ลงจากหลังเสือ
นั่งคุยกับตัวเอง : ลงจากหลังเสือ เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ 18 มีนาคม 2550
หลายครั้ง...ที่หลายคน มองว่าการที่คนๆหนึ่งจะเลือกดำรงชีวิตด้วยความเรียบง่าย สันโดษ และไม่ทะเยอทะยาน ว่าเป็นคนไม่เอาไหน.... นั่นอาจเป็นมุมมองของคนในยุคที่เงินคือพระเจ้า
แม้ว่าเงินเป็นสิ่งที่สำคัญมากในการดำรงชีวิต แต่ความสุขที่แท้จริงในชีวิตนั้น เงินอาจเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้นเอง
ถ้ามองกันจากข้อเท็จจริงของชีวิต เราจะพบว่า เราไม่จำเป็นต้องมีบ้านหลังใหญ่ ไม่จำเป็นต้องมีรถหลายคัน ไม่จำเป็นต้องมีเงินเป็นพันเป็นหมื่นล้าน ไม่จำเป็นต้องมีคนรับใช้แวดล้อมราวกับฝูงวัวควาย
เวลาเราล้มตัวลงนอนเราใช้พื้นที่แค่ไม่กี่ตารางเมตร เราใช้รถก็เพื่อเดินทางไปให้ถึงจุดหมาย เรามีเงินมากมายที่จะดื่มกินอาหารเลิศรส แต่กินได้ไหนกันเชียว กินได้แค่อิ่ม...อิ่มแล้วก็ขับถ่ายออกมา
..........................................
ไม่มีสิ่งใดที่เป็นนิรันดร์เลย ไม่ว่าจะเป็นชีวิตของเรา อำนาจ ทรัพย์สินเงินทอง บริวารแวดล้อม คนที่อยู่ใกล้ชิด ไม่เขาก็เรา...ไม่นานย่อมต้องตายจากกัน
แต่ข้อเท็จจริงไม่ได้ทำให้เราต้องใช้ชีวิตอย่างซังกะตาย หรือนั่งหายใจทิ้งเพื่อรอวันตาย กลับกัน...การรู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างมีเสื่อม มีสลาย ดับดิ้น และผุพังไปในที่สุด ทำให้เราตั้งตนอยู่ในความไม่ประมาท ใช้ชีวิตอย่างมีสติ และมุ่งทำชีวิตของตนให้มีคุณค่ามากที่สุด ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น
ความฝัน ความหวัง จุดมุ่งหมายในชีวิต ย่อมเป็นเรื่องดีที่ใครมีและทำได้ตามที่หวัง แต่จุดไหนของชีวิตที่เราคิดว่าเพียงพอ เพราะเมื่อเรายิ่งโลภ จุดสุดท้ายย่อมไม่มีทางสิ้นสุด ถ้าเราคอยเปรียบเทียบกับคนอื่น เราย่อมไม่มีวันพึงพอใจในชีวิตของตนเอง
.................................................
หลายคนเลือกเดินขึ้นขั้นบันไดของชีวิต เดินขึ้นไปสูงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับหนทางทอดยาวไม่มีจุดสิ้นสุด ผมไม่รู้....ว่าหากเราเลือกที่จะเดินสูงขึ้นไปเรื่อยๆนั้น ข้างบนจะเหน็บหนาวและอ้างว้างเพียงใด
ผมแค่อยากนั่งลงบ้างที่ข้างทาง ทบทวนตัวเองไปตามระยะเวลาในช่วงอายุ ถามตัวเองบ่อยๆว่า แท้ที่จริงแล้ว… ความสุขสุดท้ายที่เราต้องการอย่างแท้จริงในชีวิตคืออะไร ? ผมเชื่อว่ามันไม่ใช่เงินจำนวนมหาศาล อำนาจล้นฟ้า หรือวัตถุล้ำค่าใดใดเลย
ด้วยคำตอบที่ผมมีอยู่ ผมคงเลือกที่จะไม่เดินสูงขึ้นไป...สูงขึ้นไป สูงขึ้นไป.... เพียงเพื่อไปพบกับความว่างเปล่าในชีวิต.
....................................................
บทบันทึกนี้เขียนขึ้นไว้เกือบสิบปีที่แล้ว เมื่ออ่านจบ...ผมนั่งคุยกับตัวเองเหมือนกัน ว่ายังรู้สึกแบบนี้อยู่หรือไม่..... เหมือนดูคล้ายคนผู้ปล่อยวาง และไม่อินังอิขอบกับเงิน ซึ่งไม่ใช่....ผมทำงาน มีเงิน และใช้เงิน เพียงแต่ชีวิตของคนรอบข้างมากมาย ที่เน้นย้ำให้ผมเชื่อว่า เงินไม่ใช่คำตอบของชีวิต คนรวยรอบตัวก็ยังทุกข์เรื่องความรัก เรื่องหน้าตา เรื่องโรคภัย เรื่องครอบครัว สุดท้ายเงินก็รักษาอะไรไว้ไม่ได้เลย แม้แต่"ชีวิต" ที่คิดว่าเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุด ก็ไม่อาจเก็บกักไว้ได้...
Create Date : 18 มีนาคม 2550 |
|
5 comments |
Last Update : 18 มีนาคม 2550 7:30:24 น. |
Counter : 1069 Pageviews. |
|
|
อย่าให้มันมาใช้เรา เป็นใช้ได้ .