...อยากลืมกลับจำ อยากจำกลับลืม...

เศร้าจังเลยค่ะ อ่านแล้วน้ำตาจะไหล ข้อความโดนใจจังค่ะ
เพราะเป็นเหมือนข้อความนี้ รู้สึกเจ็บปวดนะ วันหนึ่งเราอาจจะไม่เหลือใครเลย ถ้าคนคนนั้นรับในอดีตของเราไม่ได้

เป็นกำลังใจให้นะคะ

อดีตไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้แล้ว

แต่ปัจจุบันนี้ทำให้ดีที่สุด เพราะปัจจุบันก็จะกลายไปเป็นอดีตเหมือนกัน

เข้มแข็งน๊า

เรื่องแบบนี้พูดยาก....

โดยเฉพาะความรัก....

และยิ่งมีเวลาเป็นเงื่อนผูกมัด
การทำให้ชีวตเป็นปัจจุบัน เพื่อลืมเลือนความรักในอดีต
ไม่ได้ง่ายอย่างที่ตัวอักษรบอกเลย

เวลาเท่านั้น ที่จะทำให้ทุกอย่างจางลง
และยังต้องมีปัจจัยอื่นๆ ประกอบด้วย

เช่น สังคมใหม่ เพื่อนใหม่ คนรักใหม่
เพื่อเสริมสร้างให้เรากลายเป็นคนใหม่
และเราก็จะได้ชีวิตใหม่ ที่เป็นปัจจุบันและอนาคต

แต่ว่า....
กว่าคุณจะผ่านหลุมกาลเวลาของอดีตได้นั้น
มันก็ใช้เวลานานเช่นกัน

ใจเราเท่านั้น ที่จะชนะใจตัวเองได้

ส่วนความรักใหม่จะเป็นยังไง
ชีวิตใหม่เราก็คงจะตั้งรับกับมันได้แล้วล่ะ
มีประสบการณ์แล้วนี่

เนาะ เนาะ...

นี่ นี่ แม่ค้ากล้วยแขกอยู่แถวไหนน่ะ
พาไปกินหน่อยดิ สงสัยจะอร่อยสุดๆ มีบัตรคิวแจกด้วย
เท่ห์จิงๆๆ

ข้าพเจ้าคิดว่า.. อดีตเป็นสิ่งทีน่ารู้อยู่นั่นแหละ

รู้อดีต จนมารู้ป้จจุบัน ทำให้เข้าใจปัจจุบันได้ดีขึ้น จำได้พอจะคาดเดาและเตรียมรับมือกับสิ่งทีจะเกิดในอนาคตได้

ข้าพเจ้าใช้คำว่าเข้าใจ ก็เพราะว่า "ความเข้าใจ" นั่นแหละที่จะลบ "ความสงสัย"ออกไปได้

แต่ว่า ความเข้าใจ บางครั้ง อาจจะไม่จำเป็ฯต้องไปขุดคุ้ยอดีตเหมือนกัน ขึ้นอยู่กับว่าเราอยากจะเข้าใจเรื่องอะไร

ถ้าเรื่องเหตุการณ์บ้านเมือง ขุดคุ้ยอดีต ก็น่าจะจำเป็ฯอยู่ เพราะเราสงสัยว่าตอนนี้มันเกิดเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร พอขุดจนพอเราก็จะเข้าใจ --> หายสงสัย --> สบายใจและเป็นสุข

ทีนี้ บทความนี้ว่าด้วยความรัก อันนี้จะเป็นประเด็นที่ต่างออกไป แน่ล่ะ รักของแต่ละคนนั้นมันไม่เหมือนกัน แถมรักบางทีก็มีบริบทของครอบครัวของคนเองอีก

บางครั้งเรารับได้กับอดีตของเขา ไม่ว่าเขาจะเป็นอะไร แต่ครอบครัวเราอาจจะรับไม่ได้เหมือนเราก็ได้ บางที.. การที่เราต้องต้องไปถามอดีต ก็เพือจะขจัดความสงสัยว่า จะมีอะไรในอดีตที่จะทำให้เขามีปัญหาอะไรกับครอบครัวเราหรือไม่ นั่นคือเราเกรงใจครอบครัวเรามากพอสมควร

แต่ถ้าเป็นรักในอุดมคติ... เราอยู่กับเราสองคน คนอื่นไม่เกี่ยว ดังนั้น "ความเข้าใจ" อาจจะเกิดขึ้นได้ โดยไม่จำเป็นต้องไปคุยอดีต คือเข้าใจว่าเขาเป็นแบบนี้ เมื่อนั้นก็จะไม่สงสัยติดใจอะไร..

กลับมาเรื่องอดีต แม้พระท่านว่า อดีตผ่านพ้นแล้ว ให้อยู่กับปัจจุบันนั้น ข้าพเจ้าเห็นว่า ประโยคนี้ไม่ได้แปลว่าเราสามารถลืม หรือ ทิ้งอดีตได้ ตามหลักการอิทิปปัจยตาแล้ว เรื่องมันเกิดต่อเนื่องมาเรื่อย ๆ เรามีวันนี้ก็เพราะอดีต

การอยู่กับปัจจุบัน จึงหมายถึงเราไม่ควรไปติดยึดกับอดีตให้มากเกินไป จนไม่มองสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น และปัจจุบันนี้ก้จะกลายเป็นอดีตในเวลาช่วงอึดใจ ดังนั้นเราก็ไม่ควรมั่นใจอะไรกับเหตุการณ์ในตอนนี้ด้วย

เพราะอนาคตที่กำลังมานั้นมันไม่แน่นอน

ความรักก็ไม่แน่นอนเช่นกัน

ปล.. ข้าพเจ้าส่งหลังไมค์ไปให้ท่านนะ อ่านด้วยล่ะ (เรื่องแอ๊ดคาราบาว)

อยู่กับปัจจุบัน ทำปัจจุบันให้ดี แล้วก็จะมีอดีตที่ดีเอง เรื่องที่ผ่านไปแล้ว ไม่ควรไปยึดติด ต้องรู้จักให้อภัยตัวเองนับถือตัวเอง ให้โอกาสตัวเอง

มาส่งกำลังใจค่ะ

อยู่กับวันนี้ กับตัวเอง

อยู่เพื่อวันพรุ่งนี้ และวันต่อๆไป

เพื่อใครหลายๆคนที่รักคุณ

เป็นกำลังใจให้เดินต่อไป พบเจอแต่สิ่งดีๆนะคะ

อดีตที่ผ่านมา
แม้ไม่เคยลืม
แต่ก็ไม่คิดถึงอีกต่อไป.......


หากความรักคือความเข้าใจ
แม้อดีตจะเป็นอย่างไร
ก็ไม่อาจทำลายอนาคต

ขอชื่นชมจขบ.ครับ เป็นคนขยันเขียนมาก ดูทางซ้ายมือแล้ว อูว์ว์

ข้างบน ผมชอบประโยคนี้ครับ

ทำ “ความรัก” ให้เป็นเรื่อง “ปัจจุบัน” ที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ที่ยังมาไม่ถึงก็ไม่ต้องไปดิ้นรนไขว่คว้า

อิอิ ใช่ ใช่

เห็นด้วยทุกประการค่ะ เข้ามาทีไร มีไรกลับไปคิดได้เยอะทีเดียวค่ะ แวะมาทักทายค่ะ คือไม่ได้อัพบล็อกตัวเองนานละ เพราะไม่รุ้จะเขียนไร เข้ามาอ่านบล็อกเพื่อนๆ ดีกว่า อบอุ่นค่ะ เห็นแล้วก็อู้ววว!!! เก่งจิงๆเลยค่ะ ^____^ ไว้จะมาแอบอ่านอีกนะคะ

ความรักคงไม่ยากที่จะรับมือ

ถ้ารู้จักรักให้เป็น

แต่พูดก็พูดเถอะค่ะ

รักไม่เป็นสักที

ที่บอกว่า ให้เผื่อใจ ๆ

มันทำไง ทำไม่เป็นค่ะ

รักทีไร รักหมดใจ ทู๊กกกที

รักตัวเองให้เป็น นั่นคือความรักที่มีค่าที่สุด