:: กะก๋าแนะนำหนังสือ - ฤดูคิดถึงของใบไม้ว้าเหว่ ::   :: ฤดูคิดถึงของใบไม้ว้าเหว่ :: เขียน : พิบูลศักดิ์ ละครพล เมื่อคนเราอายุมากขึ้น การคิดคำนึงถึงอดีต ไม่เพียงเป็นแค่ความเหงาหรือความโหยหาอดีต แต่ภาพจำในวันก่อนเก่า กลับช่วยเรียกรอยยิ้มเมื่อได้คิดถึง เรื่องราวในอดีตของพี่ปอนผู้เขียนหนังสือ ทำให้เรานึกภาพในอดีตท่ามกลางบรรยากาศขุนเขาและท้องทุ่ง แม่น้ำ ดอกไม้ และเด็ก ๆ ภาษาที่ใช้สวยงามราวภาษากวี ภาษากวีทำให้เรื่องเล่ากลายเป็นเรื่องราวที่งดงาม ------------------------------------- ผมอ่านหนังสือเล่มนี้จนจบ เกิดแรงบันดาลใจในการเขียน ฝากบทกวีที่ผมเขียนไว้ให้ได้ลองอ่านกันดูครับ เราผูกความทรงจำไว้กับอดีต เราขีดเส้นสายแห่งตัวอักษร เราขีดคั่นกาลเวลาเป็นบทตอน เราผ่อนลมหายใจเข้าออกแห่งชีวิต บางบทกวีมิต้องการคำสัมผัส ค่าที่มันโอบรัดหัวใจคนอ่าน นำหมอกเหมย ดวงดาว ราตรีกาล ข้ามผ่านทุ่งอักษร --- เพื่อพบกัน ---------------------------------- ท่านใดสนใจหนังสือเล่มนี้ สามารถสั่งซื้อได้โดยตรงกับนักเขียนที่ เพจ หนังสือของ พิบูลศักดิ์ ละครพล ครับ     Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2562 16 comments Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2563 22:28:04 น. Counter : 947 Pageviews. Share Tweet

อดีตที่เรียกรอยยิ้มก็ทำให้ชุ่มชื่นใจยามนึกถึงนะคะ บทกวีถ่ายทอดอักษรจากผู้เขียนถึงผู้อ่านงดงามมากค่ะ ขอบคุณสำหรับหนังสือดีๆอีกเล่มค่ะคุณก๋า สุขสันต์วันเสาร์ค่ะ   โดย: Sweet_pills 16 กุมภาพันธ์ 2562 7:22:03 น.

วันที่พบดลใจให้จดจำนั้น สร้างความฝันให้กับเราหลงไหล คิดอะไรที่เกินจริงนั้นไปไกล ไม่เป็นไรเราจะอยู่กับความเป็นจริง ............................ สวัสดีวันเสาร์ค่ะคุณก๋า สังเกตดูคนสมัยนี้โหยหาธรรมชาติจริงๆค่ะ ใช้ของก็พวกสมุนไพรดีต่อสุขภาพ ใช้ธรรมชาติบำบัดอันนี้ก็ดี ร้านกาแฟแหล่งที่เที่ยวก็ใช้ท้องทุ่งนาสร้างมาดึงดูดให้นัก ท่องเที่ยวใช้บริการเริ่มเยอะจนล้มจริงๆจ๊ะ   โดย: โอน่าจอมซ่าส์ 16 กุมภาพันธ์ 2562 7:29:18 น.

เล่มนี้รู้จักผู้เขียนแต่ไม่เคยอ่าน ก็จบเลยเนอะ ไม่มีรัยให้เขียนถึง แต่ชอบบทกลอนของคุณก๋าค่ะ ถึงบล็อกแก๊งจะไม่ค่อยเสถียรแต่รู้ว่า เขากำลังพยายามปรับปรุงเพื่อต่อยอด ทำอะไรๆให้บริการดีขึ้น พี่ก็รอได้ แต่เหมือนพี่บ่นบ้าก็เพราะเรื่องอื่นๆ กวนอารมณ์มากกว่า ต้องวางๆๆๆๆๆ   โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 16 กุมภาพันธ์ 2562 9:11:12 น.

สวัสดีค่ะพี่ หนังเล่มนี้บัสไม่เคยอ่านค่ะ แต่พอได้อ่านบทกวีของพี่ก๋า ทำให้รู้ว่าต้องเป็นหนังสือทีดีแน่ๆ เพราะบทกวีเขียนได้อบอุ่นสวยงามมากค่ะ   โดย: Sakormaree 16 กุมภาพันธ์ 2562 10:33:23 น.

มีความสุขกับความทรงจ๋ำเสมอเจ้า   โดย: tuk-tuk@korat 16 กุมภาพันธ์ 2562 10:50:53 น.

สวัสดีเวลาหิวค่ะ...คุณก๋า^^ ตัวอักษรสื่อสารผ่านความนัย มองใบไม้เขียวขจี...เมฆสีขาว พื้นแผ่นฟ้าป่าโปร่งโยงเรื่องราว ทุกทุกก้าวยังคงความทรงจำ ขอแจมด้วยค่ะ   โดย: สันตะวาใบข้าว 16 กุมภาพันธ์ 2562 11:52:23 น.

คุณก๋าฝากบทกวีให้อ่าน งั้นพี่โหวตงานเขียนค่ะ *** เดี๋ยวนี้ ที่จอดรถวัดร่องขุ่นเรียบร้อยเป็นระเบียบแล้วค่ะ ไม่ต้องแย่งกันจอดหน้าวัด หน้าร้านค้า หน้าบ้านคน ตัดปัญหารถติดได้เยอะเลยค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 16 กุมภาพันธ์ 2562 16:33:00 น.

อดีตมันเป็นสิ่งที่ยอ้นกลับไปไม่ได้ แต่คนก็มักจะชอบที่จะระลึกถึงมัน   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 16 กุมภาพันธ์ 2562 16:45:11 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ ไม่เคยอ่านหนังสือของท่านนี้ โหวตให้กลอนของคุณก๋าแล้วกันค่ะ ผูกติดกับอดีตตอนเด็กเหมือนกันค่ะ มันมีอะไรสนุกน่าจดจำดีมากๆเลย   โดย: ตะลีกีปัส 16 กุมภาพันธ์ 2562 17:20:31 น.

หันตวยเน้อที่ตะวาบอกว่า หนังสือตี้คุณก๋าอ่าน บ่าค่อยมีคนอ่าน เพราะบะค่อยล้ำหันวางขายฮ้านแผงหนังสือเจ้า นิยายนี่นักแต้ ๆ เน้อบะเด่ว หนังสือแนวอื่นหายไปนัก มีก้านิยายเนี่ย ล้นจ๋นออกวางนอกเช้ล (เหมือนที่หันร้านสุริวงค์บุ๊ค) สรุปงาน ม.ช.กะบะได้ไปเดินเลยเจ้า รอเชียงใหม่บุ๊คแฟรืทีเดียว ช่วงนี้ไล่ทะยอยอ่านของเก่าไปก่อน บะล้ำได้ไปเดินอัพเดทเช้ลเต้าใดเจ้า มันเบื่อ ๆ ตะก่อนนิไปเดินย่อยอาหารที่ร้านสุริวงค์บ่อย ปีนี้ ไปนักครั้งได้เลย หนังสือแนวนี้เกยอ่านเจ้า แต่เป็นของคนอื่น มีอยู่ 2-3 คน อ่านแล้วยิ้ม คุณโหน่ง วงศ์ทนงเป็นหนึ่งในนั้น แล้วกะมีแห๋มคนจ๋ำชื่อบะได้ เขียนกรุงเทพฯ ในอดีต เรื่องการใช้ภาษาที่สวยงามเขียนหนังสือ อันนี้มีผลต่อการอ่านเน้อ คนอื่นบะฮุ้ แต่กับปี้มีผลมาก ยกตัวอย่าง นิยายของคุณหญิงวินิตา ใช้นามปากกา "แก้วเก้า" หรือ "ว.วินิจฉัยกุล" นิยายปี้อ่านม่วน แต่บะถึงกับม่วนมาก แต่กะม่วนในระดับหนึ่ง แต่ยอมฮับว่าเพราะภาษาที่ใช้ในแต่ละเรื่อง มันสวยงาม อ่านเพลิดเพลิน บอกบะถูก อธิบายบะได้ เพิ่งมานึกออก ที่คุณก๋าเปรียบเทียบ ภาษาที่ใช้มันเหมือนกวีที่สวยงามแต้ ๆ ภาพมันแบบนั้น มันทำหื้อเนื้อเรื่องที่บะค่อยเต้าใด มีเสน่ห์ดึงดูดเสียสะตังค์บ่อยๆ มีคำถามเจ้า หนังสือคุณดังตฤณที่ปี้เกยหื้อ (เกยหื้อตวยกา ขี้ลืมขนาด) 55 คือ เรื่องหยังเจ้า เจ็ดเดือนบรรลุธรรม กะว่า มหาสติปัฏฐานสูตร หรือบะใช่สองเล่มนี้อ่ะ ตอบตวยเน้อ   โดย: JinnyTent 16 กุมภาพันธ์ 2562 17:44:05 น.

ได้ยินชื่อนักเขียนท่านนี้ นานมาแล้ว แต่ยังไม่เคยอ่านจริงจังเท่า ใดครับคุณก๋า.. นักเขียนบางท่าน ใช้ถ้อยคำได้สวย..อ่านแล้วเคลิ้มตามเลยครับ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 16 กุมภาพันธ์ 2562 18:27:41 น.

สวัสดี ยามเย็น จ้ะ น้องก๋า วันนี้ แนะนำหนังสือ สั้นจัง "ฤดูคิดถึงของใบไม้ว้าเหว่" ชื่อ เรื่อง ดูเหงาหงอยดีนะ เนื้อหาคงเป็นเช่นนั้น คงระลึกถึงเรื่องราว ในอดีต ซึ่งก็น่าจะมีทั้งหวานชื่นและขมขื่น อันเป็นธรรมดาของ มนุษย์ปุถุชน ที่ยังไม่หลุดพ้น เนาะ เสียดาย ไม่ได้ยกตัวอย่างของ เนื้อหาในหนังสือมาประกอบ บทกวีที่เธอรจนาขึ้น ไพเราะ คงเสริมความในเนื้อหาของ หนังสือเล่มนี้ของ คุณ พิบูลย์ศักดิ์ ละครพล นักเขียนท่านนี้ มีชื่อเสียงพอควร ตอนสอนประวัติวรรณคดี ก็เคยอ่านอยู่ แต่ ก็ลืมไปหมดแล้ว อิอิ โหวดหมวด รีวิวหนังสือ   โดย: อาจารย์สุวิมล 16 กุมภาพันธ์ 2562 19:34:32 น.

ขอบบทกลอนของคุณก๋าค่ะ อ่านแล้วรู้เลยเขียนออกมาจากใจ ไม่ได้บรรจงแต่งบทกลอน เป็นเพื่อนเฟสผู้แต่งด้วยค่ะ แต่ไม่ได้อ่านหนังสือของท่านเลย   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 16 กุมภาพันธ์ 2562 20:22:24 น.

สวัสดียามค่ำครับพี่ก๋า ภาพในอดีตเรียกรอยยิ้มให้จริงๆครับ โหวตครับ   โดย: Nior Heavens Five 16 กุมภาพันธ์ 2562 22:08:34 น.

ทักทายยามดึกครับ คุณก๋า หนังสือ น่าจะช่วยสร้างกำลังใจ ใช่ไหมครับ คิดถึงอดีต เรื่องราวดีๆ สุขใจ แต่ถ้าคิดถึงแต่เรื่องราวโหดร้าย เศร้าใจ มีแต่บั่นทอนชีวิต อ่านแล้วนึกถึงภาพในอดีตท่ามกลางบรรยากาศชนบทต่างจังหวัด ซึ่งนับวันความเจริญเข้าไปถึงแทบทุกที่ ทุ่งนาเริ่มกลายเป็นบ้านช่อง บ้านจัดสรร โรงงาน หลับฝันดีครับ   โดย: สองแผ่นดิน 16 กุมภาพันธ์ 2562 23:30:31 น.

อายุมากขึ้นก็ต้องมีเรื่องราวในีวิตให้คิดถึงเป็นธรรมดาค่ะ   โดย: Sai Eeuu 17 กุมภาพันธ์ 2562 2:10:28 น.