:: ปลายทางแห่งความคิด 11 ::
:: ปลายทางแห่งความคิด 11 ::
เรื่องและภาพ : กะว่าก๋า
101
ไม่มีใครทำให้เราอิ่มท้องได้ มีแต่ต้องเคี้ยวกลืนข้าวด้วยตัวเราเอง ไม่มีใครพาเราไปส่งถึงจุดหมายได้ มีแต่ต้องเดินด้วยขาของเราเอง ไม่มีใครทำให้เรารู้ได้ มีแต่ต้องศึกษาและลงมือทำด้วยตัวเอง ไม่มีใครทำให้เราเป็นอะไรได้ มีแต่เราต้องเป็นสิ่งนั้นด้วยตัวเอง ไม่มีให้ทำเราทำสุขหรือทุกข์ได้ มีแต่ความคิดของเราเท่านั้นที่สร้างสุขทุกข์ขึ้นมา
สุข-ทุกข์ไม่มีจริง มีแต่สิ่งที่เราสร้างขึ้นมาจากความคิด
ถ้ารู้ทันความคิด โอกาสติดสุข จมทุกข์ก็น้อยลง
เมื่อรู้ทันความคิดของตัวเอง ก็จะใช้ชีวิตได้ตามความเป็นจริง
102
แบกแล้วหนัก ทำไมไม่รู้จักวาง
เหินห่าง ทำไมไม่รู้จักใกล้
มีอยู่ ทำไมไม่รู้จักใส่ใจ
สูญเสียไป ทำไมไม่รู้จักปลง
ทุกข์มากแค่ไหน วันหนึ่งก็คลาย
บาดเจ็บเพียงใด แผลแห้งแผลหาย
ยิ่งใหญ่แค่ไหน สุดท้ายวางวาย
ไม่มีใครหนีพ้นความตาย ไปได้แม้เพียงสักคน
103
หยดน้ำ ระเหยไปสู่สิ่งที่มันจากมา กำเนิดจากที่ใด สุดท้ายเมื่อถึงเวลาจากไกล ก็ไหลย้อนกลับไปสู่ต้นธารที่จากมา
104
ราชสีห์ ย่อมไม่กลัวเกรงเสียงเห่าของสุนัข แต่ในบางครั้ง การยอมฟังเสียงที่ตนเองรำคาญ อาจทำให้ได้พบความจริงบางอย่างที่ซ่อนอยู่ ในถ้อยคำร้ายๆและไม่เป็นความจริง อาจมี ความจริง บางอย่างที่เราอาจหลงลืมไป
105
เสียงไฟในกองฟืนดังปะทุ ไอร้อนคุกรุ่นขึ้นอีกครั้ง ไม่มีหรอกคนที่หมดไฟ มีแต่คนที่ยอมจำนนต่อโชคชะตาชีวิต
106
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพื่อให้สิ่งที่ดีที่สุด หยุดอยู่ในความทรงจำของเรา ตลอดไป
107
เหตุใดใยชายตาบอดคนนั้น จึงยังคงมองเห็น . .. ...
เขาตาบอดข้างเดียว
108
ความทรมาน ทำให้เราผ่านความร้าวรานด้วยความเจ็บปวด ชีวิตที่ซวดเซเพพัง เพราะเราไปนั่งอยู่ท่ามกลางกองทุกข์ ยิ่งนั่งนาน ยิ่งนำความเศร้ามาเคล้าคลุก ทุกข์จึงทับท่วมโถมโหมชีวี
ยิ่งเศร้านานความร้าวรานก็ยิ่งเพิ่ม ยิ่งหยอดเสริมเติมต่อยิ่งท้อถอย ยิ่งวนคิดบิดเพี้ยนยิ่งเลื่อนลอย ยิ่งไม่ปล่อยใจยิ่งจมระทมทุกข์
จงเดินออกมาจากความทุกข์ ปลุกตัวเองให้ตื่นฟื้น ฝันร้ายให้ผ่านไปในข้ามคืน ขอจงตื่น คืนสู่ ความเป็นจริง
ไม่มีทุกข์ใดที่ผ่านไปไม่ได้ ถ้าใจยังสู้ --- สู้สุดใจฝัน ลุกขึ้นเดินต่อด้วยก้าวสั้นสั้น ขอเพียงใจมั่น อย่าพรั่นสิ่งใด
เกิดตายแค่ครั้ง กลัวไปทำไม ผิดพลาดกันได้ เรื่องธรรมดา ความทุกข์เหล่านั้น แค่ผงเข้าตา เมื่อมันผ่านมา --- ย่อมผ่านไป
คนกล้า ไม่กลัวความท้อ ต่อให้พ่ายแพ้ --- ไม่ยอมถอย สู้สุดใจ แม้สูงสุดสอย ไม่มัวรอคอย ก้าวเดินต่อไป
ใช่ --- ความทรมาน ทำให้เราก้าวผ่านความร้าวรานด้วยความเจ็บปวด แต่ชีวิตที่เคยซวดเซอาจกลับเหหัน ล้มแล้วลุกปลุกใจให้พลิกผัน เปลี่ยนวันฝันร้ายกลายกลับดี
ล้มแล้วลุกปลุกใจให้พลิกผัน เปลี่ยนทุกความฝันให้กลายเป็นจริง !!!!
109
เมื่อกวีจับปากกา และหยิบกระดาษขึ้นมา เขาไม่เพียงเขียนแต่สิ่งที่คิด แต่ยังต้องคิดในสิ่งที่เขียน หากตัวอักษรเหล่านั้น มิได้ทำงานอย่างเต็มคุณค่า ชะตะกรรมของมัน คือ กระดาษเปื้อนหมึก !!! และรอเวลาที่จะถูกขยำทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
110
มองไม่ได้เดิน เดินไม่ได้มอง อันตรายพอกัน !!!
Create Date : 14 มกราคม 2558 |
|
31 comments |
Last Update : 14 มกราคม 2558 5:48:33 น. |
Counter : 1136 Pageviews. |
|
|
เพื่อให้สิ่งที่ดีที่สุด
หยุดอยู่ในความทรงจำของเรา
ตลอดไป
เหมือนกับ ทุกๆวันนี้ ที่ ได้ ใส่ใจ ใครสักคน ใช่มั้ยค้ะ
สะบายดียามเช้า ค่ะ พี่ก๋า