กวี เขามีความตั้งใจถ่ายทอดความรู้สึก รัก โกรธ หลง ความหวัง
ด้วยร้อยเรียงถ้อยคำที่สละสลวย ดีครับ...

ทำให้คนทั่วไปรู้ความจริงหลาย ๆ ด้าน.. ถ้าคนอ่านเป็นนักคิด
และนักวิเคราะห์หรือเป็นลูกศิษย์ของพระพุทธเจ้าจะ เข้าใจว่า
สิ่งใดควรทำ และควรละเว้น.

พวกเราโชคดีแม้จะมิได้เข้าใจอะไรมากนัก เห็นคนนำสเปรย์
ฉีด ๆ ไปก็ดูว่า ไม่ดีเลย แฮ่.. ผมหมายถึง หญิงที่ใช้สเปรย์
แพง ๆ ฉีดหน้าให้ใบหน้าตนเองให้เต่งตึงนะเออ..

คำว่ากวีคนสุดท้ายได้ยินอยู่
แต่ก็เห็นกวีไม่มีวันตายอยู่ทุกวันะคุณก๋า

เรื่องนี้ทำให้มองกลับไปถึงวันที่เรามีหนังสือ มีรายการทีวีหลายๆรายการที่หายไปจากหน้าจอทีวี หายไปจากแผงหนังสือแล้ว น่าเสียดายที่สุดครับ ยังรักการอ่านหนังสือ ชอบที่จะเอานิ้วชี้เปิดหน้าหนังสือหน้าตอไปตอนรอที่จะอ่านครับ

ยิ่งเทคโนโลยีเจริญก้าวหน้าขึ้นเท่าไหร่ ความรีบร้อนในชีวิตก็มีมากขึ้นเท่านั้น การใช้ภาษาทั้งอ่านทั้งเขียนก็ ร้อนรนไปหมด
แค่พูดให้ถูก เขียนให้ถูกก็ยังยากเลยนะครับ
เดี๋ยวนี้เลยเขียนเป็นแบบ คาราโอเกะ กันหมดเลยนะครับ 555

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ

สวัสดีตอนเช้าคร่า คุณก๋า

แม้ไม่มีกวีบทใหม่
แต่บทกวีที่เคยเขียนไว้ก็คงยังประโยชน์ให้ผู้คนได้สัมผัสนะคะ

สวัสดีวันเริ่มสัปดาห์ค่ะคุณก๋า

ไม่ว่าจะด้วยอายุขัย โรคร้าย หรืออุบัติเหตุที่ทำเข้าตายจากไป แต่นั่นเป็นเพียงทางกายภาพ หากแต่เขายังไม่ถูกลืมเขาก็จะยังคงมีชีวิตอยู่ต่อไป

บางคนยังไม่ตาย เขาได้ตายไปแล้ว
บางคนตายไปแล้ว เขายังมีชีวิตอยู่

บทกลอนกล่าวระลึกถึง หลู่ ซฺวิ่น อธิบายในสิ่งนี้ได้เป็นอย่างดี

Feelมันเศร้ามากค่ะ
ณ จังงัง
เม้นท์ไม่ออกเลย

สวัสดีมีสุขค่ะ

บทกวีสื่อความรู้สึกค่ะ

ยามนี้มักสื่อทางหมดหวัง
หมดกำลังใจ
สู้ๆนะคะ ...(คุณก๋า ก็ต้องบอกว่าสู้อยู่แล้วทุกวันๆ)

แต่บทกวียังคงอยู่ตลอดไปแบบเม็นต์คุณเซียนเลยครับ
นัดต่อไปเจอวูล์ฟ ได้ลุ้นกันอีกละครับ

นักเขียนหลายท่านก็จากไปแล้ว แต่งานเขียนจะอยู่ในความทรงจำ งานเขียนของบางท่านก็ยังตีพิมพ์ออกมาเรื่อยๆ

สวัสดีค่ะ พี่ก๋า

นึกถึงโคลงกลอนที่คนสมัยก่อนแต่ง เสียดายมากค่ะ
ปัจจุบันยังหาที่ไพเราะเทียบเท่ายังไม่ได้เลยค่ะ

ยังมีคนที่เรียกตัวเองว่ากวีอีกเยอะค่ะ
เพียงแต่ผู้อ่านยอมรับว่าเขาเป็นกวียังไม่ได้

กล้วยไม้บ้านพี่ยังมีเยอะอยู่เรื่อยๆ
เพียงแต่ไม่ได้เอามาอวดเสียนาน
วันนี้เบรกแตก

ไม่น่า..นะคะ
กวีในกายคนหลายคนยังมีอยู่

ถึงจะไม่ได้พร่ำเพ้อรำพันถึงนางนั้นก็เถอะ ..

555
ในฝันเราต่างก็เป็นตัวเอกใช่มั้ยคะ
ชีวิตจริง เราก็เป็นตัวเอกในแบบฉบับของชีวิตเรา ที่อาจจะไม่จบด้วย Happy ending .. เพราะชีวิตยังดำเนินต่อไป

สวัสดีครับคุณก๋า

บทกวีที่มาจากจิตวิญญาณ มีคุณค่าและเป็นอมตะครับ

บล็อกวันนี้ มีความเป็นธีมแกสบี้นะครับ

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

อ่านเรื่อง กวีคนสุดท้ายได้ตายไปแล้ว ครูว่า เขาก็ตายไป
แต่ร่างกายตามอายุขัยนะ แต่ถ้างานกวีเขาเยี่ยมยุทธ ผลงานเขา
ไม่ได้ตายไปกับเขาหรอก จ้ะ อิอิ ยกตัวอย่างง่าย ๆ ท่านสุนทรภู่
ท่านจากโลกนี้ไปนานเป็นร้อยปี แต่ พวกเราก็ยังนำผลงานของท่าน
มาอ่าน มาเรียนเลย น่่ะนะ

กวีคนไหนจะตายจากไปแล้ว แต่น้องก๋า ก็เป็นกวีต่อไป
ตลอด นะ ห้าห้า

โหวดหมวด งานเขียน ฯ

สวัสดียามดึกครับคุณก๋า

ผมว่าผู้เขียนผลงาน “กวีคนสุดท้ายได้ตายไปแล้ว”
เจ้าของผลงานชิ้นนี้แหละครับคือ “กวี”
คุณ “กะว่าก๋า” นั่นเอง
มีผลงานทั้งงานเขียน และ งานเพลง

คำว่า “กวี” มันก็แปลกดีนะครับ
คือไม่มีใครสามารถสถาปนาตนเองขึ้นมาเป็นกวีได้
นอกจากว่าผู้อื่นจะบอกว่า ผู้นั้นใช่

กวีนั้น บางครั้งเขียนอะไรขึ้นมา มันก็เป็นบทกวี
ไม่ต้องมีฉันทลักษณ์ใดๆ ก็เป็นบทกวี

“กวี จึงปลอบประโลมผู้คน
ด้วยอักษรอันเบ่งบานไปด้วยกลิ่นหอมแห่งถ้อยคำ”

แบบที่คุณก๋าเขียนไว้นี่แหละครับ

กวี พี่คิดว่ายังไม่น่าจะเป็นคนสุดท้ายค่ะ
แต่อาจจะแตกต่างกันไปบ้างตามยุคสมัยค่ะ

สวัสดีครับ

มาอ่านงานเขียนพร้อมภาพประกอบสวยๆครับ
ชอบรูปผู้หญิงสวยมากครับ

ไม่รู้ว่า ปัจจุบัน ยังมีกวี ที่เขียนตัวหนังสือบนกระดาษ พิมพ์ดีด
น่าจะพิมพ์งานจากคอมฯตั้งโต๊ะ หรือ โน๊ตบุ๊ค ไอแพค สมาร์ทโฟน