BlogGang.com : : : Tag tAg taG --- 5 ชอบ 5 ไม่ชอบของกะว่าก๋า

Tag tAg taG --- 5 ชอบ 5 ไม่ชอบของกะว่าก๋า

บันทึกนอกรอบ

5 ชอบ 5 ไม่ชอบ
เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ
11 สิงหาคม 2550

รับการบ้านมาจากคุณฟ้าดินครับ
เป็น TAG ที่ให้เขียนสิ่งที่ชอบ 5 อย่าง
และสิ่งที่ไม่ชอบ 5 อย่าง กับสิ่งรอบตัว

มาดูสิ่งที่กะว่าก๋าไม่ชอบ 5 อย่าง....

สิ่งที่ผมไม่ชอบ ผมไม่ได้บอกว่ามัน “ไม่ดี” นะครับ
มันคง “ดี” สำหรับใครหลายคน
บังเอิญว่ามันเป็นสิ่งที่ผม “ไม่ชอบ” เท่านั้นเอง

1. ไม่ชอบความโกรธเกลียดในใจคน

มีแต่คนชอบมาถามว่าจะรับร่างรัฐธรรมนูญหรือไม่รับ
ผมไม่ตอบหรอกว่าจะรับหรือไม่รับ
ผมมักจะถามว่า “รับแล้วได้อะไร ?”
“รับแล้วเสียอะไร ?”

บ้านเมืองมาถึงจุดนี้ไม่ใช่เพราะทักษิณ ไม่ใช่เพราะคมช.
ไม่ใช่เพราะ กกต. ไม่ใช่เพราะ กกน. (อิอิอิ)

แต่ที่บ้านเมืองบรรลัยวายวอดแบบนี้
ก็เพราะ

“ความโกรธ เกลียด ในใจคน”

เราไม่ค่อยยอมรับความจริงว่าเวลาเราดูหรือติดตามการเมือง
เรามักจะพ่วงพา “อารมณ์” และ “ความรู้สึก” เข้าไปเต็มๆ
บ่อยครั้งมันจึงเลยเถิดไปถึงขั้น “โกรธเกลียด”

....กูเกลียดมัน มันโกง
....ฉันชอบเค้า เค้าหล่อ
....อาม่าชอบไอ้นี่ อีพูดเก่งลี
ฯลฯ

ณ วินาทีนี้....เราแทบไม่เหลือตัวเลือก
ไม่ว่าจะรับหรือไม่รับรัฐธรรมนูญนี้
เราต้องยอมรับความจริงว่า
เราจะต้องได้รัฐบาลที่ไม่ใช่คนของรัฐบาลชุดที่แล้ว
เพราะถ้าได้คนจากรัฐบาลชุดที่แล้ว ก็คงต้องมาทะเลาะกันอีก
คนที่รักชาติมากกกกกกกกกกกกก (โคตรจะรักชาติมากกว่ารักตัวเอง)
คนหลายๆกลุ่มต้องออกมาเคลื่อนไหวขับไล่
ทหารต้องออกมาบริหารประเทศอีกรอบ
ขิงแก่ ข่าหนุ่ม ตะไคร้ หอมแดงซอย ก็คงต้องออกมาหวังดีกับประเทศกันอีกรอบ
ฤาษีไม่ได้พักผ่อนซะที
ประเทศและสังคมต้องกลายเป็นวัฏจักรอันไม่สิ้นสุดของความวุ่นวายอึมครึม

เอ่อ....แล้วอย่าลืมจับตาดูรัฐบาลชุดใหม่อันเป็นความหวังด้วยล่ะครับ ---- ผมได้แต่เสียวสันหลังวาบๆ เวลาพวกท่านบอกว่ารักประชาชนและบ้านเมือง

ถึงเวลาที่เราอาจต้อง “เลือก” ในสิ่งที่เรา “ไม่อยากเลือก”
เพื่อทำให้ปัญหาเฉพาะหน้ามันจบ แต่มันจบจริงๆหรือ ?

บ่อยครั้งเราจึงถูก “ความสว่าง” และ “ภาพลักษณ์” ลวงตา
เพราะ “เงามืด” ที่พวกนักการเมืองแอบมิบเม้นไว้
แล้วเรามองไม่เห็น....

ผมว่าเราน่าจะดูการเมืองเหมือนดูแก๊งค์สามช่า หม่ำ เท่ง โหน่ง
ไม่ได้บอกให้ทำเรื่องของบ้านเมืองเป็นเรื่องเล่นๆ
แต่แค่อยากจะบอกว่า ทุกอย่างในโลกนี้
มันเป็นเพียงแค่ “บทละคร” เรื่องหนึ่ง
มีระยะเวลาสั้นๆแค่ช่วงชีวิตเดียวของเรา

คิดมากทำไม ?
ยึดติดทำไม ?
มันมาแล้วมันก็ไป
หรือว่าคุณไม่คิดจะตายครับ....เจ้า.....นายยยยยยยยยยยยย....

2. ไม่ชอบวัฒนธรรมกินรวบและตะกละตะกราม

ไล่เรียงมาเรื่อยๆเท่าที่คิดได้ในวินาทีนี้

ตู้ถ่ายรูปสติ๊กเกอร์ ชาเขียว 108 รสชาติ
เสื้อรัดนมติ้วๆของนักศึกษา โคโยตี้สุดเอ๊กซ์
จตุคามหนึ่งแสนแปดหมื่นรุ่น หนังสือกอซซิปและปาปารัชซี่
รสนิยมแห่งการชื่นชมความขาวของวงแขนและง่ามขา
หนังไทยตลกที่อุดมไปด้วยคำหยาบคาย ผี และกระเทย
โฆษณาขำขี้แตกขี้แตนทั้งหลายในจอทีวี ฯลฯ

ยิ่งมา ยิ่งมักง่าย
และตะกรุมตะกรามอย่างหื่นกระหาย
มันดี...ที่พอมีคนมาเสนอ แล้วก็ดันมีคนสนอง

รวยกันไป --- รวยแบบไม่ต้องมีเหตุผล

3. ไม่ชอบคนเดินช้าและเกลียดคนเดินเร็ว

สิ่งหนึ่งที่ผมทำมาตลอดเวลาทำงาน คือ คิดถึงลูกน้อง
ฟังดูดี แต่มันมีเงื่อนไขอยู่แค่นั้น
เพราะคุณไม่อาจทำงานทุกอย่างได้ด้วยตัวคุณเอง
คุณอาจกวาดบ้านได้ แต่คุณก็ชงกาแฟไม่อร่อย
คุณอาจพูดภาษาญี่ปุ่นเป็นไฟ แต่คุณอาจไม่ได้เป็นนักขายที่ดี

หน้าที่ของเราคือการหาคนเก่งมาทำงานแทนเรา
แล้วก็ดูแลเขาให้ดี

ประเทศชาติตอนนี้เราขาดภาวะของความเป็นผู้นำครับ
มัวแต่แก้ปัญหาที่ไม่สำคัญ (หรืออาจสำคัญมากที่สุดในใจท่าน)

ผมคิดว่าขณะนี้บ้านเมืองและประเทศชาติเผชิญวิกฤตที่สำคัญที่สุด
ก็คือ ปัญหาปากท้อง...
ไม่ใช่ปัญหาการแย่งงับและกัดแทะอำนาจในการปกครอง

ประชาชนกำลังจะอดตาย หนี้สินกองทับท่วมหัว
ผลผลิตทางการเกษตรตกต่ำ สภาวะการท่องเที่ยวเลวร้ายนักท่องเที่ยวหดหาย
สภาพบ้านเมืองมีแต่ความหวาดกลัว แตกแยกและชิงชังกัน

วินาทีนี้กฎหมายกี่ร้อยฉบับก็ไม่มีความหมาย
เพราะท้องคนยังหิว เมียกำลังตกงาน
ผัวกำลังเครียด คิดสั้น ยาเสพติดกลับมา
อาชญากรรมถี่ขึ้น รุนแรงและบ้าคลั่งขึ้น

ท่านไม่เห็นจริงๆหรือครับ ?
ท่านไม่คิดจะใส่ใจแก้ปัญหาแบบนี้ก่อนหรือครับ ?
ท่านไม่คิดถึงประชาชนบ้างเลยหรือครับ ?

ถ้าการยึดทรัพย์นักการเมืองแค่คนเดียว
ทำให้ท่านภูมิใจในความเป็นคนดี คนซื่อสัตย์
ผมก็เสียใจที่จะต้องบอกว่า

ท่านละทิ้งประชาชนครับ

และนั่น....เป็นสิ่งที่ผมไม่มีวันทำกับลูกน้องของผมเป็นอันขาด

4. ไม่ชอบคนเก่ง คนฉลาด คนมีอำนาจ

คนเก่งที่คอยแต่เอาเปรียบคนอื่น
คนฉลาดที่ไม่รู้จักแบ่งปัน
คนมีอำนาจที่ในใจมีแต่ความขลาดกลัว

5. ไม่ชอบไข่ผัดข้าวโพด ไก่ชุบแป้งทอด ปอเปี๊ยะกุ้ง
สุกี้hot pot เสือร้องไห้จิ้มแจ่ว ไข่ผัดไช้โป๊ว แจ่วฮ้อน
ยำสมุนไพร….
ฯลฯ

ไม่ชอบเพราะมันอร่อย....กินแล้วหยุดไม่ได้
หยุดไม่ได้เลยพุงหลาม
และอ้วนบรรลัย.

…………………………………………………………………………

5 สิ่งที่ผมชอบมากที่สุดในปีนี้

1. ครอบครัวของผม

ครอบครัวของผมไม่ได้อบอุ่นแบบโอบกอดกันทุกวัน หรือบอกรักกันทุกบ่อย
นั่นเป็นเพราะเราเลี้ยงดูกันมาแบบครอบครัวคนจีน
ต่างคนต่างทำมาหากิน ตั้งแต่จำความได้ผมเห็นพ่อกับแม่ทำงาน ทำงาน ทำงาน
เหมือนมีชีวิตเกิดมาเพื่อทำงาน
หลายปีที่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคนเราต้องทำงานอะไรมากมายขนาดนั้น
หลายปีที่ภายในบ้านเต็มไปด้วยหนี้สินอันเกิดจากการทำงานและพ่อไม่เคยบอกให้ลูกรู้สักคำถึงความลำบากและเหน็ดเหนื่อยในหัวใจ
แม้ในวันที่ทุกอย่างเลวร้ายที่สุด พ่อก็ยอมขายของเก่าที่พ่อรักมากที่สุดทีละชิ้นๆ จนหมดไม่เหลือ
เพื่อส่งให้ลูกทุกคนเรียน

ผมจำภาพที่แม่เข็นรถเข็นเพื่อขายขนมครก...ส่งลูกเรียน

วันนี้....บ้านเราพอมีฐานะดีขึ้นบ้าง (และหนี้ก็ยังมีอยู่)
แต่สิ่งที่ผมคิดว่ามันสำคัญมากกว่าความรวย
คือ ผมได้รู้แล้วว่า พ่อคนแม่คน…
ทำงานหนักมาทั้งชีวิตเพื่ออะไร

“ที่กูทำงานหนัก ก็เพื่อลูกๆทุกคน”

2. คนรักของผม

หลายปีที่ผมไม่คิดอยากมีรัก
กลัวอิสระที่มีของตัวเองจะหายไป
ผมไม่เคยทุกข์ เพราะ ไม่มีรัก (แบบหนุ่มสาว)
เพราะฉะนั้น เหตุผลเดียวถ้าผมจะมีรัก
ก็คือ ผมต้องมีความสุข ไม่ใช่ความทุกข์
(ทุกข์แบบปลีกย่อยไม่นับ เรื่องงอนกัน เถียงกันเป็นเรื่องธรรมดา ผมไม่นับว่าเป็นความทุกข์ เป็นแค่ความไม่เข้าใจและเราก็คุยกันได้)

ภรรยาของผม...ทำให้ผมรู้ว่า
การมีใครอีกคนเข้ามาในชีวิตเป็นเรื่องที่วิเศษมากครับ
นอกจากดูแลทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว
ในบางวัน...วันที่เรารู้สึกล้า
แค่โอบกอดเดียวของเค้า ก็ทำให้เราหายทุกข์ไปได้เยอะ

ดีใจที่ได้เจอเค้า...ในวันที่เราเองก็เติบโตขึ้น
เปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ผ่อนคลายขึ้น

ผมบอกตัวเองทุกวัน...ว่าเราโชคดีกว่าคนอีกกี่ล้านคนบนโลกนี้ก็ไม่รู้
ที่ได้ตื่นขึ้นมาพร้อมๆเช้าวันใหม่
แล้วรู้ว่ามีใครคนหนึ่งที่รักเรา
และเราเองก็รักเค้าไม่น้อยกว่าที่เค้ารักเรา

3. การนั่งคุยกับอาแปะ

ปีที่ผ่านมาเป็นปีที่ผมนั่งคุยกับอาแปะอย่างออกรสออกชาติ
คุยกันแต่เรื่อง “ธรรมะ”

อาแปะเป็นคนที่มีความจำเป็นเลิศ แม้จะอายุมากแล้ว
อาแปะเป็นพี่ชายของพ่อผม
เมื่อก่อนอาแปะรวยมาก เป็นเจ้าของกิจการมูลค่าหลายสิบล้านบาท
จนเหตุการณ์พลิกผัน ....ทำให้ธุรกิจที่ทำอยู่พังทลายลง

“ไม่พบทุกข์ ไม่พบธรรม”

อาแปะหายไปจากการรับรู้ของผมนานมากช่วงที่แกล้มลงจากพิษเศรษฐกิจ
กลับมาอีกครั้ง....เรานั่งคุยกันเรื่องธรรมะ
เรื่องราวที่ทุกคนในบ้านผม ไม่มีใครอยากฟัง
ผมเลยกลายเป็นคนเดียวที่นั่งคุยกับอาแปะได้

ในหนึ่งอาทิตย์อาแปะจะขับรถมาที่ร้านเพื่อนั่งคุยกับผมเรื่องธรรมะ
และเรื่องราวอื่นๆ ประมาณอาทิตย์ละสองสามวัน
ถ้าผมไม่ยุ่งมากก็นั่งคุยกันคราวละเป็นชั่วโมงๆ

ผมชื่นชมอาแปะในความเป็นคนรอบรู้ มีความจำดี ถ่ายทอดได้เข้าใจง่าย ชัดเจน แจ่มแจ้ง
ผมคิดว่ามันเข้ากับนิสัยของผมที่ชอบฟังและชอบถาม

“พุทธะคืออะไร ?”
“โลกุตระธรรมคืออะไร ?
“เกิดมาทำไม ?”
“ตายแล้วไปไหน ?”
“กรรมคืออะไร ?”
“ปฏิบัติแบบไหน ?”

ฯลฯ

ทุกสิ่งเป็นสิ่งที่ผมสนใจ ใฝ่รู้ แต่บางเรื่องก็รู้แบบไม่ถ่องแท้
อาแปะคอยตอบคำถามต่างๆเหล่านี้ด้วยความอดทน
อธิบายซ้ำแล้วซ้ำอีก...

ผมคิดว่านี่เป็นการเรียนรู้ที่สำคัญมากที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตของผม

4. จรัล มโนเพ็ชร

ผมยังหาคำตอบดีดีให้ตัวเองไม่ได้
ว่าเหตุที่ทำให้ผมรักในการเล่นและร้องเพลงของศิลปินท่านหนึ่ง
ทำไมจึงส่งผลต่อตัวเราได้มากมายขนาดนี้

ผมชอบฟังเพลงของจรัล มโนเพ็ชรครับ
ฟังมาตลอดต่อเนื่องยาวนานนับสิบปี
หลายเพลงมีอิทธิพลทางความคิดต่อตัวผมมาก

วันหนึ่งโลกไซเบอร์ทำให้ผมไปเจอเว็บของจรัล
และนั่นยิ่งทำให้ผมกลับมาฟังเพลงของจรัล มโนเพ็ชรอย่างจริงจังตั้งใจมากขึ้น
ผมนั่งฟังและแกะเนื้อร้อง “ทุกเพลง” ที่มีของจรัล มโนเพ็ชร
(มากกว่า 300 เพลง)
ทำไปเรื่อยๆ โดยไม่เบื่อ ไม่รู้สึกว่าเป็นงานยากอะไร
ทำทุกวัน วันละเพลงสองเพลง บางวันก็นั่งทำทั้งชุด

หลังจากนั้นทางเว็บเปิดโอกาสให้บรรดาคนที่รักและศรัทธาผลงานเพลงของจรัล
ได้ทำเพลงส่งเข้าไปร่วมแลกเปลี่ยนกันฟัง

ผมหยิบกีตาร์เข้าห้องอัดเสียง
ด้วยความรู้สึกเดียว คือ “อยากร้องเพลงของครู”

.......... แล้วเพลงของครูจรัล ก็พาผมไปไกลจากจุดที่ผมคิดไว้

วันที่ 3 กันยายน 2550 นี้
ผมจะได้ขึ้นไปร้องเพลงของครูบนเวทีคอนเสริตครับ
เป็นงานที่จัดโดย สถานีวิทยุ CM77 เชียงใหม่

รายละเอียดของงานยังไม่ออกมา (ถ้ามีออกมาจะเอามาประชาสัมพันธ์ในบล็อกอีกครั้ง)
แต่รู้คร่าวๆแล้วว่าผมจะได้ร้อง 3 เพลง
เลือกเอาไว้แล้ว คือ
เพลงเพื่อน ตากับหลาน และ น้ำเป๋นร้อย ดอยเป๋นแสน
เพลงที่ผมแต่งให้ครูจรัล

ผมดีใจ --- ที่ครูพาผมขึ้นเวที
เพื่อร้องเพลงให้ “ครู” ฟัง

5. ความตาย

ปีนี้เป็นปีที่คนแวดล้อมใกล้ตัวของผม
พากันทยอยตายจากไปทีละคนๆ

ผมไปงานศพถี่ขึ้น

ความตายทำให้ผมตระหนักถึงสิ่งที่ผมเคยคิดว่ามันเป็นเรื่องไกลตัวเหลือเกิน
รู้ตัวอีกทีพ่อเราผมหงอกขาวไปเยอะ
พี่เรา ตัวเรา แก่ตัวลงไปอย่างไม่ทันสังเกต
น้องสาวให้กำเนิดหลานสาวตัวน้อย
พริบตาเดียวจากเด็กทารกเนื้อตัวสีชมพู
กลายเป็นเด็กช่างพูดช่างถาม น่ารักและโตขึ้นมากจนจินตนาการของผมตามไม่ทัน

ชีวิตคือการเปลี่ยนผ่านในทุกขณะจิต
ทุกลมหายใจเข้าออกเราตาย
ผมคิดถึงความตายอยู่บ่อยๆ
ไม่ได้รู้สึกเศร้า ไม่ได้รู้สึกหดหู่

แต่รู้สึกถึงสัญญาณบางอย่าง
ที่กระตุ้นเตือนให้ผมใช้ชีวิตให้ดีที่สุด มีคุณค่าต่อคนรอบข้างให้มากที่สุด

แล้วเมื่อไหร่ที่เวลานั้นมาถึง
ก็อยากจากไปตามครรลองของมันอย่างไม่โศกเศร้าเสียใจ
เพราะเราได้ใช้ชีวิตของเราอย่างดีที่สุดแล้ว

..................................................

ครบถ้วนกระบวนความแล้วครับ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านอย่างอดทน 5555

ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องพิมพ์ยาวซะขนาดนี้
จะมีคนที่อ่านจนจบไหมหนอ ????

ถึงไม่อ่านก็ขอบคุณครับ ---

กะว่าก๋า ศิษย์เวียงพิงค์

Create Date : 11 สิงหาคม 2550

Last Update : 10 กันยายน 2554 14:02:03 น.

32 comments

Counter : 833 Pageviews.

ถึงคุณคุณฟ้าดิน กรุณาอย่าส่ง TAG ให้นายคนนี้อีก อย่างเด็ดขาด emo

ไม่งั้นอาจมีคนอยากตาย เพราะทนวุ่นวายกะตัวหนังสือ (มากมาย) มายไหว emo

โดย: แม่น้องรัน (runch

) วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:13:08:11 น.

สวัสดีครับ

ผมชอบคอลัมน์นี้ใน สีสัน มาก

และปกติจะชอบอ่าน 5 ชอบ มากกว่า แบบว่าจะหาหนัง, หนังสือ, เพลง ในดวงใจของหลายๆ นักวิจารณ์มาทดลองดู

แต่หลายๆ ครั้ง ก็จะเป็นเรื่องทั่วไป และส่วนตัว

ปกติเขาจะทำกันปีละครั้ง

แต่ครั้งนี้ได้มาอ่านของคุณ ก็อ่าน 5 ชอบ ตามฟอร์มนะครับ

5 ชอบของคุณเจ๋งมากครับ โดย 2 ข้อแรก สุดยอกเลยครับ Family Man ตัวจริงครับ

ข้อ 3 และ 5 นี่ให้ข้อคิดดีจังเลยครับ

ข้อ 4 ขอถามหน่อยครับ จัดที่ไหนครับ เดาว่าเป็นเชียงใหม่แน่ๆ เลย ผมก็ชอบจรัล มโนเพ็ชร หลังๆ ที่แกไปแสดงภาพยนตร์ยังเล่นดีเลยครับ ศิลปินจริงๆ คนนี้
ว่าแต่ Web แกนี่ Link อะไรครับ

ขอบคุณที่เอาเรื่องมาแบ่งปันครับ

โดย: คนขับช้า

วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:13:23:04 น.

เชิญว่างไปคนเดียวเถอะ แม่น้องรันจาไปกินไดโดม่อนเดอะมอลล์
ขากลับจะแวะคว้าหนังเฮียเบมาดูอีกสักเรื่องสองเรื่อง คนหล่อๆนี่ดูซ้ำกี่ทีก็ไม่เบื่อ เนอะ เนอะ

emo

โดย: แม่น้องรัน (runch

) วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:13:33:26 น.

เห็นภาพชัดแจ่มแจ้ง ทั้งสองภาค..ชอบและไม่ชอบ คนที่สั่งการบ้านคงภูมิใจมากที่เลือกคนไม่ผิดเลย

โดย: เหงาเหงา IP: 58.9.48.80 วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:13:39:26 น.

ดีจัยจังที่แวะเข้ามาวันนี้ ได้อ่านข้อความดี ๆ ความนึกคิดเด่น ๆ รวมเรื่องไปมากมายทั้งทางโลกทางธรรม

โดย: ม่วงคราม (the violetblue home

) วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:13:59:38 น.

ยกยอด.........ดองเค็มต่อ

ไปอยู่กับ 2 บล็อก 15 หน้า A4 แล้ว

โดย: คนไม่เจียม..

วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:14:05:48 น.

อ่านที่ชอบและไม่ชอบของคุณกะว่าก๋าแล้ว
ทำให้เห็นภาพตัวตนของคุณขึ้นมาเลยค่ะ

emo

โดย: ฟ้า (ฟ้ากระจ่าง

) วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:14:05:48 น.

ต้องเลื่อนความสุข emo

ไปเป็นมื้อเย็น

ไก่อ้วนดำยังทำงานไม่เสร็จ emo

ว่างกันต่อล่ะกัน
emo

โดย: แม่น้องรัน (runch

) วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:14:15:06 น.

มารู้จักตัวตนของคุณกะว่าก๋ามากขึ้นค่ะ

แหม...หลงคิดว่าทำไมไม่ชอบเจ้าของหร่อย ๆ พวกนั้นโธ่....

ความตายอยู่ใกล้ตัวเรา เราคงต้องทำทุกวันให้เป็นวันที่ดีที่สุดของเราก่อนเนอะคุณก๋า

โดย: ดวงตะวัน (Doungtawan

) วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:14:37:14 น.

ไม่ชอบบล็อคของคุณ "กะว่าก๋า" เลยคะ
เพราะทำให้ยิ้ม ต้องวนเวียนเข้ามาอ่านอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน

ไม่สามารถตัดใจไปได้เลยจริง ๆ คะ

โดย: เป็นกำลังใจให้คุณ

วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:14:48:32 น.

มาแปะชื่อก่อนค่ะ
เด๋วว่างๆจะเข้ามาอ่านอีกรอบ (อ่านยังไม่จบ เม้นไม่ถูก)

โดย: printcess of the moon

วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:15:10:17 น.

" ไม่ชอบไข่ผัดข้าวโพด ไก่ชุบแป้งทอด ปอเปี๊ยะกุ้ง
สุกี้hot pot เสือร้องไห้จิ้มแจ่ว ไข่ผัดไช้โป๊ว แจ่วฮ้อน
ยำสมุนไพร….
ฯลฯ

ไม่ชอบเพราะมันอร่อย....กินแล้วหยุดไม่ได้
หยุดไม่ได้เลยพุงหลาม
และอ้วนบรรลัย. "

555555555555 emo

ส่วนเรื่องคนรักของผม อิอิ คุณภรรยาคนสวยม้วนไปกี่ตลบแล้วคะ emo

สำหรับทุก ๆ ข้อ สมกับเป็นแทคจากคุณครูก๋าค่ะ emo

โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่

วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:15:26:21 น.

คุณก๋าเจ้าขา

ไม่มีสักข้อเลยเหรอคะเนี่ย

กระโดดข้ามผ่านช่วงเวลาเป็นเด็กมาแน่ ๆ เลย ใช่ป่ะคะ

(เป็นคนดีเจรง ๆ ๆเลยอ่ะ)

โดย: ดวงตะวัน (Doungtawan

) วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:15:28:36 น.

Be happy on your long weekend na ka

Thanks for your visit at blog goodpeople

Goodday and goodluck ka

โดย: goodpeople

วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:15:29:45 น.

อ่านจบค่ะ
ขอบคุณที่ขอบคุณนะคะคุณกะว่าก๋า

โดย: รุ้งสีที่แปด IP: 61.19.124.42 วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:15:33:35 น.

ไม่บอกนะคะว่าเรื่องอะไร emo

โดย: ใบไม้ร่วงในป่าใหญ่

วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:15:49:06 น.

คือยาวแท้~

โดย: dekzin

วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:15:50:47 น.

ว่าจะถามตั้งแต่เม้นแรกล่ะ emo

ไข่ผัดข้าวโพด มานเป็นยังไง emo

ไปล่ะ ไปจริงๆล่ะ จากินไดโดมอนมาเผื่อ
emo

โดย: แม่น้องรัน (runch

) วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:15:51:00 น.

จะรอด้วยใจระทึก

โดย: กายแก้ว

วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:16:32:12 น.

ตอนแรกนะ บีก็กำลังจะอ่าน มองๆดูเอ๊ะ ยาวโว้ยวันนี้

พิจารณาดู โคตะระยาวเลยวะเฮ้ย ยังๆๆๆต้องยังไม่บอกพ่อ ไม่งั้นอ่านกันคอแหบแห้งอีกแน่

พ่อไม่ได้อยู่หน้าคอมไงคุณก๋า เลยส่งพี่มาสืบราชการลับ

ป๋าบูเกิดมาไม่เคยเห็นดอกโบตั๋นอ่ะ
เลยบอกให้พี่มาดูว่า ก๋ามีรูปดอกโบตั๋นไหม

พี่บีลงไปบอกว่าไม่มีค่ะ แต่มีอย่างอื่นพ่อต้องค่อยๆอ่านเอง ฮะๆๆ รอดตัวไป

บีชอบมากเลยไอ้ชอบและไม่ชอบของก๋านี่
มันได้อารมณ์มาก แบบว่าต้องไปเอาบะหมี่น้ำต้มยำมานั่งกินหน้าคอมน่ะ

ไม่อยากอ่านผ่านๆ ต้องพิจารณา ชอบมากที่สุดคืออันไปงานศพ เพราะพี่ก็ชอบไปเหมือนกัน

งานมงคลขาดได้ ใส่ซองพอ
งานศพไปตลอดนิ

ไปก่อนหล่ะ
อย่าลืมดอกโบตั๋นนะ

โดย: rendezvous (be-oct4

) วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:16:54:30 น.

โอ้ ข้อยดีใจหลาย
มันเป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นสำหรับครอบครัวพี่มากค่ะ
เพราะเมื่อสี่ปีก่อน
พี่กะพ่อไปงานเกษตรแฟร์กัน
เค้าบอกขายต้นโบตั๋น แต่เราไม่ได้ซื้อมาเพราคิดว่าอากาศคงไม่อำนวย
แต่เราเฝ้าใฝ่ฝันว่าสักวันเราคงได้ยล
ยล นะ ยล
ไม่ใช่ ดู
เพราะพ่อบอกว่าเค้าว่ากันว่าดอกมัน งามมาก

งาม นะ งาม
ไม่ใช่ สวย

up เมื่อไหร่ส่งกระแสจิตบอกพี่ทีนะ
พี่จะรีบจรลีมาเบิ่งเลย
แล้วจะได้ไปให้พ่อดู

โอ้ ตื่นเต้น count down

โดย: rendezvous (be-oct4

) วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:17:29:31 น.

อ่ า น ไ ป ช้ า ๆ (ไม่ชอบคนอ่านหนังสือช้าหรือเปล่าคะ

)
คิ ด ไ ป ช้ า ๆ (หรือไม่ชอบคนคิดช้า

)

อ่ า น แ ล้ ว ก็ ยิ้ ม ๆ (ชอบให้คนยิ้มให้ใช่ไหมคะ

)
แ ล้ ว จ า ก ไ ป อ ย่ า ง รู้ สึ ก ดี (ยิ่งชอบมากขึ้นใช่ไหมคะ ถ้ารู้สึกดีต่อกัน

)

โดย: d__d (มัชชาร

) วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:17:35:21 น.

อ่านจบ...อ้าว..ลืมตอนต้น...อ่านตอนต้น ลืมตอนจบ..เอางัยตู...แต่ว่า...เจอเปอเฟกแมนตัวจริง...ถ้าเป็นภรรยา จะวิ่งมาหอมซอกคออย่างไว emo

................

กาบไม่ชอบ หมากฝรั่ง...กินแล้วฝันร้าย
กาบไม่ชอบ ความตาย ....เพราะกลัวหลงทาง ก็ไม่เห็นมีใครกลับมาบอก ว่าตายแล้วเป็นไหน
กาบไม่ชอบ หนังผี...มันทำเหมือนจริงเกินไป
กาบไม่ชอบ .....คึดบ่ออก เดี๋ยวมาใหม่ดีกว่า emo

โดย: กาบชมพู

วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:17:41:53 น.

บอกตามตรงว่าไม่อ่าน 5 ไม่ชอบนะครับ
เพราะไม่ชอบอ่าน...

แต่อ่าน 5 ชอบของพี่ก๋าแล้ว
รู้สึกอบอุ่นดีจริงๆ
โดยเฉพาะเรื่องครอบครัว เรื่องคนรัก และเรื่องความตาย
ชอบตรงที่บอกว่า
ดีใจที่ได้ตื่นขึ้นมาแล้วรู้ว่ามีคนที่รักเรา และเราก็รักเขาไม่แพ้กัน

โดย: UnEdiTED

วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:17:57:56 น.

ขำก่อนแล้วค่อยไปอ่านเดี๋ยวอ่านก่อนจะ ขำไม่ออก emo

โดย: นางน่อยน้อย

วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:18:24:10 น.

อ่านจบแล้วคุณก๋า จะว่ายาวก็ไม่ยาวเท่าไรนะ แต่ไม่สั้นแน่นอน อยากบอกแค่นี้แร่ะ555+

โดย: กินปู IP: 58.8.6.8 วันที่: 11 สิงหาคม 2550 เวลา:22:06:23 น.

ตามมาอ่านแล้วนะครับ

โดย: ตัวต้นเหตุ (ฟ้าดิน

) วันที่: 12 สิงหาคม 2550 เวลา:2:23:33 น.

เราอ่านจบอ่ะคุณก๋า...รวดเดียวเลยเนี่ย
สิ่งที่ชอบนี่คล้ายกันนะ
แต่คงอธิบายได้ไม่แจ่มเท่าคุณอ่ะ

ส่วนความตายนั้น
เรากลัวนะ...ยอมรับว่ากลัวมาก
แม้แต่การพรากจากชั่วคราวเท่านั้นยังกลัวเลยน่ะ
นับประสาอะไรกับความตาย

แค่พ่อมาส่งเรียนพิเศษที่กรุงเทพวันศุกร์
ตอนพ่อกลับ ยังแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำ
ทั้งๆที่จะเจอกันอีกวันอาทิตย์

ยายเสีย...ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร

เพื่อนย้ายออกจากหอ จะไปอยู่กะน้อง
ร้องไห้ตั้งแต่เย็น ยันเช้านั่งรถไปทำงาน
นี่แค่เพื่อนไม่สนิทนะ แต่มาอยู่ด้วยกันหลายเดือน

หมาที่รักที่สุดตาย ร้องไห้หลายวัน ดังจะตายตามไปด้วย

ลาออกจากที่ทำงานเก่า เดินบ้าร้องไห้ตั้งแต่ที่ๆทำงาน
ยันขับรถกลับบ้าน (โคราชจนถึงสระบุรี)
ก่อนหน้านั้น ไม่รู้ร้องไปกี่ครั้ง

สุดท้ายแค่สามีจะไปทำงานสี่ซ้าห้าวัน ก็ร้องไห้ซะมากมาย
จนสามีต้องดุ

ตอนเกิดมาเราก็เกิดมาคนเดียวเนอะ ทำไม่เราจะต้องมีความผูกพันธ์กับสิ่งต่างๆมากมายเช่นนี้ emo

โดย: Piterek

วันที่: 12 สิงหาคม 2550 เวลา:17:53:03 น.

มาบอกว่าอ่านจบแล้วค่ะ

โดย: azamiya

วันที่: 12 สิงหาคม 2550 เวลา:23:35:23 น.

คอมพิวเตอร์เดินทางไปอยู่ร้านซ่อม 2 วัน เลยไม่ได้เข้ามาอ่านทุกเรื่อง เพิ่งจะได้มาย้อนอ่านวันนี้ตอนบ่าย

ถ้าไม่ได้อ่านบทความนี้ เสียดายแย่ เพราะจะพลาดโอกาสรู้จักชีวิตของคนที่รู้สึกชื่นชอบ ศรัทธาในความคิดเห็น ข้อเขียน และความสามารถทางดนตรี

โดย: endeavour

วันที่: 13 สิงหาคม 2550 เวลา:20:08:37 น.

ขอเข้ามาอ่านแวะมาอ่านtagย้อนหลังค่ะ
emo

โดย: iamorange

วันที่: 14 สิงหาคม 2550 เวลา:15:13:01 น.

คนรักของผม

Aan aun nii laew num tar suam kha

Koo kong P'Kit naruk mak mai kha

Mee kwam suk naa kaa

โดย: CSULB@FineArt

วันที่: 23 สิงหาคม 2550 เวลา:17:45:43 น.