|
ตัดมือรักษาชีวิต

เดือนเมษายน ปี ๒๕๔๖ เอรอน รัลสตัน หนุ่มนักผจญภัยชาวโคโลราโด วัย ๒๘ ปี เดินทางมาปีนเขาที่อุทยานแห่งชาติแคนยอนแลนด์ ตอนกลางของรัฐยูทาห์ สหรัฐอเมริกา รัลสตันเป็นวิศวกร มีประสบการณ์สูงในการใช้ชีวิตกลางแจ้ง ทั้งยังเคยเข้ารับการฝึกการช่วยชีวิตมาหลายหลักสูตร การปีนเขาเป็นงานอดิเรกอย่างหนึ่งที่เขาหลงใหล
บ่ายวันนั้นขณะที่เขากำลังไต่ไปตามซอกหลืบของภูเขาตามลำพัง หินใหญ่ก้อนหนึ่งก็กลิ้งหล่นตรงมาที่เขา ด้วยสัญชาตญาณ รัลสตันยกมือขึ้นป้องศีรษะไว้ ผลก็คือก้อนหินทับมือขวาของเขาจนขยับไม่ได้ รัลสตันพยายามดิ้นสุดแรงเพื่อจะขยับเขยื้อน แต่ไม่สำเร็จ มือของเขายังติดแน่นอยู่ใต้ก้อนหิน แม้จะตะโกนให้คนช่วย แต่ก็ไร้ประโยชน์
ยามวิกาลมาเยือน รัลสตันเริ่มเจ็บใจตัวเองที่คิดผิด เดินทางคนเดียวโดยไม่มีเพื่อนร่วมทาง และยังละเมิดกฎพื้นฐานในการเดินป่า โดยไม่ยอมบอกแผนการเดินทางกับใครก่อนออกเดินทาง ตอนนี้จึงไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา วันแล้ววันเล่าที่เขาติดอยู่บนเขา ขยับไปไหนไม่ได้ ท่ามกลางแดดร้อนในตอนกลางวันและอากาศเหน็บหนาวในยามค่ำคืน
วันเวลาผ่านไปจนเสบียงและน้ำหมดเกลี้ยง เขาคิดว่าเขาต้องขาดน้ำตายแน่ ถึงขนาดเอาวิดีโอเทปมาบันทึกภาพตัวเองไว้ เพื่อบอกพ่อแม่ น้องสาว และเพื่อน ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา พอเช้าวันที่ ๖ อาการอ่อนเพลียจากความหิวและขาดน้ำก็เข้าขั้นวิกฤต ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังรู้ได้ว่ามือขวาที่ติดอยู่กับก้อนหินเริ่มเน่า รัลสตันจึงรวบรวมแรงอีกครั้ง พยายามดึงตัวให้หลุดออกจากมือที่เริ่มเน่า เพราะรู้ว่านี่เป็นหนทางเดียวที่เขาจะรอดชีวิต
เขาแข็งใจบิดข้อมือข้างที่เน่าเพื่อให้กระดูกแตก เจ็บปวดจนแทบขาดใจ แต่ก็ยังไม่สำเร็จ สุดท้าย เขาตัดสินใจควักมีดพกใบมีดทื่อขึ้นมาหั่นเนื้อ หั่นเส้นเอ็น หั่นเส้นเลือด หั่นกระดูกตรงข้อมือขวา พร้อมกับตะโกนร้องอย่างบ้าคลั่งด้วยความเจ็บปวดสุดบรรยาย พอมือขวาขาด ดึงตัวเองหลุดจากก้อนหินได้แล้ว รัลสตันยังต้องไต่หน้าผาและเดินลงเขามาอีก ๑๓ กิโลเมตร ขณะที่เรี่ยวแรงเริ่มหมดลงไปเรื่อย ๆ จนแทบจะทรงกายไม่อยู่ เฮลิคอปเตอร์ช่วยชีวิตก็ปรากฏขึ้น (เหมือนในหนังฮอลลีวูดเลย) และพาเขาไปส่งที่โรงพยาบาลในเมือง
รัลสตันนอนรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล ๑๗ วัน เขาได้รับการผ่าตัดห้าครั้ง ออกมารักษาตัวต่อที่บ้านถึง ๔ เดือนกว่าที่ร่างกายจะฟื้นคืนเป็นปรกติ พร้อม ๆ ไปกับการเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตใหม่อีกครั้งโดยปราศจากมือขวา หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กลับมาใช้ชีวิตผจญภัยกลางแจ้งเหมือนเดิม ไม่ว่าจะเดินป่า วิ่งมาราธอนระยะทาง ๑๖๐ กิโลเมตร และยังประดิษฐ์มือเทียมเพื่อช่วยในการปีนหน้าผา
ล่าสุด รัลสตันมีโครงการจะปีนยอดเขาในโคโลราโดระดับความสูง ๔,๒๖๗ เมตรในฤดูหนาว
ตอนนี้ร่างกายของผมแข็งแรงกว่าก่อนเกิดอุบัติเหตุเสียอีก รัลสตันกล่าว
โชคไม่ดีที่เกิดอุบัติเหตุครั้งนั้น แต่มันก็เป็นโอกาสดีที่ได้เริ่มชีวิตแบบใหม่ ผมอยากถ่ายทอดประสบการณ์ครั้งนั้นให้แก่คนทั่วไป ซึ่งมันอาจช่วยให้คนอื่นได้เรียนรู้ที่จะรับมือกับความเจ็บปวดสุดชีวิต และพยายามที่จะมีชีวิตอยู่ให้ได้
หลังรอดตาย เขาเขียนบันทึกถึงความเจ็บปวดที่สุดในชีวิตไว้ มีความตอนหนึ่งว่า
วันแล้ววันเล่าที่ติดอยู่กับหินก้อนนั้น ผมคิดว่าผมต้องตายแน่ แต่พอรุ่งเช้าวันที่ ๖ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ผมเริ่มดิ้นรนที่จะมีชีวิตอยู่ให้ได้ ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้ ผมรู้ว่าในยามวิกฤต มนุษย์ทุกคนมีพลังที่จะทำอะไรได้มากกว่าที่ตัวเองคิดมากนัก
ผมเชื่อว่าทุกคนทำได้ และประสบการณ์ครั้งนี้ของผมยืนยันความเชื่อนี้
เอรอน รัลสตัน ได้เขียนหนังสือเล่าเบื้องหลังเหตุการณ์ครั้งนี้ในชื่อ Between A Rock and a Hard Place เพิ่งวางแผงได้ไม่กี่เดือน ป่านนี้สำนักพิมพ์สิงห์ปืนไวบ้านเราคงจองลิขสิทธิ์แปลไปเรียบร้อยแล้ว
เรื่อง : วันชัย ตัน ภาพประกอบ : DINHIN ตีพิมพ์ใน นิตยสาร สารคดี ฉบับที่ 217 พฤศจิกายน 2547
Create Date : 26 กรกฎาคม 2556 |
|
91 comments |
Last Update : 26 กรกฎาคม 2556 6:05:18 น. |
Counter : 18376 Pageviews. |
|
 |
|
|
| |
โดย: VELEZ 26 กรกฎาคม 2556 8:48:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: deco_mom 26 กรกฎาคม 2556 15:08:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: อุ้มสี 26 กรกฎาคม 2556 21:24:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: sawkitty 27 กรกฎาคม 2556 14:53:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: pantawan 27 กรกฎาคม 2556 19:55:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมอหว่อง 28 กรกฎาคม 2556 8:55:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: jesdath 28 กรกฎาคม 2556 22:58:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฝากเธอ 28 กรกฎาคม 2556 23:10:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: pantawan 30 กรกฎาคม 2556 23:35:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฝากเธอ2 31 กรกฎาคม 2556 23:20:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: PhueJa 1 สิงหาคม 2556 13:14:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: pantawan 4 สิงหาคม 2556 21:57:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: pantawan 11 สิงหาคม 2556 9:15:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: deco_mom 12 สิงหาคม 2556 12:56:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: pantawan 13 สิงหาคม 2556 0:51:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฝากเธอ 14 สิงหาคม 2556 12:53:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: pantawan 19 สิงหาคม 2556 22:54:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: pantawan 25 สิงหาคม 2556 22:47:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฝากเธอ 27 สิงหาคม 2556 12:31:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: deco_mom 30 สิงหาคม 2556 18:19:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: pantawan 3 กันยายน 2556 20:02:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปลายฟ้า (fah_gully ) 18 กันยายน 2556 10:46:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฝากเธอ 4 ตุลาคม 2556 12:28:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: deco_mom 11 ตุลาคม 2556 16:38:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 18 ตุลาคม 2556 9:11:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: VELEZ 18 พฤศจิกายน 2556 22:18:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: deco_mom 25 ธันวาคม 2556 11:26:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฝากเธอ 1 มกราคม 2557 12:22:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 1 มกราคม 2557 13:07:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: อุ้มสี 20 มกราคม 2557 22:07:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: pantawan 28 มกราคม 2557 14:11:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 30 มกราคม 2557 20:50:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฝากเธอ 14 กุมภาพันธ์ 2557 21:32:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฝากเธอ2 14 กุมภาพันธ์ 2557 23:06:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 14 กุมภาพันธ์ 2557 23:57:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: pantawan 3 พฤษภาคม 2557 22:21:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: KeRiDa 1 พฤศจิกายน 2557 23:51:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: KeRiDa 4 พฤศจิกายน 2557 9:55:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: KeRiDa 18 พฤศจิกายน 2557 8:50:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: VELEZ 11 ธันวาคม 2557 20:28:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: haiku 20 ธันวาคม 2557 17:56:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: PhueJa 25 ธันวาคม 2557 11:00:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: deco_mom 31 ธันวาคม 2557 11:29:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: pantawan 14 กุมภาพันธ์ 2558 14:42:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: pantawan 19 กุมภาพันธ์ 2558 12:49:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: VELEZ 2 มกราคม 2561 21:11:51 น. |
|
|
|
|
| |