BlogGang.com : : ผู้ชายในสายลมหนาว : เชียงใหม่ : วัดพระสิงห์วรวิหาร (4)

เชียงใหม่ : วัดพระสิงห์วรวิหาร (4)

ได้มาภาพเดียวที่ชัด นอกนั้นเบลอหมด จำไม่ได้ด้วยว่าถ่ายจากมุมไหน
น่าจะเป็นตอนที่เจ้าชายทรงนำพระชายาเดินทางด้วยม้ากลับสู่พระนคร

พ.ศ. 2038 - 2068 สมัยพระเมืองแก้วโปรดให้สร้างวิหารลายคำขึ้น
กว้าง 8 เมตร ยาว 30 เมตร เพื่อประดิษฐานพระพุทธสิหิงค์
ด้านหน้าหันไปทางทิศตะวันออกมีบันไดนาค และสิงห์ปูนปั้น 2 ตัว
ผนังก่ออิฐถือปูน หลังคาเครื่องไม้มุงกระเบื้องดินเผา
หน้าบันและเสาลงรักสีแดง เขียนลายพรรณพฤกษาสีทอง

ภาพจิตรกรรมฝาผนังเขียนขึ้นสมัยรัชกาลที่ 5
ทิศใต้เขียนเรื่องสุวรรณหงส์ ช่างเขียนชื่อหนานโพธา เขียนรูปตัวละครแบบไทยภาคกลาง
ทิศเหนือเขียนเรื่องสังข์ทอง ช่างที่เขียนเป็นชาวจีนชื่อเจ๊กเส็ง เขียนตัวละครแบบไทยภาคเหนือ
การที่เราจะดูภาพจิตรกรรมฝาผนังให้สนุก จำเป็นต้องรู้เรื่องที่ช่างต้องการจะเล่าเสียก่อน

เรื่องสุวรรณหงส์นั้นมีอยู่ว่ากาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วนครไอยรัตน์ปกครองโดย
พระราชาทรงพระนามว่าท้าวสุทันนุราช มีพระมเหสีทรงพระนามว่าพระนางศรีสุวรรณ
มีพระราชโอรสพระนามว่า สุวรรณหงส์มีความสงบสุขมาเป็นเวลานาน
จนกระทั่งโหรหลวงได้กล่าวคำทำนายไว้ว่าในไม่ช้าจะเกิดเรื่องยุ่งยากขึ้นในพระนคร
พระราชาและเหล่าพสกนิกรต่างก็ทุกข์ร้อนใจมากและสงสัยว่าจะเกิดเรื่องประเภทใด

เมื่อเจ้าชายสุวรรณหงส์ทรงเจริญวัยสมควรที่จะได้ศึกษาหาความรู้
พระราชาก็ส่งพระองค์ไปศึกษาเล่าเรียนกับพระฤาษีในป่า
เจ้าชายสุวรรณหงส์ก็ได้ศึกษาเล่าเรียนศิลปวิทยาในหลายแขนงด้วยกัน
นอกจากวิชาที่ใช้ในการต่อสู้อย่างการฟันดาบ ยังเรียนรู้วิชาภาษาของสัตว์

หลังจากจบแล้วก็กราบลาพระฤาษีเสด็จกลับพระนคร
ช่วยแบ่งเบาพระราชภารกิจ พระราชาทรงปลื้มปิติกับพระโอรสยิ่งนัก
วันหนึ่งในขณะที่พระสุวรรณหงส์เสด็จไปสรงน้ำ
ก็ทอดพระเนตรเห็นผอบทองที่พระธิดาพญายักษ์ลอยน้ำเสี่ยงทายมา
เมื่อเปิดผอบก็พบพวงมาลัยดอกไม้สดกลิ่นหอม จึงนำมาเก็บไว้ใพระราชวัง ตกถึงกลางคืนเจ้าชายก็ทรงสุบินว่าได้พบกับสาวสวยเจ้าของพวงมาลับ
ครั้นตื่นจากบรรทมก็นึกถึงนางและคิดหาหนทางที่จะได้พบนาง

หญิงชาววังสามคนแต่งกายแบบหญิงในจิตรกรรมฝาผนังไทยภาคกลาง
//www.sri.cmu.ac.th/~maeyinglanna/main4/main2.php

อยู่มาวันหนึ่งมีนายช่างผู้มีความสามารถสองคนมาขอเข้าเฝ้า
และได้ทูลให้ทราบว่าคนหนึ่งเป็นช่างไม้มีความชำนาญพิเศษในการต่อเรือ
อีกคนหนึ่งเป็นช่างเครื่องสามารถประดิษฐ์เครื่องยนต์ให้เรือบินไปได้อย่างนก
แล้วนายช่างทั้งสองก็เริ่มประดิษฐ์เรือหงส์เหาะได้ แล้วก็นำไปถวายพระโอรส

พระองค์ทรงเห็นอักขระแปลกประหลาดจารึกอยู่บนเรือนั้นจึงตรัสถาม
นายช่างทูลว่าพวกเขาคัดลอกมาจากคัมภีร์พระเวทย์ซึ่งเป็นภาษาของพญาครุฑ
ผู้ที่อ่านอักขระเหล่านี้ออกก็จะสามารถบังคับเรือให้บินไปได้

เนื่องจากพระสุวรรณหงส์รู้วิชาภาษาสัตว์จึงอ่านอักขระเหล่านั้นได้
และสั่งให้เรือบินไปได้ตามใจชอบ ชาวเมืองต่างพากันชื่นชมพระบารมีของพระโอรส
เวลาต่อมาพระสุวรรณหงส์ได้เสี่ยงทายปล่อยว่าวเพื่อทำนายโชคชะตาของบ้านเมือง
ในขณะที่ปล่อยว่าวขึ้นสู่ท้องฟ้านั้นพระองค์ก็ตั้งอธิษฐานว่า
ถ้าว่าวติดลมดีก็หมายถึงในปีนี้บ้านเมืองจะเจริญรุ่งเรืองกว่าปีก่อน

ว่าวนั้นลอยไปยังเมืองของพวกยักษ์มีชื่อว่านครมัตตัง
ปกครองโดยพญายักษ์นามว่าสุวรรณวิก มีธิดานามว่าเกศสุริยง
พระสุวรรณหงส์เสด็จออกตามหาว่าวที่ลอยไปพันยอดปราสาทขององค์หญิงพอดี
พระองค์ทรงไต่ตามสายป่านว่าวขึ้นไปพบเจ้าหญิงผู้เลอโฉมได้
ทันทีที่ได้พบนางก็ทรงทราบทันทีว่าสตรีผู้นี้คือเจ้าของพวกมาลัยดอกไม้สดและเป็นนางในฝัน

เจ้าชายจึงเปิดเผยตัวเองให้เจ้าหญิงทรงทราบ แล้วทั้งคู่ก็ตกหลุมรักของกันและกันในทันที
และแอบใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันฉันสามีภรรยาอย่างลับ ๆ และนับแต่นั้นมาเจ้าชายสุวรรณหงส์
ก็จะไต่สายป่านว่าวของพระองค์ไปพบเจ้าหญิงเกศสุริยงเป็นประจำ

นางเกศสุริยงและนางยักษ์พี่เลี้ยงทั้ง 5
//www.sri.cmu.ac.th/~maeyinglanna/main4/main2.php

พี่เลี้ยงทั้งห้าของพระธิดาเกศสุริยง พบสายป่านและชายหนุ่มอยู่กับองค์หญิง
ก็เกรงกลัวความผิดที่ไม่ปกป้องเจ้านายของพวกตนตามที่พญายักษ์สั่งไว้
จึงคิดหาทางกำจัดผู้บุกรุกเพื่อไม่ให้นำความเดือดร้อนมาให้พวกตน
ในคืนนั้นพระสุวรรณหงส์ก็ทรงสุบินร้ายว่า มีหอกพุ่งเข้าแทงตรงหัวใจ

เมื่อตื่นจากบรรทม พระสุวรรณหงส์ก็เสด็จขึ้นเรือวิเศษบินไปยังเมืองมัตตังตามปรกติ
แล้วก็ไต่สายป่านว่าวขึ้นไปพบเจ้าหญิงเหมือนเช่นเคย แต่พี่เลี้ยงทั้งห้าได้ทำกับดักไว้ที่หน้าต่าง
แต่คราวนี้มีหอกยนต์ลั่นเสียบพระอุระทันที เจ้าชายได้รับบาดเจ็บ
แต่ก็สามารถหนีขึ้นเรือกลับมาสิ้นพระชนม์ที่พระนครของตนเอง
ด้วยความเข้าใจผิดพระองค์ก็ทรงสาบานว่าจะขอล้างแค้นองค์หญิงทุกๆ ชาติไป

พระธิดาคอยพระสุวรรณหงส์อยู่เป็นเวลาหลายวัน แต่ก็ไม่พบว่าพระองค์จะเสด็จมา
นางจึงมองออกไปนอกหน้าต่าง และก็ต้องแปลกใจที่พบรอยเลือด นางเกิดความสงสัย
จึงตามรอยเลือดไปจนถึงป่า และมีความเศร้าโศกและเสียใจมากจนหมดสติอยู่ในป่านั้นเอง
พระอินทร์ทรงรู้สึกสงสารจึงช่วยให้ฟื้นคืนสติและทรงช่วยแปลงร่างให้เป็นชาย

องค์หญิงเกศสุริยงปลอมตัวเป็นพราหมณ์หนุ่มเพื่อจะได้เดินทางไปได้อย่างปลอดภัย
นอกจากนี้พระอินทร์ยังได้ประทานน้ำมันทิพย์บรรจุขวดเล็ก ๆ และศรวิเศษให้อีกด้วย
น้ำมันนี้สามารถใช้ชุบชีวิตคนตายให้ฟื้นขึ้นมาได้ พระอินทร์ยังได้ทรงแปลงร่างอีกส่วน
ของเจ้าหญิงเกศสุริยงให้เป็นร่างปลอมอยู่ในปราสาท เพื่อไม่ให้พญายักษ์สงสัย

พราหมณ์สุริยงในร่างแปลง ก็ออกเดินทางมาถึงศาลาของยักษ์นามว่า กุมภัณฑ์
เมื่อเห็นผู้บุกรุกก็เกิดความโกรธและต้องการจะกินนาง แต่นางก็ต่อสู้และฆ่ายักษ์ได้
ด้วยความสงสารนางจึงใช้น้ำมันทิพย์ชุบชีวิตยักษ์ หลังจากฟื้นแล้วยักษ์กุมภัณฑ์
ก็อ้อนวอนขออภัยและสาบานว่าจะเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ของนางตลอดไป

Create Date : 28 มีนาคม 2555

Last Update : 29 มีนาคม 2555 14:07:45 น.

4 comments

Counter : 3183 Pageviews.