: กะว่าก๋าแนะนำหนังสือ - บทกวีแคนโต้ของฟ้า พูลวรลักษณ์ : : บทกวีแคนโต้ของฟ้า พูลวรลักษณ์ : เขียน - ฟ้า พูลวรลักษณ์ ผมเลือกหยิบหนังสือแคนโต้ บทกวีสามบรรทัดของคุณฟ้า มาอ่านพร้อมกันทั้งสามเล่ม คุณฟ้าให้นิยามของ “แคนโต้” ไว้ว่า 1. ในทางกวี หมายถึง บรรพ หรือหมวดของกวีที่มีขนาดยาว 2. ในทางดนตรี หมายถึง เพลง [ Encarta World Enlish Dictionary ] คุณฟ้าให้อีกหนึ่งนิยามของแคนโต้ไว้ว่า เป็นกลุ่ม ภาค หรือหมวดของบทกวีสั้น ๆ ทีเรียงตัวกันเป็นกลุ่มก้อน มีความละม้ายกับบทเพลงที่ร้องมาจากอารมณ์ที่แตกต่างกัน แต่ละบทเป็นอิสระออกจากกัน แต่เมื่ออ่านแคนโต้ จะพบว่าบทกวีสามบรรทัดนี้ กลับมีความละม้ายคล้ายคลึงกับบทกวีของไฮกุมากกว่า ผมทั้งชอบอ่านและเขียนแคนโต้ เพราะพบว่าบทกวีสามบรรทัดช่วยบันทึกความรู้สึกนึกคิด ในช่วงคำสั้น ๆ ใช้คำไม่กี่คำเพื่อแสดงความรู้สึก หรือบอกเล่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในชั่วขณะหนึ่งได้ดี จินตนาการที่ไร้ขอบเขต อารณ์ที่ยากจะคาดเดา ความคิดที่คาดไม่ถึง มักปรากฏอยู่ในแคนโต้เสมอ แคนโต้หมายเลขหนึ่ง คุณฟ้าเขียนขึ้นในปี พ.ศ.2515 (ผมยังไม่เกิดเลยครับ) เขียนตอนมีอายุ 19 ปี งานจึงสดใหม่และมีพลังมาก ๆ แคนโต้หมายเลขสอง เขียนในปี 2543 อายุ 47 ปี เวลาอ่านผมจะรู้สึกถึงช่วงชีวิตของการเดินทางท่องโลกกว้าง ไปพบเจอกลุ่มคนใหม่ ๆ บนโลก เดินไปในสถานที่แปลกตา และไม่ค่อยมีใครเดินทางไปถึง และแคนโต้หมายเลขสาม ตีพิมพ์ในปี 2556 ขณะอายุ 60 ปี งานเล่มนี้จึงมีความนิ่ง ลุ่มลึก เรียบง่าย การอ่านแคนโต้พร้อมกันทีเดียวสามเล่ม ทำให้เห็นพัฒนาการทางอารมณ์ และความรู้สึกอะไรบางอย่าง ที่ซ่อนไว้ในบทกวีแต่ละบท ทั้งความสงสัย ความใสซื่อ การค้นหา การค้นพบ การเรียนรู้ หรือแม้แต่การคลี่คลายความคิดความเชื่อของตนเองในแต่ละช่วงวัย เมื่ออ่านไปเรื่อย ๆ เราจะพบบทกวีบางบท ซึ่งมันเชื่อมโยงกับความรู้สึกของเราอย่างน่าอัศจรรย์ นี่อาจเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของบทกวีแนวแคนโต้ (และไฮกุ) ที่ทำให้ผมชอบอ่านและเขียนแคนโต้มาอย่างต่อเนื่องยาวนาน   Create Date : 17 มิถุนายน 2565 20 comments Last Update : 17 มิถุนายน 2565 5:07:40 น. Counter : 1179 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณmultiple, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณtanjira, คุณปัญญา Dh, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณหอมกร, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณThe Kop Civil, คุณNENE77, คุณnonnoiGiwGiw, คุณTui Laksi, คุณอุ้มสี, คุณเริงฤดีนะ, คุณมาช้ายังดีกว่าไม่มา, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku

เห็นนามสกุล แล้วน่าจะอยู่วงการสร้างหนังหรือโรงภาพยนต์แต่ คุณฟ้า เริ่มเขียนหนังสือมาตั้งวัยรุ่น น่าทึงมาก และน่าทึ่งมากกว่านั้น คือเขียนจนถึงอายุ 60 ใช่เปล่า เท่ากับ ผมกับผองเพื่อนเพิ่งเริ่มเขียนได้นิดเดียว ไม่กี่ปีเอง 555   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 17 มิถุนายน 2565 5:39:22 น.

เคยอ่านที่ไหนซักที่ เค้าบอกว่า แคนโต้ คือ บทกวีเจียมถ้อยคำ แต่กลับมีพลัง เทียบเท่า บทกวีหลายสิบ บรรทัด ที่แท้ แคนโต้ ก็คือ หัวเชื้อบทกวี เหมือนหัวเชื้อ น้ำมันเครื่องนี่เองนะครับ555 แล้วก็ อ.เต๊ะ ตามไปอ่านประวัติชีวิต ป๋า ฟ้า แกมา หลังจากรอมานานแสนนาน ป๋าแก แต่งงานเมื่อปี 56 ตอนอายุ 60 ขวบ อันนี้ จุดประกายความหวังให้ อ.เต๊ะ มาก เย้ย ไม่ใช่ซิ 555 เพราะ แคนโต้ เล่ม3 ที่ป๋าเขียนตอนปีที่แต่งงานบทนี้นี่ สองความเงียบ รวมตัวกัน เป็นหนึ่งความรัก มีกลิ่นไอความรัก พลังรุนแรงสัมผัสได้ เลยนะครับ 555 ปล.กทม ช่วงนี้ฝนตกทุกวันเลยครับ อ.เต๊ะ ก็วิ่งเก็บผ้าทุกวัน ต้องจัดแคนโต้ หนึ่งดอกให้เลย อิอิ ฟ้าร้องคำราม คนตากผ้า มิหวั่นไหว เครื่องอบผ้า หัวเราะ คิกๆ   โดย: multiple 17 มิถุนายน 2565 5:54:18 น.

สวัสดียามเช้าค่ะก๋า คุณฟ้านี่เป็นผู้ชายเนาะ ตอนแรกที่พี่อ่านชื่อคิดว่าเป็นผู้หญิงค่ะ ^^ ชอบที่ก๋าหยิบมาให้อ่านค่ะ อยากเขียนได้แบบนี้บ้างนะคะ สั้นแต่ได้ความหมายดี บางครั้งเขียนกลอนมันยาวเกินไปนะคะ ถ้าไม่จบ 4 บท ก็คือไม่ใช่กลอนล่ะเนาะ ....... ถ้าคิดย้อนไปตอนน้องป่านเป็นเด็ก พี่แทบจะไม่ได้คาดหวังกับลูกมากนัก อาจเพราะน้องป่านแสดงตัวตนของเค้าตั้งแต่เด็กๆล่ะค่ะ ว่าเค้ามีระเบียบมีกฏเกณฑ์ในตัวเองที่พี่ไม่ต้องกังวล แรกๆน้องป่านก็ไม่ได้ชัดเจนในตัวเองมากนัก เค้าก็แบบตามใจแม่ แล้วแต่แม่ พอขึ้นม.ต้น เค้าก็เริ่มชัดเจนว่าตัวเค้าต้องไปทางไหน จนถึงเรียนจบทำงาน ... จริงๆพี่ก็อาจคาดหวังแหละ เพียงแต่ลูกไม่ได้ทำให้ผิดหวังในทุกเรื่อง มันก็เลยเหมือนเราไม่ได้คาดหวัง พี่อาจมีบุญในเรื่องลูกมั้งคะ พี่ว่าพ่อแม่ทุกคนก็คาดหวังแหละค่ะ คาดหวังอยากให้ลูกเป็นคนดีมีน้ำใจ มีงานทำดูแลตัวเองได้ นั่นคือประสบความสำเร็จในการเป็นพ่อแม่แล้วนะคะ พี่ว่าเลี้ยงลูกในยุคของพี่ที่เลี้ยงน้องป่านนี่ง่ายกว่ายุคของหมิงหมิงนะคะ เพราะยุคนี้มีอะไรเข้ามาเกี่ยวข้องกับการใช้ชีวิตเยอะกว่าเนาะ ยิ่งมาถึงรุ่นหลานด้วยแล้ว คิดภาพแทบไม่ออกเลยค่ะ ว่าจะยังไง แต่บางครั้งเด็กก็ยังต้องการการดูแลเอาใจใส่จากพ่อแม่ และครอบครัวมากกว่าสิ่งอื่นนะคะ เนาะ ก๋า มาดาม หมิงหมิง มีความสุขมากๆนะคะ   โดย: tanjira 17 มิถุนายน 2565 6:50:55 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะ น้องก๋า สถานที่ที่สวยงามที่สุด คือที่ที่ไม่มีคนเคยไป .. ชอบค่ะ ตื่นเต้นด้วยนะคะ เหมือนไม่อยากไปที่ที่คนนิยม ที่ที่คนเยอะ ๆ แล้วล่ะค่ะ ถึงจะสวยแค่ไหน แต่ก็ไม่มีความสุข ที่เล็ก ๆ สวยเล็ก ๆ คนน้อย ๆ สุขกว่า   โดย: poongie 17 มิถุนายน 2565 7:29:21 น.

สวัสดียามเช้าครับ   โดย: ปัญญา Dh 17 มิถุนายน 2565 7:41:10 น.

ทึ่งที่คุณก๋าอ่านหนังสือปรัชญาได้ พี่คิดว่ามันยาก   โดย: เนตร (นาฬิกาสีชมพู ) 17 มิถุนายน 2565 8:04:54 น.

คนชอบอ่านก็มีความสุขกับการได้อ่าน หลากหลายดีค่ะ ชอบคุณชัชชาติเลยนี่ก็ชอบอ่าน เพิ่งนักดูข่าวจบไป บอกว่า ต้องมีหนังสือติดมือไว้หนึ่งเล่ม ว่างปุ๊ปอ่านปั๊ป อาหารสมองชั้นเยี่ยม   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 17 มิถุนายน 2565 9:47:37 น.

ไม่ต้องสามเล่มอย่างคุณก๋าว่าหรอก แค่อ่านที่นำมาฝากกันนี่ก็มึนมากแล้วจ้า   โดย: หอมกร 17 มิถุนายน 2565 10:16:07 น.

สวัสดีครับพี่ก๋า ผมก็เป็นคนนึงที่แยกระหว่างแคนโต้ กับ ไฮกุ ไม่ออกครับ 5555 แต่ก็คงเป็นศิลปะการเขียนกลอนแบบนึงที่ถ่ายทอดความคิดออกมาเป็นบทสั้นๆ แต่คมๆ ผมชอบที่พี่ก๋าวิเคราะห์แนวการเขียนของ คุณฟ้าครับ ที่บอกว่า ตอนอายุ 19 ก็เป็นแนวนึง พอ 40 กว่าก็จะอีแนวนึง พออีก 60 ก็สุขุม นุ่มลึกขึ้นตามวุฒิภาวะ ผมเลยมองว่า งานศิลปะหรือผลงานอะไรก็แล้วแต่ของเรา มันก็คงจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ตามวัยของเรา ตามความคิด ประสบการณ์ชีวิต ปรัชญาในการใช้ชีวิตก็เปลี่ยนตามด้วย นี่แหละ มันถึงมีคำที่ว่า บางเรื่องต้องรอ "ถึงวัย" ใช่ไหมครับ จากบล๊อก น้องหมิงกำลังวัยรุ่น ร่างกายกำลังแข็งแรงสุด ๆ ไปเลยครับ เจ็บก็หายไป จะเรียกว่าไม่ค่อยเจ็บดีกว่า เพราะความยืดหยุ่นร่างกายดี แถม Recovery ของร่างกายไวด้วยครับ ถึงได้ไปทุกวันจนเจ้าหน้าที่ทักว่าฟิต อิอิ แต่สำหรับวัยรุ่น อยากให้อย่างไปเน้นกล้ามเนื้ออะไรมากครับ เพราะร่างกายยังต้องเติบโตเรื่องความสูงอีกเยอะ ถ้าไม่เน้นกล้ามมาก เดี๋ยวร่างกายมันจะเอาสารอาหารไปสร้างกล้ามเนื้อหมด เค้าว่ากันว่าอาจจะสร้างความสูงได้น้อยลง เอาแต่ฟิตๆ คล่องตัว สดชื่นดีกว่า ^^ ส่วนเรื่องที่เดาไม่ถูกว่าอะไรไม่ตรงปก.... พี่ก๋าชอบดื่มกาแฟไหมครับ .... ถ้าพี่ก๋าสั่งลาเต้ แต่ได้อเมริกาโน มันก็คงไม่อร่อยใช่ป่าวครับ 55555 อเมริกาโน ไม่ใช่ไม่ดี ไม่สวยนะครับ สวยดี ทำให้ใจสั่น แต่....ไม่มีนม............................   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 17 มิถุนายน 2565 10:59:14 น.

แคนโต้หมายเลขหนึ่งมีขึ้นตอนอายุ19 สุดยอดไปเลย ยามเผ้าประตูของคุกนี้ กล่าวกับนักโทษว่า ข้าก็ต้องการเสรีภาพ ลึกซึ้งกินใจ ใช่เลย .. แล้วใครกันล่ะ ที่ไม่ต้องการเสรีภาพ   โดย: NENE77 17 มิถุนายน 2565 12:16:36 น.

คนแต่งนามสกุลเดียวกับเจ้าของโรงหนังยักษ์ใหญ่เลยครับ เที่ยวนี้ผมอ่านไปสามรอบ ถึงจะค่อย ๆ เข้าใจครับ   โดย: The Kop Civil 17 มิถุนายน 2565 13:01:24 น.

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า เรื่องบทกวี ที่เรียกว่า แคนโต้ และไฮกุ คงเหมือนกับลักษณะ กลอนเปล่าของไทยนะ ที่ไม่ได้เน้นเรื่องกฎเกณฑ์ของฉันทลักษณ์ แคนโต้และไฮกุ น่าจะต่างกันบ้างนะ ไฮกุ ให้มี 3 บรรทัด บรรทัด แรก สั้น บรรทัด 2 ยาว บรรทัด 3 สั้น รูปแบบของไฮกุเป็นรูปแบบที่เรียบง่ายแบบดั้งเดิมจะมีทั้งหมด 3 บรรทัด 17 พยางค์ และแบ่งเป็นรูป 5-7-5 แต่สำหรับ แคนโต้ไม่เป็นเช่นนั้น แต่ละบรรทัด จะกี่คำก็ได้ (ครูสังเกตจากตัวอย่างที่ยกมา ) ดูจากคำจำกัดความ การแต่งน่าจะง่าย เพราะไม่ต้องคำนึงถึง ฉันทลักษณ์ แต่ครูว่า ก็ยากนะ เพราะต้องสรรหาคำที่กินความหมาย มาก เพื่อให้ครอบคลุมเนื้อหาที่ต้องการสื่อสารให้จบความ อิอิ คุณฟ้า ครั้งแรกนึกว่าผู้หญิง แต่อ่านจากเม้นท์ของน้อง อ.เต๊ะ เอ้า เป็นผู้ชาย แต่งงานตอนอายุ 60 ปี แคนโต้ของเขา แต่งตอน 3ช่วง 3 วัย ความคิด ในเนื้อหาแคนโต้ ก็เปลี่ยนแปลงไป ก็เป็น เรื่องธรรมดา เนาะ โหวดหมวด แนะนำหนังสือ   โดย: อาจารย์สุวิมล 17 มิถุนายน 2565 14:16:59 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า 3 เล่ม ที่มีคุณค่า ถ่ายทอดบทกวีแคนโต้ ได้คมลึกมากค่ะ คุณฟ้า เก่งจังมีพรสวรรค์มาแค่วัยรุ่น อายุ 19 ปี เรายังเรียนหนังสือ ที่มีการบ้านแต่งบทกลอน เราจะเบื่อมากๆเพราะหาคำสละสลวยสวยเก๋ๆ มาถ่ายทอดเป็นอักษรศิลป์ส่งการบ้านคุณครูภท. ยากส์ม๊ากกก... โดนแก้ ตัวแดงมาเยอะเชียว 5 5 5 บทกวีแคนโต้...ที่ยกมาให้อ่าน ชอบนะคะ แต่บางบท แปลความเราไม่เข้าใจความหมายค่ะ อาจเป็นเพราะเราอ่านแนวๆนี้น้อยมากค่ะ... ขอบคุณรีวิวแนะนำด้วยคร้า   โดย: Tui Laksi 17 มิถุนายน 2565 15:20:47 น.

จากบล็อก ผมว่าสองคณะนี้วิดวะ กับ ถาปัด เป็นแนวหน้าในการเรื่องการดื่มเลยนะครับ งานศพเพื่อนผมรอบนี้ มีคนที่ดื่มหนัก ๆ เหลือไม่กี่คนละครับ ส่วนใหญ่กลับโรงแรมนอนกันหมดครับ   โดย: The Kop Civil 17 มิถุนายน 2565 15:51:34 น.

น่าอ่านจ้า   โดย: อุ้มสี 17 มิถุนายน 2565 17:40:58 น.

คิดว่าหนังสือปรัชญาอ่านยากค่ะ ตอนนี้เริ่มสนใจแล้วค่ะ   โดย: นาฬิกาสีชมพู 17 มิถุนายน 2565 18:21:44 น.

เขียนโดนใจทั้ง 3 เล่มเลยค่ะ   โดย: เริงฤดีนะ 17 มิถุนายน 2565 19:11:54 น.

สวัสดีครับคุณก๋า ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ ผมชอบที่คุณก๋าว่า "เวลาอ่านจะเห็นพัฒนาการทางความคิดของเขาด้วย" อย่างผมเอง ยกตัวอย่าง อ.ไซโตะ นักเขียนการ์ตูนท่านหนึ่ง ที่ตามอ่านงานเค้ามาตั้งแต่ประถมปลาย จนถึงเดี๋ยวนี้ อาจารย์ก็ยังเขียนงานอยู่ ระหว่างทาง ผมก็ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงมากมาย ทั้งลายเส้น โครงเรื่อง ก็เป็นการสะท้อนมุมมองชีวิต วุฒิภาวะ ของผู้เขียนในแต่ละช่วงด้วยนะครับ ถ้าเปรียบหนังสือเป็นคนๆ หนึ่ง เริ่มจากวัยเด็ก สู่วัยรุ่น และก้าวเป็นผู้ใหญ่ ฟีลลิ่งงานก็เปลี่ยนแปลงไปตามนั้น ช่วงวัยรุ่นสู่วัยทำงานค่อนข้างหวือหวาจนเกินคาดไปบ้าง ย้อนมาเข้าเรื่อง แคนโต้ 3 ที่คุณก๋าหยิบมา ชอบประโยค เรามักทำสิ่งเรารักให้สกปรก ครับ เพราะยิ่งชอบมาก ก็ยิ่งจับต้องและคอยสอดส่องมาก จนเกิดรอยช้ำ จนเป็นตำหนิ ในขณะที่สิ่งที่ไม่ชอบ จะดูเหมือนใหม่ เพราะไม่มีการจับมัน   โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา 17 มิถุนายน 2565 21:28:08 น.

อันนี้ผมว่ายาก ยากกว่าไฮกุเยอะเลย ในปัจจุบันแค่กลอนสุภาพยังเหนื่อยเลยครับ 555 แต่พอไหวครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 17 มิถุนายน 2565 21:51:42 น.

น่าสนใจทั้ง 3 เล่มครับ บทกวี สามเล่ม สามช่วงประสบการณ์ ยิ่งเขียนยิ่งสั้น แต่ได้ความหมายกินใจ   โดย: สองแผ่นดิน 17 มิถุนายน 2565 21:52:27 น.