ตอนที่ 8 ตะลอนเที่ยวฉายเดี่ยวแบบเก็บตกที่สังขละบุรี
คลิกที่นี่ย้อนไปอ่านตอนที่ 1 : สีสันรสชาติของชีวิต คลิกที่นี่ย้อนไปอ่านตอนที่ 2 : ฝันเป็นจริง คลิกที่นี่ย้อนไปอ่านตอนที่ 3 : คุ้มค่ากับการมาตะลอนเที่ยวคนเดียว คลิกที่นี่ย้อนไปอ่านตอนที่ 4 : นอนคนเดียวที่โรงแรมซองกาเรียอินน์ คลิกที่นี่ย้อนไปอ่านตอนที่ 5 : ไปกราบหลวงพ่ออุตตมะที่วัดวังก์วิเวการาม คลิกที่นี่ย้อนไปอ่านตอนที่ 6 : หลวงพ่อขาวที่วิหารพระหินอ่อน คลิกที่นี่ย้อนไปอ่านตอนที่ 7 : กราบสักการะเจดีย์พุทธคยา เข้าสู่ตอนที่ 8 ยังคงตะลอนเที่ยวฉายเดี่ยวอยู่ที่อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรีค่ะ ต้องขออภัยมณีศรีสุวรรณมา ณ โอกาสนี้ที่ดองบล็อก สืบเนื่องพ่อไปนอนเล่นที่โรงพยาบาลคราวนี้แค่ 11 วัน (คราวก่อนแอบนอนไป 13 วันเอง คราวนี้ย่นลง อิอิอิ แซวให้หายเครียดเล่น) พอกลับบ้านมาคอมเดี้ยงย่อภาพไม่ได้น่ะค่ะ อุ้มเลยดองบล็อกไปนาน ขอประทานอภัยมาด้วยค่ะ พอดีวันนี้พ่อแบตหมดหลับล่ะวัลลีค่อยหายใจออก เพราะพ่อ Alert มา 3 วัน 3 คืน วัลลีเลยเดี้ยงเลยค่ะ ต้องวิ่ง 4Xสร้อย รพ.จุฬา-ห้วยขวาง ว่าจะส่งตัวเองไปชิงเหรียญซีเกมส์บ้าง อิอิอิ ว่าแล้วก็เดินเล่นใต้สะพานไม้สักหน่อยเน๊าะ ของขายคู่กับชาวมอญเลยแป้งทานาคา เดินเล็งกระเป่าสีชมพูใบนี้ให้พี่อ้อม แต่โทรถามพี่อ้อมๆ อยากได้กระเป่าสะพายมากกว่ากระเป๋าถือค่ะ ก็เลยว่าเอาไว้มืดๆ ค่อยไปเดินดูที่ถนนคนเดินสังขละฯ อีกทีเน๊าะ เห็นเป็นท่อนไม้ก็คือแป้งทานาคาแบบมาถูเอาเนื้อแป้งเอง ส่วนที่แบบสำเร็จรูปอยู่ในกระปุกสีเหลืองนวลกับสีเขียว เป็นแป้งทานาคาแห้งอัดแข็งเหมือนแป้งแข็งแต่เปิดกระปุกทาหน้าได้เลยค่ะ อุ้มลองทามาเรียบร้อยแล้ว แต่ถ้ากระปุกสีเขียวจะผสมกลิ่นมะนาว พอกไว้สัก 15-20 นาทีแล้วล้างออก โอเลยสำหรับคนหน้ามัน ไม่แพ้ไม่อะไรทั้งสิ้น และก็วิวัฒนาการมาเป็นแป้งทานาคาฝุ่น พกพาทาสะดวก เริ่ดมาก น้องคนขายนำน้องหมามาช่วยขายของด้วยค่ะ ส่วนภาพขวามือเห็นตอนเย็นชาวมอญมานั่งตกปลากันเพียบเลยค่ะ ได้ปลาด้วยล่ะ เก็บตกบรรยากาศมาฝากค่ะ ร้านนี้ขายกาแฟด้วยและขายแสตมป์ด้วย ตั้งใจจะมาซื้อแสตมป์แต่หมด เพราะฉะนั้นใครมาสังขละเตรียมแสตมป์มาพร้อมเลย แสตมป์หายากมากค่ะ เรียกว่าใครจะมาตักบาตรฝั่งทางนี้จะมีชุดพื้นเมืองให้ใส่ตักบาตรด้วยล่ะ มิน่าล่ะว่าพี่อ้อมถึงได้ถามว่าไม่ใส่ชุดมอญเหรอ ลมมันเย็นค่ะ อิอิอิ เรียกว่าถือเงินมาอย่างเดียวของใส่บาตรและเสื้อผ้ามอญมีให้ใส่พร้อมเลยค่ะ แต่จุดประสงค์อุ้มคือมากินขนมจีนค่ะ ร้านป้าหยิน เป็นร้านอาหารพื้นบ้านของชาวมอญ เรียกว่าเป็นร้านต้องห้ามพลาดที่จะต้องมากินขนมจีนเลยค่ะ โดยเฉพาะขนมจีนหยวกกล้วยของป้าหยิน แต่วันนั้นอุ้มนึกไงไม่รู้สั่งขนมจีนน้ำยากะทิผสมน้ำยาหยวกกล้วย และไข่ต้ม 1 ใบ ราคา 35 บาท ผักแกล้มเขามีอย่างเดียวคือ หัวปลีค่ะ ขนมจีนมอญ หรือที่ชาวมอญเรียกกันว่า "คนอมจิน" อ่านว่า คะ-นอม-จิน คนอมจินเป็นภาษามอญ หมายถึง สุก 2 ครั้ง ขนมจีนเป็นอาหารดั้งเดิมของคนมอญ เป็นการนำแป้งข้าวเจ้าทำขนมจีนได้เลยโดยไม่ต้องหมักก่อนแบบสดสด น้ำเปล่าใส่น้ำแข็งอยุ่ในตุ่มฟรีลุกตักดื่มเองได้เลย ส่วนภาพขวามือนี่คืออะไรคะ..ใหญ่ยักษ์บะเร่งเท่งอยู่ร้านข้างๆ ป้าหยินค่ะ แล้วก็เดินกลับที่โรงแรมที่พักเพราะแบตหมดน่ะค่ะ ระหว่างนั้นก็เลยได้คิดว่า น่าจะเหมามอเตอร์ไซด์พาเที่ยวในวันรุ่งขึ้นดีกว่า เลยได้ภาพสะพานยามเย็นแค่สามภาพค่ะแล้วกลับโรงแรมอาบน้ำ-ชาร์ปแบต วันที่อุ้มไปเป็นวันเสาร์ที่ 29 พฤศจิกายน 2557 (ขอบคุณที่ทักพ.ศ.มาค่ะ) เปิดเป็นตลาดขายของในตอนกลางคืนน่ะค่ะ โชคดีที่อุ้มมาเยือนอำเภอสังขละบุรีนั้นเริ่มมีถนนคนเดินสังขละฯ เป็นวันแรก ซึ่งจะเป็นถนนแห่งศิลปวัฒนธรรมของชาวมอญน่ะค่ะ โดยทางเทศบาลตำบลวังกะ อำเภอสังขละบุรีร่วมกับชาวบ้านในพื้นที่ ตลอดทั้งธุรกิจห้างร้านและโรงเรียนในชุมชนร่วมกันจัดขึ้นมาเป็นครั้งแรก ในวันที่ 29 พฤศจิกายน 2557 ใครผ่านมาเที่ยวอำเภอสังขละบุรีในคืนวันเสาร์แวะมาช้อป มากิน มาเที่ยวได้เลยค่ะ ร้านนี้อร่อยสุดเท่าที่ไปยืนกินมา กะว่าจะนั่งกินกับเขามั่งแต่คนนั่งกินรากงอกไม่ลุกสักที เลยยืนมองไปน้ำลายไหลไป รสชาติเหมือนกินพะโล้ มีหมู เครื่องในใส่ไม้มีน้ำจิ้ม เรียกว่าเจริญอาหาร นางเดินกินอร่อยทุกร้านเลยค่ะ ขอ-บอก ต้องห้ามพลาด กินไปเที่ยวไปนางช่างมีความสุขแม้ว่านางจะเดินคนเดียว มิน่ากลับมาแก้มอ้วนกลมเชียว หุหุหุ ถนนคนเดินสังขละฯ แห่งนี้จัดกันบริเวณถนนด้านหน้าที่ว่าการอำเภอสังขละบุรี เดินยาวไปจนถึงถนนด้านหน้าโรงพยาบาลสังขละบุรี ขอ-บอกว่ามีเฉพาะวันเสาร์เท่านั้นนะคะตั้งแต่ห้าโมงเย็นเป็นต้นไป และมีการตั้งเวทีการแสดงศิลปวัฒนธรรม มอญ กะเหรี่ยง พม่า มีการแสดงดนตรีให้ดูกันสดหลายวงเล่นอยู่ทุกมุมทุกที่เลยค่ะ ทั้งนักเรียนและนักศึกษาในพื้นที่ ว่าแล้วอุ้มก็ใส่กล่องให้นักเรียนไป 20 บาท อิอิอิ เรียกว่าเดี๋ยวนี้กลายเป็นประเพณีของคุณนายอุ้มสีที่ไปไหนจะต้องสอยเสื้อกลับมา ว่าแล้วเสื้อสีน้ำตาลตัวนี้ก็ตกเป็นของอุ้มในบัดดล ดีนะจับถือไว้ในมือก่อน เพราะเสื้อร้านนี้แป๊บเดียวเกลี้ยง จะว่าไปแล้วเท่าที่เดินดูเสื้อในหลายพื้นที่มา อุ้มยกย่องยกให้ตลาดน้ำอัมพวาเสื้อสวยทุกร้านทุกเจ้า สวยจนอยากจะซื้อทุกร้าน ก็เลยอยากจะฝากไว้ในพื้นที่ท่องเที่ยว ครีเอทเสื้อออกมาสวยน่าใส่เหมือนอัมพวาเน๊าะ บางที่อยากซื้อที่ระลึกกลับมาแต่แบบและเนื้อผ้าไม่โดนและราคาก็แพง แต่สำหรับถนนคนเดินสังขละฯ มีขายอยู่ 7 ร้าน ร้านนี้สวยที่สุดค่ะ เดินเลือกหากันตามสบายเลยนะคะ ราคาเริ่มที่ 175-250.-บาทค่ะ เรียกว่าร้านขายหมากแทบจะเป็นสิ่งที่คู่กับชาวมอญเหมือนแป้งคานาคา ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ว่างเมื่อไหร่จะไปเม้นท์คืนนะคะ ฺBLOG หน้าตอนที่ 9 ตื่นตีห้ามาดูพระอาทิตย์ขึ้นและใส่บาตรยามเช้าที่ฝั่งมอญค่ะVIDEO ขอขอบคุณ BG : น้องญามี่ เพลง : เที่ยวเมืองไทยกันเหอะ...ดีกว่าเยอะ / อิน บูโดกัน กรอบ : น้อง KungGuenter / กล่องเขียนคอมเม้นท์ : คุณ lozocat โค้ดแต่ง BLOG : ป้ามด & น้องดอกหญ้าเมืองเลย ของแต่ง BLOG : คุณชมพร & น้องญามี่ & คุณเนยสีฟ้า
Create Date : 26 มิถุนายน 2558
45 comments
Last Update : 22 สิงหาคม 2563 16:18:40 น.
Counter : 4628 Pageviews.