:: ปลายทางแห่งความคิด 12 ::
:: ปลายทางแห่งความคิด 12 ::
เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า
111
ความหงุดหงิด เหมือนหนามแหลมคม มันไม่เพียงทิ่มตำคนอื่น แต่ยังทิ่มตำตนเองอีกด้วย
112
เมื่อหยุดยืนเบื้องหน้าขุนเขา ตัวฉันเป็นเพียง ฝุ่นผงในจักรวาล
113
เมื่อคลื่นกระแทกหาด มันได้ฟาดอัตตาของฉัน จนดับลับหายไปกับคลื่นทะเล
114
เสียงของความเงียบ พิพากษาความตายอันเย็นเยียบ ยิ่งเงียบเสียง ยิ่งได้ยินเสียงของความเศร้า ดังชัดเจนและกู่ร้องมิสุดสิ้น ความทรมานมิได้จบลงที่ความตาย และการจากพราก แต่นานนับเนื่องกว่านั้น ตราบนิรันดร
115
เมื่อคิดจะจับปลาใหญ่ ใจอย่าโลภหมายในปลาเล็ก เพราะจะทำให้ปลาทั้งหมดหลุดมือ
116
เงาสะท้อน ยอกย้อนความจริง ความลวงตบตาชีวิต สิ่งที่เห็น ไม่ใช่สิ่งที่เชื่อ และความเชื่อนั้น... อาจลวงใจ
117
เสื่อมสลายมลายคืน ตื่นฟื้นจากหลับใหล ต้นไม้ที่รอดพ้นจากการหักโค่น มีเพียงไม้ล้มลุกที่ลู่ลม คนผู้นอบน้อมถ่อมตน ย่อมไม่มีใครคิดร้ายทำลายขวัญ
118
รอยยิ้มที่จริงใจ ละลายความโกรธเกลียด
119
ยิ้มและร้องไห้ เปลวไฟในสายฝน ความรักที่ทั้งสุขและทุกข์ ลมหนาวพัดไป ลมร้อนพัดมา
120
ความสุข คือ การนั่งอยู่ตรงกลาง ท่ามกลางวงล้อมของความทุกข์ แต่ไม่ถูกความทุกข์นั้นทำร้ายใจ
Create Date : 15 มกราคม 2558 |
Last Update : 15 มกราคม 2558 5:49:31 น. |
|
25 comments
|
Counter : 1587 Pageviews. |
|
|
|
|
เย้ๆ คนแรก