กรกฏาคม 2563
 
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
7 กรกฏาคม 2563

:: สนเฒ่าเล่าความจริง 3 ::


:: สนเฒ่าเล่าความจริง 3 ::

เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า












8
ผู้รู้มากมาย
เร้นกายจากหอสูง
ทิ้งตำหนักอันยิ่งใหญ่โอฬาร
เพื่อเข้าสู่พฤกษ์ไพรอันสงบเงียบ

เสียงนกร้องในราวป่า
ไพเราะกว่าเสียงมโหรีอันอึกทึก

เสียงจิ้งหรีดกรีดร้อง
มิทำให้รู้สึกรำคาญ
ดั่งถ้อยนินทาของผู้คนรอบกาย

ใช่ --- มิใช่
ความสงบสงัดเช่นนี้
คือสิ่งที่ปวงปราชญ์โบราณล้วนสรรเสริญ
อันตรายในไพรป่า
ย่อมเลอเลิศกว่าการเดินอยู่บนคมมีด คมดาบแห่งอำนาจ
ย่อมเลอค่ากว่าการใช้ชีวิตเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย
อยู่ในขุมอำนาจอันน่ากลัว












9
ธงทิวโบกสะบัดเหนือกำแพงหมื่นลี้
บูรพกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่
เหลือทิ้งเพียงนามให้คนจดจำ

เถ้ากระดูกของนักปราชญ์โบราณ
ป่นปลิวหายไปท่ามกลางหุบเขาและเมฆหมอก

ไม่มีสงครามใดไม่สิ้นสุด
ไม่มีนครใดรุ่งเรืองโดยไม่เสื่อมสลาย

ความยิ่งใหญ่และต่ำต้อยของชีวิต
จบลงตรงความตาย

ไม่มีใครรอดพ้นจากวัฏจักรนี้ได้
ไม่มี --- ไม่มีเลย














10
สนพันปี
ยืนหยัดต้านร้อนหนาว
ถึงวันหนึ่ง
ยืนต้นตาย

ยิ่งใหญ่เพียงใด
หาใช่รอดพ้นจากความตายได้

ยิ่งอยาก ยิ่งทุกข์
ยิ่งโลภ ยิ่งสูญเสีย

ลมพัดแรงจนลูกสนร่วงหล่น
บ้างกำเนิดเกิดกายเป็นต้นใหม่
บ้างตายไปตั้งแต่ยังมิทันได้เติบโต

นับแต่โบราณกาลที่ผ่านมา
บ้านเมืองมีทั้งรุ่งเรืองและเสื่อมทรุด
ชีวิตมนุษย์ดั่งหมอกควันล่องลอยอ้อยอิ่ง
ดำรงอยู่เพียงชั่วขณะ
ก่อนลับเลือนหายไป












 




 

Create Date : 07 กรกฎาคม 2563
16 comments
Last Update : 7 กรกฎาคม 2563 6:03:16 น.
Counter : 774 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณTui Laksi, คุณธนูคือลุงแอ็ด, คุณmultiple, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณเริงฤดีนะ, คุณnonnoiGiwGiw, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณSleepless Sea, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณcomicclubs, คุณmelody_bangkok, คุณสองแผ่นดิน

 

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณก๋า
วันนี้ความหมายนุ่มนวล ชวนให้ระลึกถึง
การไม่ประมาทในความตาย
คนเราเกิด-ดับ เป็นธรรมชาติจริงๆ
ขอบคุณค่ะ

 

โดย: Tui Laksi 7 กรกฎาคม 2563 6:53:38 น.  

 

"เสียงนกร้องในราวป่า
ไพเราะกว่าเสียงมโหรีอันอึกทึก"

พอวัยมาถึงวันนี้ ความนึกคิด ก็เปลี่ยนไป

 

โดย: ธนูคือลุงแอ็ด 7 กรกฎาคม 2563 7:20:43 น.  

 

ที่คนเรา ยังวุ่นวายอยู่ทุกวันนี้ ก็เพราะยังหลุดพ้นไม่ได้แบบนี้แหละครับ

ส่วนเรื่องความตายนี่ ถ้าโกงกันได้ สงสัยต้องโกงกันแหลกลาญ
แหงๆเลยนะครับ 555

ปล.ดีใจกับหมิงหมิง ด้วยนะครับ ที่ได้กลับไปเรียนใน รร.อีกครั้ง
ส่วนเรื่อง เว้นระยะห่างนี่ นร. ที่เป็นแฟนกัน น่าจะไม่ชอบใจเท่าไรนะครับ555

 

โดย: multiple 7 กรกฎาคม 2563 11:02:10 น.  

 

กลับไปอยู่บ้านป่าหลายวัน
บล็อกแก๊งเข้ายาก เน็ตก็อ่อนมาก
พอไปเฟซได้ เลยสิงอยู่แถวนั้น
เข้ามาแถวนี้เพียงเพื่อฝากโหวต

เจ้าแมลงสีเหลืองนี้ชอบกินขอบกลีบดอกไม้
แต่ก็ฆ่ามันไม่ลงสักที ได้แต่ไล่ๆ

 

โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 7 กรกฎาคม 2563 11:13:43 น.  

 

สวัสดค่ะพี่ก๋า ต่ายเองจ้า
นานๆกลับมาปัดฝุ่นบล็อกบ้างค่ะ

เรื่องเล่าให้ข้อคิดเช่นเคย
มีเกิดมีเสื่อมสลาย
ยิ่งใหญ่แค่ไหนก็มีวันเสื่อมสลาย เป็นเช่นนั้นแล

หวังว่าโควิดจะเสื่อมสลายไปเร็วๆ
เบื่อหน่ายกับการไปห้างหรือไปไหนที่ต้องต่อคิว
เพื่อวัดอุณหภูมิ

รู้สึกตลกมากเวลาไปกินข้าวที่ห้างกับแฟนแล้วต้องมีฉากกั้น


ร้านพี่เปิดขายได้ยังคะ ไฟป่าตอนนี้เป็นไงบ้าง

 

โดย: NENE77 7 กรกฎาคม 2563 11:15:35 น.  

 

ความรุ่งเรืองเสมือนพลุ
ขึ้นสูงสุดแล้วต่ำลง

 

โดย: เริงฤดีนะ 7 กรกฎาคม 2563 11:32:05 น.  

 

โหยยยย พี่ก๋าาาา รูปวันนี้สวยมาก
น้องชอบพวกแมลงเล็กๆ ยกเว้นแมงมุม
พออ่านด้วย ดูรูปด้วย อยากเที่ยวป่าเลยค่ะพี่
คิดถึงแสงแดดรำไรรอดหมู่ไม้ อ่ะพี่

 

โดย: nonnoiGiwGiw 7 กรกฎาคม 2563 13:53:26 น.  

 

เราต้องตระหนักความตายเสมอ ^^ รูปสวยมากค่ะ

 

โดย: sawkitty 7 กรกฎาคม 2563 15:17:36 น.  

 

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

มาติดตามอ่าน สนเฒ่าเล่าเรื่องจริง จ้ะ วันนี้เนื้อหายังคง
ให้ข้อคิดแก่คนอ่าน เหมือนเดิม จ้ะ

โหวดหมวด งานเขียนฯ

 

โดย: อาจารย์สุวิมล 7 กรกฎาคม 2563 16:34:53 น.  

 

สวัสดีครับ

ธรรมชาติให้อะไรดีๆหลายอย่างนะครับ ชอบภาพแมลง
เห็นแมลงปอ ทำให้นึกถึงที่บ้านที่ ตจว.มีหลายสี สวยดีครับ

 

โดย: Sleepless Sea 7 กรกฎาคม 2563 17:29:21 น.  

 

ผมอยู่บ้านธรรมดา แต่ยังเร้นกายสู่พื้นราบ ป่าพงหนองน้ำ
เสียงจิ้งหรีดร้องไพเราะ

ส่วนนินทา ไม่ได้ยินมานานแล้ว มิสนครับ 555
...

ไทยกับ หลายประเทศยิ่งกว่า สงครามโลกนะผมว่า คนตกงาน
กิจการต้องปิด เงินทองหายาก มีแต่คนฉกฉวยโอกาสเยอะ
มาก ๆ เราคงต้องเร้นหายไปอยู่อย่างสงบ ดีที่สุด มีโอกาส
ก็หาเงินมาใช้บ้าง แต่คงจะยาก กินของเก่าไปก่อน

 

โดย: ไวน์กับสายน้ำ 7 กรกฎาคม 2563 17:41:34 น.  

 

เป็นอย่างนั้นเลยจริงๆ หยุดยาวคนออกไปตจวไกลๆได้แล้ว
แต่ลงจากรถ ก็ยังต้องใส่แมสกันอยู่
ในหมู่บ้านเรา รถที่เคยจอดยาวสุดถนน ตอนนี้โล่งหายไปหมด
คงออกไปเที่ยวไกลๆกันแน่นอนเลย...ดีที่เราไปเที่ยววันธรรมดา
ไม่เจอคนเยอะ รถไม่ติด สบายๆชอบแบบนี้คร้า
คุณก๋าเปิดร้านได้ยังคร้า...ขอให้กิจการกลับมารุ่งโดยเร็ววันค่ะ

 

โดย: Tui Laksi 7 กรกฎาคม 2563 20:17:06 น.  

 

8. รู้มากมันก็เบื่อครับ หาที่สงบๆ อยู่ดีกว่า หลีกหนีความวุ่นวายจากผู้คน

9. ทุกอย่างไม่รอดจริงๆ ไม่มีอะไรอยู่ยืนยง

10. ตายไป มันสำคัญที่เราจะให้คนจดจำเรามในลักษณะไหนครับ

 

โดย: คุณต่อ (toor36 ) 8 กรกฎาคม 2563 0:12:40 น.  

 

มาดึกอีก
เรื่องราวในป่า ยิ่งป่าดงดิบ ยิ่งลึกลับ+อาถรรพ์ป่า
พระธุดงค์ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ อยู่รอดปลอดภัย
ถ้าให้ไปอยู่ป่า ที่มีช้างหรือสัตว์ร้าย ขออยู่ตจว.ที่ไม่มีป่าดีกว่าครับ


ช่วงเย็นค่ำฝนตกโปรยๆครับ

ฝันดีครับ

 

โดย: สองแผ่นดิน 8 กรกฎาคม 2563 0:21:33 น.  

 

กลอนก็ดี ภาพก็สวยค่ะ

 

โดย: เน็ต (สมาชิกหมายเลข 5989356 ) 8 กรกฎาคม 2563 21:30:45 น.  

 

ขอบคุณที่แบ่งปัน

 

โดย: Kavanich96 13 กรกฎาคม 2563 3:51:54 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


กะว่าก๋า
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [?]




มองฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
หรืออาจไม่เห็นฉัน

ฉันแค่แวะผ่านทางมา
และอาจไม่หวนกลับมาทางนี้อีกแล้ว

เราเคยรู้จักกัน
และมันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

มองดูฉันอีกครั้ง
เธออาจเห็นฉัน
และฉันอาจมองไม่เห็นเธอ.





[Add กะว่าก๋า's blog to your web]