อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณก๋า
มนุษย์เราหากใจไม่มีธรรมะ
ก็จะอยู่ใน "โลภ โกรธ หลง"
จริงค่ะ สาธุค่ะ

ระยะนี้รู้สึก โหวงเว๋ง ไงไม่รู้ครับ...

เพื่อนที่สนิทกันหลายคน ต่างเชียร์เสื้อเหลือง กับเชียร์เด็ก ๆ
กับอีกส่วน เงียบ ๆ..

กลายเป็นไทยแบ่งแยกกัน ไม่ดีเลย หรือว่าพวกเขาที่มีอำนาจ
ยืมมือให้บาดหมางกันแบบเดิมอีก

กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog
จนบัดนี้ผู้นำบ้านเราก็ยังเห็นกงจักรเป็นดอกบัว
ทั้งที่มีตัวอย่างในอดีตให้ดูนับไม่ถ้วนว่า
ผลลัพธ์สุดท้ายของการได้มาซึ่งอำนาจโดย
ไม่ชอบธรรมนั้นเป็นอย่างไรนะคุณก๋า

คิดแต่ตัวกุ ของกุ นี่ คุยด้วยแล้วปวดหัวอ่ะครับ
เมื่อวานฟังรายการ ถามตรงๆ กับจอมขวัญ
ปวดหัวมากครับ ตัวกุ ของกุ กุจะคิด กุจะพูด
ไม่สนใจใดๆ
ฟังแล้วเหมือนลำโพงช็อต มีเสียงแทรกเป็นช่วงๆ
จนคุณจอมขวัญต้องเบรกว่า เดี๋ยวๆๆ หลายรอบมาก

เวลาฟังนางในสภาก็จักกะจี้ครับ 5555

สวัสดีครับคุณก๋า

โลกเรา ณ ขณะนี้ และที่กำลังเคลื่อนไปข้างหน้า
กำลังเคลื่อนกันไปด้วยอัตตา ตัวกูของกู นี่แหละครับคุณก๋า

คุณก๋าคงเคยได้ยินคำว่า on demand นะครับ
การตลาดในทุกวันนี้ทำแบบ on demand บนสมาร์ทโฟน
มันเป็นการตอบสนองสิ่งต่างๆ ให้แต่ละบุคคลแบบตรงจุดตรงใจ
แล้วมันได้ผลทางการตลาดสุดๆ เพราะมันตรงสู่อัตตาของแต่ละคน

สมัยผมเด็กๆ ก็ยังนั่งดูทีวีด้วยกันทั้งบ้าน
มองหน้าจอเดียวกัน แล้วมีอะไรที่หน้าจอ ก็พูดคุยกันตรงนั้น
อัตตาของแต่ละคนนั้นก็มีอยู่ แต่ไม่ได้ถูกครอบงำด้วยสื่อมากนัก
มีการแชร์ความคิดเห็นกันในครอบครัวมากกว่า

พอผมเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น ก็มีอินเตอร์เนทใช้
ที่บ้านมีคอมพิวเตอร์กับโน๊ตบุ๊ค ใช้อินเตอร์เนทบ้าน
บรรยากาศก็ยังคล้ายๆ กับช่วงผมยังเป็นเด็กเล็กๆ

หลังจากนั้นไม่นาน ก็เริ่มมีโทรศัพท์เคลื่อนที่ยุค 2G ต่อด้วย 3G
บรรยากาศยังก้ำกึ่งระหว่างแบบเดิมกับแบบใหม่

แต่พอมีสมาร์ทโฟนเกิดขึ้น ในยุค 3G ต่อด้วย 4G
และตอนนี้ 5G ... ทุกอย่างได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

ตัวกูของกู ของปัจเจกบุคคลและสังคมได้พลุ่งพล่านขึ้นอย่างมากมาย
ทุกคนคิดว่าทำอะไรได้แบบ on demand ไปซะแล้ว

อยากดูละครตอนไหนก็ดู อยากฟังเพลงแบบไหนก็ฟังได้
อยากเสพสื่อแบบไหนก็เลือกเสพ เอาแบบที่ตัวเองต้องการเท่านั้น
แล้วก็ได้แบบที่ต้องการซะด้วย คำว่า “ตัวกูของกู” มันก็เติบโตเรื่อยๆ
เพราะทุกคนต่างอยู่บนหน้าจอ อาจจะเรียกว่าเกือบจะตลอดเวลาก็ว่าได้

ทุกคนต่างพอใจที่จะอยู่ในจุดของตัวเอง
โดยไม่คิดที่จะแชร์ความรู้สึก ความเห็นกับผู้อื่นมากนัก
แม้กระทั่งคนในครอบครัวเดียวกัน ก็ทำเป็นแบบนั้น

ในเมื่อ “ตัวกูของกู” เติบใหญ่ได้ถึงขนาดนี้
มันจึงเกิดความทุกข์ และเป็นไปทุกอย่างเหมือนบทกวีของคุณก๋าวันนี้ล่ะครับ

อัตตา บางจังหวะก็ตัดยากจริงๆ ค่ะพี่
แต่บางอารมณ์ที่เหนื่อยๆ ก็แทบอยาก
จะตัดมันซะทุกอย่าง เจ็บป่วย สุขทุกข์
แล้วก็ลาโลกนี้ไปเลย

พี่ก๋า น้องจะไม่กินข้าวเยอะแล้ว
หลอนมาก.. เหนื่อยมาก..
ความเบื่อยมันผ่านมา เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
กำลังท่องอยู่ ณ เวลานี้..

กินเจทำเอง กินสบายใจค่ะพี่
เพราะเรารู้ว่าเราใส่อะไรลงไปบ้าง

อะไรที่เกี่ยวกับสมองน่ากัวค่ะ
เหล้าเนี่ยะ ดีที่น้องปีนึงกินไม่กี่ครั้ง
ยิ่งปีนี้มีโควิด ตั้งแต่หลังเทศกาลปีใหม่
ก็ไม่ได้แตะเลยค่ะพี่

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

วันนี้ ว่าด้วยเรื่อง จิตกับความยึดมั่น ถือมั่น ที่เราเรียกว่า
อัตตา ตัวนี้ก็สำคัญมากนะจ๊ะ เพราะมันทำให้เราหลุดพ้นจากทุกข์
ไม่ได้ นี่ก็ของตู นั่นก็ของตู เมื่อยึดไว้ ไม่ปล่อย วันหนึ่งเกิด
หลุดลอยไปเป็นของคนอื่น จึงปล่อยวางไม่ได้ คือ ปลงไม่ได้
ความทุกข์ก็เกิดขึ้น กัดกร่อนจิตใจ คิดอยู่นั่นแหละ ทำไมตูต้อง
เสียของรักไป เกิดอารมณ์โกรธแค้น ความทุกข์ก็เผาผลาญในจิต
ใจ หม่นหมอง "โศกเศร้าและเขลาขลาด" (ตามหัวข้อเธอ)
ก็แบกทุกข์กันไป ความหนักอกหนักใจ สะสมไปทุกวัน เรียกว่า
ทุกข์ทบต้น ดอกเบี้ยความทุกข์ทบต้น อิอิ

โหวดหมวด งานเขียน ฯ

มืดบอดทางปัญญา ก็จะเป็นเช่นนั้นแล

อะไรก็ตามที่มันสุดโต่งไปข้าง มันย่อมมีปัญหาแน่นอน

สวัสดีค่ะ

ชีวิตวัยรุ่น ซับซ้อนมากขึ้นนะคะ ช่วงนี้...
ปล. พี่หมิงๆ คือโตมากกกกกกกกกกกกกกกกก

เห็นผิด --- เดินทางผิด
ไม่เดินทางสายกลางเพราะโง่เขลา
เห็นแต่ “ตัวกู-ของกู” ในตัวเรา
จึงต้องเศร้าทุกข์ทนตลอดกาล

ขอแย้งบทนี้สักหน่อยค่ะ

เรามักไม่กล่าวว่าคนโง่เขลา
ใช้คำว่า "ความไม่รู้" จึงเป็นตัวเหตุของวัฎฎะ
จะฟังดูดีกว่ามั้ยคะ

รัก โลภ โกรธ หลง ทำให้เวียนวน

ผลจากพายุโมลาเบ ฝนตกพรำๆตลอดทั้งวันจนถึงเวลานี้ครับ

สวัสดีค่ะน้องก๋า