BlogGang.com : : ผู้ชายในสายลมหนาว : การอนุรักษ์จิตรกรรมฝาผนัง : พระที่นั่งพุทไธสวรรย์ (16)

การอนุรักษ์จิตรกรรมฝาผนัง : พระที่นั่งพุทไธสวรรย์ (16)

อหิงสกะ เป็นบุตรของปุโรหิตของพระเจ้าปเสนทิโกศล เมืองสาวัตถี
มารดาชื่อ มันตานี อหิงสกะได้ไปเรียนวิชาที่เมืองตักกสิลา
และสามารถเรียนได้รวดเร็วอีกทั้งยังปรนนิบัติอาจารย์อย่างดี
จนเป็นที่รักใคร่ของอาจารย์เป็นอย่างมาก เป็นเหตุให้ศิษย์อื่นริษยา

จึงยุยงอาจารย์ว่าอหิงสกะคิดจะทำร้าย
อาจารย์จึงใช้ให้อหิงสกะไปฆ่าคนให้ครบหนึ่งพันคนเป็นค่าบูชาครู
ด้วยความรักที่อหิงสกะมีต่ออาจารย์จึงยอมปฏิบัติตาม

อหิงสกะออกไปแอบอยู่ที่หุบเขาแห่งหนึ่งในป่าชาลิวันของแคว้นโกศล
คอยดักฆ่าคนเดินทาง และออกเที่ยวปล้นหมู่บ้านและตำบลต่าง ๆ
ฆ่าคนล้มตายเป็นจำนวนมาก หมู่บ้านชายป่าก็ร่นถอยไปตั้งอยู่ในเมือง

เมื่อฆ่าคนมากขึ้นก็จำไม่ได้ว่าฆ่าไปแล้วกี่คน
ก็เลยตัดเอานิ้วมือคนที่ตายคนละหนึ่งนิ้วมาเก็บไว้ เพื่อเป็นเครื่องนับจำนวน
แต่เก็บ ๆ ไปก็มีนิ้วที่เสียหายไปบ้างไม่ครบจำนวน
จึงเปลี่ยนมาทำเป็นพวงมาลัยคล้องคอไว้

เป็นที่มาของคำว่าองคุลิมาล จาก องคุลี หรือนิ้วมือ
บวกกับคำว่า มาล ที่แปลว่า สร้อยคอ สาย หรือแถว

ชาวบ้านที่ทิ้งบ้านเรือนเดินทางมาล้อมพระนครสาวัตถี
เป็นระยะทางถึงสามโยชน์ ตั้งค่ายพักประชุมกันที่ลานหลวง
ต่างคร่ำครวญกล่าวกันว่า ในแว่นแคว้นนี้มีโจรชื่อองคุลีมาล

พราหมณ์ปุโรหิตได้ยินเรื่องดังนั้นก็รู้ว่า โจรองคุลีมารนั้น
ต้องเป็นบุตรของเราเป็นแน่ จึงกล่าวกะนางพราหมณีว่า
เกิดโจรชื่อองคุลีมาลขึ้นแล้ว โจรนั้นคงไม่ใช่ใครอื่น
ต้องเป็นอหิงสกกะลูกของเราเป็นแน่

บัดนี้พระราชาจะเสด็จออกไปจับเขา เราควรจะทำอย่างไร
นางพราหมณีพูดว่า ฉันจะไปพาลูกของฉันมา
แล้วจึงออกเดินทางเพื่อไปบอกลูกบุตรชายให้หนีไปเสีย

ตอนนั้นนั้นโจรองคุลิมาลได้นิ้วมือมาเพียง 999 นิ้ว
ยังขาดอยู่นิ้วเดียวเท่านั้น จึงตั้งใจว่า
ถ้าพบใครก่อนก็จะฆ่าทันทีเพื่อจะได้นิ้วมือครบตามต้องการ
ก็มาดักรอผู้เคราะห์ร้ายที่สะพานซึ่งก็คงจะเป็นมารดาของตัวเอง

แต่ด้วยกุศลบารมีที่องคุลีมาลสั่งสมไว้ในอดีตภพชาตินั้นมากมาย
จึงทรงหยั่งรู้ในด้วยพุทธญาณว่า อหิงสกะนั้นถึงพร้อมแล้วด้วยบารมี
เพื่อไม่ให้องคุมาลทำอนันตริยกรรม พระพุทธเจ้าจึงเสด็จไปแต่เช้าตรู่

เมื่อองคุลีมาลเห็นภิกษุเดินผ่านมา จึงตรงเข้าไปใช้ดาบหมายจะฟัน
แต่ตนเองนั้นกลับวิ่งไล่ภิกษุรูปนี้เท่าไหร่ก็ไม่ทันจนเหนื่อยหอบ
จึงร้องตะโกนให้หยุดก่อน พระพุทธเจ้าจึงตรัสตอบว่า เราหยุดแล้ว
องคุลีมาลยังคงวิ่งไล่ต่อไป แต่ก็ตามไม่ทันเสียที

จึงหาว่าพระพุทธเจ้าตรัสมุสา พระองค์ก็ตรัสบอกว่า
เราหยุดแล้วจากการทำอกุศลอันให้ผลเป็นทุกข์มานานแล้ว
ส่วนท่านนั้นต่างหากเล่าที่ยังไม่หยุด
ทำให้องคุลิมาลรู้สึกสำนึกโทษของตน และบรรลุโสดาบัน

จึงเปลื้องเครื่องศาสตราวุธ และมาลัยนิ้วมือทิ้งลงในเหวลึกมีหน้าผา
แล้วทูลขอบรรพชาอุปสมบท พระองค์ก็ทรงอนุญาต
แล้วทรงนำพาเข้าไปในพระเชตวันมหาวิหาร

ครั้นเวลารุ่งเช้าท่านเข้าไปบิณฑบาตในพระนครสาวัตถี
ชาวบ้านที่เครียดแค้นได้เห็นจึงขว้างปาท่อนไม้ก้อนกรวด
ตกลงที่กายของพระองคุลิมาลจนศีรษะแตก โลหิตไหล
บาตรแตก ผ้าสังฆาฏิฉีกขาด เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ

พระพุทธเจ้าตรัสว่า เธอจงอดกลั้นไว้เถิดพราหมณ์
เธอจงอดกลั้นไว้เถิดพราหมณ์ เธอได้เสวยผลกรรมซึ่งเป็นเหตุ
จะให้เธอพึงหมกไหม้อยู่ในนรกตลอดร้อยปีพันปีเป็นอันมากในปัจจุบันนี้เท่านั้น
หลังจากฟังเทศนาบทนี้แล้ว ท่านก็บรรลุอหันต์

จากภาพนี้จะเห็นได้ว่าช่างที่จะนำเรื่องราวของผู้ที่คิดร้ายต่อศาสดา
นำมาเขียนร้อยเรียงทั้งหมดให้อยู่ในภาพเดียวกันได้อย่างอัศจรรย์ใจ

Create Date : 01 สิงหาคม 2557

Last Update : 1 สิงหาคม 2557 13:26:23 น.

3 comments

Counter : 2272 Pageviews.

ขอบคุณค่ะ

เรานึกว่าข้างล่างขวาหญิงห่มผ้าเขียวคือนางจิญจมาณวิกา
เข้าวัดตอนแรก

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 1 สิงหาคม 2557 เวลา:13:32:06 น.

ขอบคุณจิตรกรรมฝาผนังวัดตะคุค่ะ
เดี๋ยวมีเวลาจะลงเรื่องเก็บไว้เป็นบันทึก

โดย: tuk-tuk@korat

วันที่: 1 สิงหาคม 2557 เวลา:13:48:50 น.

องคุลีมาล ตอนหนึ่งของพุทธประวัติ ที่เราจำกันได้มากที่สุดมังคะ

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 12 กันยายน 2557 เวลา:18:57:56 น.