บางอย่าง เราก็มิอาจจะพูดออกมา แต่ยังคงมีวิถีชีวิตตามปกติ
มิได้หลอกลวง ใช้คำว่า
นิ่งเสียตำลึงทอง 555 ชักเข้าธรรมมะ
...

ผมเห็นงานเขียนคุณก๋า ข้างบนเวลาอ่านค่อย ๆ เลื่อนลงมา
ทำให้นึกถึง Ebook ที่ใช้คลิ๊กพลิกหน้า สะดวกมาก
ได้แต่หวัง ความก้าวหน้าของบล๊อกนะครับอาจจะมีหรือฮึดสู็
ฮึดพัฒนาต่อก็เป็นได้

...
กาญจนบุรี บางจุดเย็นสบาย... ตอนบ่ายเข้าไปริมน้ำที่
คนเยอะยอดฮิต ร้อนอิ๊บอ๋าย 555 กลับเข้าถึง กท.
ตอนกลางคืนครับ

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณก๋า
เป็นจริงทั้งหมดในบทความ มนุษย์เราทนอยู่ภายใต้หน้ากาก
...เพื่อกลบความโกรธความเกลียด ความระแวงแคลงใจกันไว้

เราชอบอันนี้จัง...เมื่ออายุมากขึ้น ความสงสัยน้อยลง
สายตาแย่ลง แต่มองเห็นสิ่งต่างๆชัดเจนขึ้น...ตรงใจที่สุดค่ะ
เรื่องบางเรื่องไม่ใช่สาระสำคัญของชีวิต....
ขอจดไว้เลยคร้า....ขอบคุณนะคะ

ปล. หนีกรุงไปเที่ยว ตจว. 3 วัน ตอนนี้เข้าที่ละ
นั่งเช็คภาพ หลักร้อย แถม ตื่นเต้นกับการเดินทางยุคโควิด
นอนไม่ค่อยหลับ...กลับถึงบ้านหลับยาวแบบไม่ได้ตั้งใจ 5 5

มีหลายคนค่ะ ที่เราสงสัย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป
บางคนเคยสนิทกันมาก นัดเจอกันก็บ่อย บางคนเคยโทรคุยกันบ่อยๆ แทบทุกวัน
แต่อยู่ๆ ก็นิ่งไป เห็นแต่โพสต์เฟซ แต่เค้าก็ไม่ตอบอะไรใดๆ นอกจากกดไลค์เม้นท์ที่เราไปพิมพ์ แต่ก็ไม่เคยโผล่มาเฟซเราเลย

เลยสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นและสรุปสถานะตอนนี้คืออะไร ยังรักและสนิทกันอยู่ไม๊ แต่ก็ได้แต่เก็บความสงสัย

และคิดเข้าข้างตัวเองว่า "บางทีเราอาจจะรักกันแบบเงียบๆ" มั้ง 555+

//สวัสดีค่ะ กลับมาแล้วค่ะ เป็นการแข่งขันที่อยากจะใช้คำว่า "มหาหฤโหด" มากกกกกกกกกก

จากที่บล็อก

หลานสาวอายุ 10 ขวบ ครับ เลี้ยงเด็กสมัยนี้ยากจัง ถ้าเป็นสมัยก่อนไม่ต้องพูดอะไรเลย ตีลุย เดี๋ยวนี้ต้องพูดกันจนปากเปียกปากแฉะ แล้วต้องฟังเหตุผลเด็กด้วย จะสอนอะไรทีต้องวางแผนให้รัดกุม ถ้าเด็กให้เหตุผลเราจะตอบว่ายังไง .... โชคดีที่ไม่มีลูกเอง ไม่งั้นตีกันกระจายแน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ

สำหรับตัวเองนะคุณก๋า
ถ้าเราไม่ชอบใคร เราก็เลือกที่จะไม่พูดด้วย
มากกว่าเสแสร้งแกล้งทำเป็นพูดดีด้วย
แต่ในใจรู้สึกตรงกันข้าม อย่างนี้ไม่ทำ
เพราะมันก็คือการโกหกดีดีนี่เอง
คนเราโกหกเสียแล้ว ความชั่วอื่นทำได้หมดจ้า
ต่อไปก็จะไม่มีคนเชื่อถือเหมือนคนแก่บางคน
ที่ลอยหน้าลอยตาอยู่ในพื้นที่ข่าวทุกวันนี้
พูดอะไรไม่เคยทำได้อย่างที่พูด เฮ้อใครนะ

อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด เลิกสงสัย ปลง(ตก)ได้เยอะ เพราะไม่อยากเอามารกสมอง ให้เหนื่อยอีกต่อไปจ้า

เดี๋ยวนี้ไม่ได้สนใจคิดเรื่องอะไรเลยค่ะ
ยิ่งเรื่องคนอื่นนอกวิถีแล้ว เรื่องของเขา
คิดไปก็เหนือยเปล่า.
คิดแต่เรื่องเฉพาะหน้าของตัวเอง
เลิกสนใจคนอื่นด้วยค่ะ
อยากทำอะไรก็ทำ ที่สบายใจที่ชอบ
ไม่เดือดร้อนใคร
ถ้าสงสัยอะไรกับคนที่สงสัย
นึกได้ก็ถามเลย ชีวิตนี้สั้นนัก
ทำความสุข สงบ สบายใจ
คิดมากวิเคราะห์มาก
ไม่มีประโยชน์ค่ะ

หน้ากากตุ๊กตาสยองดีแทบทั้งนั้นนะคะ
คนมักไม่เลือกให้ตัวเอง มักเลือกหน้ากาก
เทพบุตร เทพธิดานะคะ

ไอ่เกลียดโดยไม่แสดงออกนี่ผมเป็นบ่อยเลยครับ
บางทีก็สงสารเค้าที่เอาไปคุยกับคนอื่นว่าสนิทกะผม
แต่พอถามผมผมก็บอกว่า ป่าว....แค่คุยกันในงาน
ซึ่งผมไม่ชอบเค้าเลย เกลียดเลยละ
คุยแค่ในงาน เท่าที่จำเป็น ส่วนเรื่อส่วนตัวผมไม่ยุ่งเลย
เค้าลาออกไปแล้ว วันที่ออกผมเอาซองงานทำบุญบ้านเค้าไปคืนให้
แล้วบอกว่า ไม่ไปนะครับ ไม่ใส่ซองนะ ไม่สนิท
พี่เค้าก็ยังบอกว่า ไปเถอะ กันกินข้าวกันถือว่าเลี้ยงส่งพี่
ผมเลยบอกว่าไม่อยากกินด้วยคับ ไม่มีประโยชน์ในงาน

เค้าทำหน้าตกใจมากๆ
รู้ครับว่าทำไม่ได้ แต่ผมกับคนนี้ไม่ได้จริงๆ.......

สวัสดีมีสุขค่ะ

บางข้อความตรงใจค่ะ เช่น
แก่แล้วตาพร่ามัว แต่มองเห็นสิ่งต่างๆชัดเจนขึ้น

ตอนนี้ยึดคติอยากทำอะไรๆก็ทำ
ทำแล้วตนเองเป็นสุข ไม่ทำร้ายหรือริดรอนสิทธิ์คนอื่น เป็นพอค่ะ

มีบางเรื่องอยากคุย มีบางเรื่องอยากถาม แต่ถ้าถามแล้วมีปัญหากัน อยู่อย่างเงียบงันดีกว่า

รักกันในความเงียบดีกว่าเลิกรักกันเพราะได้คุย

ความสงสัยอย่ามีให้มากนัก ถ้าอยากจะรักกันอย่างยืนยาว

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

ข้อเขียนของเธอวันนี้ เขียนเอง น่าจะเขียนจากความรู้สึก
ของตัวเองนะ "ความสงสัยที่ซ่อนอยู่ในความสงสัย" เป็นเรื่องจริง
จ้ะ ครูก็เคยเป็นนะ ด้วยวัยในข่วงที่ยังเป็นหนุ่มเป็นสาวจะเป็นมาก
กว่าวัยที่อายุมากขึ้น ความสงสัยจะถูกตัดออกไปมากมาย

เรื่องของความสงสัย บางอย่างครูว่า ควรพูดหรือถาม
กันไปเลย ให้รู้ดำรู้แดงไป อย่าเก็บความสงสัยให้เป็นทุกข์อยู่ใน
ใจเพราะหาคำตอบไม่ได้ แต่อย่างว่า ความสงสัยบางเรื่อง
เราก็ไม่กล้าถาม เพราะถามไปแล้ว อาจจะทำให้เกิดความไม่สบายใจมากหรือไม่มองหน้ากันไปเลย บางครั้ง ก็แปลกใจ
เหมือนกัน คนที่เคยสนิท เคยคุยกัน เคยมาเยี่ยมเยือน แต่จู่ ๆ
ก็หายเงียบไป แต่ก็รู้ว่า เขาสบายดี ก็ไม่อยากถาม ถือว่า
วาสนาของเรากับเขา บุญคงทำมาเพียงเท่านี้ อิอิ คิดแบบนี้ก็
จะได้สบายใจไงล่ะ

โหวดหมวด งานเขียน ฯ

ชอบบล็อกวันนี้ มากค่ะพี่..

พออายุมากขึ้นไม่เชิงว่าสงสัยน้อยลง
แต่..... สงสัยแล้วปล่อยผ่านมากขึ้นมากๆ เลยค่ะ
บางครั้ง.. บางคำถาม หรือความสงสัย พอเกิดขึ้นมา
แม้ไม่ได้คำตอบก็ไม่หงุดหงิด เรากลับถามตัวเองกลับไปว่า
รู้แล้วได้อะไร ไม่รู้แล้วได้อะไร จากนั้น มันก็เลิกสงสัยไปได้เอง

แต่ถ้าเป็นในเรื่องของความสัมพันธ์
บ้างครั้ง..ความไม่ยินดียินยินร้าย อะไรแบบนี้
นานๆ เข้าก็ทำให้เกิดความชาชินได้เหมือนกันค่ะพี่

บางเรื่องพออายุเริ่มเยอะขึ้น ก็สามารถปล่อยวางได้จริงๆ ครับ
เหมือนเคยอ่านบล็อกคุณก๋าตอนนึงว่าเราใส่หน้ากากกันทุกคนใช่มั๊ยครับ
ลิเวอร์พูลชนะเป็นเสียทีนะครับ ลุ้นกันยาว ๆ

สวัสดีค่ะ พี่ก๋า

ตอนแรกไม่รู้เรื่องเลยค่ะ ไม่ได้สนใจอะไรเลย จนเพื่อนเริ่มพูด
ก็ถึงค่อยสืบหาข้อมูลมายืนยันดูอีกที อย่างที่เขียนเล่าใน blog ค่ะ
โรคระบาดจะอยู่อีกนานค่ะ อีกหน่อยก็จะกลายเป็นโรคประจำถิ่น
ทำได้แค่ต้องปรับตัวตามสถานการณ์ รักษาระยะห่าง
และรักษาสุขอนามัยตลอดเวลาที่ออกนอกบ้าน
ทำได้ดีที่สุดสำหรับทุกคน ก็คือ การดูแลตัวเอง จริงๆ ค่ะ

อ่านที่พี่ก๋าเขียนแล้วก็นึกถึงเรื่องน้องเมียน้อยเลยค่ะ
มีดีแค่เป็น case study ให้เหม่งเอาไปเล่าให้แฟนฟังค่ะ
เพราะแฟนหนุ่มของน้องสาวแฟน ก็ดันเป็นแบบเดียวกัน
กับผู้ชายที่น้องเมียน้อยคบอยู่ นิสัยเหมือนกันเป๊ะ
นี่ถ้าไม่ไล่ออก บริษัทคงได้เจ๊งเพราะพนักงาน
ขอลาออกกันหมดทั้งที่เศรษฐกิจแย่ขนาดนี้ค่ะ

ไม่ชอบใครก็ไม่คบค่ะ
ค่อยๆถอยห่างออกไป
ไม่ชี้แจงแสดงเหตุอะไรทั้งนั้น
เผื่อว่า วันหลังเราพบว่าเราเข้าใจผิดเอง
ก็จะได้ต่อใหม่ติด
ไม่ชอบผิดใจกับใครแบบออกหน้าออกตา

สองสามวันมานี้ออกไปอยู่บ้านป่า
เน็ตช้ามาก เลยได้แต่ตามกดโหวตให้เท่านั้นนะคะ

อายุมากขึ้นเราก็เข้าใจโลกมากขึ้น

โลกเรานี้มนุษย์เรามันก็เป็นแบบนี้แล ใส่หน้ากากเข้าหากัน คำชมอาจเป็นยาพิษ คำตำหนิอาจเป็นน้ำผึ้ง (ได้รับมากๆ ก็เบาหวาน) มันไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่

สวัสดีครับคุณก๋า

“ภายใต้หน้ากากแห่งความหลอกลวง”

คำว่า “หน้ากาก” มันชวนให้ระแวงไม่น้อย
แต่คนก็สวมหน้ากากกันทุกวัน เพราะกลัวโควิด ผ่างงงงง ง ง ไม่ใช่ อิอิ
คนสวมหน้ากากกันก็เพราะมีวัตถุประสงค์ซ่อนเร้นบางประการ
ทำให้กลัว ทำให้รัก ทำให้ชัง ทำให้คล้อยตาม

หน้ากากไม่ใช่สิ่งเลวร้าย แต่คนหลังหน้ากากนี่แหละอาจตกเป็นผู้ต้องสงสัย

คนทั่วไปประเมินกันด้วยสิ่งที่เห็นตรงหน้าเป็นส่วนใหญ่ คนส่วนใหญ่จึงใส่หน้ากากกัน
แม้กระทั่งมือถือยังใส่หน้ากากเลย อิอิ ล้อเล่งงง

ที่ผมคุยกับคุณก๋าอยู่ตรงนี้ ผมก็ใส่หน้ากากนะครับ หน้ากากที่เป็นตัวอักษรไง
ตัวอักษรที่พิมพ์ คือ หน้ากาก

เช่น

“ ผมชอบคุณก๋ามากเลย “
“ ผมเกลียดกะว่าก๋าสุดๆ “

จะเห็นว่า หน้ากากทั้งสองชวนให้ผู้พบเห็นรู้สึกคล้อยตามไปทางใดทางหนึ่ง มากน้อยก็แล้วแต่อารมณ์ปรุงแต่ง
แต่ผู้ใส่นั้นคือผมเอง กลับอยู่ในอารมณ์ปกติ

ในความเห็นส่วนตัวผมนะครับ คนที่จะอยู่รอดทางอารมณ์ได้ คือคนที่มองหน้ากากด้วยความ “ไม่สงสัย”
และคนที่มองหน้ากากด้วยความเข้าใจครับคุณก๋า

สวัสดีตอนเย็นครับ

มาอ่านข้อคิดดีๆกับภาพประกอบสวยๆครับ
งานศิลปtชุดนี้สวยมากครับ

วันนี้ อ.เต๊ะ ยุ่งมากเลยครับ มาโหวตแล้วก็ไป
อ่านแล้ว ก็รู้ว่าเขียนดี มัวแต่ลองโปรแกรมใหม่อยู่
เดี๋ยวนี้ โปรแกรมรุ่นใหม่ป้องกันการcrack ติดตั้งยากมาก
ลงหลายรอบ เล่นซะมึนไปทั้งวัน555

พี่ๆเค้าเม้นท์กันเต็มที่แล้ว งั้น อ.เต๊ะ น้องใหม่ บล็อกแก๊ง
ขออนุญาตมาเยี่ยมเฉยๆนะครับ 555

อายุมากขึ้นประสพการณ์ก็สอนเรามากขึ้น
รู้หน้าไม่รู้ใจ
เก็บไว้ในใจเฉยๆดีกว่า อิอิ

คนเราคิดไม่เหมือนกันเลย

สงสัยในความสงสัย
โลกนี้มีคนเสแสร้งเยอะจริงค่ะ
อ่านแล้วเห็นด้วยทุกบท
โดยเฉพาะประโยคคนที่แสร้งเห็นอกเห็นใจ
อาจเป็นคนที่ใจร้ายที่สุด

อายุมากขึ้น แก่เพิ่มขึ้น ก็มีข่าวอยู่ทุกวัน อายุ 70 80 ฆ่าคนได้ด้วยอารมณ์บันดาลโทสะ
อายุมากขึ้น ว่าอาบน้ำร้อนมาก่อน รู้มาก รู้ธรรม ประสบการณ์มากกว่า
การกระทำจะเป็นเครื่องตัดสิน

เมื่อวานไม่ได้เข้าบล็อกมาทักทายใครเลย พาญาติป่วยไปรพ.ทั้งเช้าและค่ำ(อาการไม่ดีขึ้น) กลับมาหลับยาวตื่นมาหลังเที่ยงคืน

สวัสดีค่ะน้องก๋า