:: ความสุขผลิใบในทุกเช้า ::
:: กะก๋าแนะนำหนังสือ ::
:: ความสุขผลิใบในทุกเช้า ::
เขียนโดย : ปะการัง
ทุกเช้า ฉันเดินไปทำงาน ท่ามกลางเสียงดังมากมาย เสียงอึกทึกครึกโครมของรถรายวดยาน เสียงชีวิตที่เต้นเร่าไปตามกระแสเสียงของการดิ้นรน เสียงหายใจทอดถอนด้วยความเหนื่อยอ่อนใจ เสียงหมาเห่าเมื่อมีคนแปลกหน้าเดินผ่านหน้าบ้าน เสียงด่าทอของสองผัวเมียที่ดังลอดผ่านรั้วบ้าน ฯลฯ
ท่ามกลางเสียงอึงอล
ฉันเลือกฟังแต่เสียงนกร้อง
“ความสุขผลิใบในทุกเช้า”
เป็นหนังสือความเรียง... ความเรียงที่ใช้ภาษาได้งดงามราวภาษากวี ผนวกกับเรื่องเล่ามากมายที่เรียงร้อยกันเป็นเนื้อเดียว ไม่ว่าผู้เขียนจะเขียนหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาด้วยเหตุผลอะไร สิ่งที่คนอ่านอย่างฉันได้รับ... นั่นคือ การชุบชูใจในวันที่เสียงดังยังก้องกึกอยู่รอบตัว ตัวอักษรในหนังสือเล่มนี้ทำให้ใจสงบ และชวนให้เราได้นั่งนิ่งๆเพื่อคิด ค้นหาความหมายที่หายไปในระหว่างทาง ที่เรามุ่งที่จะวิ่งแข่งขันไปยังเส้นทางของการทำมาหากินและใช้ชีวิต โดยหลงลืมความสวยงามรอบกายมากมายที่เราละเลยไป....
หลายเรื่องในหนังสือสะกิดใจให้เราได้ฉุกคิดถึงด้านที่งดงามของชีวิต ...ชีวิตที่ไม่ได้มีแต่การเหยียบคันเร่งแล้วพุ่งทะยานไปแสวงหาความสำเร็จ แต่ “ความสุขที่แท้จริงของชีวิต” อาจเป็นเพียงเสียงเล็กเล็ก ที่เราไม่เคยใส่ใจจะฟังอย่างลึกซึ้ง ความสุขในชีวิต...อาจเป็นสิ่งที่เรามองเห็น แต่ไม่เคยใส่ใจที่จะมองดูมันอย่างตั้งใจ
ที่สุดแล้วเราอาจทำได้แม้แต่การทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง คดโกง เห็นแก่ตัว ฉกฉวย เพียงเพราะอยากเป็นผู้ชนะ โดยไม่สนใจวิธีการที่ทำให้ได้มาซึ่งชัยชนะ
ชีวิตที่ดีจึงไม่ได้หมายถึงชีวิตที่เอารัดเอาเปรียบผู้อื่น
“ผู้คน” มากมายในเรื่องเล่าในหนังสือเล่มนี้ จึงเป็นบุคคลธรรมดาที่ไม่ธรรมดา เป็นคนผู้ที่ได้ “ให้” สิ่งที่ดีที่สุดของตนออกไป โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนใดใด
เช่น
บิล ชายผู้เคยประสบเหตุการณ์เส้นเลือดในสมองแตก หลังจากได้รับการเยียวยาจนหายดี เขามอบกำลังใจกลับไปให้กับผู้ป่วยที่อยู่ในโรงพยาบาล ด้วยการเป็นอาสาสมัครคอยพูดคุยให้กำลังใจกับผู้ป่วยรายอื่น โดยไม่มีผลตอบแทนใดใดตอบกลับมานอกจาก “รอยยิ้ม”
นิค วูจิซิค...ชายพิการผู้ใจไม่พิการ ผู้ได้ใช้ร่างกายที่พิการของเขาสร้างแรงบันดาลใจให้กับคนมากมายทั่วโลก ด้วยการไม่ยอมแพ้ต่อความพิการของตนเอง และพยายามต่อสู้กับความไม่เพียบพร้อมของตนอย่างถึงที่สุด
ลุงทอม..ผู้ปลูกต้นไม้เพื่อให้เพื่อนบ้านได้ชื่นชมและดอมดมกลิ่นหอม ปลูกต้นไม้ที่ให้ผล และพร้อมแจกจ่ายไปยังเพื่อนบ้านและคนที่เดินผ่านไปมาโดยไม่เคยหวงแหน
คาร์ล...ชายผิวดำวัยแปดสิบ ผู้เป็นชาวสวนแล้วถูกเด็กเกเรทำร้ายรังแกอยู่ตลอด แต่เขามอบรอยยิ้มกลับไปในทุกครั้งที่ถูกรังแก ที่สุดความรักก็มีพลังเหนือความโกรธและความเกลียดชัง
ฯลฯ
หลายครั้งในชีวิต เราคิดว่าเราเป็นเพียงฟันเฟืองตัวเล็กเล็ก ที่อาจไม่มีความหมายและไร้ค่าราคากับคนรอบข้าง นั่นเป็นเพียงการประเมินที่เรามีกับตนเอง....
ขอเพียงเราเปิดใจมอง และลงมือทำสิ่งเล็กเล็ก... สิ่งที่เราทำได้ ....ขอให้ทำสิ่งนี้อย่างดีที่สุด
เราอาจพบว่าสิ่งเล็กเล็กที่เราทำอยู่ อาจเคลื่อนโลกให้ไหวสะเทือนได้
และถึงแม้ว่าที่สุดแล้วมันอาจไม่ได้เปลี่ยนแปลงใครเลย อย่างน้อยที่สุด.... มันก็เปลี่ยนแปลงตัวเราให้ดีขึ้นไม่ใช่หรือ...
ทุกเช้า ฉันเดินไปทำงาน ท่ามกลางเสียงดังมากมาย เสียงอึกทึกครึกโครมของรถรายวดยาน เสียงชีวิตที่เต้นเร่าไปตามกระแสเสียงของการดิ้นรน เสียงหายใจทอดถอนด้วยความเหนื่อยอ่อนใจ เสียงหมาเห่าเมื่อมีคนแปลกหน้าเดินผ่านหน้าบ้าน เสียงด่าทอของสองผัวเมียที่ดังลอดผ่านรั้วบ้าน ฯลฯ
ท่ามกลางเสียงอึงอล
ฉันเลือกฟังแต่เสียงนกร้อง
.
.
.
“ความสุขผลิใบในทุกเช้า”
แม้ในวันที่คุณเหงาเศร้าที่สุดของชีวิต โลกก็ไม่ได้ร้องไห้ไปกับคุณ ความสุขก็ยังคงผลิใบอ่อนอย่างนับเนื่อง
มีเพียงตัวเราเท่านั้นที่จะเลือกมอง เลือกคิด เลือกทำอย่างไรกับชีวิตตัวเอง
ใครก็เศร้าแทนเราไม่ได้ ใครก็สุขแทนเราไม่ได้
นกตัวนั้นยังส่งเสียงร้องทุกวัน เพียงแค่เราจะฟังเสียงนั้น เป็นเสียงแห่งความทุกข์น่ารำคาญ หรือฟังเป็นเสียงแห่งความสุขที่กำลังผลิบานในยามเช้าเท่านั้นเอง.
:: หมายเหตุ ::
พี่ปะการัง คือ เจ้าของบล็อก ชบาฉาย แวะไปทักทายพูดคุยกับพี่ปะการังได้ที่บล็อกนี้เลยนะครับ (กดที่ชื่อบล็อกชบาฉายได้เลยครับ)
บล็อกชบาฉาย
Create Date : 05 มีนาคม 2554 |
|
105 comments |
Last Update : 5 มีนาคม 2554 5:20:24 น. |
Counter : 7816 Pageviews. |
|
|
ชอบรูปนี้จังเลย มองแล้วชอบอ่ะจ้า