เจิมมมม เจ้า..

แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาไม่ทันน้องเวียงพิงค์

ตื่นมาดึกๆเลยเเวะมาอ่านไรดูหน่อย
ชอบจดหมายฉบับที่สี่คะ สัจธรรมดี

ต้องไปนอนต่อระ เดี๋ยวคุณสามีดุ อิอิ

สวัสดีตอนเช้าเมืองไทยคะ บิบาย

นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน
ชอบคำนี้จังค่ะ
...
หมิงหมิงตื่นหรือยังคะคุณก๋า
จุ๊บๆๆๆๆๆหมิงหมิงน๊า

ชอบประโยคนี้เจ้า
ชีวิตเรามันสั้นนัก จงคิดและทำดีที่สุด..
.............
แม่ของน้องเวียงพิงค์ก็ไปนอนโฮงยา เพื่อผ่าตัดถึงสองรอบในเวลาที่ห่างกันแค่อาทิตย์เดียว..
ทุกครั้งที่ไปนอนโฮงยา มีน้องเวียงพิงค์นอนอยู่ข้าง ๆ เตียงผู้ป่วย..
มันเจ็บปวดและอึดอัดมาก ๆ ที่ไม่สามารถดูแล ลูกได้เต็มที่..
เพราะว่ามีสายน้ำเกลือระโยงระยางเต็มแขนแม่ไปหมด..
ยามที่ลูกร้อง อยากจะเข้าไปอุ้มไปปลอบลูก แต่ทำไม่ได้ มันช่างทรมานที่สุด..
ในมุมมองของแม่ที่ป่วย..
.............
แต่ในมุมมองของลูกที่ป่วย ของอ้ายก๋าวันนี้ ความฮู้สึกไม่ได้แตกต่างจากแม่ที่ป่วยสักเท่าไหร่..
ขนาดว่าเราเป็นผู้ใหญ่ ความเจ็บป่วยยังทำให้เราทรมาน แต่ถ้าเป็นเด็ก ล่ะ
ยิ่งไม่สามารถพูดได้ว่าเจ็บตรงไหน ปวดตรงไหน ยิ่งทรมานมากกว่า..
...
เอ็ดดูน้องหมิงหมิง ขนาดเลยเจ้า..
ขอหื้อโรคภัยไข้เจ็บ ปัดเป่า ไปไกล ๆ น้องหมิงหมิงเน้อเจ้า..
เพี้ยงงงง..

หวัดดีค่ะคุณก๋า มุขกลับมากรุงเทพแล้วค่ะ

แต่เมื่อวานต้องทำงานบ้านอย่างเยอะมาก

เพราะไม่อยู่ซะหลายวัน กลางคืนง่วงสุดๆ เลยค่ะ

หมิง หมิง ดีขึ้นแล้วใช่มั๊ยคะ

มุขย้อนไปอ่านบล๊อกเก่าๆ ของคุณก๋า

เห็นว่าน้องไม่สบายไปหลายวันเลย

สงสัยต้องซื้อเล่มนี้อ่าน

น่าอ่านๆ



น้ำหนักลดไปกี่โลคร้าบหมิงหมิง

น่าอ่านๆ เดี๋ยวบ่ายๆจะแวะมาอ่านอีกที
ตอนนี้ต้องอาบน้ำไปทำงานก่อนค่ะคุณก๋า

นกทุกตัวต้องมีฟ้าให้บิน


แอมอร

ผมมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้เพราะน้องคนนึงอยากอ่านให้ตาที่กำลังป่วยฟัง ผมก้เลยซื้อเพื่อให้น้องคนนั้น

ชอบครับ ผมชอบเรื่องนี้ รู้สึกรับรู้ได้ถึงกำลังใจซึ่งเป็นสิ่งสำคัญในการขับเคลื่อนชีวิตให้ไปข้างหน้า เรื่องนี้ผมได้ข้อคิดเยอะเชียวครับ จริงเลยครับ ที่ลมหายใจเก่าๆไม่สดใหม่ พอจะหล่อเลี้ยงจิตวิญญานได้

ขอบคุณครับที่ช่วยให้กำลังใจผมเช่นกัน ถ้าผมทำงานเขียนเป็นหนังสือ สงสัยจะมีแค่พี่ๆ น้องๆ สิบคนที่เข้าออกบล้อกผมบ่อย เป็นคนซื้อแหง เลยๆ (ตีพิมพ์ได้เพียงสิบเล่ม 5555++)

ถ้ามีโอกาสจะรวมเล่ม (เรื่องที่พอจะมีสาระ) ทำแจกวันสำคัญๆ ให้กับพี่ๆน้องๆ ที่คอยเป็นกำลังใจให้ครับ

อ่านที่คุณก๋าเขียนแล้ว
ก็อยากอ่านที่คุณโดมเขียนด้วย...

จะไปหาสักเล่ม

สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณก๋า
ดีใจที่หมิง หมิง มาวิ่งเล่นได้แล้ว

ดีจังหมิงหมิงหายป่วยแล้ว

หนังสือน่าสนใจจังค่ะ

แต่ละชีวิต .. ต่างก็มีที่เพื่อตัวเอง
อยู่ที่ทางเลือก
และแต่ละทางเลือก
มีบททดสอบนะคะ



พี่ก๋าก็โดนบททดสอบกับทางเลือก
แ้ล้วก็ผ่านไปได้ ..
แต่กว่าจะ่ผ่าน .. เหนื่อยขนาดไหน
มากมายความรู้สึก
อยู่ในทุกตัวหนังสือของจดหมายเลยนะคะ



หมิงหมิงสบายดีเต็มร้อยแล้ว ดีใจจัง

เห็นตัวหนังสือพี่ก๋าแล้ว อายจัง ของเราอ่านไม่ออกเลยละกัน หมิง หมิง หายป่วยแล้วต่อไปคงเห็นหน้ากันบ่อย ๆ ชีวิตจะได้ไม่ขาดรสชาด

สวัสดีจ๊ะ ก๋า.....คิดถึงหมิงหมิงจังเลย

ขอบใจน๊าที่แวะไปเยี่ยมทุ๊กวัน

สวัสดียามเช้าค่ะน้องก๋า

สวัสดีครับน้องก๋า

ขอบคุณมากนะครับ พี่ดีขึ้นมากแล้วครับ เมื่อวานไปหาพยาบาล เอ๊ย...หมอมาครับ.....ได้ยามาเพียบเลยครับ พยาบาลบอกว่า ถ้าไม่หายจะให้หมอพรทิพย์มาชันสูตร...อี๊หว่ะ......เอิ๊กๆๆๆๆๆ......

ใช่แล้วครับ นกทุกตัว ย่อมมีฟ้าให้บิน โดยเฉพาะนกเดียวดายพลัดถิ่นอย่างพี่ ท้องฟ้ามันกว้างมากๆๆๆๆๆ.....เลยครับ....แล้วอีกอย่าง พี่มันก็อยู่ในประเภทไปทุกที่ที่มีทางน่ะครับ ถึงไม่มีทางก็จะปีป่ายไป....อิอิอิ พวกดันทุรังอ่ะเนอะ.....

สายสวัสดิ์ศุกรวารค่ะพี่ก๋าขา


นกทุกตัว...บินได้ เมื่อปีกแข็งแรง...
ระหว่างไร้ขน ไร้ปีก พ่อแม่นกจะหาอาหารมาให้ลูกนก ที่หาก..หลายตัว..ก็ร้องกระจองอแงลั่นรัง

รังที่พ่อนกแม่นกฉลาดเลือก ซ่อนเร้นระหว่างโขดเขินเนินไศล
คาคบไม้กิ่งใหญ่น้อย ให้พ้นจากศัตรูชีวิต...

ที่มีมาทั้งเฉี่ยวโฉบโดยดิ่งถลาลงจากฟากฟ้า..
ทั้งจากเลื้อยคลานมา...

กว่าลูกนกจะโต รอดปากเหยี่ยวปากกาจริงๆ...มาได้

ก็เมื่อรอดมาได้แล้ว ต้องบินให้ได้สิ..
จะได้ออกไปหาอาหารกินด้วยตนเองได้...


สองหนุ่ม...ที่กล่าวถึง ต่างเติมกำลังใจให้แก่กัน
จนพี่ก๋าประทับใจ วิร่วมประทับใจด้วยค่ะ


ลูกน้อยๆ..ร้องเพราะเจ็บนั้น มันคงบาดหัวใจผู้เป็นพ่อแม่นัก...
ทำใจค่ะ... ต้องทำใจ...
เด็กทุกคน กว่าจะโต จะต้องเจอสภาพนี้ทั้งนั้น

ขอให้นึกว่า ลูกตนเองดีขนาดไหน ..
ที่ไม่ต้องแบ่บอยู่แต่บนเตียงอย่างเด็กบางคน

การที่ทวิหมิง นอนดึก...พักผ่อนน้อย..ไม่เพียงพอค่ะ
การพักผ่อนไม่เพียงพอ ทำให้ร่างกายอ่อนแอค่ะ

ร่างกายที่อ่อนแอ เป็นพาหะ ของโรคทุกชนิด
ที่ปัจจุบัน มันบินว่อนอยู่ในอากาศค่ะ

อย่าได้มาเล่าด้วยความขบขันว่า สี่ทุ่ม ทวิหมิงยังไม่ยอมหลับอีกเชียว..
เดอะก๋าเอ๋ย..


ไม่ได้อั๊พบล็อกแค่ประวัติศาสตร์ ค่ะพี่ก๋า..
คหกรรมศาสตร์ว่าด้วยไส้อั่วอีก 1
ธรรมะ อีก 2
พฤกษาลดาดิน ว่าด้วยกันเกราอีก 1
สุมามาลย์เดียระดาษ ว่าด้วยหิรัญญิการ์อีก 1
รัศมิมานปราชญ์สโมสร ว่าด้วยโอมาร์ คัยยัมอีก 1
พระพุทธบาทอายุ 386 ปีแล้วอีก 1
ตระกูลเมดิซิ มีสันตปาปามาแล้ว สามองค์
และคราคูฟ จุดหมายสุดท้ายของนักท่องเที่ยวในโปแลนด์ค่ะ

สิริหลงจ้ง สิบเอ็ดบล็อกแล้วค่ะ
ตัวขยันยังเต้นยิบๆ อยู่เลยค่ะ
งานไม่มา ก็อั๊พมันไปเรื่อยละค่ะ
ก็เกิดมาอ่าน.. เพราะอยากรู้นี่คะ...แข่งกันไหมล่า...

คงพอทราบว่า หายไข้แล้วนะคะ...ฮิฮิ



ศุกรวารสิริวิบูลย์ รัศมิสูรย์ส่องจำรูญจรัสค่ะ

ลมหายใจเก่า ๆ คงไม่หอมสดใหม่พอที่จะหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณได้ ..

ฟี่ชอบประโยคนี้ค่ะพี่ก๋า สะท้อนการใช้ชีวิตได้เห็นภาพดี

สวัสดีตอนเช้า ๆ ค่ะ

ต้องหามาอ่านแล้วละคะพี่ก๋า
เปิ้นชอบอ่านความเรียงของคุณโดมมากๆเลย
อ่านเพลิน และได้ข้อคิดด้วย

ต้องหามาอ่านแล้วค่ะ

สวัสดีเช้าวันศุกร์จ๊ะหมิง หมิง
วันนี้นำหนังสือดีมาแนะนำกันอีกแล้ว
นกทุกตัวมีท้องฟ้าให้บิน
เหมือนกับคนที่มีพื้นที่ให้ยืนบนโลกใบนี้

ดูให้ได้นะครับ อวตาร เชียร์หมดใจเลย
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=amp-atom&month=01-2010&date=24&group=2&gblog=151

ยินดีด้วยค่ะ ที่หมิง หมิงหายป่วย

มาดามกะพ่อก๋าเหนื่อยเลยสิคะ มุขว่าความเป็นห่วงนี่มันเหนื่อยกว่าอย่างอื่นนะคะ

อยากป่วยแทนลูก แต่แลกกันไม่ได้ ได้แต่มองดูเค้า เอาใจช่วยเค้า

ถ้าหมิง หมิง โตขึ้น รู้เรื่องมากขึ้น อ่านบล๊อกของพ่อก๋าได้

หมิง หมิงต้องภูมิใจมากๆ เลย ที่ได้เป็นลูกพ่อก๋ากะมาดาม

มีใครเคยบอกคุณก๋ารึยัง คุณก๋าเป็นพ่อที่ดีมากเชียวค่ะ

สวัสดีเช้าวันศุกร์คร่าน้องก๋า

สวัสดียามสายเจ้าอ้ายก๋า

น่าอิจฉานก
มีอิสระ..ท้องฟ้าไม่แบ่งแยก..
แต่คนสิ..แผ่นดินแบ่งแยก

น่าอ่านมาก ๆ เลย

พ่อแม่จำเปนต้องขังลูกเล็กไว้ในกรง(ทอง)
เมื่อลูกปีกกล้า ขาแข็งพอ
..
มีลูกนกที่กล้าบินออกไป
แต่ก้อมี(ลูก)นกจำนวนไม่น้อยที่ไม่กล้า..




คนสมัยก่อนเก่งเนอะอ้ายก๋า
มีลูกเปนโหล
บ่าเด่วแค่คนเดียว..ก่อคางเหลือง อิอิ

ขอหื้อมีความสุขกั๋นทั้งครอบครัวเจ้า

ปอลอ..หลานบ่าวน้ำหนักขึ้นมายังเจ้า

ซาหวัดดีตอนเช้าค่ะศิษย์พี่ ไว้ตอนเย็นหลังเลิกงานศิษย์น้องจะเข้ามาอ่านอีกรอบ

เช้านี้อากาศมืดครึ้มมีฝนตกนิด ๆ ก็หยุดไป

ศิษย์น้องกะลังเฝ้ามองร่างกายของตัวเองอยู่ศิษย์พี่ เพราะพักนี้แปลก ๆ แต่ก็ไม่ลืมดูใจอ่ะนะ

เป็นกะลังใจให้ศิษย์น้องด้วยนะศิษย์พี่ สู้ ๆ

สวัสดียามเช้าครับพี่กาสะลองคำ


หนังสือของผมเองก็ใกล้จะวางแผงแล้วล่ะครับ
ฝากอุดหนุนด้วยเลยนะครับ 5555

ว่าแล้ว .. อยากอ่านมาเชียวค่ะคุณก๋า ..
ไปร้านหนังสือดีกว่าวันนี้ สอยมาอีกสักเล่ม
ไม่จนหรอกเน้อ 55+
...................


คิดไม่ออกเลยค่ะสำหรับหัวข้อ สงสัยว่าจะต้องปล่อย
ประธานและรองประทานโครงการคิดกันเองแล้วล่ะคะ่
เพราะว่าช่วงนี้สมองไม่ปลอดโปร่ง โล่งอกเลยค่ะ
เพราะว่ายังมีอะไรคิดๆ เรื่อยเปื่อยเหมือนกัน ...
แต่ว่าก็ดีกว่าเก่าเยอะเลยล่ะคะ่ ฮาๆ ...
เอาว่าเดี๋ยวมาติดตามหัวข้อนะค่ะและก็จะร่วมเขียนด้วยค่ะ

ดีใจด้วยที่ หมิง หมิง หายป่วยแล้ว แต่การเจ็บป่วย
เป็นเรื่องของธรรมชาติ และ การกระทำของเรา
ขอเพียงรู้เท่าทัน ใจของเราก็ไม่เป็นทุกข์ จริงไหม
.....(ไม่รู้)

นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน
น่าสนใจครับ

นึกภาพ ..

หมิงหมิงดื่มนมพี่ก๋า


ฮ่า ฮ่า ฮ่า










ฮ่า ฮ่า ฮ่า

นี่ก็ดีมากแล้วค่าคุณก๋า เชื่อมุขเหอะ

มุขลืมบอกไป มุขก็มีหนังสือเล่มนี้ค่ะ แต่มุขไม่ได้ซื้อเอง

เพื่อนมุขเค้าซื้อให้ตัวเองแล้วเลยซื้อมาเผื่อมุขด้วย

มีวลีโดนใจเยอะเลยค่ะ

หวัดดียามเช้าครับ

ยังคงขยันหาของดีๆมาฝากพรรคพวกได้เสมอนะครับ

ชมชิมลิ้มลองแล้ว...อร่อย

หมิงๆคงได้เวลาถอนทุนคืนละ

ต่อจากนี้เธอจะ กิน กิน กิน และ กิน

................โตไวๆนะลูก

ประทับใจตั้งแต่ชื่อเรื่อง...นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน..

..หน้าตาและปกหนังสือสีจาง ๆ แบบนี้ เด่นเตะตาอยู่บนชั้นหนังสือ..

เนื้อหาทุกถ้อยคำ สื่อถึงมิตรภาพและน้ำใจ เปี่ยมไปด้วยความหวังและกำลังใจ จากพี่ชายสองคน ที่คนนึงเคยรู้จัก อีกคนได้ยินแค่ชื่อ

หนังสือเล่มนี้เหมาะอย่างยิ่งที่จะมอบเป็นของขวัญให้กันอย่างมากเลยค่ะคุณก๋า....

หนังสือน่าสนใจดีจังพี่ก๋า...
วันนี้พี่ก๋าเขียนเล่าเรื่องราวผ่านจดหมายทำให้ปุ้มนึกถึงสมัยก่อนที่อยู่บ้านเลยค่ะ
เพราะชอบที่จะอ่าน และแอบอ่าน ( อิอิ..ล้อเล่นนน..) จดหมาย
ยิ่งวันไหนมีบุรุษไปรษณีย์มาหย่อนซองจดหมายที่ตู้ ยิ่งตื่นเต้นใจก็เต้นตูมตาม
ได้อารมณ์คนละแบบ ถ้าเป็น จม.จากทางบ้านก็คงมีทั้งยิ้ม หัวเราะ หรือไม่ก็น้ำตาคลอเบ้าเพราะคิดถึงบ้าน
แต่ถ้า จม.ป๊อบปี้เลิฟ คริ ๆ ( แอบไปคิดเอาเอง ^^" )
ยิ่ง จม. สมัครงาน หรือผลสอบเนี้ย โหยยย...จะเปิดหรือไม่เปิดดูดีเนี้ย 5 5 5+

วันนี้อาปุ้มเห็น หมิง หมิง สดชื่นแข็งแรงขึ้นเยอะเลยนะคร๊าบบบบ สู้ ๆ ครับ

สวัสดียามเช้าค่ะ


ประโยค Climax โดนใจมากค่ะ

อ่านเเล้วจี๊ดด....ถึงใจจริงๆ

สวัสดียามเช้าครับ คุณก๋า

ขอเข้ามาอ่าน จดหมาย ด้วยคนนะครับ

และได้อ่านสรุปหนังสือ นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน ด้วยครับผม

ขอเป็นกำลังใจให้ หมิง หมิง หายเร็วๆ นะครับ

ปล. เมื่อวาน ยุ่งมากเลยครับ ไม่ได้เข้าบล็อกเลย

สวัสดีค่ะ

จดหมายน่าอ่านจังค่ะ
เดี๋ยวนี้หาอ่านยากแล้วด้วยค่ะ
มีช่องทางอื่นให้เลือกแล้วทำให้ลืมการเขียนจดหมายไป

หนังสือก็น่าอ่านค่ะ
ฉันชอบอ่านหนังสือ
แต่ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมาก็อ่านน้อยลงเหมือนกัน
กำลังหลงใหลได้ปลื้มกับโทรศัพท์ใหม่ไฮเทคค่ะ

และฉันได้รับรู้ว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุด คือ ความหลงค่ะ
หัวปักหัวปำ

สวัสดียามเช้าค่ะ

แวะมาเยี่ยมหมิงๆ..เช้านี้อาการหายสนิทแล้วเนอะพี่

ขอให้หม่ำๆได้เยอะๆนะครับ..
สุขภาพแข็งแรง..

มีความสุขมากๆครับพี่ก๋า พี่ดา และ หมิงๆน้อยที่น่ารัก

กลัวแต่จะมีแต่ใบเสร็จมาเก็บเงินน่าซี้...พี่ก๋า
ณ ขณะนี้ 2176 บล็อก 42 กรุ๊ฟบล็อกแล้วค่ะ...555

มันเทียบกันไม่ได้กับของพี่ก๋าค่ะ เพราะ...ลอกเขามาทั้งน้าน...

หวาดดีวันศุกร์ มีวันสุขเหมือนชื่อวันเน๊อก๋าซัง

แวะมาเยี่ยมพี่ก๋าค่ะ
น้องหมิงหมิงเป็นยังไงบ้างคะ

อ่านแล้วนกตัวไหนที่ยังรีๆรอๆอยู่หน้ากรงก็รีบๆบินขึ้นฟ้าซะเถอะนะ ฟ้ารออยู่ครับ

สวัสดียามสายค่ะ...วันนี้ไม่มีสอนคาบแรก...ก็เลยแอบมาหาหมิงหมิง...ตื่นหรือยังคะ..

หนังสือน่าอ่านนะคะ...ยังไม่มีเวลาไปหาซื้อมาอ่านเลย...
หลายเล่มแล้วที่เพื่อนแนะนำ...รวมทั้งที่คุณก๋าแนะนำ..ได้แต่จดใส่สมุดน้อยๆไว้...อาทิตย์นี้น่าจะได้มีเวลาไปเดินหาซื้อบ้าง...

ต้นมะม่วงที่บ้านมีแต่ต้นผอมๆ...สูงๆ...อาจจะเป็นเพราะมันปลูกอยู่ในดงมะพร้าว...มันเลยต้องยืดลำต้นขึ้นไปรับแสงแดด....
ถ้าที่บ้านมีอย่างนี้สักต้น...จะเอาโต๊ะไปนั่งทำงาน...จะเอาเสื่อไปปูนอน..จะเอาเชือกไปผูกชิงช้า...ฝันไปก่อนละกัน

เห็นกิริยาอาการของหมิงๆสดชื่นเหมือนเดิม แล้วบายใจแทนคุณพ่อครับ

ศุกร์นี้ สุขสดชื่นตลอดวันเลยนะครับ อย่าลืมให้ลูกกินยาตามหมอสั่งด้วยนา

และเล็กๆน้อยๆ ไว้ผวนกันเล่นๆ คลายเครียด..

กรุงทพมหานคร เขตไหน..ใหญ่ที่สุด?

ก.เขตดุสิต ข.เขตคลองสาน ค.เขตบางกะปิ ง.เขตพญาไท

555555 กล้วยๆ สำหรับคุณก๋า

หมิง หมิง ดีขึ้นเเล้วใช่มั้ย ???

ดีใจด้วยค่ะที่หมิงๆ หายแล้ว ดีจังเลย

เป็นคำนิยมกลายๆ หรือเปล่าคะนี่... สงสัยยอดขายพุ่งกระฉูดอีกแหงเลย เย่

โดนใจอีกแหละ อิอิ (ขยันโดนจริงๆ ฮ่ะๆๆ)

ไม่ได้เข้ามานานเลยค่ะคุณก๋าแล้วตอนนี้หมิงหมิงดีขึ้นแล้วนะค่ะ (ตกข่าวอย่างแรง)

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ พอดีหลานเราก็เข้าออกโรงพยาบาลเหมือนกัน ลำไส้อักเสบเป็นแผลทั้งเส้นเลยค่ะ เห็นเด็กๆ เจ็บจะปวดใจเสมอเลย ขนาดเจ็บ ยังอยากจะซน ถ้าเห็นนอนซมนี้คือเยอะจริงๆไม่ไหวจริงๆอะค่ะ
ขอให้หมิงหมิงหายไวๆ แข็งแรงๆ นะค่ะ

สวัสดียามเช้าค่ะ..พี่กำ

ถ้าเจ็บป่วยถึงขั้นต้องนอนโรงพยาบาล
จิตใจก็แย่ๆ หน่อยนะคะ

แต่ถ้ามีเพื่อนที่คอยให้กำลังใจกันและกัน
เราก็จะมีแรงที่จะสู้ต่อเนอะ

จริงๆ แล้วหนึ่งยังไม่เคยถึงขั้นล้มหมอนเสื่อหรอก
แต่เมื่อคืนดูรายการเจาะใจกับโครงการกอดฟรี
แล้วรู้เลยล่ะว่า
คนที่เค้าต้องการกำลังใจ
แค่เราซึ่งเป็นคนแปลกหน้าเข้าไปกอดเค้าสักหน่อย
ก็ทำให้เค้ามีพลังเพิ่มมากขึ้นอีกเยอะเลย

ดีใจด้วยค่ะที่หมิงหมิง กลับมาเยี่ยมเยือนที่บล็อกแล้ว
เมื่อวานแอมก็ลาป่วยค่ะ
เจ็บคอขึ้นมากะทันหัน ไข้ขึ้นเลยต้องพักอยู่บ้าน

หนังสือเล่มนี้มีไว้ในครอบครองแล้วค่ะ
แต่น้องสาวเอาไปอ่านอยู่
ถ้าแอมได้อ่านคงได้เอามาแชร์กันบ้าง

สุขสันต์วันศุกร์ค่ะพี่กิจ
^^

อ้อ เรื่องภาษาอังกฤษ
ฉันจะบอกให้คุณฟัง
ฉันถามคุณ Sachin ว่า
คุณว่าภาษาอังกฤษอย่างฉันไปเที่ยวเมืองนอกได้มั๊ย
เขาก็ว่า คุณเข้ามาได้แค่เทอร์มินอลล่ะ

แต่คุณน่ะดีกว่าฉันเยอะ
ได้เข้าไปข้างในแล้วนี่คะ

ทุกอย่างอยู่ที่การบ่อยของการใช้ค่ะ
ฉันไปอ่านจดหมายฉบับแรก ๆ
ที่ฉันเขียนถึงเขาแล้วเออ เขียนไปได้ไงเนี่ย
เดี๋ยวจะมาบอกเรื่องเขาให้ฟังนะคะ

งานเข้าค่ะ

สวัสดีค่ะน้องก๋า

นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน คนทุกคนมีเส้นทางให้เดินเช่นกัน
หมิงหมิงของป้าแหม่มหายแล้ว ส่วนป้าแหม่มก็อาการไข้หวัดดีขึ้นตามลำดับ ต้องหายไข้ครับเด่วงานเข้า 555

สวัสดีครับ

วันนี้ทุกอย่างเป็นปกติแล้วนะครับ

ยินดีด้วยนะครับ

หมิง หมิงที่น่ารัก

สวัสดีค่าคุณก๋า
ชีวิตคนมันสั้นจริงๆค่ะ อยากทำอะไรต้องรีบทำเนาะ

สวัสดีค่ะ คุณก๋า...

แวะมาเยี่ยมสุดหล่อ คุณก๋า และคุณมาดาม ก่อนที่จะออกไปทำพาสปอร์ตใหม่
งานเข้าอีกแล้ว...ค่ะ วันที่ ๑๔ นี้ ต้องเดินทางไปพม่า
คงจะได้ประสบการณ์ใหม่ ๆ มาประดับชีวิตเพิ่มอีกแล้ว

ดีใจและสบายใจมากที่สุดหล่อของพี่ หายเป็นปกติดีแล้ว
อ่านจดหมายของคุณก๋า แล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ สัมผัสได้ถึงความรักที่พ่อก๋ามีให้หมิงหมิง
ทำให้พี่อดคิดถึงคุณพ่อของพี่ที่จากไปกว่า ๓๐ ปี ไม่ได้
ในชีวิตของพี่ ไม่มีใครรักพี่เท่าคุณพ่อเลยค่ะ
หมิงหมิงโชคดีจริง ๆ ที่ได้เกิดมาเป็นลูกคุณก๋าและคุณมาดาม

พี่เชื่อในกรรมลิขิต ไม่ว่าจะกรรมดีหรือไม่ดี
วันนี้ เรามาพบกันรู้จักกัน มีความผูกพันลึก ๆ อยู่ในใจก็ด้วยกรรมนั่นเอง
และพี่ก็ดีใจที่ได้รู้จักครอบครัวของคุณก๋า ซึ่งพี่รู้ว่านั่นเป็นเพราะกรรมดีที่เราเคยทำร่วมกันมา

ขอให้คุณก๋าและคุณมาดาม มีความสุขมาก ๆ มีสุขภาพแข็งแรง
ประสบความสำเร็จในการงานและชีวิตส่วนตัว
เพื่อที่จะได้มีพละกำลังทั้งกายและใจ ในการที่จะเลี้ยงดูหมิงหมิงต่อไป...นะคะ...

โชคดี มีความสุข...ค่ะ

ทั้งเนื้อหาบางส่วนที่เห็น ฟ้อน สีสัน เชื่อว่าใครได้อ่านคงจะชอบนะคะพี่ เหมาะเป็นของขวัญอย่างที่คุณไอบอกไว้เหมือนกันค่ะ

หมิงหมิงวิ่งซนได้คล่องรึยังคะวันนี้

แค่ฟังชื่อก็น่าอ่านแล้วค่ะ ป้านู๋ดีแวะเอาปลามาฝากหมิง หมิงค่ะ จู๊ฟๆๆๆ

ชอบจังค่ะ ไม่ใช่นกทุกตัวที่อยากบิน
อืมมมม ใช่เลย... เคยเดินเล่นไปมา มองฟ้ากว้างๆ ก็ต้องบินซะทีละ ขอบคุณนะคะ

สวัสดีค่ะคุณก๋า
หมิงหมิงหายดีแล้วเหรอคะ ดีใจจังที่มีเด็กไปวิ่งเล่นที่บ้านโน้นเหมือนเดิมแล้ว

นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน...อยากบินได้เหมือนนกบ้างอ่ะ คงสนุกดีเนอะ อยากบินไปไหนก็บินไปเลย

น่าสนใจ๋เจ้า

แย่อะพี่ เคนซี่แย่เลยอาทิตย์นี้ นินคงไม่ได้อยู่อ่านบล็อกพี่อะ เดี๋ยวไปเตรียมตัวพามันไปโรงบาลก่อน (ตอนนี้มันหลับ)

เหนื่อยว่ะ

----

ดีใจด้วยที่หมิงหมิงหายป่วยแล้วกินเยอะขึ้น เห็นหม บอกแล้ว อิอิ มันอดอยากมานาน พอหายดีก็กินแหลกราณ คราวนี้ล่ะ จะได้ตัวจ้ำม่ำกับเขาแล้วนะ

ชอบชื่อหนังสือจัง

นึกขึ้นมาได้ว่าพี่ไม่ได้อ่านคอลัมน์ริมรั้วหัวใจของพี่โดมมาหลายฉบับแระ

ไปอ่านก่อนนะ

ล.ป. หมิงหมิงออกจากรพ.แล้วหุ่นดีเชียว พ่อหมิงหมิงนน.ลดบ้างเปล่าเนี่ย

ไว้วันหลังเจอจะซื้อมาอ่านค่ะ

ขอให้หมิงๆหายไวๆน๊ะค๊ะ

ทุกอย่างล้วนมีความหมาย
และมีความสุขตามสถานการณ์ที่ตัวเองอยู่


น้องสองหมิงหายดีแล้วใช่ป่าว

ลายมือจานก๋า...เหมือนลายมือคนโบราณ

คำความคิดเป็นผู้หลักผู้ใหญ่เกินตัว


ไม่เหมือนพี่เล๊ย555++


หมิงหมิงทานข้าวกี่ชามแล้ววันนี้



บอกเขาด้วยป้าแหม๋วอยากจุ๊บหัวหมิง^^

หนุ่มน้อยไปส่งยิ้มที่บ้าน หายแล้วใช่ไหมเอ่ย ดีใจจังเลยค่ะ

ในอนาคต เขาเก็บเราแน่ๆ ค่ะ
แล้วจะย้ายไปไหนล่ะคะ...

ขอเป็นลูกน้องตามไปด้วยนะคะ..555

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆหมิงหมิง มาแว้วววววววววววววววววววว

สวัสดีค่ะพี่ก๋า
ปกตินาห์จะเข้าไปอ่านบล็อกที่อาโดมกับอาปะการังเขียนจดหมายถึงกันบ่อยค่ะที่บล็อกชบาฉาย
หลายๆเรื่องราวที่ได้อ่านผ่านปลายปากกาของคนสองคน
ทำให้เด็กคนหนึ่งได้รู้เรื่องราวอะไรๆเยอะขึ้นมาก
ทั้งการดำเนินชีวิต การไต่เต้าหาความฝัน
แม้แต่เรื่องศาสนาที่คนสองคนนับถืออต่างกันแต่กลับคุยกันได้สนุก
แต่ยังไม่มีหนังสือเล่มนี้มาครอบครองเป็นเจ้าของเลย
คราวก่อนไปเดินหาที่โลตัสหาดใหญ่ไม่เจอ
ไว้ไปหาดใหญ่จะไปลองหาที่อื่นอีก

เดี๋ยวบ่ายๆจะอัพบล็อกค่ะ
เมื่อวานลองซูมพระจันทร์ดู
อิอิอิ...เกือบ20ภาพดูได้ตั้งสองภาพแน่ะ

นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน...
แค่ชื่อก็กระทบใจแล้ว ต้องหามาอ่านเจ้า

หมิงหมิงคงหายดีขึ้นนักแล้ว...
ส่งก๋ำลังใจ๋เต๋มร้อยหื้อคนเป๋นป้อเป๋นแม่โตยเน้อเจ้า

แวะมาเยี่ยมนะครับ นกมีฟ้าไว้ให้บินจริงๆๆ
หนังสือน่าสนใจจริงๆๆนะ

55++ ถึงขั้นโทรมเลยเหรอคะ ไงก็สู้ ๆ ค่ะ
หมิงๆน่ารักเหมือนเดิมมมมมมม

หมิงน้อยหายแล้ว เย้ๆๆ

หมิงน้อยป่วยคราวนี้ มีภูมิคุ้มกันแล้วนะค้าบ
จะได้ไม่ป่วยอีกน้า

พ่อก๋ากับแม่มาดามก็ดูแลสุขภาพนะคะ

หนังสือน่าอ่านจังค่ะ มีขายที่ร้านทั่วไปรึเปล่าคะ

อ่านจดหมาย(ถึงคนอื่น) เพลินไปเลยค่ะ

ดีใจที่น้องหมิงหมิงหายดีแล้วนะคะ

ทำเอาพ่อแม่โล่งใจเลยนะคะแบบนี้ อิอิ

โตไวไว อย่าเจ็บอย่าไข้น๊าหมิงหมิง

เป็นคนไม่ค่อยเสียตังสืไปกะหนังสือ
แต่ก่อนโน้นมีชีวิตกับงานประจำ
ค่อนข้างเร่งรีบ
ทุกวันนี้มีบทบาทใหม่ ฮุๆๆคนขับรถ
ว่าง..จนต้องหาอะไรทำ
หนังสือ ได้กลับกลายมาเป็นเพื่อนในชีวิตอีกครั้ง
อ่านเรื่องสบายตามบล๊อค
แอบอ่านตามร้านหนังสือ

ยังไม่ลงทุนซื้อ เดี๋ยวจะคอยดูว่าจะได้เสียตังส์ให้พ่อก๋ารึปล่าว อิอิ
ลุ้นมั้ย
แต่..เริ่มอยากอ่าน นกเระ ลองแว๊ปไปดูก่อน

เวลาลูกกินข้าวได้เยอะเนี่ย..รู้สึกดีนะครับพี่

คนทำก็ยิ้มออก..ลูกก็สุขภาพดีขึ้น..
ช่วงนี้เด็กใช้แรกเยอะมาก..ถ้าไม่ได้กินข้าวจะดูไปเยอะเลยเนอะพี่..


เอด้าก็กินน้อยลงช่วงที่อาหารเป็นพิษ..และ ช่วงฟันขึ้น
ผมรู้สึกว่าผอมไปเยอะเลยพี่..

แต่ก็นะลูกผู้หญิงไม่อยากให้อ้วนมากๆ
เดี๋ยวขายไม่ออก 555+

เห็นแล้วอยากอ่านตามด้วยเลยอ่ะเจ้าปี้ก๋า อิอิอิ ปีนี้สะลิดอ่านหนังสือก่อนนอนทุกวันเลย

เพลงผลไม้รวมที่เพื่อนมาร้องให้ที่บ้าน เป็นเพลงละอ่อน ออกไปทางเพลงกล่อมเด็กอะไรทำนองนี้

เพลงกล่อมเด็กที่จริง ๆ แล้วต้นฉบับเป็นฝรั่งเศสมีเยอะเลยนะปี้ก๋า เค้ายืมทำนองไปใส่เนื้อในภาษาใหม่ เช่นเพลง FRERE JACQUES (ไปเสริทฟังในยูตู๊บเอาเต๊อะถ้าบ่าฮู้จั๊ก) อันนี้นี่เด็กอเมริกันอังก่งอังกฤษโตมากะมันทั้งนั้น มาดามฮ้องเพลงกล่อมหมิงหมิงก่อนนอนก่อนี่เจ้า อิอิอิ

สวัสดีค่ะ พี่ก๋า
หมิงๆ หายดีแล้ว เป็นข่าวดีมากๆเลยค่ะ
ยิ่งทานเก่ง วิ่งได้เก่ง ตามประสาเด็ก ยิ่งดีค่ะ
ขอให้เค้ามีความสุข อย่าป่วยอีก ได้ก้อดีนะคะ
...
พี่ก๋า มาดาม มีความสุขมากมากค่ะ

เขียนได้น่าอ่านมากเลยค่ะ

..บทความดีดี นั่น ฝีมือพ่อก๋า หมดเลยหรอคะ..เก่งจัง

แน่นอนซีคะพี่ก๋า
วิจะเก็บเงินใส่ออมสินไว้ละบาทฝาหรั่งค่ะ...อิอิ

ยังไม่ได้อ่านข้างบนเลยค่ะ เรีบเข้ามาทักก่อน net หลุด เด๊ยวค้อยกลับไปอ่าน เห็นแต่คำลงท้าย ว่า สุจริตใจ

เก๋ เท่ห์ มากค่ะ ฝากหอมแก้ม หมิงหมิง ด้วยนะคะ

หวัดดียามบ่ายค่ะ

ดีใจที่ได้เห็นหมิงหมิง กลับมายิ้มได้เหมือนเดิม
ตื่นมาเปิดบล๊อกไม่เห็นหมิงหมิง รู้สึกขาดอารายปายย

แอบอ่าน จ.ม. เขียนได้น่าติดตามมากเลย
รู้สึกถึงการถ่ายทอดอารมณ์ออกมาเป็นตัวหนังสือในสไตล์กะว่าก๋า์

ไปโลกพระจันทร์กันค่ะพี่ก๋า

วันนี้ขึ้น 15 ค่ำ
จะลองดูอีกรอบถ้ามีโอกาส
แต่เย็นนี้จะออกไปข้างนอกจะทันไหมไม่รู้ อิอิอิ
แล้วจะลองใช้ทริคจากพี่ก๋าอีกที
แต่Photoshop มันไม่ค่อยถนัดมือเลย
ไม่เป็นไรลองดูเนอะ

อ่านจดหมายคุณก๋าจบเลย ชอบลายมือแบบนี้จังคะ

++++++นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน++++++++++

หมิง หมิง หายดีแล้วใช่มั้ยคะ น้องแดนนี่ ก็เคยเป็นต้องนอนโรงพยาบาลด้วยสาเหตุเดียวกับ หมิง หมิง คือ ไวรัส ลงกระเพาะ ทานอะไรก็ไม่ได้ อาเจียนอย่างเดียว ไข้สูง แต่มันก็ผ่านพ้นไปได้คะ

สวัสดีค่ะ
ไม่ได้แวะมานานเลย เพิ่งทราบว่าน้องหมิงหมิงไม่สบาย
ขอให้น้องหมิงหมิงแข็งแรงเหมือนเดิมไวๆ นะคะ

ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ดูแลตัวเองดีๆ นะคะ

สวัสดีครับพี่

ผมว่า ไม่ใช่นกทุกตัว ที่อยากเป็นนกด้วยซ้ำครับ

มันอาจจะอยากเป็นกะปอมก็ได้?

ฮ่ะๆๆ

เช้านี้ไปร่วมงานพิธีเปิดอุตสาหกรรมแฟร์มาค่ะ
เข้า office ปาเข้าไปบ่ายสองฟ่า ๆ อิอิ
ของน่าช้อปปิ้งทั้งนั้นเลยคุณก๋า พามาดามไปแอ่วเตอะ
เปิดหูเปิดตา หลังจากที่เครียดเรื่องน้องหมิงหมิงมาหลายวัน

ปีนี้สภาอุตสาหกรรมฯ ทำดีมาก ๆ มีไวท์แฟร์ด้วย
อ่อ ๆ มีริมปิงยกเปิด เป็นริมปิงมินิบนศูนย์ SME ด้วย
สินค้าด้านล่างพวกส่งออกก็ตรึม แหะๆๆ ได้มาหลายชิ้น อิอิ
นี่แหละเหตุผลเข้า office บ่ายสอง ทั้งที่พิธีเปิดไปแล้วตั้ง 10 โมงเช้า 5555

เข้าเรื่องๆๆ
นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน...อืม นั่นสิเนอะ

พูดง่าย เขียนง่าย ทำไม่ยากหนาคุณก๋า (ในความคิดพี่นะ)
มีกรรมการที่พี่สนิทด้วยคนหนึ่ง เออรี่จากแบงค์
แกบอกกับพี่ว่า ตอนตัดสินใจจะเออรี่นั่น คิดมาก เครียดมาก กลัวว่าออกไปแล้วจะทำอะไร อยู่แบงค์มาหลายสิบปี

แต่พอวันที่กลับมาเจอกัน แกบอกว่าพี่รู้มั้ยจิน
คนเรานะถ้าไม่ออกมา ก็จะไม่รู้ว่าจะทำอะไร แต่พอก้าวขา
ออกมาเท่านั้นแหละ โอกาส งานที่จะทำ มันเยอะแยะไปหมด

อีกหนึ่งตัวอย่างนะ
เคยได้ยินจากคนรอบตัวนี่แหละ แต่จำไม่ได้ว่าใครพูด
แต่ประโยคนั้น ชินและติดหูมาก

บอกว่า "เงินทอง มันตกอยู่ตามถนน"
ถ้าคนมันฉลาด รู้จักขยันทำมาหากิน อยู่ตรงไหนก็เป็นเงินเป็นทอง

พี่เออจริง ทำไมคนอื่นคิดได้ ทำได้ ทำได้ดี
ทำไมเราคิดไม่ออก บางทีเพ้อฝัน แต่ไม่คิดจะจริงจังด้วยความกลัว ไม่กล้า ไม่มีทางเป็นไปได้ ทั้งที่ไม่เคยลองทำ

เหมือนฟ้ามันก็อยู่อย่างนั้น
โอกาส ถนนหนทาง มันก็อยู่อย่างนั้น
อยู่ที่จะเรากล้าตัดสินใจก้าวเดินรึเปล่าแค่นั้นเอง

น้อยคนที่ประสบผลสำเร็จอย่างง่าย
น้อยคนที่ไม่เจออุปสรรคขวากหนามอะไรเลย
จะมีซักกี่คนที่กล้าไปลองผิดลองถูกจนได้ดี
จะมีใครที่เห็นและไขว้คว้า ได้อย่างที่ใจต้องการ..

คืนนี้ถ้าลูกค้าไม่เยอะ
จะแวะเวียนมาอีกรอบจ้า

พี่ก๋าขา คนที่เป็นพ่อแม่ เวลาที่เห็นลูกเจ็บปวดมันช่างทรมาณหัวใจมากเลยค่ะ อยากเจ็บแทนลูก อยากเป็นแทนลูก แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ค่ะ เอิงเวลาที่เห็นน้องนิกมีอาการข้างเคียงจากการให้คีโม เอิงทรมาณใจที่สุดเลยค่ะ หลายครั้งที่แอบร้องไห้ เกือบทุกๆๆวันเอิงจะนั่งกุมมือลูก บีบมือลูกเบาๆ ให้ลูกรู้ว่ายังมีแม่อยู่ตรงนี้ จะกอดลูกก็กอดไม่ได้ เพราะคุณหมอไม่อยากให้เราสัมผัสลูกมาก เพราะเสี่ยงกับการติดเชื้อ สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือการได้จับมือลูก ตอนนี้เอิงผ่านช่วงนั้นมาได้แล้วค่ะ ตอนนี้เอิงได้กอดลูกบ้างแล้ว เอิงคิดว่าอีกไม่นานเอิงจะได้กอดลูกทุกๆๆวันค่ะ....


หมิง หมิง หายดีหรือยังคะ พี่ก๋ากับมาดามรักาาสุขภาพนะคะ...

อาตี๋หมิงหมิงหายป่วยแล้ว

กินเก่ง สงสัยจะกินเผื่อวันที่ป่วย



เมื่อคืนป้าเหมียวอยู่บ้านคนเดียว แอบเมาคนเดียว

ไม่หลับไม่นอน เปิดหาฟังแต่เพลง

เช้านี้ป้าเหมียวตาโบ๋เลย

ดีแล้วค่ะพี่ก๋าน้องหมิง หมิง หายแล้ว

ต้องรักษาสุขภาพเยอะนิดนึง
อันก็เป็นหวัดไปเรียบร้อยแล้วค่ะ

แวะมาเยี่ยมคะ

ขออนุญาตินำข้อความที่ว่า นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน ฟ้าไม่เคยสุดสิ้นที่เขตใด มนุษย์ก็มีฝันให้ท้าทายไม่รู้จักจบสิ้น เช่นเดียวกันหากเลือกที่จะหยุดฝัน ก็เหมือนกับนกที่รออยู่หน้ากรง ไม่กล้าขยับปีกโบยบินไปเพราะไม่แน่ใจว่า ฟ้าต่อไปจะเป็นอย่างไร
จะกว้างหรืออ้างว้างเกินไปหรือไม่

ไปส่งจารย์นะคะ ชอบมากเลยคะ

สวัสดีค่ะพี่ก๋า...ดีใจจังเลยเห็นน้องหมิงหมิงยิ้มได้

ดีใจด้วยค่ะ ที่หมิงหมิงหายป่วยและออกจาก รพ.แล้ว
ป๊าป๋ากับหม่ามี้ สบายใจซะที

เลาเตอร์ของเน็ตมันแฮ๊งค์ ทำให้เข้าเน็ตไม่ได้สองสามวันค่ะ เที่ยวก่อนก็เป็นทีแล้ว กว่าช่างจะมาดูให้คอยจนเซ็งค่ะ

แม่จะหามาอ่านบ้างค่ะ

สวัสดีค่ะพ่อก๋า..ดีใจด้วยค่ะที่หมิงหมิงหายดีแล้ว..

ยิ้มร่าเหมือนเดิม..หุหุ พลังมาเต็มเปี่ยม..คริคริ..



..บ่ายคล้อยยามนี้อยากรู้จังว่าดวงอาทิตย์ที่เมืองไทยทอแสงท้องฟ้าเป็นสีอะไร..สวยงามแค่ไหน..

ส่วนท้องฟ้าที่อั้มอยู่ตอนนี้สิบโมงเช้ายี่สิบกว่านาที..

ท้องฟ้าเป็นสีขาวอมเทา ต่อให้มีเมฆสักกี่ก้อนที่ลอยอยู่ก็คงมองไม่เห็นว่ามีอยู่..

อ่านบันทึกหมดทุกหน้าเลย..ชอบจังค่ะ..

ตอนนี้อั้มก็กำลังรู้สึกเหมือนนกที่รีๆรอๆอยู่หน้ากรง..
จะว่าถูกจับใส่กรงก้ไม่ใช่..แต่ข้างนอกก็หนาวเกินกว่าที่จะใจกล้าบินออกไป..

แต่ท้องฟ้ากว้าง ย่อมท้าทายนกที่มีปีกไว้บินอยู่เสมอ..

ตอนนี้อั้มคงจะเหมือนนกน้อย..กับชีวิตที่เปลี่ยนไปน่ะค่ะ..

อาจจะต้องใช้เวลาสักพักหนึ่ง..เรียนรู้ที่จะอยู่กับชีวิตที่เปลี่ยน..

ด้วยลมหายใจที่ยังอยากโบยบิน..

วันนี้มาแบบเป็นเรื่องเป็นราวก็ได้นะ..อิอิ

รออ่านหนังสือของพี่ก๋าอยู่เสมอค่า

ขอบคุณค่ะพี่ก๋า คิดว่าเค้าไปสบายแล้ว ก่อนเค้าจากไปหนึ่งวัน เค้าพยามวิ่งเล่น ปั่นโรลเลอร์อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน เหมือนบอกเราเป็นนัยๆว่า ครั้งสุดท้ายนะ

ความรักของพ่อแม่ไม่เคยจางหาย เห็นลูกเจ็บปวดแต่พ่อกับแม่เจียมตาย ถ้าเจ็บแทนได้พ่อกับแม่คงยอมทุกอย่าง
ถ้าปานมีบ้างไม่รู้ว่าจะรักได้เท่าอย่างพ่อและแม่หรือเปล่าน๊า

มาแอบอ่านจดหมาย และรู้สึกว่านี่เป็นอีกบล็อกที่ประทับใจมากๆค่ะ

ขอให้หมิง หมิง หายเร็วๆนะคะ

ก๋าเอ้ย...
แม่น้องรันเห็นเด็กเจ็บป่วยมามาก
มากจนรู้สึกหมั่นไส้ กับการที่มีพ่อรู้สึกเจ็บปวดที่ลูกถูกเจาะเข็มน้ำเกลือ

อ่านะ..
เข้าใจ... ลูกใครๆก็รัก ลูกใครๆก็เจ็บแทน

แต่ก็หมั่นไส้อยู่ดี อาจเพราะฉันนิสัยไม่ดี


เอาเป็นว่า หมิงหมิงไม่เป็นไรก็ดีแระ
คราวหน้ากินอะไร ระวังด้วยนะลูก

ดีใจด้วยที่หมิงหมิงหายป่วยแล้วนะคะ เดี๋ยวนี้เด็ก ๆ เป็นกันเยอะจัง หลานเราเพิ่งเป็นเมื่อวานนี้เองค่ะ ดีที่ใกล้หมอเลยรักษาได้ทันควัน

ชอบชื่อหนังสือจังค่ะ อ่านรีวิวหนังสือในจม.ของคุณก๋าแล้วยิ่งอยากอ่าน ลายมือของคุณก๋าดูเหมือนจะอ่านยาก แต่ก็อ่านออกสบายเลยค่ะ

คุณก๋าจะออกหนังสืออีกแล้วเหรอคะ

สวัสดีค่ะก๋า

หมิงหมิงหายป่วยยิ้มได้เต็มหน้าอีกครั้งอย่างนี้
แฟนคลับหมิงหมิงพลอยได้ยิ้มเบิกบานตามไปด้วย
รักษาตัวให้ดีนะลูก


หนังสือเรื่องนี้แม้จะมีดีอยู่ในตัวแล้ว
แต่ก๋าแนะนำได้ดีจนกระตุ้นต่อมอยากของหนอนหนังสือให้ต้องรีบหามาอ่าน
รักษาสุขภาพของตัวเองและของมาดามด้วยนะ

สวัสดีค่ะคุณก๋า...มาทักทายค่ะ

หลังจากที่หายไปนานๆๆ

ดีใจที่หมิงหมิงหายป่วยแล้ว

ชื่อหนังสือน่าสนใจที่หาซื้อมาอ่าน

ลายมือสวยดีเนอะ

หวัดดียามดึกค่ะพ่อก๋า

อ่านแล้วดีจังเลยค่ะ พ่อก๋าเขียนจดหมายหลายหน้าเลย

ลายมือพันๆแบบนี้เขียนเหมือนกันเลย หุ หุ แต่ของเราจะอ่านไม่ค่อยออกมากกว่าพ่อก๋านะคะ

ฝันดีค่า ฝากจุ๊ฟฟฟสองหมิงด้วย

สวัสดีค่ะคุณก๋า

ลายมือคุณก๋าสวยจัง
เนื้อความในจดหมายน่าอ่าน
เลยอ่านตั้งแต่ต้นจนจบ
อ่านจบแล้วก็อยากอ่านหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาทันทีเลยค่ะ

ดีใจจังที่หมิงหมิงหายดีและหม่ำข้าวได้เยอะแล้ว
เอียงแก้มมาให้น้าตะวันจุ๊บรับขวัญหน่อยเร้ววววว

โห...คุณก๋าดูเวลาที่เม้นท์ข้างบนจิ

เลขสวย อิอิอิ

ชอบเช่นกันค่ะ หนังสือเล่มนี้ ซื้อมาแล้วอ่านตั้งแต่วันแรกที่ซื้อเลย

เคยคิดจะเขียนลงบล็อก แต่ก็ยังไม่มีเวลาเลย ยิ่งช่วงนี้ไม่ค่อยสะดวกใหญ่ (ข้ออ้างเนาะ)

มีบล็อกไหนแนะนำการ์ตูนหมื่นตามั้ยคะ คือว่านายใหญ่จะ present เรื่องงานเสร็จแล้วอยากตบท้ายเรื่องเรื่องราวดี ๆ แนว positive thinking หรือกระตุ้นคนทำงาน

ก่อนหน้านี้ก็หาตามเวป แล้วก็เลือก ๆ ให้

มางวดนี้คิดถึงการ์ตูน แต่ยังไม่รู้จะเข้าไปหาทีหมวดไหนดี

คือจะเอาไปแปะ powerpoint น่ะค่ะ

ก็เป็นแนวให้นายใหญ่เลือกว่าจะเอามั้ย

ชื่อหนังสือน่าเป็นเจ้าของมากๆเลยลุงก๋า

แล้วหนังสือของตัวเองล่ะคะ

จะออกเมื่อไหร่

เป็นเรื่องของหมื่นตาใช่มั๊ยคะ

หายวันหายคืน..
แข็งแรงโดยไวนะคะ
เอาใจช่วยค่ะ^ ^

คุณก๋า...คะ

พี่มาแจ้งข่าวดีเรื่องหลานนิก..ค่ะ

เมื่อเย็นคุณเอิงโทร มาบอกว่า เวลานี้หลานนิกอาการดีขึ้นตามลำดับ
คุณเอิงยังฝากขอบคุณในน้ำใจของคุณก๋าและนู๋ดาวด้วย..ค่ะ

ดีใจนะคะ ที่เด็ก ๆ ต่างก็ทะยอยหายเจ็บหายป่วยกัน เห็นเด็ก ๆ ไม่สบายทีไร ใจคอห่อเหี่ยวจริง ๆ
นึกถึงภาพที่มือน้อย ๆ เท้าน้อย ๆ ต้องโดนเข็มทิ่มแทง มันปวดถึงหัวใจของเราเลย
นี่ขนาดไม่ใช่ลูกของพี่นะ ยังรู้สึกขนาดนี้ แล้วคนเป็นพ่อเป็นแม่ล่ะ จะขนาดไหน...เฮ้อ

เอาน่า..แต่ละคนก็ต้องผ่านช่วงชีวิตที่คิดว่าเลวร้ายกันทั้งนั้น
เห็นทุกคนผ่านพ้นไปได้ มีความสุข พี่ก็พลอยเป็นสุขไปด้วย..ค่ะ

ป่านนี้ สุดหล่อเข้านอนหรือยัง..คะ ระวังหน่อย เพิ่งหายป่วย อย่าให้บ้าพลังมากนัก...

ฝันดี ราตรีสวัสดิ์ ทั้งคุณพ่อคุณแม่และคุณลูกชาย..ค่ะ

ตอนเย็นนั่งโม้เพลิน
ลืมถ่ายรูปพระจันทร์

ชอบคำว่า สุจริตใจ ครับ....

เลือกใช้คำได้อย่างสวยงามจริงๆครับ

สวัสดีค่ะ หมิง หมิง อาการดีขึ้นมากแล้วนะคะ กลับมาร้อยเปอร์เซ็นต์เหมือนเดิมหรือยังน้า?

แต่ก่อนยอมรับว่าไม่เคยนึกหรอกว่า ตื่นมาอาจจะไม่มีชีวิตอยู่แล้ว หรือจะพิการ ไร้สติ เป็นเจ้าชาย เจ้าหญิง นิทรา หรือไม่มีที่อยู่ ไม่หลงเหลือ อะไร
ตอนนี้คิดได้ และไม่กลัว ชีวิตคนเราไม่มีอะไรแน่นอน แค่ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ใช้ชีวิตและมีความสุขกับคนที่เรารักและรักเรา พรุ่งนี้ยังมาไม่ถึงและไม่รู้ว่าจะมาถึงไหม และในสภาพไหน

ต้องลงรายชื่อไว้ก่อน กลับไปจะได้ไปหามาอ่านอีกเล่ม

มีความสุขมากๆค่ะ

เดี๋ยวจะส่งหนังสือไปให้เว็นต์เน้อ
มีเรืื่องสงสัย ทำไงถึงได้มีหนังสือเป็นของตัวเองบ้าง
อยากมากส์ๆๆ

เห็นชื่อหนังสือก็น่าอ่านแล้ว

หมิงหมิงหายป่วยแล้วก็สบายใจไปด้วยครับก๋า
ป่วยแต่ละครั้ง เล่นเอาเป็นห่วงเหมือนกัน

เสาร์-อาทิตย์ นี้ ปอป้าไม่อยู่

วันเสาร์ เดินสายหาหมอ วันอาทิตย์ เดินสายทำบุญ...ค่ะ
ฝากความสดชื่น สวยงาม ของดอกไม้เชียงใหม่ ไว้ให้เพื่อน ๆ

ขอให้มีความสุข สดชื่น ในวัดหยุดสุดสัปดาห์นี้ และตลอดไป
แล้วจะอธิษฐานจิตให้เพื่อน ๆ ทุกท่าน...นะคะ

ณ ค่ำคืนนี้...ราตรีสวัสดิ์...ค่ะ

หวัดดีค่ะคุณก๋า ยินดีด้วยนะคะที่หมิงๆหายป่วยแล้ว ยังงัยป่ะป๊าของหมิงๆก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

.....นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน....ใช่เลยคะ...ชอบจังคะ

สวัสดียามค่ำๆ ครับ นำเพลงลาวๆ มาฝากครับผม

สวัสดีค่ะคุณก๋า
ฝากหอมแก้มหมิงน้อยหนึ่งฟอดด้วยค่า
ขอโทษด้วยที่พักนี้หายหน้าหายตา มิได้มาเยี่ยมเยือน
เนื่องจากต้องเป็นธุระจัดการร้านให้น้องชาย (เขาอยากเปิดร้านขายอาหารนะค่ะ)
แล้วก็แต่เดิมที่คิดว่าจะลงเรียนถ่ายรูป ก็ได้หนังสือมาหลายเล่มโดยไม่ได้ตั้งใจ(มีคนซื้อมารให้นะค่ะ) อ่านจบแล้วก็เริ่มลองหัดถ่ายรูปไปบ้างแล้ว
ปัจจุบันกำลังจะลงเรียนทำขนมเค้ก หลังจากที่เรียนทำสเต็กจบไปหนึ่งคอร์ส
ตัดสินใจเรียนทำขนมเพราะที่จริงตั้งใจจะเรียนปริญญาเอกต่อ แต่คุณพ่อทัดทานไว้ กลัวเครียดเกินไปเพราะธุรกิจครอบครัวก็ยังต้องทำอยู่
ตอนนี้ก็เลยยุ่งวุ่นวายน่าดู ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงได้มีแรงบันดาลใจมากมายที่อยากจะทำอะไรเยอะแยะหลายอย่างแบบนี้ แต่ถ้าคิดแล้วก็มักลงมือทำเสมอ จะสำเร็จหรือไม่ ไม่สนใจ แต่ขอให้ได้ทำก็พอใจ

พอเห็นหนังสือเล่มนี้แล้ว ก็คิดว่าน่าสนใจซะแล้ว เผื่อว่าจะหาคำตอบให้ตัวเองเจอ

สำหรับนิทานก่อนนอน one upon นั้นดูท่าจะไม่ง่ายซะแล้วในการอ่านให้จบภายในวันเดียว เพราะอ่านจบแต่ละเรื่องต้องมานั่งคิดอีกครั้งว่า นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า......
เคยอึ้งกับความคิด ความอ่านของผู้ชายคนหนึ่ง ที่ชื่อว่า นิ้วกลม มาแล้ว เขาคนนี้ทำให้รู้สึกอยากออกเดินทาง แต่มาคราวนี้กับผู้ชายคนนี้(ทรงศีล) งานเขียนของเขาทำให้พบคำตอบบางคำถามของชีวิต

ไม่น่าเชื่อว่าบางครั้งเราก็ได้ข้อคิด ความรู้ จากผู้อ่อนอาวุโสกว่า เพียงแค่เปิดใจ อย่าทำแค่เปิดตา แล้วจะได้พบกับสิ่งดี ๆ



ปล. วันนี้พาไปภูชี้ฟ้าแล้วนะค้า

คือพวกเราด้วยใช่มั้ยคะ

สวัสดีนะขอรับ พี่ก๋า จะว่าไปก็ไม่ได้เขียนจดหมายมานานมากแล้ว ใช้แต่เครื่องมือสื่อสารที่ทันสมัย แต่การเขียนจดหมายมันให้ทั้งความรู้สึก และความตั้งใจ ที่เราได้เขียนข้อความนั้นๆส่งไปให้ผู้รับ

คงต้องกลับมาเขียนจดหมายซะหน่อยแล้วล่ะขอรับ

คืนนี้พระจันทร์เต็มดวงอ่ะ...แล้วพี่ก๋าจะกลายร่างเป็นไรดีล่ะเนี่ย

ชอบอ่านหนังสือคะจะไปหาอ่านคะ

น่าสงสารจังเจ้าขวจังเลยค่ะ แต่เค้าอาจจะหลงทางก็ได้นะคะ คงไม่ใช่ไม่อยากกลับบ้านหรอกค่ะ
แต่ถ้าเป็นไปได้ ขอให้เจ้าขาวกลับมาบ้านไวๆนะคะ ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้

นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน
เหมือน
เราทุกคนมีเท้าให้เดินย้ำลงดิน
เลือกทางเดินของตัวเอง

เจ้าชายน้อยดีขึ้นกว่าเมื่อวานแล้วสินะคะ
ฝากกอดหมิงหมิงสองทีก่อนนอนค่ะ

ราตรีสวัสดิ์ค้าบ

รอหนังสือของหนุ่มหล่อ ฮ่า ฮ่า

สวัสดีค่ะก๋า

อ่านจดหมายแล้ว ดีจังค่ะ พี่ว่าพี่ไม่ได้เขียนจดหมายมานานมากๆแล้ว ยิ่งได้อ่านถ้อยคำ เนื้อความแล้ว มันบอกไม่ถูกนะ..สรุปว่า รู้สึกดี ดี จังเลยค่ะ และทำให้รู้สึกอยากอ่านหนัีงสือแนะนำ นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน จังค่ะ

ดีใจด้วยนะคะ ที่ลูกชาย สบายดีแล้ว คิดแล้วน่าสงสารจังค่ะ ว่าแขนน้อยๆของน้องหมิง หมิง จะต้องถูกเจาะและโยงสายน้ำเกลืออย่างนั้น

เรื่องความเจ็บป่วยรุนแรง เป็นเรื่องที่น่้าทรมานใจมากค่ะ
พี่เคยเฝ้าไข้คุณอาป่วยหนัก และได้รับการผ่าตัด กินนอนในโรงพยาบาลเป็นเวลาร่วมสองเดือน ทำให้รู้สึกและเข้าใจถึงประโยคที่ก๋าว่าชัดเลยค่ะ

สวัสดีตอนดึกแล้วครับพี่

เห็นโจทย์พี่แล้ว

ต่อมทอลซิลผม็เริ่มจินตนาการแล้วล่ะครับ

ฮ่ะๆๆ

หนี่ฯ ขอขอบคุณที่ยังระลึกถึงกันเสมอ
ช่วงนี้ อากาศไม่ค่อยเป็นใจ และคงจะเป็นไปทั้งปีก็ว่าได้
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ --คุณก๋า ---


ทราบว่าน้องหมิง หมิง ป๋วย
ถึงแม้ว่า จะดีขึ้นแล้ว หนี่ฯ ก็ขอให้สุขภาพแข็งแรง สู้ ๆ ค่ะ





Ps อาจห่างหายไป ไม่ได้แวะมาทักทาย
แต่ภายในจิตใจ --ระลึกถึงเสมอ ------หนี่ฯ ค่ะ

หนี่ฯ ลืมค่ะ --


"กู๊ดไน้ท์ เอเวอร์เดย์ค่ะ --"
หนี๋ฯ มั่ว ๆ เอาค่ะ ++

มั่วได้ใจจริง ๆ นาน ๆ แว๊บ ๆ มาที
เรื่อง พิมพ์ ตัวอักษร ไม่ขาด ก็เกิน
เลิฟ เลิฟ ค่ะ

สำหรับเล่มนี้สะดุดตาผมตั้งแต่ชื่อหนังสือแล้วครับ
แล้วก็อยู่ในลิสต์หนังสือที่ต้องซื้อไปแล้วเรียบร้อยครับ



ปล. เห็นหมิงหมิงแข็งแรง คนนอกอย่างผมก็ชื่นใจครับ

สวัสดีจ้า

หมิง หมิง หายดีแล้วใช่มั้ยจ้ะ
แต่ตอนนี้ป้ากาญป่วยแทน

เมื่อวานพี่ยุ่งมากๆ ออกไปข้างนอกตลอด หิมะก็ตกหนาวก็หนาว
ตอนเย็นไปให้คุณหมอฉีดวัคซีนไข้หวัด 2009 แขนบวมตั้งกะเมื่อวาน
วันนี้ยิ่งบวมหนัก ปวดก็ปวด แต่ก็ต้องทำงาน
แต่ตอนนี้พี่รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว สงสัยจะเป็นไข้ แงๆๆๆๆ

ไปนอนก่อนนะจ๊ะ มึนหัวมากๆ


ปล. ที่นี่ตอนนี้หนาวมากจ้ะ และปีนี้ก็หนาวยาวนานมาก
มาถ่ายรูปก็คงจะสนุก แต่อยู่นานๆ คงจะไม่สนุกแน่

หวัดดีค๊าบท่านลุงก๋า
แกร่ลงไป 10 ปีเลยหรอคับ
หุหุหุ
แกร่แล้วมันกลับมาเดก มะได้แย้วน๊า
กรั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

สวัสดีคะพ่อก๋า ขอโทษด้วยนะจ๊ะที่ไม่ได้เข้ามาคุย และตอบบล็อคเสียนาน ยังไม่ลืมกันนะคะ ยกครอบครัวพากันไปเที่ยวมา กลับมาแนนไม่สบายอย่างแรง ตอนนี้ดีขึ้นบ้างแล้ว แต่ยังมึนหัวเพราะยาอยู่คะ หายดีแล้วจะมาอัพรูปให้ดูคะ หมิงหมิงโตขึ้นหล่อเท่ร์มักมาก

แหม ให้น้ำเกลือซะแต่แรกก็หมดเรื่อง..เหอๆๆ

นกมันต้องหัดบิน..

ลูกเราก็ต้องหัดเรียนรู้ความลำบากของชีวิต...

หมิงหมิงโชคดีมากที่มีพ่อแม่เอาใจใส่เช่นนี้

หนังสือน่าสนใจดีนะ..ชักอยากออกไปบินไกลๆ มั่งแระ

ขอให้เที่ยวให้สนุกค่ะ

สวัสดีครับ กะว่าก๋า

ขอบคุณที่แวะไปส่งข่าว แต่มาช้าไปหนึ่งวัน

ขอบคุณมากครับที่เขียนถึงหนังสือของโดมกับผม

และขอบคุณทุกท่านที่ซื้อหนังสือแล้วและกำลังจะซื้อ... :)

ใช่ ๆ
นกทุกตัวใช่ว่าอยากบิน แม้มีปีกฟ้าเปิด

ไปบ้านโดม
ขอให้เอารถจอดไว้ข้างล่างนะครับ เดินขึ้นนิดเดียว
ทางชันและแคบ แถมมีต้นไม้และรั้วขวาง
ไม่มีที่ให้ตีโค้ง

ไม่เคยอ่านหนังสือเล่มนี้เลยค่ะ

อ่านแล้วรู้สึกดี รู้สึกถึงมิตรภาพ ไมตรีและคำขอบคุณได้จับใจ

ว่าแล้ว คนไม่รักการอ่านอย่างหญิง กลับเกิดแรงบันดาลใจที่อยากอ่านมากมายจริงๆ