จดหมายเปิดผนึกถึง “ท่าน” ผู้รักชาติ

เรียน.....ท่านผู้รักชาติทั้งหลายทั้งปวง
จาก......ประชาชนคนธรรมดาในแผ่นดินไทย

สวัสดีครับท่านผู้นำคนเก่า
ท่านผู้รักการประท้วงเพื่อประชาธิปไตย
นักการเมืองน้ำเน่า-น้ำดีทั้งหลาย
และว่าที่ท่านผู้นำประเทศคนใหม่

ผมเป็นคนธรรมดาที่อาศัยอยู่ในผืนแผ่นดินที่เรียกว่าประเทศไทย
พวกท่านไม่ต้องถามนะครับว่าผมรักประเทศของผมหรือเปล่า ?
ผมรัก.....รักแบบมีสติรู้เท่าทันครับ
ไม่ได้รักชาติแบบหน้ามืดตามัวและไม่ยอมรับความเป็นไปของโลก

****************

ท่านผู้นำคนเก่าที่เพิ่งจากไปครับ....

ผมอดสงสารท่านไม่ได้ครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อท่านได้ให้สัมภาษณ์ว่า

“ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมไม่อยากเป็นนายกฯ”

มันเป็นเรื่องกระอักกระอ่วนใจนะครับท่าน
เมื่อเราต้องทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำ
ไม่อยากเป็น ในสิ่งที่เราไม่อยากเป็น

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง....ไม่อยากเป็น ไม่อยากทำ
แต่ปฏิเสธไม่ได้....

หนึ่งปีที่ผ่านมาในการปกครองของคณะมนตรีความมั่นคงแห่งชาติ
และคณะรัฐมนตรีของท่าน

ท่านรู้สึกมั้ยครับว่ามันเป็นปีที่ยากลำบากของคนในชาติอย่างยิ่ง
ทุกหัวระแหง ทุกหย่อมหญ้ามีแต่ปัญหาสารพันรุมเร้า
ทั้งปัญหาเรื่องปากท้อง
ปัญหาเรื่องภัยพิบัติ
ปัญหาการเมือง
ปัญหาการก่อการร้ายในภาคใต้ ฯลฯ

อะไรไม่สำคัญเท่ากับปัญหาการแตกความสามัคคีของคนในชาติ

ผมยังแอบคิดว่าถ้าเราอยู่ในยุคสงครามระหว่างรัฐเหมือนยุคก่อน
เราคงสิ้นชาติไปแล้ว
เพราะเราแตกความสามัคคีกันเอง
เราเข่นฆ่ากันเองเพื่อแย่งชิงอำนาจ ผลประโยชน์ และเงินทอง

เราทำการเมืองให้เป็นเรื่องของสงครามการแก้แค้น
เราใช้อำนาจความยุติธรรมบิดเบือนเพื่อล้างฐานอำนาจเก่า
เราใช้อำนาจทางการทหารนำหน้าการทูต การค้า และการต่างประเทศ

**************************

ท่านผู้นำคณะมนตรีฯครับ.....
การปฏิวัติในครั้งที่ผ่านมา เป็นความสูญเปล่าหรือเปล่าครับท่าน
มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีบ้างมั้ยครับในความรู้สึกของท่าน

แล้วถ้าตั้งใจเปลี่ยนแปลง แต่ทุกอย่างกลับเลวร้ายลง
เราเปลี่ยนแปลงทำไมครับ
ในเมื่อมันไม่มีอะไรดีขึ้นแถมยังเลวร้ายลงกว่าเดิม.....

ผมแค่งงๆว่าทำไมคนที่รับราชการทหารมาตลอดชีวิต
ถึงมีเงินเป็นร้อยๆล้าน
ผมจะไม่งงเลยถ้าบอกว่าเป็นนักการเมืองแล้วโกงกินจนรวย
และผมเชื่อในกฎแห่งกรรมครับ เงินที่แสวงหาโดยมิชอบ ไม่ย่อยยับในชั่วชีวิตของท่าน
มันก็ต้องล่มสลายในรุ่นลูกของท่าน
เงินชั่วๆ มันอยู่ได้ไม่นานหรอกครับ

ยังไม่รวมกับการที่ท่านและพวกพ้องเข้าไปดูแลในวิสาหกิจต่างๆของรัฐ
เงินเดือนที่ท่านแจกจ่ายทั้งตัวท่านและลูกน้องคงไม่มากเท่ากับ
ความเสียหายที่เกิดจากการบริหารงานที่ผิดพลาด
แล้วหน่วยงานนั้นๆต้องสูญเสียเงินหลายพันล้านบาท
รวมถึงเสียโอกาสในการขยายงาน
อันนี้น่าเศร้ากว่า....

ผมคิดว่าท่านอึดอัดครับ
เมื่อท่านอยากไปเยือนประเทศในยุโรปแล้วเขาไม่ต้อนรับรัฐบาลที่ไม่ได้มาจากการเลือกตั้ง
ไปกู้เงินประเทศไหน ก็โดนเขาบอกปัดปฏิเสธซ้ำๆซากๆ

แถมสุดท้ายรัฐมนตรีที่เลือกมา
นอกจากทำงานไม่เป็น ยังทะเลาะกันเอง
ในคณะมนตรีฯเองขัดแย้งกัน...จนนำไปสู่ความแตกแยกในที่สุด

ตอนนี้ท่านคงมีความสุขดีแล้วนะครับ
แต่ประชาชนอย่างผมเดือดร้อนครับ
ลูกน้องของผมเดือดร้อนครับ
ในหนึ่งปีที่ผ่านมา....มีแต่ความเดือดร้อนไปทั่วทุกหัวระแหง

***************************

ท่านผู้รักการประท้วงเพื่อเรียกร้องประชาธิไตย

ทำไมหลังขับไล่นายกคนเก่าได้
ท่านถึงเงียบไป
ภารกิจท่านเสร็จสิ้นนับตั้งแต่ทหารถือปืนเข้ายึดอำนาจแล้วใช่ไหมครับ ?

ท่านใช้อุดมการณ์อะไรครับ
เวลาที่ท่านเสี่ยงตายเรียกร้องประชาธิปไตยให้คืนกลับมาเป็นของประชาชน

ผมไม่ถามท่านเรื่องของอุดมการณ์หรอกนะครับ
เพราะผมห่วงแต่ปากท้อง
แถมถูกพวกท่านรุมด่าว่าเป็นพวกนายทุน
ห่วงแต่เรื่องเงินและปากท้องของตัวเอง....

ครับ --- ผมไม่เถียง
เพราะผมมีลูกน้องที่ต้องดูแล
ผมเอาอุดมการณ์จ่ายเป็นเงินเดือนในลูกน้องไม่ได้ครับ
เพราะพวกเขาต้องกินข้าว

ท่านก็กินข้าวใช่ไหมครับ
แล้วท่านเอาเงินที่ไหนซื้อข้าวกินครับ ?

อำนาจเป็นสิ่งหอมหวานใช่ไหมครับ

การได้ถูกจดจารในประวัติศาสตร์ว่าเป็นวีรบุรุษนี่มันยิ่งใหญ่สำหรับคนๆหนึ่งอย่างนั้นน่ะหรือ

ท่านอยากเป็นประวัติศาสตร์ของชาติเหรอครับ
ถ้าไม่ ..... ท่านเรียกร้องอะไร เพื่ออะไร เพื่อใคร

หลังรัฐบาลเผด็จการสิ้นสุดหน้าที่ลงไป
นี่ยังไม่ถึงเดือน….
ผมได้ข่าวว่าพวกท่านจะกลับมาเคลื่อนไหวอีกครั้ง
ด้วยม็อบสารพัดม็อบ....

มันเป็นวัฎจักรที่น่าเบื่อหน่าย และไร้หนทางจบสิ้นนะครับ

“สมานฉันท์” ที่ท่านพูดถึงมันคืออะไรครับ
มันคือ มึงต้องเป็นอย่างที่กูต้องการรึเปล่าครับ ?

แล้วถ้าเป็นอย่างนั้น...
เราจะมีกฎกติกาไว้ทำไมครับ ?
เราจะมีกฎหมายไว้ทำไมครับ ?

แพ้ก็ว่าอีกฝ่ายโกง
พอฝ่ายตรงข้ามชนะ ก็ไม่ยอมรับและเตรียมประท้วง

แล้วมันจะจบสิ้นได้อย่างไรครับ
สำหรับปัญหาเรื่องความพึงพอใจในฝ่ายบริหาร.....

ต้องได้รัฐบาลในแบบที่ท่านต้องการใช่มั้ยครับ
จึงจะเรียกว่าเป็นรัฐบาลที่ดี
ต้องเป็นคนแบบที่พวกท่านเป็นใช่มั้ยครับ
จึงจะเรียกว่าเป็นคนดี โปร่งใส และเสียสละ

ผมทำอย่างท่านไม่ได้
เพราะผมใช้ชีวิตอยู่กับ “ความเป็นจริง”
ดี – เลว – ต่ำช้า – สามานย์ยังไง
ผมก็ต้องใช้ชีวิตแบบที่มันเป็นจริงครับ

สำหรับผม.....
อุดมคติ อุดมการณ์มันเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ เพ้อฝัน
แล้วหากยิ่งถ้าใครสักคนเอาคำพวกนี้มารองรับความคิดที่ไม่บริสุทธิ์ใจของตัวเอง
ผมว่ามันเลวร้ายไม่ต่างอะไรกับการโจมตีฝ่ายตรงข้ามนั่นเอง
เหมือนเอาโคลนสาดโคลน
สาดกันไป สาดกันมา
แล้วมานั่งรอโอกาสที่พรรคพวกของตนได้ขึ้นเป็นใหญ่
มีอำนาจ.....แล้วแสวงหาอำนาจ เงินตราจากกองเลือดและความสูญเสียของประชาชน

ถ้าท่านไม่ได้เป็นอย่างที่ผมพูด
ผมต้องขอโทษท่านด้วยนะครับ
ที่พูดและเขียนไปแบบคนที่ไม่รู้เรื่อง อ่อนต่อโลก
และโง่เง่าไร้ปัญญา

*************************

ท่านผู้นำคนใหม่ครับ

ข่าวการแย่งเก้าอี้รัฐมนตรีสร้างความเบื่อหน่ายมากมายเลยนะครับ
ผมไม่รู้ท่านจะเบื่อมันหรือไม่

แต่ในฐานะที่ผมทำการค้า
ผมคิดอยู่ตลอดครับ ว่าไม่มีอะไรที่ได้มาฟรีๆ
และโลกนี้เป็นโลกของการต่อรองผลประโยชน์และสร้างความพึงพอใจ

คนโง่ที่ไหนจะกำเงินเข้ามาสู่สนามเลือกตั้ง โดยไม่หวังอะไรเลย

“ทำเพื่อบ้าน เพื่อเมือง”

ถ้าคนในชาติยังไม่ได้กินหญ้าเป็นอาหาร ผมเชื่อว่าเราทุกคนรู้ครับ
ว่าพวกนักการเมืองเข้ามาในสนามการเมืองเพื่ออะไร
ถ้าไม่ใช่เพื่ออำนาจ เพื่อเงิน เพื่อการปกป้องธุรกิจของตัวเอง
และการเอื้อผลประโยชน์ให้กับพวกพ้อง

ใครก็รักครอบครัว ใครก็รักเพื่อนพ้อง
กินก็ไม่มีใครว่า แต่ควรเช็ดปากและแบ่งคนอื่นกินบ้าง....
อย่ากินคนเดียว อย่ารวยคนเดียว
อย่ายิ่งใหญ่เหนือฟ้าอยู่คนเดียว

ห่วงใยประชาชนบ้างนะครับ
ถึงเราจะไม่ใช่ญาติโกโหติกาของท่าน
เราเลือกท่านทำไมครับ
ก็เพื่อหวังว่าท่านจะดูแลเราบ้าง
หัดคิดและออกนโยบายที่ปกป้องผลประโยชน์ของชาติ
กล้าที่จะออกไปต่อรองกับนานาประเทศบ้าง
นำผลประโยชน์กลับมาสู่ชาติ ไม่ใช่เจรจาอะไรก็เอามือกุมไข่หงอเค้าอยู่ร่ำไป

โลกใบนี้มันแข่งที่ขนาดของทุนและความเร็วของการเคลื่อนย้ายทุน
วินาทีนี้เรามีอะไรที่สู้เค้าได้บ้างไหมครับ

เราขายข้าวกันทั้งประเทศ ทั้งปี
มูลค่ายังน้อยกว่าเครื่องบินรบที่เขาบังคับขายให้เราลำเดียวอีกครับ

เราดูแลเกษตรกรของเราอย่างดีแล้วหรือยัง
เค้าทำมาหาเลี้ยงคนทั้งประเทศมาตลอดชีวิต
แต่ผลที่ได้คือ หนี้ หนี้ และหนี้ตลอดปีตลอดชาติ

เราดูแลการศึกษาของลูกหลานของเราแล้วหรือยัง
ท่านมีลูก....ลูกท่านหลานเธอทั้งต่างไปเรียนเมืองนอกเมืองนา

ในขณะที่ท่านดูแลกระทรวงศึกษาธิการ
ท่านออกมาพูดตลอดว่าการศึกษาในชาติมีปัญหา ต้องปฏิรูป
แล้วท่านก็เอาแต่ด่าเด็ก โทษเด็ก
ว่าเด็กมีปัญหา เยาวชนไม่มีคุณภาพ
ที่มันห่วย มันห่วยเพราะใครล่ะครับ...

ท่านเป็นตัวอย่างที่ดีแล้วหรือยัง
ท่านลองส่งลูกของท่านเข้าเรียนในประเทศบ้างสิครับ
ท่านจะได้รู้ว่า “โอกาสทางการศึกษา” และ “คุณภาพของการศึกษา” ในประเทศนี้มันเลวร้ายจริงๆ....

เราดูแลภาคสังคมดีแล้วจริงๆหรือเปล่า
โลกทุกวันนี้เต็มไปด้วยข้อมูลข่าวสาร
การต่อสู้ไม่ใช่การปิดรับข้อมูล
หากแต่ต้องติดอาวุธทางปัญญาให้คนในชาติได้เรียนรู้ที่จะรับมือกับข้อมูลมหาศาลเหล่านั้น
เรามามัวแต่รณรงค์เรื่องวัฒนธรรมโดยให้ใส่เสื้อพื้นเมืองไม่ได้หรอกครับ
อย่ากลัวถ้าลูกจะดูรูปนู๊ด....ทำให้เค้ารู้สิครับว่าอนาจารกับสุนทรียภาพมันต่างกันยังไง
ไม่ใช่ด่าดาราแต่งตัวโป๊
แต่หนังสือพิมพ์ขายข่าวหน้าหนึ่งทุกวันอาทิตย์ด้วยภาพโป๊เปลือยเต็มหน้ากระดาษ

ปัญญายาเสพติด บุหรี่ เหล้า การพนัน ที่คนในสังคมของเราเผชิญหน้าอยู่
มันเกิดขึ้นจากใครครับ

จากผู้ใหญ่ จากคนมีอำนาจ คนมีสีใช่มั้ยครับ
มันไม่เกิดจากจากเด็กอายุ 12
หรือไม่ได้เป็นองค์กรที่ทำเงินมหาศาลโดยการบริหารงานของพ่อค้าเขียงหมูแน่นอน.....

ท่านผู้นำครับ --- ท่านรู้ใช่ไหมครับ
ว่าใครทำ ?

*********************

ท่านผู้รักชาติทั้งหลายทั้งปวงครับ......

ผมรักชาตินะครับ
แต่ขอผมท้องอิ่มก่อนได้ไหม
ขอผมประคับประคองตัวเองให้ได้ก่อน

โดยไม่ต้องรอให้ใครร้องขอ
ผมช่วยสังคมด้วยวิธีของผม
ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งเสมอ.....

ผมไม่คิดฝากความหวังไว้กับท่านหรอกครับ
ผมขอแค่อย่าทำอะไรให้มันเลวร้ายไปกว่านี้อีกเลย

หนึ่งปีแห่งความสูญเสียกำลังผ่านพ้น
และปีนี้อาจเป็นปีแห่งการเผาจริงก็เป็นได้ใครจะไปรู้

ท่านรับมือกับความโกรธแค้นและความหิวโหยของผู้คนในชาติได้มั้ยครับ

อย่าอ้างแต่คำว่า “รักชาติๆๆๆๆ” นะครับ

ผมก็พูดได้ครับ ผมเชื่อว่าหลายคนก็รักชาติ
โดยไม่ต้องสร้างความเดือดร้อน วุ่นวายให้ใครเลย

แค่เราต่างคนต่างทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด
เท่านั้นเอง

นึกถึงตัวเองให้มากๆเข้าไว้ครับ ทุกท่านทั้งหลาย
ไม่ต้องไปเรียกร้องการเปลี่ยนแปลงที่ดีจากคนอื่น
หรือจากระบบระบอบการปกครองใดใด

ดูแลตัวท่านเอง
ดูแลวิธีคิด ดูแลวิธีใช้ชีวิต

วันนี้เราอยู่ในยุคสมัยแห่งการเปลี่ยนแปลง
และเราก็ต้องตายไปในยุคสมัยนี้

ทิ้งสิ่งดีดีไว้ให้ลูกหลานของเราบ้างเถิดครับ
ให้เขาได้ภูมิใจที่เกิดมาเป็นคนไทย
มีชีวิตอยู่ในแผ่นดินไทยอันสมบูรณ์
แผ่นดินซึ่งครั้งหนึ่งเคยงดงามและเปี่ยมไปด้วยความผาสุก

คำตอบอยู่ที่ท่าน
อยู่ที่ผม
และอยู่ที่ประชาชนทุกคน
ที่จะลงมือทำสิ่งดีดี เพื่อลูกหลานในอนาคตของเรา

ในนามของความเป็นคนไทย....
ผมขอจบจดหมายนี้ ไว้ด้วยประโยคนี้ครับ

กะว่าก๋า

Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2551

Last Update : 10 กันยายน 2554 14:10:18 น.

19 comments

Counter : 772 Pageviews.

โดย: ความเจ็บปวด

วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:09:11 น.

โดย: คนไม่เจียม..

วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:11:32 น.

ยาวววววววววววววมาก จ่มอิหยั่งน้อ

เดี๋ยวสิ้นเดือนจะกลับมาอ่านอีกทีเด้อค๊าเด้อ 55555

emo

โดย: อู้งานมาแป๊บนึง (คนไม่เจียม..

) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:14:09 น.

สวัสดีค่ะ คุณก๋า

กำลังยืนมองอนาคตของประเทศเหมือนกันค่ะ ไม่รู้จะเป็นยังไง แต่ยังไงก็ต้องรอดูต่อไป

โดย: ฝน (~ Rain Or Shine ~

) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:18:57 น.

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ได้เจิมเปงคนแรกด้วยอะ ดีใจเอิ๊ก emo

ว่าแต่มัยท่านก๋าเพิ่งจาได้ tag นี้อะ

โดย: ความเจ็บปวด

วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:19:25 น.

อ่านแล้วเครียด

วันนี้คุณพี่ก๋า ทำให้เครียด
เรื่องการเมือง หัวสมองไม่สามารถรับได้
ตอนนี้คงต้องรีบูทเครื่องใหม่
แฮงค์ทันทีทั้งเครื่องทั้งคน เมื่ออ่านจบ....

โดย: nang_sida

วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:19:47 น.

โอ้โห..มาแนว"หนักแผ่นดิน.เลยเย็นนี้

ครูก๋า..ของเรา

หุ หุ หุ..

.."จะยอมให้ใครมาทำร้ายเธอ..เป็นไปได้ไง..
.........รักเธอประเทศไทย.."..หรั่ง ร็อคเก็คต้าร์."

Myspace Hello Graphics

โดย: katoy

วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:32:46 น.

เรื่องอย่างว่า...โนคอมเม้นท์ครับ
เก่าจะไป...ใหม่จะมา...
ใครจะเล่นเก้าอี้ดนตรีแข่งกับใคร
ใครจะเป็นเดอะวินเนอร์

ไอ้กระผมไม่สน...
ขอแค่....รู้รัก..สามัคคี...มีวินัย...ไม่โกงกิน...
ทำตามระบิลเมือง...ถนัดเรื่องเศรษฐกิจ
ไม่ยึดติดในอำนาจ...เก่งฉกาจด้านปกครอง
รู้จักมองการไกล...ใส่ใจประชาชน...กระทำตนเป็นแบบอย่าง
สร้างจิตสำนึกรักชาติ...

แค่นี้ก็พอ...หวังเล็กๆของเด็กช่างฝัน

ท่าน...ท่าน...ท่าน...คงทำกันได้...

ส่วนเรื่องขัดดอก...ไอ้กระผมมีแต่ตัวนี่แหละครับ...คุณพี่ไม่รับผมก็ไม่มีอย่างอื่นจะให้แล้วแหละ

ไอ้กระผมมันคนจน
จำต้องดิ้นรนทำมาหากิน......
ข้าวในนาปี้นี้....ก็มี...โอ้ย....ไม่พอจะขาย
จะขายวัวขายควาย.....ก็อับอายกลัวเขาจะนินทา

emo

โดย: big-lor

วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:16:33:33 น.

เฮ้อ เครียดด้วยคนค่ะ ทุกวันนี้ก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว ของแพงขึ้นทุกวัน แต่ขายได้ราคาเดิม เซงงงงงงงงงงงงงงงงงง emo

โดย: kai (aitai

) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:18:47 น.

ไม่อ่าน a day จริงๆเหรอเนี่ย
เชื่อแล้วว่าชอบเครื่องบิน 5555

พี่โหน่ง * ชัยณรงค์ ชัยวงศ์สิงห์ * (เขียนถูกมั้ยน้อ)

เป็นผู้ก่อตั้งนิตยสาร a day ครับพี่โย

...
...
...

emo

อ่านเป็นบางฉบับครับพี่ นับฉบับได้เลย ส่วนใหญ่ไม่ค่อยชอบอ่านครับ แหะ ๆ

โดย: Skyman (Analayo

) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:28:39 น.

เห็นด้วยกับบทความครับ

โดย: Skyman (Analayo

) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:35:00 น.

~~หันหน้าชนกัน~~ หันหน้าเข้าหากันดีกว่า

กำลังออกแบบตัวการ์ตูน โฮ๊ะๆๆๆ ถ้ามันเกินความสามารถก็อย่าพยายามเล้ยยยลุงก๋า จ๋งจ๋านอ่ะนะ

โดย: D*U*A*N (thisisduan

) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:18:15:53 น.

อ่านทุกบรรทัด อ่านทุกคำ อ่านจนจบ
เฮ้ออออออออออออ

คนแก่ ..........
ไม่มีเรี่ยวแรงคิดอะไรแล้วละ
อยู่แค่รอวันเดินทาง

ทุกคนล้วนแค่ธุลีหนึ่ง
มาเพื่อที่จะไป
เหลือลมหายใจกันอีกคนละไม่กี่เฮือก

ถ้าเชื่อว่าปลูกมะม่วงต้องได้กินมะม่วง
ใครทำอะไรไว้วันนี้
พรุ่งนี้ก็เตรียมกระจาด เตรียมตะกร้าไว้รับ
ไม่นานเกินรอหรอก
เผลอๆยังไม่ทันลืม บูมเมอแรงก็ย้อนกลับ
ตัวเองไม่ได้รับ ลูกหลานเสวยผลก็มี

อย่าเครียดเลยก๋าเอ้ยยยยยยยยยยยยยย
เครียดมาก...........หม่ำมาก............หาเอวไม่เจอนะ

โดย: ป้ากุ๊กไก่ IP: 124.121.66.86 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:18:17:16 น.

สวัสดีครับป้ากุ๊กไก่

ผมทรมานความรู้สึกคนอ่าน
เลยรีบเปลี่ยนบล็อกครับ 5555

ผมไม่เครียดเลยนะครับป้ากุ๊กไก่
แม้ตอนที่เขียนบทความนี้ก็ไม่เครียด

ปรเทศไทยไม่ใช่ของผมคนเดียว
ผมบิดคนทั้งชาติให้ซ้ายหันขวาหันตามความคิดของผมไม่ได้
เพราะฉะนั้นผมไม่ทุกข์หรอกครับ
ที่อะไรๆมันไม่เป็นไปอย่างที่ใจผมคิด

ผมก็มาทำหน้าที่ของนายวีระกิจ
ถึงวันนึง จบหน้าที่
หมดลมหายใจ ผมก็กลับไป
จะกลับมาหรือไม่ก็อีกเรื่อง.....

แต่ที่แน่ๆ ผมจะใช้ชีวิตทุกขณะจิต
แบบที่ตัวเองและคนรอบข้าง
จะต้องไม่เสียใจกับการมีอยู่ของผมแน่นอนครับ

โดย: ก. วรกะปัญญา (กะว่าก๋า

) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:18:27:16 น.

ขอบคุณล่วงหน้านะคะคุณพี่

แอบเซอร์ไพส์ค่ะ

โดย: The bitter sweet person

วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:16:06 น.

ตามมาอ่านบล็อคนี้เครียดจริง ๆ

โดย: แป๋วภูเก็ต

วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:21:47 น.

อ่านแล้วสดใจดีออกค่ะ

ชอบ สะใจ

อ่านอย่างเดียวนะคะ

งดความเห็น

โดย: นางสาวดุ่บดั่บ

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:25:50 น.

เข้ามาอ่านการบ้านค่ะ

โอววว

555555555555555555555555555555555555

โดย: iam_vy

วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:2:35:49 น.

อ่านแล้วโดน พอดีไปดู Rss Feed ถึงได้รู้ว่าพี่ก๋าก็โดนแท็กอันนี้ด้วย ตอนนั้นผมยังอยู่ที่จีน เพื่อนมันยังเชื่อตามที่ "คณะปฏิรูปการปกครอง ในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข" ว่าเป็นจริงตามชื่อเลย เสียชื่อจริงๆ

พี่ก๋าเขียนเยอะจริงๆ มากกว่าพันแล้ว

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 26 ธันวาคม 2553 เวลา:17:54:32 น.