รู้สึกชอบบล็อกนี้เป็นพิเศษเลยค่ะพี่ก๋า
รินชอบสีเขียวแบบนี้มาก
ไม่รู้เพราะอะไรค่ะ
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีค่า

พูดด้วยใจ
ใช้ใจพุดกันนะคะ
เงียบสุดๆ

ปลีกวิเวก
(แค่หาที่สงบ)
พูดถามตอบกับจิตตัวเอง
น่าจะดี

สวัสดียามเช้าค่า พี่ก๋า

><

ทักทายในวันหยุดค่ะ

อาการยังไม่ค่อยดีค่ะ กลับมามึนอีกแล้ว
คุณก๋าเริ่มแสบคอ รีบทานยากันไว้เลยนะคะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
เกศสุริยง Education Blog ดู Blog
ล้งเล้งลัลล้า Travel Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น
สวัสดียามเช้าค่ะพี่ก๋า

สวัสดีวันหยุดค่ะ

เคยพูดมากจนรำคาญตัวเองจริงๆค่ะ มันมีโมเม้นนั้นจริงๆ
ตอนนี้ก็หัดพูดกับจิตตัวเองบ้าง เริ่มไม่ค่อยหลงประเด็น เริ่มมองเห็นตัวเอง เริ่มเข้าใจตัวเอง

ในด้านการปฏิบัติ เกยอ่านหนังสือจะบอกว่า
พูดน้อย นอนน้อย ปฏิบัติให้มาก
อิปี้ตรงกันข้ามเลยเจ้า
พูดมาก นอนมาก แต่ปฏิบัติน้อยมาก ๆ 555

ความพอดี เดินสายกลาง
ถ้าเฮาหาเจอกับทุก ๆ สถานการณ์ในชีวิต
คงจะมีความสุขนักกว่าความทุกข์

ตะวาไปสระผมที่ร้านประจำ
ปี้เขาอู้ว่า ชีวิตน้องจินดูเหมือนคนที่มีความสุขทุกอย่าง
เขาดูจากเฟช ฮู้จักตัวตนเฮาจากเฟช

กะเลยบอกว่า กะทุกข์กะสุขปะปนกั๋นไปนะเจ้า
เพียงแต่เวลามีหยังบะค่อยได้โพสต์เฟช มีทุกข์เหมือนคนอื่นๆ
โพสต์แต่เรื่องที่แลดูมีความสุข 555

แวะมาทักทายค่ะพี่ก๋า ^__^

เคยฝึกพูดน้อยอยู่เหมือนกันค่ะ
โดยเฉพาะเวลาโกรธยิ่งไม่อยากพูดมาก
เพราะเวลาโกรธพูดมากไปมันจะยิ่งเละเทะไปกันใหญ่ อิอิ

ขอบคุณค่าาา ><

เหม่งชอบแกล้งเขามากกกกค่ะ เห็นเขาตกใจก็รู้สึก สนุกไปอีก แล้วเขาก็ชอบแกล้งเหม่งทุ๊กกกกวันอยู่แล้ว เลยต่างคนต่างสรรหาวิธีใหม่ๆ มาแกล้งกันได้ตลอดเวลาเลยค่ะ 55

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

เทวดา ราฟาเอล ตอน พูดให้เงียบที่สุด อ่านแล้ว ก็
งง ๆ อยู่นะ พูดอย่างไร พูดให้เงียบที่สุด น่าจะพูดให้น้อยที่สุด
มากกว่านะ อิอิ หรือ เธอมีนัยลึก ๆ แฝงอยู่หนอ ห้าห้า

เห็นด้วยจ้ะ การพูดน้อย ฟังมาก มักได้เปรียบกว่าคนพูด
มาก จ้ะ เพราะคนพูดน้อยฟังมาก เขาจะรู้จักคนที่พูดได้ดีกว่า
แล้วก็สามารถที่จะประมาณ ประเมินว่า เขาควรจะตอบคู่สนทนา
อย่างไร จึงจะเหมาะสมที่สุด นะ

สำนวนเกี่ยวการพูดในภาษาไทยมีมากหลายสำนวน ไม่มีสำนวนใด ที่ว่า พูดมากแล้วจะมีผลดีเลย

โหวดหมวด งานเขียน ฯ

สวัสดีมีสุขค่ะ

เงียบบ้างพูดบ้าง
แต่บางทีก็รู้ตัวว่าพูดแยะไป
เพราะลูกๆบอกว่า แม่ขี้บ่น...แฮ่ะ
อดไม่ได้ค่ะ

บางครั้งเราก็ต้องพดูดคุยกับตัวเราเอง ทะเลาะกับตัวตนในจิตใจขิงเราเอง

อะไรที่มากไป หรือน้อยไปมันก็ไม่ดีทั้งนั้นล่ะครับ ทางสายกลางดีที่สุด

ทักทายยามใกล้เย็นคร้าคุณก่า
พูดให้เงียบ คือพูดกับตัวเองป่ะคร้า
ตามที่เขียนไว้นี้ก็ถูกต้องเลยคร้า
เงียบนักก็ไม่ดี พูดพล่ามมากนักคนก็เดินหนี 5 5
ก็คงต้องเตือนตนให้พอดีๆนั่นละ

สำหรับตัวเอง บอกตามตรงคร้า
ว่าเราไม่เคยถามอะไรๆกับตัวเองเลย
ใช้ชีวิตเรียบง่าย เจออุปสรรคปัญหา
ก็ค่อยๆหาสาเหตุแล้วแก้ไขกันไปตามสภาพ
เรื่องไหนง่ายแล้วจบไว ก็รีบทำก่อนเลย
สิ่งไหนยาก ทิ้งไปเลย แล้วค่อยมาคิดแก้ไขใหม่
จะว่าดีก็ดี ...ไม่ชอบจมจ่อมกับทุกข์นานคร้า
ขอบคุรคะคุณก๋า

ขอบคุณข้อคิดดีดีค่ะ

เมื่อวานรถไม่ค่อยติดค่ะพี่ก๋า
ติดเป็นช่วงๆ เอง
...
มีความสุขมากมากนะคะ

อ่านข้างบน แล้ว ก็รู้เลยว่า การแคร์คนอื่น แล้ว คิด ๆ
ทำให้ตัวเองเป็นทุกข์ได้

รวมทั้งการรับรู้อะไรรอบด้าน..แล้วทำใจ ละวางมิได้ ยิ่งหนัก
ครับคุณก๋า...

เราดีขึ้นแล้วค่ะ ไข้หวัดนี่อาการมันขึ้นๆลงๆ
ทำให้คนเป็นแย่ ทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว
ฝนกำลังตกหนักแถวบ้านค่ะ

กลับถึงบ้านแล้วค่ะพี่ก๋า
งานนี้ได้รีวิวหนังสือเพียบค่ะ
รออ่านได้เลย ^^

น้อยไป มากไป ไม่ดีทั้งนั้นนะคะ

พอดีนี่แหละดีสุด แต่ก็ยากเช่นกัน บางทีพอดีของแต่ละคนก็ไม่เท่ากันค่ะ

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

พูดให้พอดี คือดีที่สุดจริงๆเจ้า
พูดน้อยเกินไป ก็แปลก มากเกินไปคนก็หนี
เราควรรู้ตัวเองดีว่า พอดี นั้นคือ พอแค่ไหน

บางทีการพูดเกาะแบบหลวมๆ ไว้ ก็ยังสบายใจมากกว่าอีก
อย่กัน คุยกันได้นานๆ ปล่อยให้ผู้พูด ผู้ฟัง ได้นิ่งเงียบ มีช่องว่่างหายใจได้บ้าง อิอิ

ความพอดี เป็นสิ่งดีคล้ายกับการเดินสายกลางนะคะคุณก๋า
ส่วนการให้เวลาเงียบๆกับการพูดกับจิตใจตนเองทำให้ได้ทบทวน
สิ่งสำคัญสำหรับชีวิต
ขอบคุณข้อคิดดีๆค่ะ

โบดำขำคอ ชื่อชวนยิ้มอีกแล้วค่ะ

สวัสดีค่ะน้องก๋า