BlogGang.com : : ผู้ชายในสายลมหนาว : เที่ยวเมืองพระร่วง : วัดตาผ้าขาว

เที่ยวเมืองพระร่วง : วัดตาผ้าขาว

เป็นวัดร้างอยู่นอกเมืองใกล้กับฮวงซุ้ยชาวจีน การไปต้องอาศัยคนในพื้นที่
เรามาที่นี่เพื่อจะดูพระพุทธรูป แม้จะถูกบูรณะเปลี่ยนไปจากแบบสุโขทัยแล้ว
แต่ลวดลายปูนปั้นที่ประดับกรอบองค์พระพุทธรูปเชื่อว่าน่าจะเป็นของเดิม

เป็นหลักฐานสำคัญ เพราะการประดิษฐานพระประธานในสมัยสุโขทัย
ที่เราเห็นในวัดต่างๆ ล้วนถูกเปลี่ยนแปลงไปหมด มีการอัญเชิญไปก็มาก
ที่เหลืออยู่ในโบราณสถาน ลายปูนปั้นประดับก็หายไปแล้ว

พระพุทธรูปที่นี่มีด้วยกันสององค์ โดยหันหลังชนกันมีลวดลายประดับกรอบ
รูปแบบเดียวกับพระประธานในพระอุโบสถ วัดจอมคีรีนาคพรต นครสวรรค์
คำถามคือ ทำไมต้องหันหลังชนกัน เรายังไม่รู้คำตอบในข้อนี้ แต่

หากใครเคยไปวัดพระพุทธสิหิงค์ แล้วเดินเข้าไปในอุโบสถ
จะเห็นว่ามีพระประธานตั้งอยู่ในซุ้ม 2 องค์โดยหันหลังชนกัน
ซึ่งก็ยังเป็นปริศนาถึงวัดถุประสงค์ในการสร้าง แต่มีทฤษฏีว่า
อาจเป็นการแยกหญิงชาย หรือแยกพระสงฆ์กับฆราวาสก็ยังไม่แน่ชัด

และมีอีกหลายวัดในล้านนาที่น่าจะมีรูปแบบศิลปกรรมนี้
การพบจำนวนวัดที่มากกว่าในล้านนาแสดงว่าน่าจะเป็นต้นทาง
ที่ส่งผ่านความเชื่อมาให้สุโขทัยแสดงถึงความสัมพันธ์ทางวัฒนธรรม
ของแคว้นทั้งสองที่น่าจะมีความใกล้ชิดกันผ่านการแต่งงานระหว่างราชวงศ์

สิ่งที่ไม่เคยเห็นอีกอย่างที่นี่ก็คือส้าง หรือเชิงตะกอนเผาศพแบบโบราณ
เพราะเมรุปูนอย่างที่เราเห็นชินตาในปัจจุบันนั้นเดิมเป็นของชนชั้นปกครอง
สร้างครั้งแรกในสมัยรัชกาลที่ 1 ที่วัดสุวรรณดารามเพื่อใช้ถวายเพลิง
พระศพเจ้านายที่พระยศต่ำกว่าชั้นเจ้าฟ้า ไม่มีการสร้างเมรุท้องสนามหลวง

มีประวัติว่ามีการสร้างเมรุปูนที่วัดสระเกศในสมัยรัชกาลที่ 3
และเมรุปูนวัดเทพสิรินทราวาสในสมัยรัชกาลที่ 5
แต่ไม่มีประวัติชัดว่าใช้เผาศพสามัญชนธรรมดาหรือไม่
แต่เมรุปูนถาวรสำหรับคนทั่วไปมีครั้งแรกที่วัดสามปลื้มในพ.ศ. 2490

และนี่ก็คือทั้งหมดของการท่องเที่ยวในทริปนี้
ที่หากหักเวลาเดินทางก็จะเหลือแค่เที่ยงวันเสาร์ถึงเที่ยงวันอาทิตย์
เรียกได้ว่าทรหดมากเลยทีเดียว เป็นทริปที่เหมือนเหมารถไปด้วยกัน
เพื่อไปตามหาธรรมาสน์ในสมัยอยุธยาในเมืองสุโขทัย

ซึ่งก็เป็นเรื่องปรกติ เพราะอยากจะเห็นสิ่งที่เคยเป็นอยุธยา
เราก็ต้องไปตามหาตามต่างจังหวัด เพราะว่าที่อยุธยาไม่มีแล้ว
จากการเสียหายรุนแรงหลังถูกเผาของพม่าเมื่อครั้งเสียกรุง

สิ่งที่ได้จากทริปนี้ก็คือ การได้เห็นพระพุทธรูปสุโขทัยจำนวนมาก
จนเราสามารถจดจำพุทธลักษณะได้อย่างเด่นชัด
เมื่อเราไปที่วัดไหน ก็สามารถจะพอแยกได้ว่าองค์นี้เป็นสุโขทัย
นี่อาจจะเป็นอีกวิธีหนึ่งในการเรียนรู้ ก็คือการดูซ้ำๆ ให้ชินตานั่นเอง