เสียดายที่การศึกษาทำให้เราเรียนเยอะ
แต่ขาดความเข้าใจถึงที่มาที่ไปและการวิเคระาห์หามุมต่างในสิ่งที่เรียนรู้นะครับ
สรุปคือ critical thinking นั่นแหละ
อยากให้สอนวิชานี้ในบ้านเรา มากกว่าวิชาหน้าที่พลเมืองที่พวกไดโนเสาร์โหยหาอยากให้เอากลับมาสอนใหม่อีก

เจิมๆๆๆ



รู้มาก รู้เยอะ
แต่จัดระเบียบข้อมูลไม่ได้
ก็สับสน

รู้น้อย แต่รู้จริง
ทำจนเชี่ยวชาญ
จะกลายเป็นผู้ชำนาญ



บางทีพี่อ้อก็รู้มาก
(เด้กๆแม่บอก)

บางทีก็รู้น้อย
(ครูบอก)


มันอยู่ที่คุณภาพของความรู้จริงๆ

ดีงามจ้า
ชอบ

กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
จะว่าไปคุณก๋านี่ก็เหมาะเป็นครูนะเนี่ย

สวัสดียามเช้าค่ะคุณก๋า อากาศสดชื่นดีเลยนะคะ
เราตื่นมาดูอุณหภูมิในมือถือ 23 องศา
เปิดประตูหน้าต่างไอเย็น วิ่งมาปะทะหน้า
บอกว่าเริ่มเข้าสู่หน้าหนาวแล้วจิ

บทความวันนี้ คือ สนับนสนุน Learning by doing
เห็นด้วยเลยคร้า ....

สวัสดียามสายครับคุณก๋า

ตอนผมเรียน ม.ปลาย ในช่วงเลิกเรียน ผมมักจะแวะไปห้องสมุดเป็นประจำ
มีอยู่วันนึง ผมได้ไปอ่านวารสารทางการแพทย์ฉบับนึง
เป็นเรื่องการปฐมพยาบาลคนขากรรไกรค้าง
ความยาวประมาณ 2 หน้ากระดาษ A4

ในบทความนั้นจะมีรูปภาพประกอบ เป็นภาพวาดขาวดำ
บอกถึงลักษณะโครงสร้างของกระดูกขากรรไกรในปากมนุษย์
และวิธีการช่วยเหลือผู้ที่ขากรรไกรค้างอย่างง่ายดาย
โดยเอามือล้วงเข้าไปในปาก แล้วจับ ยกขึ้น ดันนิดนึง ปล่อยลง
ภาพวาดประกอบนั้นชัดเจน มีลูกศรบอกทิศทางการจับ ผมจำได้ติดตา

วันนั้นหลังออกจากห้องสมุดมา ก็มาเจอกลุ่มเพื่อนในห้อง 6 คน
ผมก็ทักทายพวกมันว่า จะไปไหนกัน
มันบอกว่า จะพาเพื่อนในกลุ่มคนนึงที่ยืนอยู่ด้วยกันไปโรงพยาบาล

ผมถามว่า ใครเป็นอะไร
มันตอบแล้วชี้ไปที่เพื่อนนั้นแล้วบอกว่า ไอ้นี่มันขากรรไกรค้าง
กำลังรอแท๊กซี่จะเรียกไปโรงพยาบาล
ผมมองไปที่เพื่อนคนขากรรไกรค้าง มันเอามือปิดปาก น้ำลายยืดอยู่

วันนั้น ผมรู้สึกแปลกใจมาก เพราะเรื่องนี้ผมเพิ่งอ่านมาสักครู่นี้เอง
ผมเลยบอกพวกมันว่า เออ กูช่วยได้ ขากรรไกรค้างเนี่ย
แต่ในใจคิดว่า เอ... จะเวิร์คมั๊ยวะ

เพื่อนอีกคนรีบช่วยเอากระเป๋าผมไปถือไว้
ผมเอามือสอดเข้าปากเพื่อนคนขากรรไกรค้าง
แล้วทำตามขั้นตอนจากภาพในหัวที่เพิ่งอ่านเจอมา
ขั้นที่หนึ่ง ... สอง ... สาม ... และ สี่

เวิร์ค!!!!!!!!

ไอ้คนขากรรไกรค้างมันดีใจมาก
มันจับมือผมเขย่าๆ ทั้งที่น้ำลายของมันเต็มมือผมเลย
แล้วมันก็เอามือผมไปเช็ดเสื้อนักเรียนของมันด้วยความดีใจ

ที่เขียนมาทั้งหมด คืออยากจะเล่าให้คุณก๋าฟังว่า
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ผมมีศรัทธาในความรู้อย่างที่สุด
การเรียนรู้ไม่ว่าจะรูปแบบใด ผมจะไปหามันด้วยความศรัทธา

และผมคิดว่าคุณก๋าเอง ก็น่าจะเป็นบุคคลที่ศรัทธาในความรู้เช่นกันครับ

สวัสดีตอนเที่ยง
เรื่องราวตามที่คุณก๋าเขียนไว้นั่นเลยค่ะ

บางคนบอกว่าชอบเป็นเป็ด ที่ทำได้หลายๆ อย่าง
ถึงจะไม่ได้เก่งหรือทำได้ดีมากๆ ซักอย่างก็ตาม

ส่วนผมอ่ะ คิดว่าตอนเรียนเราเคยเรียนกว้างๆ พอโตขึ้นๆ ก็เรียนแคบลงเรื่อยๆ เพื่อให้เรา specialize ในทางใดทางหนึ่ง
พอทำงานเราก็ทิ้งความรู้มากมาย เพื่อ specialize ในอาชีพของเรา ^^

วันนี้กรุงเทพฯ ฝนตกทั้งวันเลยครับ ผมรอดูบอลคู่หัวค่ำละครับ ลิเวอร์พูล - เอฟเวอร์ตัน

เดี๋ยวนี้รู้ลึก 1 เรื่อง รู้ไม่ลึก 2 แล้วที่เหลือพื้นๆ จะดีกว่า (ในการทำงาน)

เมื่อวานเด็กๆ น่าจะได้เรียนรู้ในหลายๆ เรื่อง ในขณะที่ภาครัฐก็เช่นกัน

สวัสดีรอบเย็นอีกครั้งครับคุณก๋า

เมื่อประมาณต้นปี 2562 ผมเพิ่งเข้ามาสร้างบัญชีที่บล็อคแก๊งค์
ผมยังไม่รู้จัก “กะว่าก๋า” แค่เห็น อ่านบล็อคผ่านๆ บ้าง แต่ก็ยังไม่ได้คุยกับคุณก๋า
ตอนนั้นก็รู้สึกสนใจอยู่ ว่าคนนี้เค้ารีวิวหนังสือเยอะมากเลย
ซึ่งชื่อคุณก๋าขณะนั้น ก็ยังไม่อยู่ในความทรงจำของผมแต่อย่างใด
.. แฮร่ รรร่ อย่าว่ากันนะครับ

อยู่มาวันนึง ผมไปเดินร้านหนังสือซีเอ็ด
มองไปชั้นวางหนังสือด้านบน มีหนังสือการ์ตูนชื่อ “หมื่นตา” ผู้เขียน “กะว่าก๋า”
หยิบมาพลิกๆ ดู แต่ตอนนั้นไม่ได้ซื้อนะครับ ...

ก็รู้สึก เอ๋ !! ใช่คนนั้นที่เขียนบล็อครึเปล่า เลยเปิดมือถือดู เออ ใช่จริงๆ ด้วย
ผมจึงเริ่มมาทักทายคุณก๋าที่บล็อคนั่นแหละครับ

บังเอิญคุณก๋าพูดเรื่องหมื่นตาขึ้นมา
ผมก็เลยเล่าเรื่องหมื่นตาในความทรงจำของผมให้ฟัง

เมื่อรู้จักคุณก๋าสักพักนึงแล้ว ก็หาหนังสือการ์ตูนหมื่นตาในซีเอ็ดไม่ได้ซะแล้ว
แต่ผมได้ไปคว้าหนังสือคุณก๋ามาสองเล่ม จากร้านหนังสือของยุวพุทธิกสมาคมฯ
คือ “หมื่นตาธรรมะ สติ..ล้น พ้นทุกข์”
และ “Beautiful Girl นางสาวฉ่ำทุกข์ และนายความสุข”

สิ่งที่คุณก๋าถ่ายทอดออกมา ไม่ว่าจะออกไปทางสิ่งพิมพ์ หรืออินเตอร์เนต
ถือเป็นการให้ธรรมทานอย่างนึงนะครับ
ธรรมะ ไม่จำเป็นต้องบอกเล่าตามพระสูตรในพระไตรปิฎก
ธรรมะ มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ปกติ มันมีอยู่ในทุกแห่งทุกหน
ธรรมะแบบคุณก๋านี่แหละ ซึ่งจะเล่าแบบเซน แบบมหายาน หรือใดๆ ก็คือธรรมะ

รู้สึกเม้นท์มันยาวเกินไปแล้ว อิอิ สวัสดี แค่นี้ก่อนละกันครับ

สวัสดี ยามบ่าย ๆ จ้ะ น้องก๋า

ขอบใจที่ชอบ เพลง โลกนี้คือละคร ที่ครูนำมาลงประกอบการ
เขียน ตะพาบ ครั้งนี้จ้ะ ครูก็ชอบเพลงนี้มากเช่นกัน คนแต่งเขา
แต่งได้เจาะใจคนฟังเนาะ ทุกอย่างในเนื้อเพลงเป็นไปตามความจริง
ที่พวกเราได้พบเจอในโลกใบนี้จ้ะ เนื้อหาเป็นจริงเช่นนี้ ครูว่า เพลง
นี้ จึงได้รับความนิยมและติดหูคนฟังมาถึงปัจจุบัน จ้ะ

เรื่องที่ก๋าเล่าให้ฟัง เรื่องพ่อชอบดื่มเหล้าและกลายเป็นอัมพฤกษ์ ลูกสองคน ต้องรับภาระในการดูแล เฮ้อ ！ ครูว่า
เขาและพ่อคงเคยทำกรรมกันมาแต่ชาติปางก่อน มาชดใช้กรรมกัน
ในชาตินี้ ในความเป็นลูก ถึงพ่อจะแย่อย่างไร เราก็ต้องดูแล
จนตายไปข้างหนึ่งแหละนะ

งานเขียนวันนี้ ก็ยังเน้นเรื่องการเรียนรู้ ต้องเรียนรู้อย่าง
ลึก อย่างรู้จริง อีกเรื่องคือ ปริมาณของความรู้ ชอบข้อสรุปที่ว่า

"ความรู้
ไม่ได้สำคัญที่ปริมาณความรู้
แต่อยู่ที่คุณภาพของความรู้
และความสามารถในการนำความรู้นั้นไปใช้งานได้จริง"

เป็นความจริงจ้ะ ถึงมีความรู้มากมาย เรียนเยอะ แต่นำไป
ใช้ไม่เป็น ไม่มีคุณภาพ ก็ไร้ประโยชน์ เหมือนสำนวนไทยที่ว่า
"ความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอด " ไงล่ะ อิอิ

โหวดหมวด งานเขียน ฯ

สวัสดีครับ

การเรียนรู้
ควรควบคู่ไปกับความสนุก
เพราะความสนุก
ทำให้เกิดความสุขขณะเรียนรู้....เห็นด้วยเลยครับ

Dream Theater เมื่อก่อนก็ฟังบ่อยเหมือนกัน
เห็นโจทย์ตะพาบก็เลยนึกถึงครับ
...รูปหยดน้ำที่ปลายใบสวยจริงๆ เชียงใหม่ฝนคงตกแล้ว
ไว้พบกันวันจันทร์ครับ

ยิ่งเรียนรู้ ยิ่งสนุก เราก็ชอบทำได้นานๆ
และอยากเรียนรู้มากยิ่งขึ้นจริงๆ เจ้า
และทำความชอบนั้นได้นานๆ ก็จะกลายเป็นความสุข
ในชีวิต เราจริงๆ

จบครึ่งแรกเสมอกันไป 1 - 1 ครับ
เสียอย่างเดียวฟานไดจ์เจ็บซะแล้ว
บอลสนุกมากครับ

ตีงกับคำสุภาษิตที่ว่า...

ช้าๆได้พร้าเล่มงาม

อิอิ

กะว่าก๋า Literature Blog

แวะมาส่งพี่ก๋าเข้านอนค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะพี่
ไว้มีโอกาสไปดอยนะคะ พักบ้างไรบ้าง

เห็นว่าติอาโก้ก็เจ็บด้วยนะครับ อาจจะเสียไป 2 คนเลย ต้องตามข่าวละครับ
คู่สองเชลซีก็โดนตีเสมอทดเจ็บ แลมพาร์ดเก้าอี้เริ่มร้อนแล้วครับ
คู่ดึกวันนี้ แมนซิ - อาร์เซน่อลครับ

เรียนยุคนี้ มีแบ่งเรียน ห้องวิทย์คณิต เด็กเรียนเก่ง เลือกลงห้องนี้
เด็กเรียนปานกลาง ไม่เก่ง ก็เรียนแยกห้องอื่นๆห้องรองๆไป
เรียนมาตั้งมากมาย มาทำงานใช้แค่หน่อยเดียว55

ฝนตกตั้งแต่เมื่อวาน ตกๆหยุดๆ มาหยุดเมื่อสี่ทุ่มกว่าๆครับ

สวัสดีค่ะน้องก๋า