สองด้านของชีวิตที่เราหลงลืม
นั่งคุยกับตัวเอง : สองด้านของชีวิตที่เราหลงลืม เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ 26 ตุลาคม 2550
เรามีชีวิตที่สั้นมากเหมือนเถาไม้เลื้อย เราใช้ชีวิตที่ต้องอิงกับหลักที่ปักไว้ ไม่ว่าจะเป็น ครอบครัว การงาน ความรัก สิ่งของอันเป็นที่รัก ฯลฯ เราปล่อยชีวิตให้เลื้อยเลาะไปทั่ว เพราะเราไม่อาจตัดแต่งกิ่งก้านใบของตัวเองได้
เราจึงพบว่าบางที เมื่อชีวิตเดินทางมาถึงจุดหนึ่ง... ชีวิตเรามันจึงดูยุ่งเหยิงวุ่นวายอย่างมากมาย
หลายคนตอบคำถามเรื่องชีวิตได้น่าเศร้า เขาตอบว่า “ฉันไม่รู้จะอยู่ไปเพื่ออะไร?”
ฉันอยากเอื้อมมือไปเด็ดใบของเธอทิ้ง เพื่อจะบอกว่า เธอลองก้มลงดูสิ แม้แต่ใบอันเหี่ยวแห้งของเธอ ก็ยังสลายกลายเป็นปุ๋ยให้แก่ผืนดินได้
.....................................
ชีวิตคนไม่ได้เป็นไม้ยืนต้น เพราะเราไม่อาจมีเวลามากพอในชีวิตที่จะหยั่งรากลงลึกได้นานขนาดนั้น แต่เราสามารถหยั่งรากแห่งปัญญาลงสู่ผืนดินได้ ด้วยการมอบทุกส่วนของเรา คืนกลับสู่โลกด้วยการปล่อยวางตัวตน และการยึดมั่นถือมั่นทั้งมวลของเรา
.................................
นานแค่ไหนแล้วที่คุณไม่ได้ออกไปยืนเงียบๆ เพื่อยืนฟังเสียงลมระบัด...ใบไม้ไหว นานเพียงใดแล้วที่เราปล่อยชีวิตให้เลาะเลี้ยวไปตามยถากรรมแห่งโชคชะตากำหนด
นานเพียงใดแล้ว...ที่คนมีคุณค่าในตัวเอง แต่ไม่เคยมองเห็น
นานเพียงใดแล้วที่คนไม่เคยให้ร่มเงาแก่ใครรายรอบกาย
นานเพียงใดแล้ว...นานเพียงใด.
Create Date : 26 ตุลาคม 2550 |
|
61 comments |
Last Update : 26 ตุลาคม 2550 7:23:05 น. |
Counter : 1309 Pageviews. |
|
|
วันนี้ได้เจิมด้วยแฮะ
วันนี้ได้อ่าน ได้คิดอะไรเยอะเลยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
มีความสุขมาก ๆ นะคะคุณครูก๋าและคุณภรรยาคนสวย