:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 205 :: :: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 205 :: โจทย์ --- ฝน ผู้คิดโจทย์ --- คนผ่านทางมาเจอ :: ฝนเลือด :: ภาพและคำ : กะว่าก๋า สุดารัญจวนมองดูจานทั้งสามใบบนโต๊ะอาหาร จานแรกเป็นหัวคนถูกตัดมาวางไว้ จานที่สองมีข้อมือขวาถูกหั่นวางอยู่ และจานสุดท้ายเป็นลูกตามนุษย์ที่มีเลือดเกรอะกรังเต็มจาน ไฟบนเพดานกระพริบ ๆ ติด ๆ ดับ ๆ อีกครั้ง ก่อนดับพรึบไป ----- “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด” --- สุดารัญจวนกรีดร้องอีกครั้ง ก่อนจะเงียบเสียงไป !!! หลายปีก่อนสุดารัญจวนกับสามีเห็นพ้องต้องกัน ในการย้ายมาอยู่ที่จังหวัดชายแดนใต้แห่งนี้ แม้ที่ดินจะอยู่ลึกเข้าไปในสวนยางห่างจากถนนลูกรังไกลอยู่พอสมควรก็ตาม แต่ด้วยสภาพทุ่งนาอันเวิ้งว้าง โอบล้อมด้วยป่าเขาและหนองบึง ทำให้ทั้งคู่ตัดสินใจได้อย่างรวดเร็วในลงหลักปักฐานอยู่ที่นี่ สุดารัญจวนเป็นแม่บ้านเต็มตัว มีหน้าที่ดูแลทุกอย่างภายในบ้าน ทั้งอาหารการกินและความเป็นอยู่ สามีของเธอเป็นเกษตรอำเภอผู้ขยันขันแข็ง เขาทำงานมานาน จริงจังกับงาน แต่ไม่เคยได้เลื่อนขั้น เพราะไม่รู้จักประจบเจ้านาย เขาออกบ้านแต่เช้า กลับมาก็เย็นย่ำค่ำ ทั้งสองไม่มีลูกด้วยกัน แม้สุดารัญจวนจะอยากมีลูกน้อยมากเพียงใดก็ตาม บ้านไม้หลังเล็กถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยฝีมือช่างท้องถิ่น เมื่ออยู่ในท่ามกลางสวนอันเงียบสงัด บ้านน้อยหลังนี้แทบจะถูกกลืนไปกับหมู่แมกไม้ กลางวันมีแต่ความเงียบสงบ มีเพียงเสียงนกร้อง กับ แมลงกรีดปีก ดังขึ้นนาน ๆ ครั้ง เพื่อนบ้านอยู่ห่างไปไกลมาก จนเธอไม่รู้จักใคร ต่างคนต่างอยู่ ...................................... วันนั้นสามีของสุดารัญจวนไม่อยู่บ้านเหมือนเช่นเคย เขาออกไปทำงานแต่เช้าตรู่ด้วยมอเตอร์ไซด์คันเก่า สาย ๆ หลังซักผ้าตากผ้าเสร็จ สุดารัญจวนเดินขึ้นบนบ้าน เธอสังเกตเห็นรอยเท้าเปล่าของใครบางคนเดินย่ำเป็นรอยโคลน โคลนนั้นยังหมาด ๆ ไม่แห้งดีนัก ย่ำขึ้นมาตั้งแต่บันไดหลังบ้าน เข้าไปในตัวบ้าน สุดารัญจวนมองเข้าไปจนสุดสายตา หูแว่วยินเสียงกุกกักกึงกังบริเวณห้องรับแขก “ใครน่ะ --- นั่นใคร ?” เธอตะโกนร้องด้วยเสียงสั่นเครือ แต่ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา บ้านเหมือนยิ่งเงียบ เงียบจนได้ยินเสียงดังเพล้ง !!! สุดารัญจวนสะดุ้งสุดตัว เหลียวซ้ายแลขวา นี่มันกลางป่ากลางดอย ใครจะมาช่วยหล่อนได้ ระหว่างสับสนว่าจะวิ่งหนีออกไปขอความช่วยเหลือ หรือเดินเข้าไปในบ้านเพื่อดูว่าใครที่เป็นผู้บุกรุก สายฝนบนฟ้าก็สาดซัดลงมา ฝนทางภาคใต้ตกแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยแบบนี้เสมอ ฝนแปดแดดสี่ --- ทำให้เนื้อตัวของสุดารัญจวนเปียกปอนไปหมด เธอยกมือขึ้นรองน้ำฝน มันคือ เลือด !!! ฝนตกลงมาเป็นเลือดข้นคลั่ก สุดารัญจวนกรีดร้องออกมาอย่างยั้งไม่อยู่ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ฉันฝันไปรึเปล่า ? กลิ่นคาวเลือดคลุ้งขึ้นจมูก สุดารัญจวนปั่นป่วนไปทั้งท้องไส้ จนอยากสำรอกอาหารเช้าออกมา ความกลัวฝนเลือดทำให้เธอลืมตัวว่าในบ้านมีผู้บุกรุก เธอรีบเดินขึ้นบ้าน ก้าวเท้าเปะป่ายผ่านครัว ฉวยมีดทำครัวปลายแหลมกระชับไว้ในมือ เมื่อเดินทะลุผ่านห้องครัวไปยังห้องรับแขกกลางบ้าน นั่นยิ่งทำให้เธอตื่นตระหนกมากกว่าเดิม ชายเปลือยกายร่างดำเมี่ยม กำลังรื้อทำลายเฟอร์นิเจอร์ภายในบ้านอย่างบ้าคลั่ง เมื่อมันหันหน้ามองมาทางเธอ --- พระเจ้า !!! ดวงตาแดงก่ำจ้องมองมาอย่างอาฆาตแค้น ผิวหนังดำเมี่ยมนั่นเป็นเกล็ดวาวแววเหมือนงู เจ้าตัวประหลาดส่งเสียงกรีดร้องโหยหวน ลิ้นแลบออกมาเป็นสองแฉก มันย่อตัวลงเล็กน้อยราวกับอสรพิษที่พร้อมพุ่งฉกกัดเหยื่อ สัตว์ประหลาดแปลกหน้าโผนพุ่งกระโจนมาที่ตัวเธอ สุดารัญจวนกระชับมีดในมือไว้มั่น --- จ้วงแทงออกไปสุดแรง !!! ฉึก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ !!!! ---- เธอหลับตาจ้วงมีดแทงลงไปไม่ยั้งมือ รู้สึกเหมือนทั้งใบหน้าและมือเต็มไปด้วยคราบเลือดและกลิ่นคาว สวบสาบๆๆๆๆๆๆ !!!! --- มีดยังคงจ้วงแทงลงไปทั้ง ๆ ที่เธอหลับตาปี๋ สุดารัญจวนสลบไปนานแค่ไหนไม่มีใครรู้ มารู้ตัวอีกครั้งยามโพล้เพล้ตะวันรอน สามีเขย่าตัวจนเธอตื่น เมื่อรู้สึกตัวเธอโผโผนเข้าหาอกสามี ร้องไห้อย่างคลั่งบ้า เขาพยายามปลอบโยนเธอ และพร่ำพูดว่า “ไม่เป็นไรแล้ว ปลอดภัยแล้ว” อยู่ซ้ำไปซ้ำมา มีดในมือหายไปแล้ว รอยเลือดตามเนื้อตัวหายไปแล้ว เหลือแต่ซากงูเห่าขนาดใหญ่ถูกแทง ถูกหั่นจนขาดเป็นท่อน ๆ นับสิบชิ้น หลังจากวันนั้น เธอนอนซมเพราะพิษไข้อยู่เกือบสิบวัน สามีต้องลางานอยู่เป็นเพื่อนที่บ้าน จนอาการป่วยของเธอทุเลา สุดารัญจวนเล่าให้เขาฟังทั้งเรื่องฝนเลือด และปีศาจงู สามีของเธอทำหน้าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เธอไม่รู้จะทำให้เขาเชื่อเธอได้อย่างไร แล้ววันเวลาก็ผ่านไป..... ......................................... จนเธอเกือบลืมเรื่องปีศาจงูนี้ไปแล้ว หากไม่มีจานสามใบปรากฏอยู่ตรงหน้า !!! สุดารัญจวนมองดูจานทั้งสามใบบนโต๊ะอาหาร จานแรกเป็นหัวคนถูกตัดมาวางไว้ จานที่สองมีข้อมือขวาถูกหั่นวางอยู่ และจานสุดท้ายเป็นลูกตามนุษย์ที่มีเลือดเกรอะกรังเต็มจาน ทั้งหมดเป็นอวัยวะของสามีเธอ !!! ไฟบนเพดานกระพริบ ๆ ติด ๆ ดับ ๆ อีกครั้ง ก่อนดับพรึบไป ----- “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด” --- สุดารัญจวนกรีดร้องอีกครั้ง ก่อนจะเงียบเสียงไป !!!! เมื่อไฟติดขึ้นมาอีกครั้ง เธอเอื้อมมือไปหยิบลูกตาบนจานนั้น ก่อนคว้าใส่ปากเคี้ยวกร้วม ๆ ราวกับว่ามันคือขนมอันแสนโอชะ “ฉันไม่มีวันกลัวแก ไอ้ปีศาจงู --- ไม่มีวัน ไม่มีวัน” !!! เธอพูดพึมพำกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมา และรอยยิ้มของสุดารัญจวนในเวลานี้นั้น --- ช่างน่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน !   Create Date : 12 มิถุนายน 2561 33 comments Last Update : 12 มิถุนายน 2561 6:14:27 น. Counter : 749 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณSweet_pills, คุณnewyorknurse, คุณยังไงก็ได้ว่ามาเลย, คุณสองแผ่นดิน, คุณหอมกร, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณInsignia_Museum, คุณThe Kop Civil, คุณเรียวรุ้ง, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณmcayenne94, คุณkae+aoe, คุณTui Laksi, คุณtuk-tuk@korat, คุณนักผจญภัยมือใหม่, คุณตะลีกีปัส, คุณอุ้มสี, คุณซองขาวเบอร์ 9, คุณJinnyTent, คุณที่เห็นและเป็นมา, คุณNior Heavens Five, คุณhaiku, คุณALDI, คุณRinsa Yoyolive, คุณไวน์กับสายน้ำ

เหมือนเป็นภาคต่อ ขยายความจากตอนที่แล้วนะคะ ความสยองอาจจะยิ่งกว่าเดิมค่ะคุณก๋า   โดย: Sweet_pills 12 มิถุนายน 2561 6:40:26 น.

สวัสดีค่ะน้องก๋า อ่านจนจบ น่ากลัวมาก   โดย: newyorknurse 12 มิถุนายน 2561 7:02:18 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะพี่ก๋า อ่านไปกลัวไป แต่ก็อ่านจนจบค่ะ มีภาคต่อใช่ป่าวค่ะ รออ่านตอนต่อไปนะคะ   โดย: ยังไงก็ได้ว่ามาเลย 12 มิถุนายน 2561 7:08:47 น.

สวัสดียามเช้าครับ คุณก๋า สยองแต่เช้าครับ 55 เริ่มต้นชายแดนใต้ เราก็นึกโดนฆ่าสร้างสถานการณ์ กลายเป็นโรคจิต ฆ่าสามีตัวเอง สุดามโนไปเอง เหมือนตอนปีศาจงูหรือเปล่า ที่ดิน บ้าน แต่ห่างบ้านผู้คน ผมไม่กล้าซื้อครับ ชอบอยู่แบบมีเพื่อนบ้านครับ ขอบคุณสำหรับโหวตครับ เช้านี้ เดินตากฝนโปรยปรายมาที่ทำงานครับ   โดย: สองแผ่นดิน 12 มิถุนายน 2561 8:07:22 น.

กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog นี่ไม่ใช่สไตล์คุณก๋านะ   โดย: หอมกร 12 มิถุนายน 2561 8:17:40 น.

อ่านไปลุ้นไปสยองไปค่ะ แบบว่าทั้งโหดทั้งน่ากลัว พาลนึกถึงหนังฝรั่งแนวหลอน ฆาตกรรมอะไรทำนองนั้น แถมมีเคี้ยวลูกตากร้วมๆอีก หลอนมากมาย อิอิ คุณก๋าเขียนแนวนี้ได้สนุกๆจริงๆค่ะ   โดย: mambymam 12 มิถุนายน 2561 8:32:33 น.

น่ากลัวง่าาาาาา เป็นเรา เราไม่กล้าอยู่บ้านแบบนี้นะคะ จิตตกตายแน่ๆ เด็กบางทีเค้าก็ลืมง่ายจริงค่ะ แต่บางทีไม่ได้ลืม แค่อยากทำเหมือนว่าลืมก็มี เราตอนเด็กๆ เป็น 555 บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต The Kop Civil Sports Blog ดู Blog Tui Laksi Sports Blog ดู Blog กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 12 มิถุนายน 2561 8:56:39 น.

อ่านแนวสยองขวัญของคุณก๋าแล้ว อ่านไปก็นึกตามไป ที่ สุดารัญจวน เป็นแบบนั้น อาจเพราะต้องอยู่ลำพังคนเดียวในสภาวะแบบนั้น หากเป็นเราจะต่อสู้กับความรู้สึกเหล่านั้นอย่างไร   โดย: Insignia_Museum 12 มิถุนายน 2561 10:02:38 น.

มันส์ สนุกเลยทีเดียวครับ ผมนึกถึงบ้านที่ต่างจังหวัดเลย หลังเดียวอยู่ในสวนยาง ห่างไกลผู้คน   โดย: The Kop Civil 12 มิถุนายน 2561 10:37:51 น.

วันนี้เข้ามาอ่านเรื่องหลอนอะ เอิ่ม... น่าทำละครสั้นจบในตอนสยองดีแท้   โดย: เรียวรุ้ง 12 มิถุนายน 2561 10:56:54 น.

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า ตะพาบ "ฝน" ครั้งนี้ เป็นแนวสยองขวัญ อ่านไป ก็ลุ้นไป ฆ่างูเห่า แล้วท้ายสุด ฆ่าสามี อย่างนี้ หล่อนต้อง เป็นประเภท จิตหลอน แล้วยังกิน ดวงตา ของสามี อีก น่าสยอ สยองจริง ๆ นะเนี่ จินตนาการได้ผิดคาด เฮะ โหวดหมวด งานเขียน ฯ   โดย: อาจารย์สุวิมล 12 มิถุนายน 2561 12:02:51 น.

สยองเหมือนเคยค่ะ ว่าแต่ คุณก๋า เอ๊ย สุดารัญจวน ฉีดยาของเดือนนี้รึยังคะ   โดย: mcayenne94 12 มิถุนายน 2561 12:30:15 น.

ตกลงคนที่น่ากลัวคือ สุดารัญจวน   โดย: kae+aoe 12 มิถุนายน 2561 12:37:08 น.

สวัสดีค่ะพี่ก๋า ขอบคุณโหวตเช่นกันค่า   โดย: ยังไงก็ได้ว่ามาเลย 12 มิถุนายน 2561 12:37:18 น.

วันนี้มาแนวสยองเลยนะคะ ช่วยบอกสุดารัญจวน เหลือลูกตาไว้ให้รจนาไฉนด้วยนะ อย่ากินหมด   โดย: vanilla_ole 12 มิถุนายน 2561 12:59:54 น.

หนุกหนานๆ ชวนติดตามมาตั้งแต่ตอนที่แล้ว To be continued จะรอติดตามตอนต่อๆไป ค่ะ   โดย: เริงฤดีนะ 12 มิถุนายน 2561 14:12:11 น.

โห...มาแนวเลือดแดงฉานไปเลยนะคร้าคุณก๋า อ่านด้วยความสะพรึงกลัวตามเลย...คริ คริ... สงสัยสุดารัญจวน เกิดความกลัวจนประสาทหลอนแน่เบย ผูกมัดเรื่องราวเชื่อมโยงให้น่าสนใจติดตามดีมากเลยคร้า   โดย: Tui Laksi 12 มิถุนายน 2561 14:19:32 น.

คุณก๋าเขียนเก่งเจ้า   โดย: tuk-tuk@korat 12 มิถุนายน 2561 14:30:55 น.

อะไรอ่ะ สยองงง และ งง ด้วยค่ะ อ่านคอมเมนท์อื่นๆเลยรู้ว่าเป็นภาคต่อ แต่แม้ว่าไม่ต่อ ก็สยองขวัญมาก อ๊ากกกกก   โดย: Artagold 12 มิถุนายน 2561 15:33:48 น.

วรั๊ย... น่ากลัวๆ   โดย: นักผจญภัยมือใหม่ 12 มิถุนายน 2561 15:39:23 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ จำเรื่องภาคที่แล้วไม่ได้ค่ะ เลยต่อภาคนี้ไม่ติด สยองนะคะ   โดย: ตะลีกีปัส 12 มิถุนายน 2561 17:29:57 น.

ทางนี้ตก 2 ชม.ครึ้ม 1 ชม.นอกนั้นแดดดด จ้าาาเลยค่ะ มีความสุขมากมากนะคะ   โดย: white in the dark 12 มิถุนายน 2561 18:16:13 น.

สาวก็ว่าจะเขียนค่ะ อีกสองวัน   โดย: sawkitty 12 มิถุนายน 2561 18:26:37 น.

กลัวจนเป็นบ้า ลึกๆอาจโกรธที่สามีพาไปอยู่แบบนั้น แถมอยากมีลูกไว้เป็นเพื่อนก็ยังไม่ได้มีอีก ทีหลังมาเจอเรื่องแบบนี้อีก ขอบายนะคะ แงแง   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 12 มิถุนายน 2561 19:01:42 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต tuk-tuk@korat Music Blog ดู Blog JewNid Diarist ดู Blog toor36 Cartoon Blog ดู Blog ข้ามขอบฟ้า Klaibann Blog ดู Blog Artagold Diarist ดู Blog vanilla_ole Review Food Blog ดู Blog sawkitty Review Food Blog ดู Blog กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog นานๆ จะเห็นน้องก๋าเขียนแนวนี้ มาโหวตให้เลยจ้า   โดย: อุ้มสี 12 มิถุนายน 2561 19:17:52 น.

สยองขึ้นไปอีกแล้วคร่า อ่านแล้วไม่เชื่อว่าคนแต่งคือคุณก๋า อิอิ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 12 มิถุนายน 2561 19:27:52 น.

ฝนเลือดเหยอ ฮือฮือ   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 12 มิถุนายน 2561 19:37:50 น.

ฝนของพี่ก๋าดูน่ากลัว มีปริศนาลึกลับ   โดย: เขียนหนังสือไว้อ่านเล่น 12 มิถุนายน 2561 21:48:39 น.

สวัสดียามดึกครับพี่ก๋า ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับ.   โดย: Nior Heavens Five 12 มิถุนายน 2561 22:24:01 น.

นี่มันหนังสยองชวัญเหรอครับเนี่ยะ เธอเป็นปีศาจไปแล้ว   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 12 มิถุนายน 2561 22:31:40 น.

สุดารัญจวนเปลี่ยนความกลัวเป็นพุ่งชนแล้ว นี่สุดารัญจวนจะเป็นปีศาจซะเองแล้วเหรอคะ   โดย: ALDI 12 มิถุนายน 2561 23:29:22 น.

น่ากลัวเจ้า ตัดงูเป็นท่อนๆ กล้ว เสียวจะไปตัดหัวสามีตัวเองไปวางบนจานอีก 555 จิตนาการล้ำเลิศ แต่อยากได้แบบหักมุมนะเจ้า ชอบๆ อิอิ   โดย: Rinsa Yoyolive 12 มิถุนายน 2561 23:31:55 น.

อ่านแล้ว นึกถึงหนัง ไซโค.. ของอัลเฟรดฯ มีทิ้งท้ายให้ ชวนคิดอีก v   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 13 มิถุนายน 2561 5:48:09 น.