:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องผิง ::
:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องผิง ::
ถ้าเราชอบคิดถึงเรื่องในอดีตที่ทำให้เราเจ็บปวดทุกครั้งเวลาคิด แต่ก็อดคิดไม่ได้เราควรจะทำยังไงคะพี่
คำถามโดย : น้องผิง วันที่ : 19 สิงหาคม 2553 เวลา : 12:08:54 น.
สวัสดีครับน้องผิง
เรื่องราวในชีวิตที่ทำให้เราเจ็บปวดถึงขนาด “ลืมไม่ลง” มีอะไรบ้างหนอ ? ต่างคนคงแตกต่างกันไป ถามเด็กสี่ขวบเรื่องเจ็บปวดที่สุด คือ ตุ๊กตาตัวโปรดหายไป เด็ก 15 ขวบ คือ โดนพ่อด่าเรื่องผลการเรียนที่ตกต่ำ วัยรุ่นวุ่นรัก ถูกหักอกเป็นครั้งแรก เหมือนชีวิตถูกทาด้วยสีดำ พอเข้าสู่วัยทำงาน โดนเจ้านายตำหนิจนรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า เมื่อเป็นพ่อแม่คน ลูกไม่รักดีทำให้เหมือนชีวิตล้มเหลวทั้งชีวิต นักการเมืองเจ็บปวดในวันที่ต้องหลุดจากตำแหน่งหัวโขนทางการเมือง หรือ ชายชราวัย 70 ได้แต่นั่งถอนใจว่าเราใกล้ตายเยี่ยงนี้ ทำไมไม่เคยคิดศึกษาธรรมะเพื่อยิ้มรับกับความตายที่กำลังเดินทางใกล้เข้ามา...
ฯลฯ
โลกนี้มีเรื่องเจ็บปวดมากมาย และบาดแผลเล็กๆที่เรารู้สึก คนอื่นอาจรู้สึกว่ามันเป็นแผลที่เล็กเกินกว่าจะฟูมฟายร่ำร้อง
แต่ความจริงแล้วเราตัดสินใครไม่ได้จริงๆ ว่าทุกข์จากการที่คนรักทิ้งขว้าง กับทุกข์ที่เกิดจากช็อกโกแลตในมือของเด็กน้อยหล่นลงพื้น ทุกข์แบบไหนที่เจ็บปวดกว่ากัน...
ที่มันเจ็บปวด เพราะเราไปย้ำมันด้วยการ “คิด” ที่เราเจ็บปวดก็เพราะ “คิด” สมองมันมีหน้าที่คิด ดังนั้นก็ไม่ใช่เรื่องผิดที่มันจะคิด
อกหักไปแล้ว 7 ปีแล้วยังไม่กล้ารักใคร เพราะลืมรักแรกไม่ลง นี่ก็เพราะคิดถึงแต่เรื่อง 7 ปีที่แล้ว
เศร้าใจที่ไม่ได้ดูแลคนที่เรารักอย่างดี ถึงตอนนี้คิดซ้ำๆย้ำๆไปตลอดชีวิต คนที่เรารักก็ไม่มีทางฟื้นคืนขึ้นมาให้เรารักได้อีก
โดนใครเขาทำให้เจ็บโกรธเกลียด ก็อาฆาตพยาบาทมาดร้าย เก็บความโกรธมาทำร้ายตัวเองอยู่ทุกครั้งที่คิด แต่เจ้าตัวคนที่เราโกรธ เขายิ้มหัวเราะร่าไม่เคยมารับรู้อะไรกับเราเลย
เราเจ็บปวดกับทุกเรื่องเพราะเราคิด พอคิดถึงมันมากเข้า ภาพความเจ็บปวดก็ขยายใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งนึก ยิ่งแค้น ยิ่งแค้น ยิ่งโมโห ยิ่งโมโห ยิ่งฟูมฟาย ยิ่งโกรธ ยิ่งอยากตอบโต้
ทางเดียวที่จะทำให้ความเจ็บปวดนี้หายไป คือ เราต้องกล้าที่จะเดินเข้าไปหามันอย่างจริงจัง นั่งลงและมองดูอย่างช้าๆ พิจารณาไปเรื่อยๆ ว่า มันเป็นเหตุที่สมควรโกรธไหม ? อะไรทำให้เราโกรธหรือเจ็บปวด ? เราจะทำอย่างไรให้ความเจ็บปวดนี้หายไป ?
เคยผิดใจกับใครคนนั้น เขาทำเราเสียใจ เราอยากเดินเข้าไปอธิบาย อภัยและขอโทษ พูดจากันด้วยเหตุผลไหม ?
ใครทำไม่ดีกับเราไว้ เราอยากอโหสิกรรมให้เขาไหม ไม่คิดหรือว่าเขาอาจไม่ได้ตั้งใจ ?
ของที่สูญหายไปแล้ว ความรู้สึกที่สูญเสียไปแล้ว ปล่อยวางมันได้ไหม ? จะแบกไปกับตัวอีกนานแค่ไหน ในเมื่อเราแก้ไขอดีตไม่ได้อีกต่อไป....
เราทุกข์เพราะเราชอบไปขยายความทุกข์ในใจตัวเอง เคยลองมองดูสิ่งต่างๆรอบตัวบ้างไหม เคยเดินเข้าไปหาธรรมชาติหรือเปล่า ?
ธรรมชาติยิ่งใหญ่ เหมือนเราไปยืนดูขุนเขา หรือมหาสมุทร
เราเคยรู้สึกบ้างไหมว่าตัวเรานั้นมันเล็กมาก ถ้าเปรียบเทียบกันแล้ว ตัวเราเล็กมาก แทบจะเป็นฝุ่นผง เมื่อเทียบขนาดกับความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ
ความเจ็บปวดของเรา เมื่อเทียบกับความเจ็บปวดของคนอื่นๆบนโลกนี้ มันอาจมีขนาดเล็กมากจนแทบต้องส่องด้วยกล้องจุลทรรศน์ แต่เราเจ็บปวดเพราะเราไปเชื่อและคิดว่า บาดแผลของเรานั้นเจ็บปวดที่สุดจนเจ็บกว่าใครทุกคนบนโลกนี้
ทำไมเราถึงต้องอยู่กับปัจจุบัน เพราะปัจจุบันไม่เคยเศร้า เจ็บปวด หรือมีความทุกข์ อดีตเป็นสิ่งที่ผ่านไปแล้ว และเราแก้ไขอะไรมันไม่ได้อีกแล้ว นอกจากปล่อยความคิดของตัวเราให้เศร้าโศกไปกับมัน
อนาคตเป็นสิ่งที่ยังมาไม่ถึง การคิดถึงมันเหมือนการเพ้อฝันถึงความสุขที่ไม่ได้เป็นจริง
มีแต่ปัจจุบันเท่านั้น ที่เราต้องอยู่กับมัน
กระพริบตาหนึ่งครั้งปัจจุบันก็กลายเป็นอดีต
อยากสุข...อยากเศร้า เราเลือกเองครับ
Create Date : 28 สิงหาคม 2553 |
|
132 comments |
Last Update : 28 สิงหาคม 2553 5:05:56 น. |
Counter : 1473 Pageviews. |
|
|