:: ก๋าราณีตอบคำถามน้องผิง ::






ถ้าเราชอบคิดถึงเรื่องในอดีตที่ทำให้เราเจ็บปวดทุกครั้งเวลาคิด
แต่ก็อดคิดไม่ได้เราควรจะทำยังไงคะพี่




คำถามโดย : น้องผิง
วันที่ : 19 สิงหาคม 2553
เวลา : 12:08:54 น.















สวัสดีครับน้องผิง





เรื่องราวในชีวิตที่ทำให้เราเจ็บปวดถึงขนาด “ลืมไม่ลง” มีอะไรบ้างหนอ ?
ต่างคนคงแตกต่างกันไป
ถามเด็กสี่ขวบเรื่องเจ็บปวดที่สุด คือ ตุ๊กตาตัวโปรดหายไป
เด็ก 15 ขวบ คือ โดนพ่อด่าเรื่องผลการเรียนที่ตกต่ำ
วัยรุ่นวุ่นรัก ถูกหักอกเป็นครั้งแรก เหมือนชีวิตถูกทาด้วยสีดำ
พอเข้าสู่วัยทำงาน โดนเจ้านายตำหนิจนรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า
เมื่อเป็นพ่อแม่คน ลูกไม่รักดีทำให้เหมือนชีวิตล้มเหลวทั้งชีวิต
นักการเมืองเจ็บปวดในวันที่ต้องหลุดจากตำแหน่งหัวโขนทางการเมือง
หรือ ชายชราวัย 70 ได้แต่นั่งถอนใจว่าเราใกล้ตายเยี่ยงนี้
ทำไมไม่เคยคิดศึกษาธรรมะเพื่อยิ้มรับกับความตายที่กำลังเดินทางใกล้เข้ามา...

ฯลฯ











โลกนี้มีเรื่องเจ็บปวดมากมาย
และบาดแผลเล็กๆที่เรารู้สึก
คนอื่นอาจรู้สึกว่ามันเป็นแผลที่เล็กเกินกว่าจะฟูมฟายร่ำร้อง

แต่ความจริงแล้วเราตัดสินใครไม่ได้จริงๆ
ว่าทุกข์จากการที่คนรักทิ้งขว้าง
กับทุกข์ที่เกิดจากช็อกโกแลตในมือของเด็กน้อยหล่นลงพื้น
ทุกข์แบบไหนที่เจ็บปวดกว่ากัน...

ที่มันเจ็บปวด
เพราะเราไปย้ำมันด้วยการ “คิด”
ที่เราเจ็บปวดก็เพราะ “คิด”
สมองมันมีหน้าที่คิด
ดังนั้นก็ไม่ใช่เรื่องผิดที่มันจะคิด

อกหักไปแล้ว 7 ปีแล้วยังไม่กล้ารักใคร
เพราะลืมรักแรกไม่ลง
นี่ก็เพราะคิดถึงแต่เรื่อง 7 ปีที่แล้ว

เศร้าใจที่ไม่ได้ดูแลคนที่เรารักอย่างดี
ถึงตอนนี้คิดซ้ำๆย้ำๆไปตลอดชีวิต
คนที่เรารักก็ไม่มีทางฟื้นคืนขึ้นมาให้เรารักได้อีก

โดนใครเขาทำให้เจ็บโกรธเกลียด
ก็อาฆาตพยาบาทมาดร้าย
เก็บความโกรธมาทำร้ายตัวเองอยู่ทุกครั้งที่คิด
แต่เจ้าตัวคนที่เราโกรธ
เขายิ้มหัวเราะร่าไม่เคยมารับรู้อะไรกับเราเลย











เราเจ็บปวดกับทุกเรื่องเพราะเราคิด
พอคิดถึงมันมากเข้า
ภาพความเจ็บปวดก็ขยายใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ
ยิ่งนึก ยิ่งแค้น
ยิ่งแค้น ยิ่งโมโห
ยิ่งโมโห ยิ่งฟูมฟาย
ยิ่งโกรธ ยิ่งอยากตอบโต้










ทางเดียวที่จะทำให้ความเจ็บปวดนี้หายไป
คือ เราต้องกล้าที่จะเดินเข้าไปหามันอย่างจริงจัง
นั่งลงและมองดูอย่างช้าๆ
พิจารณาไปเรื่อยๆ
ว่า มันเป็นเหตุที่สมควรโกรธไหม ?
อะไรทำให้เราโกรธหรือเจ็บปวด ?
เราจะทำอย่างไรให้ความเจ็บปวดนี้หายไป ?

เคยผิดใจกับใครคนนั้น เขาทำเราเสียใจ
เราอยากเดินเข้าไปอธิบาย อภัยและขอโทษ
พูดจากันด้วยเหตุผลไหม ?

ใครทำไม่ดีกับเราไว้
เราอยากอโหสิกรรมให้เขาไหม
ไม่คิดหรือว่าเขาอาจไม่ได้ตั้งใจ ?

ของที่สูญหายไปแล้ว ความรู้สึกที่สูญเสียไปแล้ว
ปล่อยวางมันได้ไหม ?
จะแบกไปกับตัวอีกนานแค่ไหน
ในเมื่อเราแก้ไขอดีตไม่ได้อีกต่อไป....














เราทุกข์เพราะเราชอบไปขยายความทุกข์ในใจตัวเอง
เคยลองมองดูสิ่งต่างๆรอบตัวบ้างไหม
เคยเดินเข้าไปหาธรรมชาติหรือเปล่า ?

ธรรมชาติยิ่งใหญ่
เหมือนเราไปยืนดูขุนเขา หรือมหาสมุทร

เราเคยรู้สึกบ้างไหมว่าตัวเรานั้นมันเล็กมาก
ถ้าเปรียบเทียบกันแล้ว
ตัวเราเล็กมาก แทบจะเป็นฝุ่นผง
เมื่อเทียบขนาดกับความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ


ความเจ็บปวดของเรา
เมื่อเทียบกับความเจ็บปวดของคนอื่นๆบนโลกนี้
มันอาจมีขนาดเล็กมากจนแทบต้องส่องด้วยกล้องจุลทรรศน์
แต่เราเจ็บปวดเพราะเราไปเชื่อและคิดว่า
บาดแผลของเรานั้นเจ็บปวดที่สุดจนเจ็บกว่าใครทุกคนบนโลกนี้












ทำไมเราถึงต้องอยู่กับปัจจุบัน
เพราะปัจจุบันไม่เคยเศร้า เจ็บปวด หรือมีความทุกข์
อดีตเป็นสิ่งที่ผ่านไปแล้ว
และเราแก้ไขอะไรมันไม่ได้อีกแล้ว
นอกจากปล่อยความคิดของตัวเราให้เศร้าโศกไปกับมัน

อนาคตเป็นสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
การคิดถึงมันเหมือนการเพ้อฝันถึงความสุขที่ไม่ได้เป็นจริง

มีแต่ปัจจุบันเท่านั้น
ที่เราต้องอยู่กับมัน













กระพริบตาหนึ่งครั้งปัจจุบันก็กลายเป็นอดีต


อยากสุข...อยากเศร้า
เราเลือกเองครับ

Create Date : 28 สิงหาคม 2553
Last Update : 28 สิงหาคม 2553 5:05:56 น.		132 comments
Counter : 1471 Pageviews.
Share Tweet