:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 220 ::
:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 220 ::
โจทย์ --- ไล่ ผู้คิดโจทย์ --- kae+aoe
:: เกมล่ามนุษย์ ::
เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า
เสียงหอบด้วยความเหน็ดเหนื่อยดังอย่างต่อเนื่องจากชายร่างท้วมสองคน เหงื่อโทรมกายทั่วร่าง ใบหน้าซีดเผือด ทั้งคู่ทรุดตัวลงนั่งที่ข้างโขดหินริมลำธาร
นายคิดว่าเราสองคนจะรอดไหมเพื่อน ? ชายร่างอ้วนถาม กูก็ไม่รู้เหมือนกัน นี่เราวิ่งหนีมันมาตั้งไกลแล้วนี่นา ทำไมเราถึงซวยแบบนี้วะ เปรม ชายคนเดิมถาม ซวย --- มึงเรียกไอ้เกมเหี้ย ๆ นี่ว่าความซวยอย่างนั้นหรือไอ้ชัย มึงบ้ารึเปล่า ? ก่อนใครจะพูดอะไรต่อ เสียงลูกปืนพุ่งผ่านพุ่มไม้ก็ดังขึ้น กระสุนลูกนั้นเฉียดหูของเปรมไปอย่างหวุดหวิด เขารีบก้มตัวลงกับพื้น ไอ้ชัยหลบ !!! เขาตะโกนบอกเพื่อน ปัง ๆๆๆๆ !!!! เสียงปืนดังรัวขึ้นอย่างบ้าคลั่ง กิ่งไม้ ใบไม้ฉีกขาดกระจุยกระจาย ร่างของชัยพรุนไปด้วยรอยกระสุน เขาขาดใจตายในทันที เปรมรีบคลานกลิ้งหลบไปอีกทาง หินใหญ่ก้อนนั้นช่วยชีวิตเขาไว้ เขารีบลุกวิ่งหนีอย่างลนลานหัวซุกหัวซุนไปทางป่าละเมาะด้านซ้ายมือ เสียงปืนและเสียงตะโกนโหวกเหวกดังขึ้นอย่างไม่ได้ศัพท์ เปรมวิ่งไปอย่างไม่คิดชีวิต วิ่ง ๆๆๆๆ เพื่อรอดชีวิตให้ได้จากการไล่ล่าที่แสนโหดร้ายทารุณ
................................................
ตายสนิทครับนาย ลูกน้องรายงานกับเจ้านายของเขา ร่างของชัยนอนเหยียดยาว รูกระสุนพรุนไปทั้งร่าง เลือดไหลนองทั่วพื้นดินในบริเวณนั้น ไอ้อ้วนนี่มันวิ่งเร็วชะมัด วิ่งตามซะเหนื่อยเลย แต่ยังไงก็ไม่รอด เจ้านายหันไปบอกลูกน้อง เอ็งเอาไอ้อ้วนนี่ไปต้มให้เปื่อย เย็นนี้เราจะกินมันแกล้มวิสกี้ แต่ตอนนี้ไปตามล่าอีกตัวที่หนีไปกันเถอะ ครับท่าน ลูกน้องสองคนพากันหามร่างของชัยกลับไปที่แคมป์กลางป่าสงวนแห่งชาติ ส่วนเจ้านายและลูกน้องที่เหลือหันมองไปยังทิศทางที่เปรมหนีไป แล้วเร่งรุดติดตามไปในทันที
................................................
เปรมวิ่งโซซัดโซเซอย่างสิ้นหวัง มนุษย์กลายเป็นเหยื่อล่าแห่งความบันเทิงของเหล่าสัตว์ผู้มีอำนาจและเงินตรา เกมล่ามนุษย์ เป็นความบันเทิงขั้นสูงสุดของเหล่าสัตว์มหาเศรษฐี เกมเริ่มต้นขึ้นจากการซื้อมนุษย์จกาเว็บออนไลน์ จ่ายเงิน ลงทะเบียน จากนั้นทีมงานจะปล่อยมนุษย์ให้วิ่งพล่านอยู่ในป่าดงดิบ โดยมีสัตว์เป็นผู้ล่าด้วยอาวุธไม่จำกัดชนิดและรูปแบบ จะฆ่ายังไงก็ได้ ฆ่าเสร็จจะกินเนื้อ หรือนำไปถลกหนังเพื่อประดับฝาบ้านก็ได้ มนุษย์ที่ถูกเลือกมาเป็นเหยื่อ มักไม่แข็งแรงนัก และทุกครั้ง ... เกมจะจบลงด้วยความตายและไม่เคยมีใครรอดจากเกมนี้เลย !!!
เสียงกลุ่มสัตว์ดังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เปรมถอดใจแล้ว เขาหนีไม่ไหวอีกแล้ว เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยหนามเกี่ยว เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง เสียงหอบหายใจดังกระชั้นถี่มากขึ้น
นายครับ นายครับ มันอยู่ตรงนั้น เสียงเสือโคร่งตะโกนบอกเสือดำผู้เป็นเจ้านาย หลังมองเห็นเปรมทรุดตัวนั่งอยู่หลังโขดหินขนาดใหญ่ เสร็จกูแน่มึง เสือดำแลบลิ้นเลียริมฝีปาก ก่อนยกปืนไรเฟิลคู่ใจขึ้นประทับ ปัง !!!! เสียงปืนดังขึ้นลั่นป่า นกฝูงใหญ่โผบินขึ้นฟ้าด้วยความตกใจ กระสุนนัดนั้นแม่นราวจับวาง มันฉีกแขนขวาของเปรมจนแหลกกระจุย เขาร้องโหยหวนอย่างน่าสงสาร ขยับจะลุกวิ่งหนี กระสุนอีกนัดก็พุ่งเข้าที่ขาขวา เปรมทรุดตัวลงทันที ไม่อาจวิ่งหนีต่อไปได้อีก เหล่าสัตว์นักล่าต่างพุ่งมาถึงตัวอย่างรวดเร็ว สติอันเลือนรางทำให้เปรมนอนลืมตามองดู เสือดำ เสือโคร่ง และ หมาป่า 5-6 ตัว ยืนมองดูร่างของเขาด้วยความสะใจ มึงไม่รอดหรอกไอ้อ้วน เย็นนี้กูจะกินขามึง เสือดำพูดด้วยน้ำเสียงสะใจ ทำไมต้องฆ่ากันด้วย ฉัน...ฉันไปทำอะไรให้แก ? เสียงของเปรมเริ่มขาดห้วง เขาเสียเลือดไปเยอะเหลือเกินจากบาดแผลทั้งสองแห่ง เสือดำมองดูเหยื่อที่กำลังหายใจขาดห้วง ก่อนจะเอ่ยกับเปรมว่า ทำไมต้องทำอะไรผิดถึงจะถูกฆ่า มันเป็นเกมโว๊ย...และเกมนี้ --- กูคือผู้ชนะ
ปัง !!!! จากจากปืนพกดังขึ้นเป็นนัดสุดท้าย ร่างของเปรมกระตุกขึ้นเพียงครั้งเดียว ก่อนแน่นิ่งไป เกมชีวิตจบลงแล้ว จบลงไปพร้อมความสะใจ !
Create Date : 20 มกราคม 2562 |
|
31 comments |
Last Update : 20 มกราคม 2562 6:14:37 น. |
Counter : 2306 Pageviews. |
|
|
โหดร้าย
และตลกร้ายจริงๆ
คงมีวันหนึ่ง ที่โลกจกลับตะละปัต
มนุษย์ถูกไล่...(ล่า) จนสิ้นชีวาวาย ดังบทประพันธ์นี้
เดี๋ยวต้องกลับไปปั่นๆงานเขียนตะพาบ 220 ส่ง
ภายในวันนี้