ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณtuk-tuk@korat, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณสองแผ่นดิน, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณหอมกร, คุณmultiple, คุณhaiku, คุณTui Laksi, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณmcayenne94, คุณเริงฤดีนะ, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณเรียวรุ้ง, คุณInsignia_Museum, คุณตะลีกีปัส, คุณJinnyTent, คุณmariabamboo, คุณสันตะวาใบข้าว, คุณธนูคือลุงแอ็ด, คุณอุ้มสี, คุณSai Eeuu, คุณNior Heavens Five, คุณnewyorknurse |
| |
โดย: หอมกร 3 กรกฎาคม 2562 8:15:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: อุ้มสี 3 กรกฎาคม 2562 21:13:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: Sai Eeuu 3 กรกฎาคม 2562 21:26:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณต่อ (toor36 ) 3 กรกฎาคม 2562 23:13:28 น. |
|
|
|
| |
แต่ความจริงก่มีอยู่ว่า...ความทุกข์ทั้งหลายที่มันเกิดขึ้นก่เพราะ"ผิดหวัง"บ่ได้ บ่เป๋น บ่มี ดั่งที่อยากปรารถนาหวังไว้
ต้นเหตุก่คือ ไปตั้งความหวัง ความอยาก ความปรารถนาไว้
พระพุทธองค์สอนว่า ทุกข์นั้นเป็นผลเกิดจากเหตุ
ต้องดับที่เหตุ ผลคือหมดทุกข์
ไม่อยากทุกข์ก็อย่าหวัง!
ไม่มีความหวังก็จะได้ไม่มีผิดหวัง...ไม่ทุกข์เลย!
ดีที่สุดคือไม่หวัง!
พุทธศาสนาสอนให้ทำ ไม่ได้สอนให้ขอ
ฉะนั้นจึงลงมือกระทำทุกอย่าง(กรรม)ให้ดีที่สุด ถือเป็นการสร้างเหตุดีไว้แล้วเพื่อป้องกันความเดือดเนื้อร้อนใจ
อะไรจะเกิดก็เกิด ถ้าดีก็ดี!
ถ้าไม่ดีก็ช่วยไม่ได้...อนิจจัง!
หลักแบบนี้ใหม่ๆตุ๊ก่ว่าบ่ใช่นะ เพราะก่อนๆมาก่ได้แต่"เราต้องมีความหวัง!"มาตลอด
เดี๋ยวนี้ใช้ชีวิตต๋ามหลักที่พระพุทธเจ้าสอนไว้...อยู่กับปัจจุบันให้เป็น!
เมื่อปัจจุบันถูกต้องแล้วใยต้องห่วงอนาคตเล่า!
วันคืนเดินยืนนั่งนอน มีสติอยู่กับรู้
เมื่ออยู่กับรู้ก็เป๋นปัจจุบัน
"อยู่อย่างคนหมดหวัง"ฟังๆดูบ่ค่อยเข้าท่าสักตะใดนะครับ...บ่ดีเชื่อหรือปฏิเสธก่อนลงมือปฏิบัตินะครับ
ตุ๊สอนตะวาต๋อนเจ๊า เจ้า