อภัย...แต่ไม่เคยลืม

นั่งคุยกับตัวเอง : อภัย...แต่ไม่เคยลืม
เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ
17 มีนาคม 2550





หลายครั้งในชีวิต...
ที่ผมได้พบ ได้รู้จักกับคนหลายคน
ซึ่งผมรู้สึกว่า คนเหล่านั้น... “ใช้ไม่ได้” ในความรู้สึกของ
ตัวเอง

คนเหล่านั้นย่อหย่อนในด้านคุณธรรมน้ำมิตร
ทั้งเรื่องของน้ำใจที่แห้งเหือด เล่ห์เหลี่ยม กลโกง
จิตใจเต็มไปด้วยความเห็นแก่ได้ เห็นแก่ตัว
พฤติกรรมหลายอย่าง..
เห็นแล้วได้แต่บอกตัวเอง... “อย่าแม้แต่จะคิดที่จะทำ” แบบคนพวกนั้น


....................................


ผมรู้สึกโกรธ เคียดแค้น และชิงชังในพฤติกรรมเหล่านั้น
แต่สุดท้ายก็ทำใจให้อภัยคนเหล่านั้นเสมอ
อภัย...แต่ไม่เคยลืมสิ่งที่เขาทำกับผม
กับครอบครัวของผม
ไม่เคยลืม...และไม่มีวันลืม


......................................


ผมไม่เคยคิดที่จะสาปแช่งคนเหล่านั้น
แต่ดูราวกับสิ่งต่างๆที่เขาทำนั้นมีตัวตน
เสมือนดังเงาที่เดินตามติดชิดใกล้
บาปย้อนกรรม....กรรมตามสนอง
ผมพบความจริงข้อหนึ่งที่พิสูจน์ความเชื่อของตนเองได้ดี
“เวรกรรมมีจริง”
คนที่ผมชิงชังเหล่านี้ในเวลาต่อมาไม่นาน
กลับมีชีวิตที่ตกต่ำดำดิ่ง
หลายคนประสพชะตากรรมอันน่าสลดหดหู่ น่าสมเพชเวทนา
ครอบครัวที่ร่ำรวยมาจากการคดโกงเอาจากผู้อื่น
กลับกลายเป็นครอบครัวที่แตกร้าว พ่อไปทาง แม่ไปทาง
ลูกหลานไม่ประสบความสำเร็จในการเรียน
จับต้องธุรกิจอะไรก็พาลให้ล้มเหลวและขาดทุนอย่างต่อเนื่อง
ชื่อเสียง เกียรติยศ เงินทองที่เคยมีก็ลดน้อยถอยลง
คนที่เคยนับหน้าถือตาพากันดูถูกเหยียดหยามและหลีกเร้นไม่คบหาสมาคมด้วย
ผมไม่รู้จริงๆว่าในสภาวการณ์แบบนี้
ต่อให้เหลือเงินเก็บเป็นล้านๆ
คนเรายังหลงเหลือความภาคภูมิใดๆในชีวิตอีกหรือไม่


...............................................


นี่คือ “ความจริง” ที่ผมได้พบเห็นและประสพโดยตรงจากประสบการณ์ตรงของตัวเอง
ถึงแม้รู้ดีว่าในโลกนี้ไม่มีใครที่สมบูรณ์พร้อมในทุกอย่าง
แต่ขอให้เชื่อเถิดว่า “เวรกรรม” นั้นมีจริง
ทุกสิ่งที่ปรากฏในวันนี้และวันหน้า
คือผลพวงร่องรอยของสิ่งที่เราได้เคยกระทำไว้เมื่อครั้งอดีต

“ความจริง” ที่เห็น
ยิ่งตอกย้ำ “ความเชื่อ” ที่ว่า…
“ทำดี...ได้ดี ทำชั่ว...ได้ชั่ว”

เราเองไม่ต้องไปตัดสินใครเลยว่าดี เลว ถูก ผิด
ไม่ต้องไปสาปแช่งด่า หรืออาฆาตเคียดแค้น
ให้อภัย และอโหสิกรรมพฤติกรรมชั่วร้ายเลวทรามเหล่านั้น
สิ่งที่เราควรทำ
คือนั่งเฝ้ามองดูชะตากรรมของคนเหล่านั้น
ที่ต้องรับผลกรรมจากการกระทำของพวกเขาเอง.






Create Date : 17 มีนาคม 2550
Last Update : 17 มีนาคม 2550 7:45:42 น. 13 comments
Counter : 1531 Pageviews.  

 
ให้อภัยดีแล้ว อย่างน้อยมันก็ทำให้เราสบายใจกว่าจะไปเคียดแค้น ถ้าเค้าทำไม่ดีซักวันความไม่ดีก็จะตกอยู่ที่คนกระทำนั่นแล


โดย: วันวานที่ผ่านมา วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:8:37:13 น.  

 
การอภัยเป็นสิ่งที่สมควรทำมากที่สุด
ให้กรรมเป็นไปตามกรรม เราอย่าไปสร้างกรรมต่อก็เพียงพอ เนอะ

มีความสุขในวันหยุดนะค่ะ


โดย: fonrin วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:9:21:04 น.  

 
อภัย แต่ไม่เคยลืมเหรอ อืม ทำไมเหมือนกันจัง ปรกติใครทำอะไรไม่ดีกะเราไว้ เรามักจดจำ เคียดแค้น เกลียดชัง แต่เมื่ออายุมากขึ้น มีความคิดความอ่านมากขึ้น ความรู้สึกเหล่านั้นก็ค่อยๆเลือนไป มีแต่ความคิดที่ว่า เราไม่อาฆาตเค้า ปล่อยให้เวรกรรมตามสนองเค้าดีกว่า เราเพียงมองดูอยู่ห่างๆ

เราเองมีความสุขมากขึ้นอีกด้วย เนื่องจากไม่ไปยึดเอาความโกรธแค้นชิงชังมาเป็นอารมณ์ ปล่อยวางเรื่องไม่เป็นเรื่องลง ปล่อยให้เป็นกฏแห่งกรรม


โดย: printcess of the moon วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:9:36:20 น.  

 
ตอนเรียน ม.2 (นานมาแล้ว )
ผมเคยจดคำคมไว้ในหลังสมุดเรียน
เมื่อไม่นานมานี้ค้นสมุดเล่มนี้เจอ มีคำคมมากมาย
หนึ่งในคำคมที่ชอบที่สุดอยู่ในหนังสือเล่มนี้
ข้อความนั้นคือ

"เป็นการดี หากลืม
ดีที่สุด...คือ ให้อภัย"



โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:10:12:44 น.  

 
ผมเห็นด้วยคับ...เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น...ทั้งการที่พยายามลืม...การให้อภัย...ผมเองก็พยายามอยู่...


โดย: Kurt Narris วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:10:24:56 น.  

 
การให้อภัย บางครั้งจำเป็นต้องใช้การฝึกฝนอย่างมาก
แต่ก็ไม่ยากที่เราจะทำ..........

....................................................................

สำหรับตัวเองแล้ว ยอมรับค่ะ ว่ายังอภัยใครไม่ได้ทุกคน
ทุกเรื่องนัก....ยังทำได้ไม่ดีนัก

สิ่งที่ทำได้โดยไม่ลำบากก็คือ

ถึงแม้จะไม่ลืม . . .แต่ก็ไม่คิดถึงอีกต่อไป


โดย: มั บ เ มี ย ง (todayd ) วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:11:55:44 น.  

 
สวัสดีค่ะ คุณกะว่าก๋า

แวะมาแล้วค่ะ ก่อนที่จะไปหัวปั่น ทำงานต่อ ตามอ่านเรื่องที่คุณเขียนไม่ทันเลย รวมเล่มเมื่อไหร่ บอกปอด้วยนะคะ ขอสั่งจองคนแรก

ปอก็พยายามให้อภัย แบบให้มัน ให้ขาดจริงๆ กับคนบางคนนะคะ ก็พยายามนึกว่า คนเรามันเกี่ยวเนื่องกันมีทั้งให้คุณ ให้โทษ พยายามนึกถึงความดีของเขาที่เคย ทำให้เรา แล้วก็ต้องนึกกตัญญู ต่อเขาด้วยค่ะ ความเจ็บแค้นมันก็เบาบางลง

บางเรื่อง รู้ว่าควรจะอภัย แต่มันปลดไม่ลง ปลงยังไม่ได้ค่ะ ต้องไม่รื้อฟื้น และอยู่ห่างๆ กันได้เป็นดี เสียความรู้สึกมาก จนลืมไม่ลง แต่จะไม่ให้มันมาส่งผลถึงเรื่องราวปัจจุบันค่ะ


โดย: ปอ (O_Sole_mio ) วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:14:19:57 น.  

 
ได้ยินบ่อย ๆ ว่า

เดี๋ยวนี้ เวรกรรมติดจรวด

ไม่ต้องรอถึงชาติหน้า

ถ้าจะพูดแบบทันยุค ก็ต้องบอกว่า

เวรกรรมมันออนไลน์แล้ว

เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ

ทำทีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว

ปลูกอะไรได้อย่างนั้น

(ยกเว้น ถั่วเขียว ... ปลูกแล้วได้ถั่วงอก)


โดย: โสดในซอย วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:15:06:37 น.  

 
ดิฉันก็คนหนึ่งค่ะ ที่เชื่อเรื่องเวรกรรม ว่ามีจริง แล้วสมัยนี้ติดจรวดค่ะ.. ว่าเค้าไว้ ทำกับเค้าไว้ เห็นได้ทันตา ไม่ต้องรอชาติหน้าเลยค่ะ.. ยินดีด้วยที่คุณให้อภัยเค้า ไม่ต้องไปคิดเคียดแค้นให้มันสุมในอกเรา ครอบครัวดิฉันเคยเจอแบบนี้เหมือนกันโดนเค้าโกง แต่ตอนนี้เค้าโดนคนอื่นโกงมากกว่าที่โกงเราหลายเท่านัก


โดย: KungGuenter วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:15:18:28 น.  

 



"ให้อภัย"ดี.รู้จักคำนี้ลึกซึ่ง ในวันที่ขอให้ใครสักคนให้อภัย และได้รับมา....................สุขที่สุด



แต่เรื่องของดี.อาจจะเป็นเรื่องเล็กๆ คำแบบนี้ต้องอยู่ที่สถานการณ์ด้วยค่ะ แต่ถ้าใครให้ได้.................ใจงามที่สุดค่ะ






โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:17:06:12 น.  

 
การได้ให้อภัยใครสักคนหนึ่ง
สำหรับเราเป็นเรื่องธรรมดา ๆ

แต่เมื่อเราได้รับการให้อภัยจากใครสักคน
สำหรับเรา...มันเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มากเหลือเกิน


โดย: ชิงดวง วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:21:55:24 น.  

 
บางทีคนเราก็มีเหตุผลที่ทำอย่างนั้นเนอะ


โดย: กายแก้ว วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:22:31:32 น.  

 

ปกติก็เป็นคนแบบนี้แหล่ะ

เป็นคนดี

ให้อภัยเขาหมด

อิอิ

แต่แท้จริง เป็นคนลืมง่ายมากกว่า

โกรธง่ายหายเร็ว

ก็เลยเหมือนจะไม่โกรธไม่เกลียดใครนาน

นอกจากการกระทำบางอย่างรับไม่ได้จริงๆ

อันนี้จดจำไปนาน

และคงอภัยไม่ได้ เช่นกัน

แต่ไม่อาฆาตมาดร้าย แค่เดินจากมา

และเฝ้าติดตามข่าวห่างๆ

เพราะเชื่อเรื่องเวร กรรม เช่นกัน

ตากะว่าก๋า แล้วตาที่แสบจะทำยังไงเนี่ย

ม่านหมอกมันจะไม่เบาบางกว่านี้เหรอ

แล้วคนที่อยู่ที่นั่นไม่มีทางป้องกันอะไรได้บ้างเหรอ

ระวังนะ...


โดย: sunny-low (sunny-low ) วันที่: 17 มีนาคม 2550 เวลา:23:32:55 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]