ตื่นเช้าพี่.. เช้าเกิ๊นนแล้วมันนอนต่อไม่ได้..

เดวมาใหม่.. ไปตลาดซื้อตำลึงก่อน
จริงจังมาก.. เรื่องกินเนี่ยะ555

ใช่ครับสมัยพรรคไทยรักไทย บริหารประเทศ
ได้นำนโยบาย 1ผลิตภัณฑ์ 1ตำบล มาต่อยอดได้เยี่ยมยอดครับ

ผมเองก็พอจะรับรู้ได้ดีในยุคนั้นๆ เพราะผมเองก็อยู่ในวงการเมืองอยู่
แต่ไม่ได้อยู่ในโครงการดั่งกล่าวครับ

ผมเองที่เริ่มอีกครั้ง ในวันนี้ "วิสาหกิจชุมชนรอดอนันต์1ฯลฯ"ก็อยากจะจุดประกาย สังคมแห่งนี้ครับ โดยไม่คิดจะมุ่งหวังในภาครัฐ ใดๆทั้งสิ้น หวังพึ่งตนเองเป็นสำคัญครับ อีกทั้งจะไม่กดดันตนเอง ค่อยๆทำไป ได้เท่าไร?เอาเท่านั้นครับ คุณก๋า

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณก๋า
ยามศึกเรารบ ยามชนะเราไม่ไปเลี้ยงฉลอง
อยากอยู่อย่างสงบ เรียบง่าย ไม่ต้องมียศฐาบรรดาศักดิ์
เราอยากรู้จัง นักรบสมัยก่อนที่สู้รบกันด้วยดาบ
ต้องเข้าประชิดโรมรันพันตรูสู้กันถึงตัว เขารู้สึกกลัวบ้างมั๊ย
น่าจะกลัวนะคะ ...แต่หน้าที่ ตายเพื่อชาติ
ลูกผู้ชายฮึกเฮิมกันอยู่แล้ว กระมังคร้า
ขอบคุณค่ะ...ที่ชี้แนะให้เห็นถึงความสุขทางสงบ

สภาพบ้านเมือง จะเป็นเช่นไรนี่ วัดได้ด้วย บทกวี เหมือนกันนะครับ

บ้านเมืองไหน สงบสุข ไม่มีศึกสงคราม บทกวีจะเกิดขึ้นมากมาย รวมทั้ง งานศิลปะต่างๆด้วย

แต่ ถ้าบ้านเมืองไหน รบกันยัน 7ชั่วโคตร
กวีและงานศิลป์ ก็ยากที่จะเกิดนะครับ เพราะกวี มักจะโดนระเบิดตายเรียบ หนีไม่ค่อยทัน 555

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

มาอ่านสนเฒ่าเล่าความจริง ข้อเขียนวันนี้ ครูชอบและ
เห็นด้วย ทุกข้อ แต่ชอบมากที่สุด คือ

"บทกวีอาจมิได้ทำให้ใครอิ่มท้องหรือมีชีวิต
แต่บทกวีให้ความอิ่มอกอิ่มใจ
และทำให้รู้ว่าเบื้องหลังชีวิตนั้น
ยังมีความงดงามซ่อนอยู่มากมายเพียงไร"

ที่ชอบเป็นพิเศษอาจเป็นเพราะว่า ครูเป็นครูภาษาไทย
และชอบเขียน ชอบอ่าน เป็นสาเหตุหนึ่ง เนาะ

บทกวี หรือ ไม่ใช่เขียนในลักษณะเป็นบทกวี แต่เป็นข้อเขียนที่คม สื่อความดี ชัดเจน ซึ่งแน่นอน สิ่งเหล่านี้ ความรู้สึกดี ๆ เช่นนี้ ย่อมต้องเกิดจากการเลือกสรรคำที่สื่อความได้ เข้าถึงอารมณ์ของคนอ่านได้ ความเห็นนั้น จึงจะเข้าถึงอารมณ์ของผู้อ่านได้ เรียกว่า อิ่มเอมทางใจ ทางอารมณ์ ความรู้สึก นั่นเอง จ้ะ

โหวดหมวด งานเขียน

สวัสดีครับ

มาทักทายยามเย็นวันหยุดครับ
" บทกวีเหมือนลมหายใจ " ชอบท่อนนี้ครับ

ความยุติธรรม ได้รับไม่ทั่วถึง สองมาตรฐาน....พวกเราคนไทย
ไม่หวังพึ่งอะไรโดยเฉพาะ พวกคนกลุ่่มใหญ่..

เราต้องช่วยตัวเองไว้ก่อน

ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณสนเฒ่า

25. ชอบตรงที่บอกให้ความอื่มใจครับ
26. คงใช้ไม่ได้กับสังคมไมยมั้งครับ เพราะมีกฎหมาย ฝ่าฝืนแต่เพราะเป็นผู้ใหญ่ กลายเป็นว่า ผู้ถูกกระทำ โดนลงโทษจนอยู่ไม่ได้เสียเอง
27. ข้าก็อยากอยู่สบายๆ แบบนี้ แต่ข้ามิได้ร่ำรวย หรือเป็นบิดาแห่งการโดดงาน ที่เข้างานแค่ 6 วัน ต่อปี แต่รายได้เดือนละหลายแสน ตอนนี้ข้าบอกได้เลยว่า แสนสาหัส

กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
วันนี้มาดึกเลบคุณก๋า

แวะมา
ฝนตกหนักตั้งแต่สองทุ่ม พรำ หนัก พรำ จนเวลานี้ครับ
กวี ดนตรี เพลง เขียนเอง อ่านเอง เล่นเอง อิ่มใจครับ
ยุคพระศรีอารย์ เพชรพลอยทองเกลื่อนพื้นดิน แต่ไม่มีใครอยากได้
ผู้หญิงผู้ชาย สวยหล่อเท่ากันหมด ไม่มีผิดศิลข้อกาเม ไม่มีใครผิดศีล 5 เลย

ฝันดีครับ

สวัสดียามค่ำค่ะคุณก๋า
ขอชมก่อนค่ะว่าภาพสวย ชอบภาพประกอบตั้งแต่ตอนที่แล้วๆค่ะ

ชอบมากๆค่ะบทที่ 27
แต่ในสายตาคนอื่นมันก็เป็นเส้นบางๆกั้นระหว่าง วางมือ กับ ยอมแพ้ นะคะ
สู้กับเส้นบางๆนี้อยู่พีกใหญ่เหมือนกันค่ะ จนสุดท้ายรู้สึกว่าการทำอะไรที่ไม่ใช่ตัวเรามันเหนื่อยค่ะ ^^

ส่วนบทที่ 26 พอได้อ่านนึกถึงที่คุยกับน้องชายตอนที่ไปซื้อกล้องวงจรปิด มีร้านขายเยอะมากและแต่ละร้านก็มีลูกค้าเยอะเลยค่ะ เลยเปรยๆขึ้นมาว่าของพวกนี้เลยกลายเป็นสิ่งจำเป็นไปแล้ว
น้องชายบอกว่าจริงๆของพวกนี้ไม่ควรเป็นสิ่งจำเป็น แต่จิตสำนึกต่างหากที่จำเป็น

สวัสดีค่ะน้องก๋า

พี่ไม่ชอบทานน้ำส้ม เวลากินพวกก๋วยเตี๋ยวก็ไม่เคยใส่
เคยใส่แล้วเสบท้อง ถ้าอยากเปรียวหน่อย อยู่บ้านก็ใส่มะนาว

แต่ชอบให้น้ำส้มเช็ดครัว จะได้ไม่เหม็นคาว
และจริงๆ หอมด้วย พื้นครัวก็เช็ดได้ หลังทำครัว
พื้นก็ไม่ติดมันๆ บางที่เราผัดผัก หรือทอดๆ กระเด็น เช็ดด้วยน้ำส้ม
ดีจริงๆค่ะ

ถ้าคนคุมกฎหมายเแนคนฉ้อฉลซะเอง
ก้อมะเหลือไรแล้วค่ะพี่... เหอๆ

ขอบคุณที่แบ่งปัน