30 น.

ชีวิตมันไม่ง่ายจริงๆ ครับ น้อยคนที่จะทำตามความฝันของตัวเองได้ แต่ถึงอย่างนั้นสิ่งสำคัญคงอยู่ที่ความคิดของแต่ละคน ถ้าเราคิดว่าเราไม่แพ้ เราก็จะไม่แพ้ แข่งขันกัน 2 คน เราไม่ชนะคู่แข่ง ไม่ได้หมายความว่าเราแพ้ แต่เราได้ที่ 2 ต่างหาก แต่จะคิดแบบนี้บ่อยๆ ก็ไม่ได้เหมือนกัน   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 7 มีนาคม 2554 11:17:29 น.

ชีวิตไม่ต้องเป็นไปตามที่ฝันเสมอไปค่ะ ขอเพียงเป็นคนดีในสังคมก็พอแล้ว   โดย: addsiripun 7 มีนาคม 2554 11:25:11 น.

สวัสดียามสายๆๆๆๆครับ คุณก๋า มาดาม น้องหมิง หมิง หมิง หมิง เล่นปืนฉีดน้ำแต่มี.ค.เลยนะครับ แต่ร้อนจริงๆครับ ปริญาชีวิต น้อยคนครับที่ประสบความสำเร็จ สำหรับผม งานคือชีวิต ชีวิตคืองาน บันดาลสุข   โดย: เศษเสี้ยว 7 มีนาคม 2554 11:51:14 น.

ซาบซึ้งมาก... ตัวจริงหล่อนะเนี้ย...   โดย: ลุงนาฬิกา 7 มีนาคม 2554 11:54:48 น.

พ่อก๋าปัจฉิมดีมาก ๆ เลยค่ะ ตอนเข้ามหาวิทยาลัย แม่ม่อนปัจฉิมรวมทุกคณะ ความหมายมันเลยกว้างออกมหาสมุทรไปเลยค่่ะ อย่างงี้ต้องให้ปัจฉิมทุก ๆ ปี (แค่จนถึงลูก ๆ เราจบมหาวิทยาลัยเลยก็ดีคะ) ขอให้ม่อนสุขภาพแข็งแรงแบบหมิงหมิงก็โอเคเลยค่ะ   โดย: ladiesorange 7 มีนาคม 2554 11:59:56 น.

ทักทายตอนเที่ยงจ้า อ่านซะนานเลยจ้า ป.ล.น่าจะลงเป็น vdo นะเนี่ยจะได้ถึงรสสส   โดย: tong-crochet 7 มีนาคม 2554 12:04:02 น.

สวัสดีอีกรอบค่ะ เดี๋ยวหมิงหมิงเข้าร.ร.แล้ว คุณก๋าฯ ก็น่าจะพอมีเวลาแล้วหละค่ะ แล้วค่อยกินค่อยเที่ยวแล้วกันเนาะคะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 7 มีนาคม 2554 12:15:20 น.

สวัสดียามเที่ยงครับพี่ก๋า (ฝาแฝดของน้องเป็ดหวัน เอ้ย พูดเล่นครับ แหะแหะ) เป็นการกล่าวที่มีประโยชน์ต่อผู้ฟังทุกคนเลยครับพี่ก๋า แม้กระทั้งผู้อ่านอย่างผมยังซึมซับมากเลย ชีวิตคือการวิ่งมาราธอน ยกมือเห็นด้วยสุดใจเลยครับ อยากไปเที่ยวเชียงใหม่อีกจริงๆ เลยครับ 555++ แต่หมดโปรโมชั่นสำหรับการท่องเที่ยวทุกอาทิตย์ ของผมแล้ว ได้เวลาทำงานเจ็ดวันเหมือนพี่ก๋าสมัยก่อนแล้วอ่ะ 5555++ พอคิดว่าทำงานเจ็ดวัน รู้สึกท้าทายมากเลยครับ พี่ก๋าสนุกกับมันได้ น้องดอยก็คงเดินต้วมเตี้ยมตาม ไปอย่างฮาๆ ได้แน่ๆ เลย (เลียนแบบพี่ก๋ามั่งไง)   โดย: กลิ่นดอย 7 มีนาคม 2554 12:47:35 น.

อีก๑โหวต๑แรงใจค่ะคุณก๋า   โดย: เรือนเรไร 7 มีนาคม 2554 13:07:59 น.

ความจริงที่ก๋ามานั่งเขียนบล็อกเมื่อปลีกเวลาจากงานหน้าร้าน ก็ถือว่าได้ใช้ความรู้ทางสถาปัตย์แล้วครับ เรื่องที่นำไปพูดให้กับนักศึกษาฟังทั้งหมดนี้ถือว่าเป็นประโยชน์ต่อเด็กมากๆ จะได้เตรียมพร้อมยามที่ต้องใช้ชีวิตในการทำงาน   โดย: ลุงแอ๊ด 7 มีนาคม 2554 13:10:13 น.

เย้ๆเก่งจังค่ะ   โดย: maistyle 7 มีนาคม 2554 13:12:49 น.

สวัสดีต๋อนบ่ายๆจ้า อู้ใด้แจ่มมาก อิอิ   โดย: BongKet 7 มีนาคม 2554 13:16:03 น.

พูดดีจังเลยยค่ะ นั่งอ่านแต่เช้าค่ะ อ่านไปบ้างทำงานไปบ้าง เพิ่งจะมาอ่านจบตอนนี้แหละค่ะ หากย้อนอดีตได้อยากกลับไปเลือกทางเลือกใหม่ บ้างค่ะ...มารู้สึกว่าตอนนี้สิ่งที่เราทำมันไม่ใช่ สิ่งที่เราชอบมันก้อไม่มีประโยยชน์แล้วค่ะ เพียยงแต่ว่าตอนนี้เราต้องทำมันให้ดีที่สุดค่ะ   โดย: Inki 7 มีนาคม 2554 13:24:06 น.

ชอบบล๊อควันนี้ค่ะพี่ก๋า ให้ข้อคิดเราได้เยอะเลยหละ นั่งอ่านไปคิดถึงตัวเองไป ทำงานไป อู้งานแว่บมาบล๊อคนี้แหละ แฮ่   โดย: Summer Flower 7 มีนาคม 2554 13:29:40 น.

สวัสดีค่ะพี่กะก๋า เข้ามาอ่าน ซึมซับและคิดตาม รู้ทั้งรู้ว่า ชีวิตคือการวิ่งมาราธอน ตอนนี้น้องหมดแรงแล้วคงขอเปลี่ยนจากวิ่งมาราธอน เป็นเดินๆพักๆมาราธอนก่อนนะคะ ฝากจุ๊ฟฟจุ๊ฟฟหมิงหมิงด้วยค่ะ   โดย: TheKPP 7 มีนาคม 2554 13:44:29 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า ชอบบล๊อกนี้จังเลย คุณก๋าพูดดีมากๆ แอบเก็บเอาหลายๆประโยคไปใช้ด้วยแหละ   โดย: มะฮอกกานีใบใหญ่ 7 มีนาคม 2554 14:01:09 น.

เหมาะสมขนาดตี่ใค่เป๋นอาจารย์   โดย: tuk-tuk@korat 7 มีนาคม 2554 14:14:44 น.

สวัสดีค่ะพี่ก๋า งานนี้พี่ก๋ษ หล่อมากๆเลยค่ะ เห็นหมิง หมิง วิ่งเล่นอยู่ในเน็ตเจนทุกวันเลย ขอบอกว่า โตขึ้่นคงจะไดเป็นซุปตาร์แน่ๆค่ะงานนี้ ชอบแว่นจังเลยค่ะ เท่ห์มากๆ *** นิยามความรักแต่ละคนย่อมต่างกัน *** ไม่แปลกที่บางคู่อาจทะเลาะกันทั้งวัน ไม่แปลกที่บางคู่อาจหวานให้แก่กันได้ทั้งวัน และไม่แปลกที่บางคู่ต่างเฉยชาต่อกัน และก้อคงไม่แปลกเลยที่บางคู่อาจต่างกันราวฟ้ากับดิน เพราะบางครั้งความรักคือ การเติมเต็ม แต่บางครั้งความรักอาจคือ การเสียสละและการแบ่งปัน บางคนความรักอาจเป็น การดูแลและปกป้อง *** อย่าไปคิดว่าทำไมคู่เราถึงไม่เหมือนคู่ของใครเค้า *** (อันนี้เป็นประจำค่ะ แล้วก็งอนเค้าเองอีกต่างการ 55 ) อย่าไปคิดว่าคู่เราแปลกหรือเปล่า อย่าไปสนใจว่าเราควรเปลี่ยนแปลงอะไรมั๊ย ถ้าจะเปลี่ยน *** ขอให้เพื่อรักมิใช่เพื่อเลิกรัก *** เคล็ด (ไม่) ลับ ใช้ความรักบำบัดโรค 1. ให้กำลังใจ การให้กำลังใจอาจแสดงออกได้หลายวิธี ทั้งจากการพูดจาและการกระทำ (อย่างจริงใจ) 2. ไม่โดดเดี่ยว อย่าแสดงกิริยาอาการว่าเบื่อคนที่เรารัก 3. ห่วงใย-สัมผัส พลังความรักความห่วงใยสามารถถ่ายทอดผ่าน การสัมผัส การโอบกอด หรือการจับมือ จะทำให้อีกฝ่ายเขารู้สึกดี รู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย แน่นอนว่า จะช่วยสร้างภูมิคุ้มกันโรคที่ดีเยี่ยมอีกวิธีหนึ่ง   โดย: ภายใต้ 7 มีนาคม 2554 14:42:32 น.

นาญฺโญ อญฺญํ วิโสธเย ผู้อื่นพึงทำให้ผู้อื่นบริสุทธิ์ไม่ได้ มีความสุขกับธรรมอันบริสุทธิ์ของตนเองตลอดไป..นะคะ สวัสดีค่ะ คุณก๋า... สิ่งที่นำไปพูดให้เด็ก ๆ ฟังนั้น ดีมาก ๆ ..ค่ะ สมแล้วที่เป็นศิษย์สำนักเจ้าคุณฯ แห่งลาดกระบัง..อิ อิ มิน่า ทำไมถึงได้รู้สึกหนิดหนมกะคุณก๋าเหลือเกิน ที่แท้ เลือดเจ้าคุณฯ เหมือนกัน...555 พี่เรียนจบ Mini Master สาขา Information Technology รุ่น ๑ รุ่นนั้น มีเรียนกันทั้งหมด ๔๐ คน ปรากฏว่า จบแค่ ๒๑ หน่อ...อิ อิ สมัยนั้น กว่าจะเข้ามหาวิทยาลัยได้แต่ละที เดินทางลำบากมาก สองฟากฝั่ง ยังเป็นทุ่งนา ป่าหญ้า เต็มไปหมด ด้านหลังคณะของพี่ ตอนนี้ติดกับทางด่วนมอเตอร์เวย์พอดีเลย..ค่ะ เอ้า..ลูก หลานท่านเจ้าคุณฯ จงเจริญ...   โดย: พรหมญาณี 7 มีนาคม 2554 14:45:29 น.

เป็นอีกวันที่ชอบคำคมคุณก๋า ชีวิตคือการวิ่งมาราธอน อ่านหลายครั้งใน fb แล้ว ฮึกเหิมขึ้น บางวันแย่ๆ ไปอ่านเรื่องคน การทำงาน ชอบๆๆ ขอบคุณที่แบ่งปันสิ่งดีๆมาตลอด   โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ 7 มีนาคม 2554 14:54:25 น.

พี่ก๋าออกงานอีกแล้ว น้องๆโชคดีนะคะที่ได้เจอกับวิทยากรพิเศษอย่างพี่ก๋าอ่ะค่ะ ขอชื่นชมจากใจจริง หลังเรียนจบ ชีวิตยังต้องเจอกับอะไรอีกมาก   โดย: coji 7 มีนาคม 2554 15:15:49 น.

สวัสดีคะ พี่ก๋า มีความรู้หลากหลายมากเลย เป็นนักพูด นักเขียน นักธุรกิจ.....เป็นคุณพ่อด้วย 555 ได้รวบรวมเทปที่พูดไหมคะ น่ามาลงบล็อกให้ฟังบ้างคะ พี่กะก๋าน่าจะพูดมาหลายงานแล้ว กำลังคืดเกี่ยวกับเรื่องงานพอดี กับสิ่งที่ทำจำเจ ตลอดที่เรียนจบมา ได้มาอ่าน ดีคะ   โดย: Green_Marble 7 มีนาคม 2554 15:24:07 น.

แสดงว่า..คุณก๋าอยากกินชมพู่ 2 ลูกหลัง 555   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 7 มีนาคม 2554 15:45:46 น.

วิธีทำงานของพี่เขาก็คือ อู้งานให้ได้มากที่สุด ^ ^ อ่านตรงนี้แล้วขำอ่ะ ทำงานกับคนแบบนี้คงปวดตับน่าดู เรื่องวัดความสำเร็จจากรายได้ คงเปลี่ยนกันยากเนอะ แม่พี่เอง เวลาเห็นคนที่ทำงานในสาขาอาชีพเดียวกับลูกๆตัวเอง แต่รายได้มากกว่า ก็จะหันมาบ่นเปรยๆกับลูกประจำ แต่ลูกๆก็ไม่ได้อย่างใจซักคน   โดย: พจมารร้าย 7 มีนาคม 2554 15:46:36 น.

ขอบคุณน้องก๋าครับที่ช่วยให้แง่คิดดีๆ กับน้องๆสถาปัตย์และเพื่อนๆในนี้ทุกๆคน ผมอ่านแล้วต้องบอกว่าเป็นความจริงที่สุดเลยครับ ผมได้ความคิดที่สงสัยอยู่หลายอย่าง เป็นคำถามว่าทำไมบางคนแม้ได้ทำงานตรงตามที่เรียนแล้วก็ยังดูใบหน้าไม่มีความสุขเลย อาจเพราะเขาแก้ปัญหาในใจของเขาไม่ได้ว่า จะต้องแก้ปัญหาและรักในสิ่งที่ทำให้ได้มากที่สุด ปัญหาของคนสำคัญมากๆที่เราต้องแก้ให้ได้ บางคนก็ทำงานโดยไม่คิดถึงผู้ร่วมงานเลย ฉันพอใจฉันก็จะทำ ขอบคุณมากๆนะครับ   โดย: วนารักษ์ 7 มีนาคม 2554 15:52:23 น.

“ทัศนคติที่เรามีต่อตัวเราเอง” จึงเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ>>>ชอบมากๆ ค่ะ เห็นด้วย 1000% สิบปีผ่านไป ผมกลับไปสำนักงานแห่งนี้... รุ่นพี่คนนี้ยังคงเป็นรุ่นพี่คนเดิม การงานไม่เคยก้าวหน้าไปไหน ชีวิตก็ย่ำอยู่ที่เดิม มีเหมือนกันค่ะ คิคิ   โดย: บี่ (Yushi ) 7 มีนาคม 2554 16:10:35 น.

สุดยอดเลยค่ะคุฃณกะก๋า เนื้อหาเพียบ ขอลิงค์ไปให้เจ้าลูกชายแม่หน่อยน่ะ ลูกชายคนเล็กจบวิศวที่มอ.หาดใหญ่ จบปั๊ปได้งานปุ๊ป เงินเดือนสองหมื่น แต่ก็ยังไม่พอใจ อยากรวยเร็วๆ อยากประสพความสำเร็จเร็ว ๆ แม่พูดไงก็ไม่ค่อยจะฟัง ในหัวคิดอยู่แต่ว่าต้องรวยและประสบความสำเร็จ สงสัยต้องเอาข้อคิดนี้ไปล้างสมองซะหน่อยค่ะ หลานข้าวเจ้า ทำท่า ปิ๊ง ปิ๊งค่ะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 7 มีนาคม 2554 16:58:46 น.

ดีจังเลยค่ะคุณก.ก๋า ดีมาก ๆ ชอบบล็อกวันนี้จัง.. น้อง ๆ นักศึกษาในวันนั้นโชคดีที่ได้แง่คิดดี ๆ เช่นนี้   โดย: silly 7 มีนาคม 2554 17:11:35 น.

ถ้าแม่จะให้คำแนะนำนิดนึง คุณกะก๋าคงไม่ว่า เนื้อหาที่พูด ดีมากๆ แต่วิธีการพูดดูแล้วจะเป็นวิชาการมากไป ทำให้เด็กๆเบื่อ ทำไงเราจะสอดแทรกเรื่องตลก หรือพูดแบบเพื่อนๆพูดกัน ถ้าคุณกะก๋าพูดแล้วมาเสียงเฮกลับมาถือว่าเป็นการพูดที่ดีเลยค่ะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 7 มีนาคม 2554 17:27:53 น.

ขอบคุณนะคะพี่ก๋า สำหรับกำลังใจทีมีให้ ขอบคุณที่มานั่งเป็นเพื่อนปุ๊นะคะพี่ อย่างน้อยก็ทำให้รู้สึกว่าไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว ขอบคุณคะ   โดย: blog pu 7 มีนาคม 2554 18:07:51 น.

โย่ว โย่ว...จานก๋าเจ๋ง คิดถึงหมิงหมิง   โดย: ป้า (ฟ้าคงสั่งมา ) 7 มีนาคม 2554 18:29:10 น.

แวะมาทักทายยามเย็นครับ มีความสุขมากๆนะครับ   โดย: ter_pt 7 มีนาคม 2554 18:31:04 น.

เสียดายแทนนักเรียนที่ไม่ได้เจอครูอย่างคุณก๋า เส้นทางชีวิตของคนเรา มันยาวกว่า100เมตรแน่ๆ บางครั้งฉันก็ท้อกับงานของครอบครัวที่ต้องรับช่วงต่อ งานที่ไม่ใช่งานของผ.ญ งานที่ไม่ยอมรับผ.ญ เป็น...นาย 555 มาราธอนแน่ค่ะสำหรับเส้นทางชีวิตของฉัน ป.ล ขอบคุณสำหรับหนังสือที่คุณฝากมานะคะ อิอิ เพิ่งได้อ่ะค่ะ จะอ่านนะคะ   โดย: คล้ายดาว 7 มีนาคม 2554 18:47:03 น.

สวัสดียามเย็นค่ะ แวะมาฟังคำบรรยายจากวิทยากรคนเก่ง คำบรรยายเยี่ยมมากกินใจมากถึงแม้จะไม่ได้ยินเสียงพูด อ่านแล้ว ก็เปอร์เฟคมากค่ะ แต่พูดที่ลำปางคงเป็นปีการศึกษาหน้าแล้วล่ะค่ะคุณก๋า เพราะเด็กๆเค้ารับวุฒิบัตรปิดเทอมกันไปหมดแล้วเมื่อวานนี้เองค่ะ ขอให้มีความสุขกับการพักผ่อนยามเย็นค่ะ [ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]   โดย: กิ่งฟ้า 7 มีนาคม 2554 18:50:59 น.

เยี่ยมไปเลยค่ะ นอกจากจะให้ข้อคิดกับเด้กเพิ่งจบ เด็กที่ทำงานแล้ว ก็รู้สึกดีค่ะ   โดย: บางส้มเปรี้ยว 7 มีนาคม 2554 18:51:51 น.

หล่อมาเลยพ่อก๋า ^^ ชีวิตคือการวิ่งจริงๆ แต่ไม่รู้วิ่งมาราธอนเปล่านะคะสำหรับอิ๊นส์ นั่งคิดไปคิดมา วิ่งผลัดเปล่าอ่ะ เพราะบางครั้งผลัดวันประกันพรุ่งอยู่เนี่ย คิดถึงหมิงหมิง คนน่ารักอ่ะ วันก่อนใส่แว่นดำ ชอบ ๆ ^-^   โดย: อรุณสวัสดิ์ที่รัก 7 มีนาคม 2554 18:51:52 น.

ฟุตบอลคืออะไร ไม่รู้จัก   โดย: jonykeano 7 มีนาคม 2554 18:53:49 น.

แวะมาฟังพี่ก๋าบรรยายด้วยคนค่ะ สมัยเป็นนักเรียน อยากเรียนจบเร็วๆจะได้ทำงาน มีอิสระ ไม่ต้องคอยส่งการบ้าน ไม่ต้องไปแก้โจทย์เลขหน้าห้อง และอื่นๆอีกมากมาย แต่พอทำงานแล้ว....อยากกลับไปเป็นเด็กนักเรียนเหมือนเดิม   โดย: หนีแม่มาอาร์ซีเอ 7 มีนาคม 2554 19:22:38 น.

ระบบและทัศนคติด้านการศึกษาของคนทั่วๆไป โดยเฉพาะความคาดหวังของครอบครัว ไม่ค่อยเอื้อ ให้เด็กๆรู้จักคิดตั้งแต่เริ่มต้น ทำให้มีปัญหาหนัก เมื่อต้องออกไปสู้ชีวิตเองจริงๆ แล้วที่ร้ายคือต้องสู้ โดยถูกกำหนดโดนคนแวดล้อมอีกด้วย เด็กๆไม่ค่อยมีอิสระในการคิดต่างจากครอบครัว บางครั้งอาจได้เห็นพ่อแม่บางคนพยายามปั้นและใส่ ความฝันให้ลูกเป็นหมอ ถือว่าแนะให้คิดได้เองนะ ไม่ได้บังคับ ทั้งที่ทักษะและสติปัญญาของเด็กน่า จะไปเรียนการค้า แต่พ่อแม่ก็อุตส่าห์คิดได้งัยไม่รู้ ว่าถ้าลูกไม่ได้เรียนหมอ จะไม่เก่งที่สุด อนาถใจครับ เคยเห็นลูกคนดังต้องอดทนเรียนแพทย์เพราะ พ่อแม่ว่าวิชาชีพอื่นไม่คู่ควรกับลูก ในที่สุดเด็กคนนั้น เป็นโรคประสาทเพราะทนความกดดันไม่ไหว พ่อแม่ทุ่มเงินรักษาจนบัดนี้ผ่านไปยี่สิบปีแล้ว ยัง เอาลูกออกไปอวดสังคมอย่างคนปกติไม่ได้เลย แพทย์ก็เรียนไม่จบ ไม่รู้จะโทษใคร ดีว่ารวย ชาตินี้ไม่อดตายแน่ แต่ความเป็นตัวตนของลูกถูก พ่อแม่ถูกทำลายเสียย่อยยับ รู้ตัวไหมก็ไม่รู้อีก 55 เพิ่งหม่ำมาเลยมีแรงจ้อเสียยาว แล้วก็จะไปต่อ อีกสักสองบ้านก่อนจะเข้าโหมดทำงานอีก   โดย: nulaw.m 7 มีนาคม 2554 19:32:02 น.

น่าสงสารคนไม่รู้จักฟุตบอลเนอะ เด้กผีความจำเสื่อมไปชั่วขณะ 55555 ปล.ความสำเร็จของแต่ละคนต่างกันไปที่ความหมายและความพอเพียงของการใช้ชีวิตด้วยนะ ตัวชี้วัดของความสำเร็จจึงไม่ตายตัว   โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (timeofmylove ) 7 มีนาคม 2554 19:44:00 น.

โอ้โฮ .. ถ้าไม่เข้ามาบล็อกคุณก๋าวันนีจะน่าเสียดายมาก ..​เป็นข้อคิดที่เยี่ยมจริงๆ ค่ะคุณก๋า .. เป็นสาระของชีวิต ที่จริงแท้ แน่นอน ยิ่งกว่าสัจธรรม .. ทุกวันนี้มีคนมากมาย วิ่งไล่ตามฝัน ค้นหาตัวเองอยู่นั่นแล้ว ยิ่งวิ่งไปก็ยิ่งเตลิดเข้าป่า หาไม่เจอ เพราะขาดสิ่งที่คุณก๋าบอกไว้ว่าคือ "วิธีคิด" นี่จริงๆ เลยค่ะ .. ใช่ยิ่งกว่าใช่ .. ณ จุดที่เราอยู่ตรงนี้ ไม่ว่าตรงไหน เราสามารถทำให้มันเป็นตัวเรา พบตัวตนที่แท้จริงของเราได้เสมอ ถ้าเราตั้งใจว่าจะทำ เปลี่ยนตัวเราให้เข้ากับงาน ปรับใจเราให้ยอมรับมัน ..​นั่นละ เราก็จะค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเรา .. หลายครั้งที่พี่เบื่อกับปัญหา ระอากับคนที่ร่วมงาน จนจิตตกไปหลายครั้ง บ่อยมากๆ .. แต่ก็กลับมาจิตฟูได้เหมือนเดิมในเวลาไม่นาน เพราะการที่รู้สึกว่าเราต้องไม่ยอมแพ้นี่ละค่ะ .. ขออนุญาต เก็บบล็อกนี้ไว้ในคอมฯ สำหรับย้อนกลับมาอ่านในวันจิตตกนะคะ .. ปอลิง .. ตอนพี่เรียนจบมาทำงานแรกในชีวิต ได้เงินเดือนเท่าคุณก๋าเลย .. คริ คริ ..   โดย: Devonshire IP: 58.8.236.68 7 มีนาคม 2554 19:53:00 น.

แหมๆๆๆๆลุงก๋าขา วันนี้ลัลลาูถูกใจอย่างแรงกับเรื่องนี้ ตอนท้องลัลลาแม่เมย์ได้ตำแหน่งใหม่ ใหญ่กว่าเดิม พร้อมหนี้สินอีกหลายล้าน...555 พอลัลลาออกมาเลยต้องช่วยงาน ทั้งประชุม ทั้งช่วยคิดสารพัด เข้าใจหัวอกลุงก๋าเลยค่า ปล.เดี๋ยวหาว่าหนูโม้ เลยเอารูปตอนมีตติ้งมาฝากลุงก๋าค่า   โดย: mayday (savita29 ) 7 มีนาคม 2554 20:17:23 น.

สวัสดีค่ะ...เรื่องหนังสือ ลองคุณก๋า คอนเฟิร์ม อย่างนี้ ต้องหามาอ่านให้ได้แน่นอนค่ะ เรื่องที่คุณก๋าไปบรรยายให้น้องๆฟังโดนใจสุดๆค่ะ สมัยเราเด็กๆก็มีการแนะแนวแต่ไม่ชัดเจนเหมือนสมัยนี้ เราไม่มีคนแนะนำดีๆ ชี้ทางเน้นๆ ก็เลยขาดๆเกินๆในการตัดสินใจไปบ้าง แต่สุดท้ายจบออกมาใช้ชีวิตทำงานไม่ว่าเรียนจบไรมาหรือระดับไหนมา มันก็ต้องมาเป็นรวมมิตรในถ้วยเดียวกัน บางคนเรียนน้อยกว่าทำงานเก่งกว่าก็ยังต้องปรบมือยอมรับกันไป เรื่องคนสำคัญมากในการทำงาน เห่อชีวิตนี้ก็แปลกนะคะ มีปัญหาให้เราแก้ไขตลอดไม่อย่างนั้นชีวิตคงไม่สนุกจริงไหมคะ แก้ไขและยอมรับไปทุกวันๆ บ่นมากแล้ว ฝันดีค่ะ   โดย: sonshy 7 มีนาคม 2554 20:24:39 น.

เอ๊ะ นนนี่กำลังฟูมฟายกับธุรกิจออกแบบในเมืองไทยสินะเนี่ย แต่ที่เหมือนกันอยู่อย่างนึง คุณพ่อคุณก๋ากับแม่นนนี่พูดประโยคเดียวกันเป๊ะ ทุกวันนี้ถ้าตัวเองมองย้อนกลับไป จริงของแม่นะ   โดย: นนนี่มาแล้ว 7 มีนาคม 2554 20:28:48 น.

สวัสดีคะ อ่านจนจบเลยเชียว เล็กไม่เคยคิดว่า ชีวิตจะมาจบที่สวนยาง แรก ๆ จึงทำแบบไม่ตั้งใจ ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลง ปีก่ากับที่นี่ถามตัวเองว่า ถ้าให้ไปทำงานกินเงินเดือนจะเอาไหม ส่ายหัวได้เลย ว่าถ้าทำงานแลกกับเงินมันไม่คุ้มกันเลย (กรีดยางมีรายได้ดีนะ) แต่มันไม่สวยหรู ไม่มีเกียรติ ไม่มีคนนับหน้าถือตา แถมยังมีคนดูถูกและมีคนว่า เรียนมาเยอะ แต่ทำไมต้องมากรีดยาง มีงานธนาคารมาเสนอ งานโรงเรียนมาให้ทำ เล็กปฏิเสธมันไปเพราะไม่รู้ว่า ถ้าไปแล้ว ใครจะช่วยแม่กรีดยาง ใครจะดูลูก และจะเอาเวลาไหน เขียนหนังสือ ...... งานแบบนี้ก็ดีคะทำงานกลางคืนไม่กี่ชั่วโมง กลางวันทำอย่างอื่นได้เยอะแยะมากมาย มีรายได้ เดือนหนึ่งหลายหมื่น ไปทำงานนั่งโต๊ะมีคนไหว้ ทำงานแปดชั่วโมงยังได้ไม่ถึงเลย (คิดแต่เรื่องเงินเนอะ) เรื่องเงินสำคัญจริง ๆ คะ   โดย: ปันฝัน 7 มีนาคม 2554 20:36:47 น.

เราไม่อาจเลือกทำสิ่งที่เราชอบได้ทั้งหมด แต่เราเลือกที่จะมีความสุขกับสิ่งที่เราทำได้นะ .. ชาลีก็เคยเป็น และ ยังคงเป็นอยู่ .. มาชวนกินผักล่ะ   โดย: sierra whiskey charlie 7 มีนาคม 2554 21:00:44 น.

ถูกและค่ะ ที่สอนน้องๆ แบบนั้นไม่มีอะไรดีเท่าการเล่าประสบการณ์จริง มันอยู่ที่วิธีคิดจริงๆ ตัวเองก็มีประสบการณ์การทำงานที่อุตส่าห์เรียนจบบัญชีมาแต่ต้องมาทำงานเกี่ยวกับตัวหนังสือเป็นนักวิชาเกิน เอ๊ย..การ เรียนมาแทบตายได้ใช้นิดหน่อยมีคนเห็นแววให้เปลี่ยนการทำงาน ได้ทำงานที่ตัวเองถนัดแค่ 2 เดือนมีความสุขและสนุกที่สุดแต่หลังจากนั้นได้เจอแต่เรื่องราวที่ทำให้เราเริ่มเบื่อ รู้สึกไม่ดีกะงานและคน เหมือนไม่ถนัดในตัวหนังสือ และระเบียบ แต่คนอื่นมองว่าเราทำได้ดี ก็เหมือนทนมาตลอด จนวันหนึ่งได้ค้นพบว่าความสุขอยู่ที่เรานี่แหละ คิดว่าสุขก็สุข คิดว่าดีก็ดี คิดว่าสู้ก็จะสู้ คิดว่าต้องทำให้ได้ก็ทำจนได้นั่นล่ะ ความสุขจึงอยู่รอบๆ ตัวเรานี่เอง..ทุกวันนี้เหนื่อยมากก็มีบ่น มาระบายนิดหน่อย แต่ก็กลับไปสู้ให้สำเร็จและทุกอย่างก็ผ่านไปไม่ว่าด้วยดีหรือไม่ก็ตามมันก็ผ่าน โชคดีได้ปัญหาทำให้เกิดประสบการณ์นะคะว่าป่ะคะ...   โดย: deeplove 7 มีนาคม 2554 21:18:51 น.

ครอบครัวน้องหมิงหมิงสวัสดีค่ะ..คืนนี้นอนหลับฝันดีนะคะ   โดย: หัวใจแก้ว 7 มีนาคม 2554 21:21:25 น.

อัพบล๊อคเพิ่มใหม่แล้ว แวะไปนะค่ะ :) หวัดดีคุณก๋า วันนี้ยังไม่เจอไวรัสไวร้าย 555   โดย: สาวสะตอใต้ 7 มีนาคม 2554 21:27:05 น.

สวัสดีคร๊าพี่ก๋า แวะมาทักทาย นั่นสิคะ ขนาดฝนจบเคมีแต่ต้องมาเป็นครู ดีค่ะที่ยังได้เป็นครูเคมี แต่การเป็นครูกับนักเคมีค่อนข้างต่างกันมาก เวลาทำงานในห้องแลป เหมือนจะมีโลกส่วนตัวสูงค่ะ แบบว่าไม่ต้องสนใจใคร แต่พอมาเป็นครู เหนื่อยกับคนค่ะ ยังไม่แน่ใจว่าจริงๆแล้วเราควรไปเป็นนักเคมีหรือเป็นครูดี แต่ไฟท์บังคับค่ะว่าต้องเป็นครู   โดย: น้ำเคียงดิน 7 มีนาคม 2554 21:42:13 น.

ลืมบอกไปว่าพี่กะก๋าดูผอมไปมากเลยนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะพี่ชาย   โดย: TheKPP 7 มีนาคม 2554 21:43:54 น.

ไล่อ่านกู้ตั๋วอักษร สุดยอดมาก ๆ เลยเจ้า แปะๆๆๆ ชื่นชมจากใจ๋ ในการใจ๊ถ้อยคำปลุกปลอบพลังน้อง ๆ คงจะน่าเสียดายจ๊าดนัก ถ้าจะมีน้อง ๆ ในนั้น ฟังบะเข้าหัว ฟังบะฮุ้เรื่อง หรือบะตั้งใจ๋ฟัง เมาอู้กั๋น ถ้าตั้งใจ๋ฟัง จดหลักคิด และคิดไปตวยคุณก๋า น้องคนนั้น คงจะได้อะหยังจ๊าดนัก อย่างน้อยก่วิธีคิด มุมมองจากคนที่ผ่านอะหยังมาแล้ว กึ๊ด ๆ ไปปี้ว่า คุณก๋าเหมาะกับก๋านเป็นครูแต้ ๆ เน้อ สอนใจ สอนวิธีคิด สอนคนได้แนบเนียนดี สอนหื้อคิดคล้อยตวย ยากกว่าสอนหื้อจด แล้วไปท่องจำเนอะ จะทำงานถึงวันศุกร์นี้ละ นึกว่าอาทิตย์นี้ได้พัก ไปมี๊ กรรมก๋านหลายคนฮู้ว่าจะลาคลอด รีบอัดงานหื้อทำก่อนที่เฮาจะบะอยู่ เพราะคนทำแตนบะค่อยฮู้เรื่อง อดเอา ๆๆ อิอิ วันนี้ลูกก๊าตี้ฮ้านเรื่อย ๆ บะค่อยนักเต้าใด คนท่าจะฮ้อน บะไค่อยากคัวฮ้อนเนอะ ลืมเม้าส์แห๋มเรื่อง วันนี้มีมาร์เก็ตติ้งโรงแรมหนึ่งไปแอ่วหาตี้ office เสนอบุฟเฟ่ต์ติ่มซำ ราคาค่อนข้างสูง ปี้เลยอดแซวไปว่า อืม..ราคาขนาดนี้ กินติ่มซำข้างถนนได้ตั้งหลายเข่งเนอะ น้องเป็นไค่หัว แล้วบอกว่า โอ๊ย..มันคนละระดับ ร้านเต้ยนะเหรอ คนละเกรดกัน ปี้ฟังแล้วได้แต่อมยิ้ม ฮี่ๆๆๆ บะอู้ว่าจะไดต่อ ปี้บะได้เอ่ยถึงร้านเต้ยซักหน้อย เพียงแต่บอกว่าร้านข้างถนน อิอิ ก่จวนอู้เรื่องเรทค่าห้อง ค่าประชุมไป ไค่จวนถามเรื่องฮ้านเหมือนกั๋น ไค่ฮุ้ว่า คนตี้เปิ้นบะฮู้ว่าเฮาเป็น จขร. จะอู้ถึงฮ้านเฮาว่าจะได้ อิอิ ขำ ๆ ดี บะตันได้จุถามหยังซักกำ คุยปอหอมปากหอมคนต๋ามมารยาทเต้าอั้น ไว้มาเม้าส์ใหม่เจ้า   โดย: JinnyTent 7 มีนาคม 2554 21:48:44 น.

รูปพี่ก๋านั่งอ่านหนังสือรอ ดูดีมากกกก เราต้องมีวิธีคิดให้เป็นใช่ไหมคะ เพราะถ้าเราคิดผิด มันคงเหมือนโดมิโนที่ล้มไปทั้งกะบิ ถ้าเราเป็นพ่อค้าขายข้าวมันไก่ ถ้าเราเป็นคนกวาดถนน.... ทำให้ดีที่สุดจนพระเจ้าอุทานไปเลย เอิ๊กๆๆๆๆ ชอบมากๆ ค่ะ เข้ามารับความรู้ด้วยคนค่ะพี่ก๋า   โดย: ณ ปลายฉัตร 7 มีนาคม 2554 21:58:58 น.

คืนนี้มองเห็นพระจันทร์ไหมน้า ราตรีสวัสดิ์ค่าคุณก๋า   โดย: นุ้ย (นารีจำศีล ) 7 มีนาคม 2554 22:04:27 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า ไม่สงสัยเลยว่าทำไมคุณก๋าถึงวาดรูปสวยเพราะเป็นสถาปนิกนี่เอง เป็นการพูดที่ให้ข้อคิดที่ดีมากๆ ทั้งแก่เด็กและผู้ใหญ่เลยค่ะ การเรียนจบมันแค่จุดเริ่มต้นของการไปเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ในโลกกว้างแห่งความเป็นจริงของชีวิตนี่เอง   โดย: Maew-Tua-Lek 7 มีนาคม 2554 22:10:50 น.

ทักทายบ่ายๆค่ะคุณก๋า(อยากบอกว่าแดดดีมากๆๆๆ) แต่หนาวมากๆเช่นกันจร้าาา   โดย: มะฮอกกานีใบใหญ่ 7 มีนาคม 2554 22:13:20 น.

ดีใจมาก ที่เปิดเข้ามาเจอบล็อกนี้ค่ะพี่ก๋า มีประเด็นให้หนูต้องกลับมามองตัวเองเยอะเลย วันจันทร์ที่ 14 นี่จะเริ่มฝึกงานแล้วค่ะ แล้วก็เหลืออีกหนึ่งปี สำหรับ Pre Thesis และ Thesis บางทีลึกๆ แล้วหนูก็ยังไม่แน่ใจว่าจะเดินไปฃในเส้นทางสายนี้ต่อหรือไม่หลังจากเรียนจบ แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้จะพยายามให้เต็มที่ค่ะ ขอเซฟบล็อกพี่ก๋าวันนี้เก้บไว้เลยนะคะ วันไหนที่สับสน จะหยิบขึ้นมาอ่านอีกหลายๆ ครั้งค่ะ มีความสุขทุกวันนะคะพี่ก๋า   โดย: cruduslife 7 มีนาคม 2554 22:23:04 น.

สำหรับวันแรกก็ผ่านพ้นไปด้วยดีนะคะ ถึงแม้ว่าตอนนี้ท้องก็ยังร้องโครกครากอยู่ก็ตาม ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณสำหรับแรงเชียร์ด้วยนะคะ   โดย: sierra whiskey charlie 7 มีนาคม 2554 22:28:00 น.

สวัสดีตอนดึกค่ะคุณก๋า   โดย: นุ่มณอ่อนนุช 7 มีนาคม 2554 22:29:58 น.

สุดยอดเลยค่ะคุณก๋า คุณก๋าได้ถ่ายทอดสิ่งดีๆให้คนอื่นหลายๆด้านจริงๆค่ะ   โดย: KOok_k 7 มีนาคม 2554 22:30:37 น.

คำคม ชวนให้คิดตาม หลายข้อสะกิดใจ ตัวพี่เอง ก็ทำงานแบบเบื่อๆเซ็งๆ มาหลายปี เพิ่งมาปรับตัวเองได้เมื่อปีทีแล้วนี่เอง ตอนนี้ ก็พยายาม ชอบในสิ่งที่ทำ ทำเท่าที่ทำได้ ไม่ทำทั้งหมด แล้วก็มีวันหยุด ไปทำในสิ่งที่ชอบ   โดย: me-o 7 มีนาคม 2554 22:37:00 น.

สวัสดีค่ะ ขอแอบเอาข้อคิดดีดีไปใช้บ้างน่ะค่ะคุณก๋า   โดย: ภูผา กะ วาริน 7 มีนาคม 2554 22:40:35 น.

วันนี้สวมมาดเป็นอาจารย์ก๋า เห็นเด็กเทคนิคแล้วนึกถึงสมัยก่อน สมัยนั้นยังไม่รู้แนวทาง ว่าจะไปทางไหน แต่อยากทำงานเกี่ยวกับการค้าขาย เพราะ ครอบครัวขายของ และเห็นแม่รับเงินสดทุกวัน ถูกปลูกฝั่งมาตั้งแต่เด็กคะ นอนหลับฝันดีคะก๋า   โดย: aenew 7 มีนาคม 2554 22:45:12 น.

เสียดายจังที่วันนี้เข้ามาดึกมากๆ ช่วงนี้พี่ยุ่งๆนิดนึง เป็นเรื่องที่อยากให้ลูกชายคนโตอ่านมาก ๆกำลังอยู่ในวัยนี้แหละ เดี๋ยวจะให้มาอ่านนะคะ คนที่เคยชอบหมื่นตา และเค้ายังบอกว่า ผมชอบการ์ตูนแบบให้คิด เค้าเรียนเตรียมวิศวไฟฟ้า พระจอมเกล้าพระนครเหนือ พี่ไม่อยากให้เค้าเรียน แต่ก็ไม่อยากขัดใจลูก เค้าตั้งใจเรียนมาก ๆ ได้ทุนด้วย ค่ะ เอาเงินมาให้พี่ 15000 พี่น้ำตาซึมเลย ตอนนั้นใจพี่อยากให้เรียน ม 4 ต่อแล้วเอ็นทร๊าน เล่าสู่กันฟังนะคะ ฝันดีค่ะ น้องก๋า   โดย: jamaica 7 มีนาคม 2554 23:00:45 น.

สวัสดียามค่ำคืนครับคุณก๋า เป็นเรื่องจริงทุกคำพูด นำไปคิด นำไปปฏิบัติแล้ว ใช้การได้ในทุกแง่ของชีวิต ................................   โดย: panwat 7 มีนาคม 2554 23:13:27 น.

ใช่เลยค่ะ คิดให้ดี ทำเต็มที่ เป็นกำลังใจที่ดีเลยค่ะ   โดย: Claire_plastic 7 มีนาคม 2554 23:17:59 น.

พูดได้ดีมากก๋า ป้าอ่านทุกตัวเลยนะ   โดย: ร่มไม้เย็น 7 มีนาคม 2554 23:36:38 น.

น้องๆคงได้แง่คิดดีๆไปเยอะเลยนะคะ ทางสถาบันเลือกคนบรรยายได้เหมาะมากๆค่ะ   โดย: pinkyrose 7 มีนาคม 2554 23:41:08 น.

อ้าว...เป็นอาจารย์ก็ไม่บอกกันด้วย แต่ที่เล่าให้ผมฟังนี่เขาน่าจะเรียกว่าพิเรนมากกว่าความตื่นเต้นนะครับ   โดย: veerar 8 มีนาคม 2554 0:39:01 น.

น้องก๋าพูดได้ดีมากเลยค่ะ..ได้ข้อคิดดีๆๆ เยอะเลยค่ะ.น่าภูมิใจแทนมาดามและน้องหมิงหมิงค่ะ..   โดย: จิ๊บ (คุณนายเยอรมัน ) 8 มีนาคม 2554 0:57:10 น.

หวัดดีค่ะพี่ก๋า น้องหมิงหมิง อ่านเพลินเลย ได้ข้อคิดดีๆเยอะเลยค่ะ   โดย: ก้อนหิน (cator ) 8 มีนาคม 2554 1:28:43 น.

สวัสดีเจ้าปี้ก๋า อิอิอิ ใส่สูทรเป๋งหล่อไปเลยน้องานนี้ ฮ่า ๆๆ แซว ๆ ไปอู้กำลังใจละอ่อนอนาคตของชาติแม่นก่อนี่ ปี้ก๋าเก่งนะ น่าจะไปเป็นครู หนูว่านอกจากวิธีคิดที่คนบ้านเฮาควรฝึกให้เปลี่ยนกันได้แล้ว แหมอย่างก่อคือ ค่านิยม คิดแล้วก็เหนื่อยนะ ว่าจะทำยังไงให้เปลี่ยนได้   โดย: prunelle la belle femme 8 มีนาคม 2554 3:56:54 น.

อ่านย้อนหลังค่ััะ โปรโมตให้เรียบร้อย ฮี่ๆๆ //www.facebook.com/ChaaimAmiley ของดีต้องบอกต่อค่ะ ปล.เอมก็กำลังจะเปลี่ยนสถานะเป็นอาจารย์ ไม่รู้จะเป็นยังไงนะคะ บอกพ่อว่า ไม่ได้อยากเป็นครู แต่อยากให้เด็กมีความรู้และความคิดของตัวเองน่ะค่ะ (เงินเดือนเฉยๆน่ะไม่พอแน่ๆ พ่อบอกไปรับใช้ชาติ 555+)   โดย: ชะเอมหวาน 10 มีนาคม 2554 10:57:45 น.

กว่าจะมาเป็นกะว่า ก๋า นี่ย่อมไม่ธรรมดาจริงๆ สมควรที่จะต้องเดินสายบรรยายทั้งปฐมและปัจฉิมนิเทศบ่อยๆ วันนี้ เด็กๆ ของเราหว้าเหว่ ขาด ตัวอย่างให้ดู ขาดครูคอยชี้แนะ ขาดเพื่อนเคียงข้างเป็นกำลังใจ ช่วยกัน บอกต่อ ๆ ให้ อ.กะว่า ก๋า ได้มีโอกาส นกำแสงสว่าง จากประสบการณ์ชีวิตอันล้ำค่า สู่เด็กๆ ที่ด้อยโอกาส ให้เกิดแรงบันดาลใจให้มาก ๆ แรงบันดาลใจคือพลังที่ยิ่งใหญ่ ที่จะก่อให้เกิด ผู้นำที่ยิ่งใหญ่ สิ่งประดิษฐ์ใหม่ ๆ ความสำเร็จใหม่ ๆได้เสมอ ขาดแรงบันดาลใจ ก็เท่ากับ รถที่ขาดน้ำมัน ขอเป็นแรงใจให้อ.กะว่าก๋า...เดินหน้า สร้างแรงบันดาลใจให้กับเด็กไทยที่ยังขาดโอกาส ... ให้สร้างคุณค่ากับสังคมไทยทั้งแผ่นดิน.   โดย: pku IP: 125.26.245.63 11 มีนาคม 2554 10:06:28 น.