ตุลาคม 2550
 
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
30 ตุลาคม 2550

ใบไม้ใบเดียว.....โดย....บัวลอย





ใบไม้ใบเดียว


ผลงานการประพันธ์....บัวลอย
ผลงานภาพ...................กะก๋า ปาท่องโก๋จิ้มนมข้นหวาน








วันหนึ่งฉันถาม...
ใบไม้น้อย...
เหตุใดเจ้าจึงปลิดขั้วของตนเอง
ธรรมชาติ? หน้าที่? หรือสิ่งใด?

ตอนที่ลอยเคว้งในอากาศ
ก่อนร่วงลงสู่พื้น
เหงาบ้างไหม?
อาลัยต่อสิ่งใดบ้างไหม?
หรือมีแต่ความดีใจที่ได้อิสระ

ไม่อยากอยู่ร่วมกับใบไม้อื่นหรือ?
อยู่โดดเดี่ยวเช่นนี้ดีกว่าใช่ไหม?
ไม่ใช่หรือ...อ้าว แล้วยังไง?
อ๋อ...สักวันหนึ่งทุกใบก็ต้องร่วงหล่น
ทิ้งตน...เพื่อให้กำเนิดใบใหม่

ใช่สินะ...
ทุกฤดูใบไม้ร่วง
ทุกใบก็ต้องลาจาก
ไปตามวิถีที่ลมพัดพา
โดดเดี่ยว...เดียวดาย...
โอ้ใบไม้...น่าเศร้าเหลือเกิน



แต่จะทำอย่างไร?
เมื่อไม่มีทางหลีกหนี
ชีวิต...ใบไม้...ไม่ต่างกันเลย

แล้วกระแสลมก็พาใบไม้ให้ไกลออกไป
ฉันหันหลังกลับ
เดินเข้าบ้าน
คิดถึงพี่อี๊ด วงฟลาย...




























.........................................................



ทักทาย บัวลอย
ได้ที่นี่เลยครับ


ผมชอบภาษาการเขียนของน้องเค้าเลยไปชวนมาเขียนที่บล็อกของผม
อยากให้ลองเสพอารมณ์กวีในอีกรูปแบบหนึ่ง
ที่บางคนอาจเรียกว่า ความเรียง หรือ กลอนเปล่า

แต่สิ่งที่สำคัญสำหรับผมเวลาอ่านบทกวี ก็คือ "ความรู้สึก"
ความรู้สึกของเราที่เกิดขึ้นในขณะที่อ่าน และความรู้สึกหลังจากที่อ่านจบ

ถ้าเรา "รู้สึก" ผมคิดว่าบทกวีนั้นก็ได้ทำหน้าที่ของมันโดยสมบูรณ์แล้ว
ไม่ว่าจะอยู่ภายใต้กรอบแห่งฉันทลักษณ์หรือไม่ก็ตาม


ขอบคุณน้องนิวครับที่ร่วมสนุกกัน




Create Date : 30 ตุลาคม 2550
Last Update : 30 ตุลาคม 2550 7:28:56 น. 20 comments
Counter : 1850 Pageviews.  

 
emoemo


โดย: คนไม่เจียม.. วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:7:30:22 น.  

 
โห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย


โดย: นางน่อยน้อย วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:7:31:48 น.  

 
อ้าย..ของบิ๊กเข้าไม่ได้ ลงยันต์กันหนูนีลไว้เหรอ emoemo


โดย: คนไม่เจียม.. วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:7:33:09 น.  

 


^
^
^

ลงยันต์กันดีดีด้วย

โอ๊ะวันนี้เข้าบล็อกพี่ก๋า
งอนได้หลายเรื่องเลย





โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:7:56:09 น.  

 
เขียนได้ดีค่ะ อ่านแล้วเกิดความรู้สึกโดดเดี่ยว

แต่อิตอนสุดท้ายนี่สิ

แล้วกระแสลมก็พาใบไม้ให้ไกลออกไป
ฉันหันหลังกลับ
เดินเข้าบ้าน
คิดถึงพี่อี๊ด วงฟลาย...


เล่นเอาหลุดขำหน้าจอเลยค่ะ ...


โดย: หยุ่ยยุ้ย วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:7:59:25 น.  

 


แล้วกระแสลมก็พาใบไม้ให้ไกลออกไป
ฉันหันหลังกลับ
เดินเข้าบ้าน
คิดถึงพี่อี๊ด วงฟลาย...

...............................


แต่ดี.นี่คิดถึงคิดถึงพี่อี๊ด วงฟลาย ก่อนเลย
ก็เพลงขึ้นก่อนได้อ่านนี่นา อิอิ



กลอนเปล่าดี.ก็ถนัด
เขียนตามอารมณ์ ความรู้สึก
ใครถามก็ตอบได้อย่างภาคภูมิ
เวลามีคนมาถามว่าเขียนกลอนเป็นไหม
ก็อ๋อ...นู๋เขียนเปล่าค่ะพี่
พี่ที่อายุเยอะๆบางคน
ก็ไม่รู้ว่ากลอนเปล่าหน้าตาเป็นไง
แต่ก็เออๆออๆ มันคงเก่งแหละ
เพราะกลอนที่มันเขียนมีชื่อว่า "กลอนเปล่า"

ความจริงก็คือ
นู๋เขียนกลอนสัมผัสไม่เป็น

แต่จะว่าไปแล้วการเขียนกลอนที่มีรูปแบบ
ต้องใช้ความสามารถ+ความรู้สึก
แต่นู๋มีแต่ความรู้สึก เอิ๊กกกก

และ...มีชีวิตที่อยู่นอกกรอบ


...............................


นึกแล้วงอนไม่หาย
เม้นท์อีกบล็อกไม่ได้


วันนี้....ดี.มาส่งความสุขให้มาดามค่ะ






โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:8:05:00 น.  

 


ก็อ๋อ...นู๋เขียนเปล่าค่ะพี่

แหะ แหะ

นู๋เขียน "กลอนเปล่า"ค่ะพี่







โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:8:07:55 น.  

 
หวัดดีค่า...
ทุกคน
เหอๆๆ


โดย: บัวลอย (newzapg ) วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:8:12:58 น.  

 
เป็นกลอนที่แปลกจริงๆนั่นแหละ

เริ่มต้นด้วยคำถาม
แล้วชี้ประเด็นให้นำไปสู่คำตอบ

แต่ในคำตอบที่ให้คิด
กลับต้องคิดมากกว่าคำถามแรกซะอีก

แปลกๆ น่าสนใจ

แม้ว่าอารมณ์เรื่องราวโดยรวมน่าสนใจ
แต่ในฐานะคนอ่าน...อยากให้มีการคิดในแง่มุมกลับ

ของประโยชน์ที่ถูกโดดเดี่ยวบ้าง
อาจจะทำให้เรื่องราวมีอารมณ์รุกเร้ากว่านี้

คล้ายๆกับ ในด้านลบ ก็มีด้านดีของมันแฝงอยู่

ขอบคุณที่นำมาให้ชมครับ


โดย: TzOzOzN วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:8:37:48 น.  

 
สวัสดีคะพี่ก๋า

วันนี้เห็นใบไม้ของพี่ก๋าแล้วนึกถึงการดูดวง โดยใบไม้
นึกขำ ๆ กันนะคะ ถ้าเป็นพี่ ๆ จะเลือกใบอะไรให้เขาดูคะ
แต่ถ้าเป็นยิ้ม ๆ จะเลือก ใบบอนคะ คริ ๆ

ปล. ยิ้มพูดเรื่องดูดวงกับพี่เป็นครั้งที่ 2 แล้ว เอ หรือยิ้มจะบ้าหมอดูน้า อิอิ

สวัสดียามสายคะพี่ ^-^


โดย: เป็นกำลังใจให้คุณ วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:10:27:07 น.  

 
ภาพสวยมาก...

อ่านไปตอนต้น ๆ เรื่อง เหมือนจะมีสาระ

มาหักมุมตอนจบ.. แบบไร้สติสตัง ฮ่า ๆ ๆ ๆ

บัวลอยเอ๊ย บัวลอยยยย ลอยไปถึงไหนแล้วน้อ (แอบเมารึเปล่า?) ทำไมวันนี้ได้เข้ามาปู้ยี่ปู้ยำบล็อกของคุณกะว่าก๋าได้เนี่ย


และขอชม สุด ๆ ไปเลยว่า ภาพสวยมาก
ตั้งแต่ดูบล็อกของคุณกะก๋ามา

ชอบภาพเซ็ตนี้ที่สุด


โดย: Ninniko วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:10:34:35 น.  

 
แล้วกระแสลมก็พาใบไม้ให้ไกลออกไป
ฉันหันหลังกลับ
เดินเข้าบ้าน
คิดถึงพี่อี๊ด วงฟลาย...

แสดงว่าน้องนิวคิดว่าครูก๋าหน้าเหมือนพี่อี๊ด วงฟลาย 55555emo


โดย: แป๋วภูเก็ต วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:10:46:02 น.  

 
^
^
^
เหอๆๆ
พี่ก๋าเค้าออกแนวเกาหลีซะขนาดนั้นอะค่ะป้าแป๋ว
(เราเรียก ป้า...แก่ไปป่าวหว่า)
เค้าว่าเค้าเหมือนเรน อะเรนก้เรน
เหอๆ
แต่ไม่แน่ ถ้าลองทำหัวโกร๋น แล้วก้ไว้หนวด ใส่แว่น
อาจจะเหมือนพี่อี๊ดก้ได้
แต่มาดามคงเครียด เอิ๊กกๆๆ


โดย: บัวลอย (newzapg ) วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:11:04:16 น.  

 
เอ่อ...พี่แป๋วครับ

เรนครับเรน

ไม่ใช่พี่อี๊ด
แล้วอี๊ดไหนกันแน่
อี๊ดวงฟลาย หรืออี๊ด โปงลาง

5555

emoemoemoemo


โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:11:10:31 น.  

 


..มาอ่านบล็อกตามหน้าที่ อิอิ..


โดย: นก (Nok_Noah ) วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:13:12:05 น.  

 
..
คิดถึงมอสค่ะ
หมายถึงเขียวๆ
ในภาพนะคะ

..


โดย: azamiya วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:14:10:59 น.  

 
มีคนเก่งเพิ่มอีกคนแล้ว ... เย้ๆๆๆ อ่านแล้วก็ได้อารมณ์
อีกอย่างนะคะ แบบว่าง่ายๆ แต่ว่าไม่ว่างเปล่า แต่ว่า
เข้าใจอย่างดีเลยกับอารมณ์ความเดียวดาย พร้อมเพลง
ของวงฟลาย emo


โดย: JewNid วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:20:02:14 น.  

 
emo
ขำ "คิดถึงมอส" ของคุณ azamiya....เลี้ยวหักมุมไปแนวเดียวกับคุณบัวลอยเลยค่ะ อ่านแล้วได้รอยยิ้มตอนจบ


โดย: D*U*A*N (thisisduan ) วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:23:17:07 น.  

 

ตามมาอ่านเป็น blog ที่ 3

อ่านไปอ่านมาจบลงที่คิดถึงอี๊ดวงฟลาย ซ้างั้น

ภาพเซตนี้สวยที่สีสัน ชอบค่ะ


โดย: อ้วนกลม วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:4:07:27 น.  

 


โดย: ออม IP: 125.25.60.77 วันที่: 23 มกราคม 2551 เวลา:0:10:36 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]