เดินต่อไปจนสุดเส้นทางของร้านค้าก็จะถึงวัดเสาธงทอง
เดิมชื่อวัดสวนหมาก ส่วนคนมอญเรียกว่า เพ๊ยะอาล๊าต
อาล๊าต น่าจะหมายถึงหมากหรือเปล่า เพราะรู้แต่ ฮะปลู แปลว่า พลู 

ปลายรัชกาลที่ 4 เจ้าจอมมารดาอำภา ซึ่งเป็นเจ้าจอมในสมัยรัชกาลที่ 2   พร้อมด้วยกรมหมื่นภูบาลกรมขุนวรจักรกรีได้เสด็จมาบูรณะวัด           ซึ่งกำลังทรุดโทรมและทรงเห็นว่า ต้นหมากก็หมดไปแล้ว             จึงเปลี่ยนชื่อใหม่ว่า “วัดเสาธงทอง”

ภายในพระอุโบสถกำลังปิดทองพระประธาน ดูดาวเพดานไปพลางก่อนๆ
ทางทิศตะวันตกของโบสถ์มีเจดีย์ย่อมุมสิบสองแสดงว่าวัดนี้ถูกบูรณะในสมัยรัชกาลที่ 3
ทางทิศตะวันออกมีเจดีย์ทรงระฆังแสดงว่าการบูรณะยาวนานมาจนกระทั่งรัชกาลที่ 4-5
มีต้นยางนาขนาดใหญ่ ใต้ร่มไม้นั้นมีเจดีย์ทรงประหลาดแปลกตา คนชอบมาถ่ายรูป
เรียกว่าเจดีย์ทรงกลีบมะเฟืองซึ่งไม่พบที่อื่น และยังไม่มีใครรู้ว่าแนวคิดมาจากไหน

เดาว่าช่างก็อาจทำเลียนแบบอะไรสักอย่าง อาจจะเป็นภาชนะก็เป็นได้
แต่ในทางประวัติศาสตร์ศิลป์เราใช้เรียกชื่อเจดีย์จำนวนหนึ่งพบที่วัดมหาธาตุลพบุรี
วัดมหาธาตุ สรรคบุรีที่มีการผสมผสานระหว่างเจดีย์ทรงลังกากับพระปรางค์แบบขอม
ทำให้เกิดศิลปะเฉพาะกับกลุ่มเจดีย์ที่มีไม่เกิน 5 องค์นี้ว่า เจดีย์ทรงกลีบมะเฟือง

ลพบุรี : วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ

สรรคบุรี : วัดมหาธาตุ



แม้มอญจะได้รับอิสรภาพหลังกุบไลข่านตีเมืองพุกามแตก
แต่ก็ตกอยู่ในสภาวะเป็นรัฐเล็กๆ ตามปากแม่น้ำ
พ.ศ. 1927พระเจ้าราชาธิราชได้เอาชนะแคว้นต่างๆ และสถาปนากรุงหงสาวดี

หลังเมืองพุกามแตก ชาวพม่าส่วนใหญ่ก็ถอยมารวมกันที่เมืองอังวะ
เมื่อมอญก้าวมีอำนาจ พม่าเริ่มสงครามโดยการการนำของพระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง
ต่อมาพระเจ้าราชาธิราชก็ยกทัพไปตีเมืองอังวะเป็นการตอบแทน

สงครามในช่วงเวลา 40 ปี ระหว่างหงสาวดีและอังวะถูกเขียนไว้ในพงศาวดีมอญ
ที่เป็นเพียงเอกสารบันทึกของชนชาติมอญที่หลงเหลืออยู่เพียงหนึ่งเดียว
ต่อมาได้กลายเป็นวรรณกรรมที่เราคุ้นเคยกันดีในชื่อ ราชาธิราช

พ.ศ. 2078 พระเจ้าตะเบงชเวตี้สถาปนาอาณาจักรตองอูและบุกลงใต้
เพียง 7 ปี แว่นแคว้นมอญปากแม่น้ำอิรวดี สะโตง สาละวินก็ถูกพิชิตจนหมด
เป็นการอพยพครั้งแรกของชาวมอญที่เข้ามยังกรุงศรีอยุธยา
หลังจากนั้นมอญก็ไม่เคยมีกษัตริย์ที่มีความเข้มแข็งอีกเลย



การขุดคลองลัดเกร็ดเกิดขึ้นในสมัยพระเจ้าท้ายสระ พงศาวดารว่า

ในปีขาล จัตวาศกนั้น ทรงพระกรุณาโปรดให้พระธนบุรีเป็นแม่กองเกณฑ์ไพร่พล
คนหัวเมืองปากใต้ให้ได้คนหมื่นเศษให้ขุดคลองเกร็ดน้อยลัดคุ้งบางบัวทองนั้นอ้อมนัก
ขุดลัดให้ตรง พระธนบุรีรับสั่งแล้วถวายบังคมลามาให้เกณฑ์คนไพร่พล
ในบรรดาหัวเมืองปากใต้ได้คนหมื่นเศษ ให้ขุดคลองเกร็ดน้อยนั้นลึก ๖ ศอก
กว้าง ๖ วา ทางไกลได้ ๒๙ เส้นเศษ ขุดเดือนเศษจึงแล้ว

เหตุผลที่ถูกขุดหลังสุดคือ บริเวณนี้โค้งน้ำนั้นมีความกว้างน้อย
จึงมีความสำคัญด้อยกว่าโค้งน้ำขนาดใหญ่ที่ทำให้สิ้นเปลืองเวลาในการเดินทาง
ดังเช่นการขุดคลองลัดคลองบางกอกใหญ่ในสมัยพระไชยราชา
หรือการขุดคลองลัดคลองอ้อมนนท์ในสมัยสมเด็จพระเจ้าปราสาททอง

ทุกครั้งที่ชาวมอญพ่ายแพ้ให้แก่ชาวพม่า ก็อพยพมายังกรุงศรีอยุธยา
เริ่มแรกในสมัยอยุธยาก็จะโรปดตั้งบ้านเรือนอยู่ชานพระนคร
ด้วยความคล้ายกันในศาสนาจึงผสมกลมกลืนกับคนไทยไปในที่สุด

หลังการเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่สอง เข้าสู่ยุคธนบุรีก็มีการอพยพมาอีกครั้ง
คราวนี้ก็โปรดให้ไปตั้งบ้านเรือนอยู่ทางเหนือน้ำแถวปากเกร็ดและปทุมธานี
แตกต่างกับมอญเก่าที่อยู่มาแต่สมัยอยุธยานั้นถือว่าเป็นคนไทยไปแล้ว
หลังจากนั้นมีการอพยพต่อมาอีกหลายครั้งก็จะโปรดให้ไปตั้งบ้านเรือนรวมกัน

ชาวมอญเป็นคนต่างชาติกลุ่มใหญ่ที่เข้ามาอยู่อาศัยอยู่ในรัฐไทยแต่โบราณ
และเป็นกำลังสำคัญสำคัญในการรบป้องกันและขยายดินแดนไทยตลอดมา
แต่พวกเขาก็ไม่เคยละทิ้งความฝัน ที่ในวันหนึ่ง

ธงหงส์นั้นจะได้โบกสะพัดบนดินแดนของชนชาติตนเองอีกครั้ง

Create Date : 17 มิถุนายน 2559
Last Update : 21 มิถุนายน 2559 10:38:02 น.		5 comments
Counter : 1507 Pageviews.
Share Tweet