~ ใต้ปีกรักสีเพลิง โดย 'สิริณ' เล่มที่ ๑ ใน นิยายชุด'ความลับของผีเสื้อ'~ สวัสดีค่า... ดูเหมือนว่านิยายชุดนี้จะได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นในกลุ่มนักอ่านชาวบล็อกแก็งค์ มีรีวิวติด ๆ กันหลายต่อหลายบล็อกในช่วง1-2 เดือนที่ผ่านมา ส่วนตัวมีครอบครองไว้ระยะหนึ่งแล้ว แต่เพิ่งได้ฤกษ์หยิบมาอ่าน ก็ในช่วงหลังปีใหม่นี่เอง ก็...อ่าน ๆ วาง ๆ อยู่เป็นพัก ๆ ด้วยภารกิจชีวิต(คนอื่น)ที่ยุ่งเหยิง จนพลอยมาพัวพันกับกิจกรรมชีวิตส่วนตัว ทำให้ต้องห่างเหินกับการอ่านนิยาย อัพบล็อกไป... นานพอสมควรทีเดียว จด ๆ จ้อง ๆ ที่จะบอกเล่าถึงความรู้สึกหลังอ่านนิยายชุดนี้มาหลายวันแล้ว หวังว่าวันนี้คงจะสำเร็จได้ แหะ ๆ เล่มแรก"ใต้ปีกรักสีเพลิง" ใต้ปีกรักสีเพลิง ผู้เขียน : สิริณ ผู้พิมพ์:สนพ.อรุณ(ต.ค. ๕๖) ๓๙๗ หน้า ราคา ๒๙๕ บาท สั้น ๆ จากสนพ. ชีวิตที่แสนเรียบง่ายของพรนางฟ้าต้องเปลี่ยนแปลงไป เมื่อเธอได้รับสร้อยผีเสื้อสีเพลิงจากหมอดูปริศนา สร้อย...ที่ทำให้เธอพูดความในใจออกมาทั้งหมด... ความรัก ความทรงจำ ความสำเร็จ ท้ายที่สุดแล้วหญิงสาวจะจัดการอย่างไรกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น คุณเท่านั้นที่จะรู้คำตอบ!! ............. เล่าเรื่องเพิ่มเติมอีกนิด ๆ เริ่มเรื่องด้วยการให้นางเอกฟื้นตื่นขึ้นมาจาการหลับใหล แล้วพบว่าตัวเองจำเหตุการณ์ที่ผ่านมาในช่วงเวลาหนึ่งไม่ได้... จำไม่ได้กระทั่งผู้ชายที่ดูแลใกล้ชิดและแนะนำตัวกับเธอว่าเขาเป็นสามีของเธอ! จากนั้นก็เป็นการเล่าเรื่องย้อนไปถึงจุดเริ่มต้นที่ทำให้เธอต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ จากผู้หญิงที่มีชีวิตเรียบๆ ทำงานเก่งแต่ค่อนข้างเก็บกด ด้วยถูกเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด คอยแย่งซีนตลอดเวลานับตั้งแต่สมัยเรียนด้วยกันในมหาวิทยาลัย มาจนถึงเข้ามาทำงานในที่เดียวกัน เธอคิดว่านั่นเป็นเพราะเธอไม่กล้าพูดเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับตัวเอง เมื่อมีโอกาสได้พบหมอดูปริศนาที่บอกเธอว่าเธอสามารถขออะไรก็ได้ที่เธอต้องการ ด้วยความอัดอั้นตันใจเธอจึงขอให้ตัวเองกล้าพูดในสิ่งที่ตัวเองคิด... ทั้งก่อนจากกัน เขายังได้มอบสร้อยพิงค์โกลด์ที่มีจี้เป็นหินรูปผีเสื้ออยู่ภายในให้เธอด้วย... จากจุดนั้นเอง ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไป ... เธอได้ตำแหน่งหน้าทีที่เธอปรารถนา ได้อำนาจอยู่เหนือคนอื่น... ได้ในสิ่งที่เธอไม่เคยได้มาก่อน แต่ปรากฏว่าเธอไม่ยักกะมีความสุขดังใจคิด... หลังอ่าน... ก็อย่างที่บอกตอนต้นว่ามีนักอ่านรีวิวนิยายชุดนี้ไว้เยอะมาก จึงแทบไม่ต้องเล่าเรื่องย่ออะไรให้ยืดยาวแล้ว (แหะ ๆ แต่ก็เล่าไปแล้วไง...?) คำโปรยปกหลังก็คงไม่จำเป็นต้องก๊อปมาวางซ้ำ ๆ อีก เอาเป็นว่าบอกเล่าความรู้สึกเลยละกัน... จากที่เคยรู้คร่าว ๆ มาแล้วว่านิยายชุดนี้กำหนดธีมให้เป็นนิยายแนวลึกลับแฟนตาซี บวกกับการที่เคยอ่านงานของคุณ"สิริณ"มา 2-3 เล่ม...เมื่อหยิบเล่มนี้มาอ่าน ก็ออกจะคาดหวังนิด ๆ ถึงความแปลกใหม่และซับซ้อนของเรื่องราวจากเรื่องก่อน ๆ ที่เคยอ่านบ้าง พออ่านเข้าจริง ๆ ยอมรับว่า มีแอบผิดหวังนิดหน่อยค่ะ เพราะ...ผู้เขียนยังคงใช้พล็อตเดิม ๆ มุกเดิม ๆ วิธีเล่าเรื่อง สำนวนภาษาแบบเดิมในการนำเสนอ (มุกว่าด้วยการสูญเสียความทรงจำ การหักหลัง แก่งแย่งแข่งขันกันในที่ทำงาน พระเอกรวยแต่ให้นางเอกเข้าใจว่าจน...ฯลฯ) ยังดีที่ในเรื่องมีจุดที่แปลกใหม่ น่าสนใจ ที่ออกแนวเหนือจริง(เล็กๆ) เข้ามากลบมุกดราม่าที่กล่าวถึงข้างบนนั่นอยู่พอสมควร นั่นคือเรื่องของการเล่นกับจิตใต้สำนึกของนางเอก ที่ยามอยู่ในภวังค์ ภายใต้พลังลึกลับ(ที่เธอเชื่อว่ามาจากอำนาจของสร้อยผีเสื้อนั้น) เธอจะแปรภาคจากนางเอ๊ก-นางเอกกลายเป็นนางมารร้ายทำตัวบ้าอำนาจ ไม่ต่างจากตัวร้ายตัวจริงในเรื่องอย่างสุภัทรชาเลยทีเดียว แต่ถึงยังงั้น(ถึงจะคิดว่านั่นคือความแปลกใหม่)... ความที่ช่วงหลัง ๆ มีโอกาสได้อ่านนิยายของนักเขียนรุ่นหลัง ๆ หลายเล่มก็เลยไม่วายที่จะรู้สึกว่า... คนเขียนจงใจสร้างนางเอกอย่างพรนางฟ้าขึ้นมาให้เป็นนางเอกในกระแสนิยมของนิยายสมัยใหม่อีกคนหนึ่งเท่านั้น คือ...เป็นนางเอกที่ต้องเริ่ด ๆ ร้าย ๆ เหวี่ยง ๆ วีน ๆ ... (แม้จะบอกว่าเป็นไปตามอำนาจลึกลับก็ตามทีเถอะ) ซึ่งก็ต้องอาศัยฝีมือคนเขียนนั่นละว่าจะทำให้คนอ่านรักและลุ้นเอาใจช่วยนางเอกแบบนี้หรือไม่ สำหรับ"พรนางฟ้า"...ส่วนตัวไม่รักไม่เกลียดค่ะ ออกแนวหมั่นไส้และรำคาญ(นิด ๆ)มากกว่า แหะ ๆ แอบคิดว่าในภาคนาง(เอก)ร้าย เธอกลับทำได้เนียน สมจริงสมจัง(เหมือนเป็นตัวตนจริง ๆ) มากกว่าภาคนางเอกนางฟ้าเสียอีกแน่ะ(โดยเฉพาะบทแม่พระในตอนท้ายเรื่อง...มันเว่อร์ไปนิด...ไม่ใจอะ) แต่ก็ยอมรับว่าการเปลี่ยนบทบาทของเธอทำให้เรื่องราวดูมีสีสันขึ้น เพียงแต่รู้สึกว่า...มันเหมือนจะยังไม่เนียนพอกับยังไม่ถึงจุดพีคเท่าที่คาดเท่านั้นเอง ส่วนพระเอกของเรื่อง เห็นหลายคนปลื้มนักหนา ส่วนตัวก็ปลื้มนะคะ ปลื้มในบุคลิกส่วนตัวที่ง่าย ๆ เซอร์ ๆ เป็นศิลปิน... แต่ไม่ถึงกับมากมายอะไร หรือจะเป็นเพราะเราไม่ค่อยชอบนางเอกก็เป็นได้ พอเห็นพระเอกรักเจ้าหล่อนจั๊ง... ก็เลยรู้สึกแบบ...รักเข้าไปได้ไงน่ะ หล่อนออกจะร้ายกับตัว ถึงขนาดดููถูกว่าตัวเองขโมยของก็ยังเคย... แต่เอาเถอะ...ก็เขารักของเขานี่นะ ในเรื่องก็เลยจะมีเลิฟซีนนุ่ม ๆ เบา ๆ ประปราย ไม่มากไม่มายแต่ก็เพียงพอให้ไหว ๆ หวาม ๆ อยู่ ตัวละครหลายตัวก็เหมือนจะมีที่มาเลื่อน ๆ ลอย ๆ ชอบกล จู่ ๆ ก็โผล่เข้ามาในเรื่อง(เพื่อหลอกคนอ่าน)อย่างไม่สมเหตุสมผลสักเท่าไหร่ (อย่างบทของพัทธนัยกับมุกมาลิน เป็นต้น) กับการดึงอันดามัน(จากแผนก่อการรัก)เข้ามามีบทบาทในเรื่องนี้ มันก็เหมือนจะได้อยู่นะ แต่มันดูจะเป็นความบังเอิญและเล่นง่ายไปนิดหรือเปล่า... แต่ก็มีหลายจุดที่ชอบนะคะ อย่างเรื่องราวของบรรยากาศการทำงานที่คนเขียนค่อนข้างจัดเต็มมาก กับบทเรียนต่าง ๆ ที่ทั้งนางเอกนางร้ายได้รับจากการมองคนแต่เพียงเปลือกนอก รวมถึงข้อคิดว่าด้วยการคิดก่อนพูดและทำ... ปมชีวิตของนางเอกที่ถูกแม่ทิ้งตั้งแต่แรกเกิด ฯลฯ ที่สำคัญที่สุดคือแนวคิดที่ว่าคนเราล้วนมีอย่างน้อยก็สองด้านในตัวเอง ทุกคนมีข้อดีข้อเสีย สิ่งที่ถูกกดเก็บไว้ภายใต้จิตสำนึกอาจจะระเบิดออกมาได้เมื่อเรารู้สึกว่ามีพลังผลักดันและให้ความมั่นใจกับเรา ในเรื่องของการตอบโจทย์ธีม (ส่วนตัวรู้สึกว่า...)เหมือนเรื่องนี้จะตอบได้ไม่ค่อยตรงนัก (หรือเปล่า?) เพราะไปเน้นในเรื่องดราม่าของตัวละครมากกว่า หมอดูลึกลับก็ยังคงเป็นความลับอยู่ต่อไป(ค่อยไปเฉลยเอาในเรื่องที่สามนู่นว่าเขาคือใคร) ส่วนปมครอบครัวนางเอกก็โยงไปพัวพันกับครอบครัวแม่นางเอกในเล่มที่สอง ซึ่งมีพูดถึงเพียงเล็กน้อย แทบไม่มีความสำคัญกับเรื่องราวในเล่มนี้เลย... (แต่แอบมีสปอยล์ของเรื่องที่สองเล็กน้อยล่ะ) สรุปว่าก็อ่านสนุก ชวนลุ้นดีค่ะ ถ้าไม่เรื่องมาก คาดหวังมาก(อย่างคนอ่านคนนี้) เขามีแทรกทั้งหลักคิดในการมองคน ในการทำงาน หลักธรรมในการดำเนินชีวิต รวมถึงหลักจิตวิทยาว่าด้วยการควบคุมจิตใต้สำนึก... เรียกได้ว่าเป็นนิยายดราม่าแต่สาระเพียบค่ะ   Create Date : 24 มกราคม 2557     Last Update : 24 มกราคม 2557 11:43:36 น. Counter : 2781 Pageviews.   13 comment Share Tweet

~ "รวีช่วงโชติ" (ภาคต่อของ"อีสา") : นิยายชีวิตย้อนสมัย โดย "สีฟ้า" ~ ก่อนอื่น...ขออนุญาตสวัสดีปีใหม่เพื่อนพ้องน้องพี่ชาวบล็อกแก็งค์ทุกท่านค่ะ ขอความสุข ความสงบ ความชุ่มฉ่ำเย็นใจจงบังเกิดกับเพื่อนมนุษย์ทุกคนบนโลกอันรุ่มร้อนใบนี้ค่ะ มาเข้าเรื่องค่ะ...สืบเนื่องจากบล็อกนิยายเรื่อง'อีสา' ที่เคยเล่าเรื่องย่อไว้เมื่อหลายปีก่อน ได้เล่าเรื่องรวของ'สาไว้ค่อนข้างยาวเหยียด แต่ไม่ได้เล่าเรื่องของคุณชายรวีช่วงโชติกับคุณหญิงโสภิตพิไลไว้ ปรากฏว่ามีเสียงเรียกร้องให้จขบ.เล่าเรื่องภาคต่อให้จบ... เอ้า...ขอมาก็จัดไปค่ะ บล็อกนี้จึงขอประเดิมปีใหม่ ด้วยการหยิบเอานิยายเรื่องเก่ามาเล่าต่อ ตอนแรกจะเล่าลงบล็อกเดิม แต่ดูเหมือนว่าจะยาวจัดแล้ว อัพบล็อกใหม่ดีกว่า (แต่ถ้าใครยังไม่ได้อ่านเรื่องย่อของ"อีสา"ก็ขอเชิญจิ้มที่ชื่อเรื่องนี้ไปเลยค่ะ) "รวีช่วงโชติ" (เล่มนี้)พิมพ์โดย สนพ.เพื่อนดี (แต่เล่มทีจขบ.อ่านพิมพ์โดยสนพ.โชคชัยเทเวศน์ ๒ เล่มจบ ปกแข็งสีพื้น ไม่มีภาพเลยค่ะ) เรื่องย่อ (ย่อเองแบบยาว) เรื่องราวในภาคนี้เริ่มต้นขึ้นเมื่อโสภิตพิไลกำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีสุดท้าย ในขณะที่คุณชายรวีช่วงโชติก็จบวิชากฏหมายจากเมืองนอก และเข้ามาเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยแห่งนั้นด้วย แม้สภาพสังคมจะเปลี่ยนแปลงไป แต่หม่อมพริ้มยังคงพยายามยึดมั่นกรอบธรรมเนียมเดิม ๆ ในการดำรงเกียรติของตระกูลรวีวาร จนทำให้ทรัพย์สมบัติเริ่มร่อยหรอและเป็นหนี้เป็นสิน กลายเป็นภาระอันหนักหน่วงให้คุณชายรวีฯ เพราะเขาจะต้องเป็นผู้สืบทอดวงศ์ตระกูล คุณชายรวีฯ มีพี่สาวห้าคน คุณหญิงโศภี คุณหญิงศุภลักษณ์ คุณหญิงโสภาพรรณวดี (ที่เขาเข้าใจว่าเป็นมารดาของโสภิตพิไลซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว) คุณหญิงสิริพรรณราย และคุณหญิงศรีลักษณา พี่สาวคนที่สี่คุณหญิงหรินั้น มีสามีเป็นนักธุรกิจที่ต้องอิงอาศัยผู้มีอำนาจทางการเมือง เธอจึงพาตัวเองเข้าไปใกล้ชิดกับคุณหญิงเฉิดฉวีภริยานายพลสันทนาซึ่งกำลังรุ่งโรจน์ทางการเมืองในช่วงนั้น เพราะเป็นผู้ใกล้ชิดท่านผู้นำในยุคหลังเปลี่ยนแปลงการปกครอง และพยายามชักนำให้คุณชายรวีฯ ได้รู้จักกับคุณแหวว - สวาทโฉม ธิดาคนเดียวของคุณหญิงเฉิดฉวี พร้อมทั้งผลักดันให้คุณชายรวีฯ เข้าทำงานการเมืองด้วย ส่วน'สานั้น ได้สึกจากแม่ชีออกมาตั้งร้านทำผม มีลูกค้าเป็นบรรดาคุณหญิงคุณนายในวงสังคมชั้นสูงมากมาย เธอพาใจสว่าง หลานสาวของแม่แป้นที่เคยเกื้อกูลกันสมัยสงครามมาพักอยู่ที่ร้านด้วย... เมื่อกลับมาอยู่ในแวดวงสังคม ธรรมชาติเดิม ๆ ที่เคยถูกสยบไว้ใต้ร่มพระศาสนาชั่วคราว ก็กลับมาก่อกวน'สาอีกครั้ง เมื่อได้พบกับนายพลสันทนา'สาก็ยอมตกเป็นเมียลับ ๆ ของท่านนายพลอย่างง่ายดาย และหวนกลับไปเปิดไนท์คลับแบบเดิมท่ามกลางเสียงติฉินนินทาของผู้คน ครั้งหนึ่ง ในงานฉลองตำแหน่งของนายพลสันทนา 'ท่าน'บังเอิญได้แลเห็นโสภิตพิไลแล้วเกิดถูกตาต้องใจเข้า จึงสั่งให้นายพลสันทนาเป็นธุระจัดการ แต่ในจังหวะนั้น โสภิตพิไลกำลังคบหาฉันคนรักกับชิษณุ ลูกชายของคุณหญิงศุภลักษณ์ ท่ามกลางความเห็นชอบของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย เพราะคิดว่าทั้งคู่เป็นเพียงลูกพี่ลูกน้อง แต่เมื่อ'สารู้เรื่องเข้า เธอก็อดรนทนไม่ได้ เพราะรู้อยู่แก่ใจตัวเองว่าจริง ๆ แล้วโสภิตพิไลมีศักดิ์เป็นน้าแท้ ๆ ของชิษณุ 'สาจึงขอพบคุณชายรวีฯ และบอกความจริงข้อนี้ เมื่อคุณชายรวีฯ รู้เรื่องก็หนักใจและสงสารโสภิตพิไลที่บัดนี้กลายเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของเขาจับใจ และมันก็กลายเป็นภาระหน้าที่ของเขาที่จะต้องขัดขวางการแต่งงานของเธอ คุณชายรวีฯ เลือกที่จะบอกชิษณุ เพราะคิดว่าเขาเป็นผู้ชายน่าจะเข้มแข็งกว่า ชิษณุเสียใจและหาทางหลีกเลี่ยงโสภิตพิไล เป็นจังหวะพอดีที่เขาจะต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดกับคนรักเก่าของเขาที่แต่งงานแล้ว และแล้ววันหนึ่งโสภิตพิไลก็ตามไปเจอเขาอยู่กับผู้หญิงคนนั้น เธอเสียใจมากหนีเตลิดไปดื่มเหล้าจนเมามายขาดสติ โชคดีที่ปรมัตถุ์ รุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยที่เคยหลงรักเธอไปพบเข้าและพาไปสงบสติอารมณ์ เขาติดต่อบอกข่าวผ่านใจสว่าง ให้เธอบอกกับคุณชายรวีฯ คุณชายรวีเห็นโสภิตพิไลเสียใจมาก จึงตัดสินใจบอกความจริงว่าที่เธอกับชิษณุไม่อาจรักกันได้ เพราะเธอเป็นลูกของ'สากับท่านพ่อ โสภิตพิไลเกิดอาการช็อคจนมีท่าทีเย็นชา รับไม่ได้ที่ตัวเองเป็นลูกของสา ผู้หญิงที่เธอเคยตั้งแง่รังเกียจมาก่อน เธอไม่ยอมกลับเข้าวัง แต่กลับไปอยู่ที่บ้านของสา และทำตัวประชดชีวิต โดยการไปเสนอตัวเป็นอนุภรรยาของ"ท่าน"ที่เคยหมายปองเธอ นายพลสันทนาจึงพาเธอไป"เก็บ"ไว้ที่บ้านหลังหนึ่งของท่าน แต่เผอิญช่วงนั้น"ท่าน"กำลังป่วยต้องเข้ารับการผ่าตัดจึงยังไม่ได้มาหาเธอ ฝ่ายคุณชายรวีฯ ก็ถูกสถานการณ์บีบให้ต้องยอมเข้าพิธีแต่งงานกับคุณแหวว ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษเขาทำหน้าที่เป็นสามีที่ดีตลอดเวลา แม้จะรู้สึกสงสัยในพฤติกรรมบางอย่างของภรรยา เขาก็ไม่เคยปริปาก จนกระทั่งคุณแหววให้กำเนิดลูกชาย หลังการแต่งงานเพียงแปดเดือน เขาก็ยังคงนิ่งเงียบ ซึ่งนั่นทำให้คุณแหววยิ่งมองว่าเขาเป็นคนทึ่ม และที่ยอมแต่งงานกับเธอก็เพราะต้องการใช้อำนาจของบิดาเธอพยุงฐานะของตระกูลรวีวารเท่านั้น ช่วงนั้นเอง ยายเจิม ป้าของสาที่ยังอยู่ในวังก็ล้มป่วยด้วยโรคชรา คุณชายรวีฯ และคุณหญิงศรีลักษณาจึงไปเยี่ยม ยายเจิมเพ้อว่าสามีลูกชายหนึ่งคน นั่นทำให้คุณชายรวีฯ เกิดความสงสัยจึงคาดคั้นเอากับคุณหญิงศรีลักษณา ว่าลูกชายของสาที่ว่านันก็คือตัวเขาใช่ไหม คุณหญิงไม่อาจโกหกคุณชายรวีฯได้จึงต้องยอมบอกความจริง ด้วยความฉลาด เข้าใจชีวิตและมีสติมั่นคง คุณชายรวีฯ จึงสามารถทำใจยอมรับได้ ไม่ได้มีท่าทีเสียใจหรือรังเกียจสา และยังรักและเคารพหม่อมพริ้มดังเดิม แต่แล้วก็เกิดการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองอีกครั้ง เมื่อท่านผู้นำเสียชีวิตลง เกิดการเปลี่ยนขั้วอำนาจ นายพลสันทนาก็หันเหไปเกาะติดขั้วอำนาจใหม่ ในขณะที่คุณชายรวีพยายามถอนตัวเองออกมาจากการเมือง ทำให้คุณหญิงเฉิดฉวีไม่พอใจที่เขาไม่ยอมตามน้ำ กอปรกับจังหวะนั้น คนรักเก่าของคุณแหววกลับกลายมาเป็นคนใกล้ชิดของผู้นำคนใหม่ กลับมาจากเมืองนอกรับตำแหน่งที่ปรึกษาประจำทำเนียบ คุณแหววจึงแสดงออกอย่างเปิดเผยว่ายังมีเยื่อใยกับคนรักเก่า และยิ่งเมื่อเธอกับมารดาได้รู้ความจริงจากคุณหญิงหริ(ที่ไม่พอใจที่คุณชายรวีฯไม่ยอมทำงานการเมือง จึงพลั้งปากบอกกับคุณหญิงเฉิดฉวี)ถึงชาติกำเนิดที่แท้จริงของคุณชายรวีฯว่าเป็นเพียงลูกของ'สา เธอจึงใช้ความจริงข้อนี้เป็นข้ออ้างขอหย่ากับคุณชายรวีฯ และหลังการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ เหล่า"อนุ"ทั้งหลายของท่านผู้นำคนเก่าต้องถูกยึดบ้านและเรียกคืนทรัพย์สิน โสภิตพิไลจึงหลบไปอยู่กับแม่แป้นโดยไม่ให้ใครรู้ ในตอนท้าย หม่อมพริ้มป่วยหนัก บอกให้เรียกลูกหลานทุกคน รวมทั้งสาให้มาหา เมื่อสามาเยี่ยม หม่อมพริ้มก็ทั้งเตือนสติทั้งสั่งสอนสาว่าให้ทำตัวดี ๆ เพื่อเห็นแก่ลูกชาย-หญิงทั้งสอง นั่นจึงทำให้สาได้คิด และยอมเลิกรากับนายพลสันทนาและเลิกทำธุรกิจไนท์คลับในที่สุด คุยต่อหลังอ่านจบค่ะ จะเห็นได้ว่า ในนิยายเรื่องนี้ 'สายังคงมีบทบาทสำคัญและเป็นแกนกลางของเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตของคุณชายรวีช่วงโชติกับคุณหญิงโสภิตพิไล ลูกชาย-หญิงผู้ไม่รู้ถึงชาติกำเนิดที่แท้จริงของตัวเอง ความรักความหวัง การพลัดพรากสูญเสียของทั้งสองคนล้วนแต่เป็นผลเนื่องมาจากกรรมที่'สาเป็นผู้ก่อขึ้นแต่ต้นทั้งสิ้น แต่ถ้าเรื่องราวไม่เป็นไปเช่นนี้ ก็ไม่มีใครสามารถหยั่งรู้ได้ว่าชะตาชีวิตของหนุ่มสาวทั้งคู่จะพลิกผันไปเช่นไร เป็นนิยายชีวิตเข้มข้นที่อ่านทีไรก็เต็มอิ่มทุกที ด้วยการดำเนินเรื่องที่เรียบเรื่อย หากก็มีเงื่อนมีปมให้ได้ตามลุ้น ตามเอาใจช่วยตัวละครเป็นระยะ ๆ มีการแทรกข้อคิดในการดำเนินชีวิตที่คมคาย เข้ายุคเข้าสมัยอยู่ตลอดทั้งเรื่อง การบอกเล่าเรื่องราวของชีวิตที่สมจริงเสียจนคนอ่านอ่านไปแล้วจินตนาการตาม เห็นภาพตัวละครคนนั้นคนนี้โลดแล่นใช้ชีวิตไปตามบทบาท ตามครรลองแห่งกรรมที่แต่ละคนได้สั่งสมไว้ หลายคนอาจจะอยากถามถึงเรื่องราวความรักความโรแมนติกมีบ้างไหมในนิยาย...? คุณชายรวีฯ พระเอกของเราจะมีนางเอกกับเขาไหม... มีค่ะ นางเอกน่ะ มีเค้าลางให้เห็นแว่บ ๆ ผ่านห้วงคำนึงของคุณชายรวีฯ... เช่นตอนที่เขาต้องตัดสินใจแต่งงานกับสวาทโฉม... 'นัยน์ตาดำสวยประหลาดแวบเข้ามาในใจของรวีช่วงโชติ...' แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาตัดสินใจ 'หน้าที่'ของเขาต่างหาก หน้าที่ของผู้นำตระกูล.. กับตอนท้าย ๆ 'สาแอบแง้มนิด ๆ ว่าหล่อนสังหรณ์ใจว่า สักวันหนึ่งอาจจะได้'ใจสว่าง'เป็นลูกสะใภ้... แต่ต้องยอมรับล่ะค่ะว่าเรื่องนี้นางเอกมีบทบาทน้อยมาก แต่ออกมาแตละซีน เธอก็โดดเด่นไม่น้อย ด้วยรูปลักษณ์ที่ใคร ๆ ต่างชมว่าสวย โดยเฉพาะนัยน์ตาที่ดำขลับสวยซึ้ง กับชื่อที่แปลกและเก๋ไก๋ มีความหมายสมตัวมาก ๆ ด้วยใจสว่างเป็นสาวน้อยรักดีที่ใช้ชีวิตเรียบง่าย และมีทัศนคติที่ดี มองโลกและชีวิตในเชิงบวกอยู่เสมอ แล้วก็...แน่นอนค่ะ นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายรักโรแมนติก ทั้งเรื่องจึงไม่มีซีนโรแมนติกให้ได้จิ้นเลย แต่ด้วยสำนวนภาษา ด้วยวิธีเล่าเรื่อง อีกทั้งโทนของเรื่องเราแทบจะไม่รู้สึกขาดหรือจืดชืดเลยสักนิดค่ะ อ่านไปอินไป ลุ้นไปกับการกระทำและการตัดสินใจของแต่ละคน แม้ฉากของเรื่องจะเป็นยุคต้น ๆ พ.ศ. ๒๕๐๐ แต่บริบททางสังคมและการเมืองที่ปรากฏในเรื่อง กลับไม่ได้เก่าแก่หรือล้าสมัยแม้แต่น้อย... อย่างความคิดคำนึงของคุณชายรวีฯเกี่ยวกับการเมือง... "บ้านเมืองในยุคนี้หรือยุคไหน ๆ ที่แล้วมา ล้วนแต่ขึ้นอยู่กับอำนาจและอิทธิพลของคนเพียงคนเดียวทั้งนั้น ทั้ง ๆ ที่ร้องว่าเป็นประชาธิปไตย...แทบจะเป็นความเคยชินของคนไทยไปเสียแล้ว... ต้องมีคนใดคนหนึ่งผู้มี 'อำนาจวาสนา' เป็นผู้นำเป็นที่พึ่ง และเป็นผู้กำชีวิต!" หรือตอนที่หม่อมพริ้มรำพึงเมื่อรู้ว่าคุณหญิงหริ ลูกสาวของท่านทะเลาะกับพี่น้องคนอื่น ๆ แล้วลำเลิกบุญคุณกับคุณชายรวีฯ เพราะโกรธที่เขาไม่ยอมสวามิภักดิ์ให้กับผู้นำคนใหม่... "เออ...เวลานี้...เงินเท่านั้นแหละหนอที่สำคัญที่สุดสำหรับคนทุกชั้น กระยาจกเข็ญใจเสียอีก ดูเหมือนจะยังไม่โลภเท่ากับคนสูงศักดิ์สูงตระกูลบางคน เพราะยาจกเข็ญใจ พอใจแค่มีมื้อกินมื้อเท่านั้น ถึงจะสะสมก็เพียงให้พอมีอยู่บ้าง ไม่โลภโมโทสันอยากกอบโกยไม่ลืมหูลืมตา..." กาลเวลาล่วงเลยไปหลายทศวรรษ บทรำพึงข้างบนนี้ยังคงเป็นจริงยิ่งกว่าจริงอยู่เสมอ จึงนับได้ว่าเป็นนิยายชีวิตสุดคลาสสิค อ่านได้ทุกยุคทุกสมัยอีกเล่มหนึ่ง ชวนอ่านอย่างแรงค่ะ   Create Date : 03 มกราคม 2557     Last Update : 3 มกราคม 2557 11:51:38 น. Counter : 36262 Pageviews.   16 comment Share Tweet

~'จุดดับในดวงตะวัน' : นิยายชีวิต โดย ว.วินิจฉัยกุล ~ จุดดับในดวงตะวัน ผู้เขียน : ว.วินิจฉัยกุล ผู้พิมพ์ : สนพ.ทรีบีส์(มี.ค. ๕๖) ๕๙๖ หน้า ราคา ๔๔๐ บาท ปกหลัง(บางส่วนจากเนื้อหา) : ย้อนนึกทบทวนตั้งแต่รู้จักเสกสุธา ปัณณิกาพบด้วยความประหลาดใจว่า แท้จริง จะเรียกว่าเธอไม่รู้จักเขาเลยก็ว่าได้ เพื่อนรักในวัยเยาว์ที่ชื่อเสกสุธาตายจากไปแล้ว ฝังอยู่ในดินแดนของอดีตอย่างไม่มีวันฟื้นขึ้นมาได้อีก เสกสุธาคนที่เธอแต่งงานด้วยเป็นชายแปลกหน้าผู้มีดวงหน้าเหมือนเพื่อนรักของเธอเท่านั้น แต่ตัวจริงของเขาไม่ใช่... เขาเป็นภาพลวงตา ซึ่งถูกเหตุการณ์หลายเรื่อง หลายวาระ ค่อย ๆ ลอกตัวจริงออกทีละชั้น ทีละชั้น จนประจักษ์... เสกสุธาเป็นตัวของเขามาแต่ไหนแต่ไร เขาคือดวงตะวันสว่างงาม จนไม่มีใครเห็นจุดดับมืดในรัศมีอร่ามเรือง เธอเองก็ต้องใช้เวลานานพอสมควร... นานจนมีลูกกับเขานั่นแหละ ถึงได้เห็นความจริงข้อนี้... สั้น ๆ จากเว็บสนพ. ชีวิตของ ปัณณิกา คล้ายอยู่ในห้วงฝันร้าย เมื่อเธอตกลงปลงใจแต่งงานกับ เสกสุธา ชายหนุ่มที่สนิทสนมกันมาแต่เยาว์วัย เพราะเขาเป็นเพียงชายหนุ่มหน้าตาดีที่หาได้มีความดีเช่นหน้าตาไม่ แต่ด้วยจิตใจที่เข้มแข็ง เธอจึงพร้อมต่อสู้เพื่อพ้นจากฝันร้ายนั้นให้ได้ หลังอ่าน... นิยายชีวิตจริงที่...สมจริงเสียจนอ่านแล้วอินและอิ่มเป็นที่สุด ด้วยสำนวนภาษาของนักประพันธ์ชั้นครูที่มิพักต้องพูดถึงความสละสลวย เรียบลื่นชวนเพลินขณะอ่าน กับด้วยวิธีดำเนินเรื่องที่แยบยล มีจังหวะจะโคนในการนำเสนอ ทำให้เรื่องราวที่เหมือนจะธรรมดา ๆ มีมุกมีปมน่าติดตามจนต้องอ่านไปเรื่อย ๆ ไม่จบก็ไม่อยากจะวาง...ประมาณนั้น ทั้งยังสอดแทรกแง่คิดมุมมองของการใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่าและความหมาย ไว้อย่างแนบเนียนและกลมกลืนตลอดทั้งเรื่อง นอกจากนี้ ผู้เขียนยังได้บอกเล่าบรรยายให้เราได้มองเห็นภาพบ้านเมือง และสภาพสังคมไทยในยุคสี่ถึงห้าสิบปีก่อนได้อย่างละเอียดลออ ชัดเจนจนสามารถจินตนาการตามได้ การสร้างสรรค์ตัวละครที่มีเสน่ห์ มีมิติและมีชีวิตชีวาสมจริงสุด ๆ อ่านไป ๆ ก็รู้สึกคุ้น ๆ คลับคล้ายคลับคลาว่าจะเห็นภาพชีวิตของผู้คนในแบบเสกสุธา แบบปัณณิกา สรุจ หรือลลิสา รสมาลี ฯลฯ โลดแล่นอยู่รอบ ๆ ตัวเรานี่เอง เผลอ ๆ ในบางเสี้ยวส่วนของความรู้สึกนึกคิดหรือการกระทำของตัวละครบางตัวก็ช่างสอดคล้อง คล้ายคลึงกับสิ่งที่เราเคยพ้องพาน เคยรู้สึก เคยนึกคิดเช่นเดียวกัน พล็อตไม่มีอะไรซับซ้อนค่ะ เป็นการรำลึกความหลังของคนในวัยปลายสองคนที่เคยมีชะตาชีวิตที่ต้องข้องเกี่ยวกัน... ปัณณิกาและเสกสุธา(แต่ส่วนใหญ่จะผ่านทางด้านปัณณิกามากกว่านิดหนึ่ง) เรื่องราวจึงมีการย้อนยุคย้อนสมัย เริ่มตั้งแต่วัยเด็กของคนทั้งสอง ที่เติบโตมาในสิ่งแวดล้อมและการเลี้ยงดูที่แตกต่าง แล้วหวนกลับมาช่วงเวลาปัจจุบันเป็นพัก ๆ เพื่อให้คนอ่านได้เห็นภาพของความเปลี่ยนแปลง และพัฒนาการของตัวละครแต่ละคน ทั้งในแง่อุปนิสัย ความรู้สึกนึกคิด และพฤติกรรมในแต่ละช่วงวัย ตลอดถึงความสัมพันธ์โยงใยกับตัวละครอื่น ๆ ในเรื่อง รู้สึกคุ้น ๆ กับวิธีดำเนินเรื่องแบบนี้อยู่บ้างเหมือนกัน ถ้าใครเคยอ่านเหลี่ยมดาริกาจะรู้สึกได้ว่าเป็นการดำเนินเรื่องในลักษณะเดียวกัน เพียงแต่แตกต่างในส่วนของเนื้อหาเรื่องราวเท่านั้น ในเรื่องนี้ ผู้เขียนจะมุ่งเน้นในเรื่องของธีมมากกว่า ซึ่งก็ตรงตามชื่อเรื่อง...จุดดับในดวงตะวัน(หมายความตามโปรยปกหลังด้านบนนั่นเลยค่ะ) ขณะอ่านนิยายเรื่องนี้ มีสำนวนคำพังเพยลอยเข้ามาในหัวสองสำนวน... สำนวนแรก...Like father, like son (เอิ่ม...ไม่เกี่ยวกับหนังญี่ปุ่นที่กำลังได้รับความนิยมอยู่ในขณะนี้หรอกนะ) ...ซึ่งสำนวนนี้อธิบายความเป็นเสกสุธาได้อย่างชัดเจน ในวัยเด็ก ดูเหมือนเขาไม่ได้เลื่อมใสศรัทธาหรือเป็นปลื้มอะไรกับวิถีชีวิตของคนเป็นพ่อสักเท่าไหร่นัก เขาจึงพยายามพาตัวออกมาให้พ้นจากเส้นทางชีวิตที่ผู้เป็นพ่อตั้งใจขีดเส้นไว้ให้ แต่เขาหารู้ไม่ว่า ในช่วงเวลาสิบปีแรกของชีวิต มันคงจะนานเพียงพอ ที่จะหล่อหลอมให้เขาซึมซับรับเอาทั้งอุปนิสัยใจคอ ทั้งวิธีคิด วิธีแก้ปัญหาแบบดันทุรัง เอาแต่ใจตัวและมักง่ายแบบผู้เป็นพ่อเข้ามาจนเต็มในกมลสันดาน แล้วก็ดำเนินชีวิตไปตามนั้นโดยไม่รู้ตัว... และในที่สุดก็ทำให้ชีวิตต้องพบจุดจบเช่นเดียวกับพ่อของเขา...แทบจะไม่ผิดเพี้ยนกันเลยทีเดียว อีกสำนวนหนึ่งที่นึกถึงเป็นสำนวน"กำบ่าเก่า"ของคนโบราณภาคเหนือ ท่านว่าไว้ว่า.. "ฝนบ่ตกบ่ฮู้เฮือนไผฮั่ว บ่ฮู้เขาดีชั่วเพราะบ่ได้อยู่กับเขา" ความหมายก็คือ...บ้านเรือนที่เราเห็นว่าภายนอกสวยงามนั้น ภายในอาจจะมีปัญหาหลังคารั่วอยู่ก็เป็นได้ เช่นเดียวกับผู้คนที่เราพบปะเจอะเจออยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าภายในเขาซ่อนสิ่งชั่วร้ายใด ๆ ไว้ ต้องต่อเมื่อได้อยู่ร่วมกันนั่นแหละ เขาถึงจะค่อย ๆ เปิดเผยตัวตนให้เราได้มองเห็น... ซึ่งก็ค่อนข้างตรงในกรณีของปัณณิกา ที่กว่าจะได้รู้จักตัวตนที่แท้ของเสกสุธา เธอก็แทบจะสูญสิ้นทั้งกำลังกายกำลังใจ สรุปเลยแล้วกันค่ะว่า...อ่านจบแล้วชอบมาก งานของอาจารย์อ่านกี่เล่ม ๆ ก็ไม่เคยผิดหวังจริง ๆ จึงหยิบมาบอกต่อ ชวนอ่านกันวันนี้ค่ะ   Create Date : 11 ธันวาคม 2556     Last Update : 11 ธันวาคม 2556 12:00:36 น. Counter : 3643 Pageviews.   20 comment Share Tweet

~ พระจันทร์ร้อยเล่ห์ : น้ำเน่าแฝงเงาจันทร์ โดย"พวงพริก" ~ พระจันทร์ร้อยเล่ห์ ผู้เขียน : พวงพริก ผู้พิมพ์ : พิมพ์คำ(ม.ค. ๒๕๕๔) ๕๖๐ หน้า ราคา ๓๔๐ บาท เรื่องย่อ(จากปกหลัง): เมื่อสาวสวยสามร้อยหกสิบองศาต้องหาวิธีมัดใจนายไร่หนุ่มหล่อให้อยู่หมัด เรื่องราววุ่นๆ หวานๆ จึงตามมาเป็นพรวน! ‘วันจันทร์’ สาวสวยจอมจุ้นที่ใครอยู่ใกล้ก็มักจะปวดหัวตลอดศก แถมยังชอบวุ่นกับชีวิตคนอื่นได้เรื่อยๆ ไม่มีติดเบรก จนกระทั่งวันหนึ่ง... “วันจันทร์เจอเนื้อคู่แล้วค่ะ!” เท่านั้นแหละ ปฏิบัติการล่ารักแบบหวานซึ้งกึ่งๆ จะฮา แต่แอบน้ำตาเล็ดน้ำตาไหลจึงอุบัติขึ้น ‘ชานนท์’ ชายหนุ่มรูปหล่อสุดแสนจะเพอร์เฟกต์ เจ้าของไร่องุ่นรายใหญ่แห่งเมืองย่าโม ที่หลบหลีกอดีตและความวุ่นวายในเมืองหลวงมาใช้ชีวิตอย่างสงบที่ไร่เคียงดาว แต่ใครก็ได้ช่วยบอกทีเถอะ เหตุใดถึงต้องส่งตัวป่วน(หัวใจ)อย่างเธอ มาอยู่ในความดูแลของเขาด้วย นี่สวรรค์กำลังทดสอบความอดทนของเขาหรืออย่างไร! อีกเล่มกับโรแมนติกคอเมดี้จากนักเขียนนามปากกาแปลกและใหม่มาก(โดยเฉพาะสำหรับจขบ.) เล่าเรื่องย่อเพิ่มเติมอีดนิด ๆ แล้วกันค่ะ ศศธรหรือวันจันทร์สาวสวยมาดมั่นทันสมัยที่ใช้ชีวิตอยู่แต่เมืองนอกมานาน กำลังหาทางหลีกหนีการจับคู่ของมารดาเธออย่างสุดชีวิต เมื่อเธอได้พบกับชานนท์ - ชายในฝัน ผู้กลายเป็นฮีโร่เข้ามาช่วยชีวิตเธอให้พ้นจากภัยสังคมได้อย่างหวุดหวิด... หลังจากแอบเหล่ชายหนุ่มหล่อเข้มคนนี้อย่างพินิจพิจารณา วันจันทร์ก็ตัดสินใจเด็ดเดี่ยว บอกกับแม่ไปว่า เธอพบเนื้อคู่แล้ว! จากนั้นเธอก็ใช้มารยาหลายร้อยเล่มเกวียนที่เธอมีออดอ้อนขอติดตามเขาไปยังไร่เคียงดาว ที่เขาเป็นเจ้าของอยู่(โดยอ้างว่า)เพื่อรักษาตัวและเพื่อทำงานใช้หนี้ที่เขาต้องมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้เธอ ซ้ำเธอก็ไม่มีญาติพี่น้องในเมืองไทยให้พึ่งพาอาศัยเลย... ชานนท์เป็นชายหนุ่มที่มีปมอดีตอันเจ็บปวด ทำให้เขาสร้างกำแพงขึ้นมาปิดกั้นใจตัวเองไว้ แม้เขาจะรู้สึกหวั่นไหวกับเสน่ห์ของหญิงสาวสวยที่จับพลัดจับผลูเข้ามาอยู่ในความดูแลของเขาอยู่บ้าง แตเขาก็พยายามเก็บกดมันไว้ภายใน... แต่แล้ววันหนึ่ง เมื่อผู้หญิงที่เคยทิ้งเขาไปหวนกลับมาหา และพยายามต่อสานความสัมพันธ์ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ามันยากที่จะเป็นไปได้ เพราะบัดนี้เธอมีสถานะเป็นพี่สะใภ้ของเขา... และเขาเองก็เริ่มจะรู้ตัวว่า หัวใจของเขาเริ่มจะมีหญิงสาวจอมป่วนอย่างวันจันทร์เข้ามาครอบครองเสียแล้ว แต่...ความรักมักมีอุปสรรค เมื่อเขาไม่เคยรู้ถึงที่มาที่ไปที่ชัดเจนของหญิงสาวเลย... ในขณะที่วันจันทร์เองก็เข้าใจ่าเขายังคงรักมั่นกับคนรักในอดีต... หรือเธอจะเป็นได้เพียงมือที่สามที่เข้ามาแทรกกลางระหว่างคนทั้งสองเทานั้น...? ความรู้สึกหลังอ่าน... อย่างที่บอกไว้ตอนต้นน่ะค่ะว่าเป็นการลองของใหม่... ที่ปรากฏว่า...ได้ผลพอสมควรทีเดียว ประมาณว่า...น้ำเน่าแต่ก็เห็นเงาจันทร์นั่นแหละค่ะ ด้วยสำนวนภาษาที่ทันสมัย การเล่าเรื่องเป็นธรรมชาติ อ่านได้ลื่นไหลไม่สะดุด การสร้างสรรค์ตัว(ตัวเอก)ที่มีเสน่ห์... ชอบนางเอกเรื่องนี้มากค่ะ ถึงแม้เธอจะออกแนวเปรี้ยวไปสักหน่อย มีมุมง๊องแง๊งน่ารำคาญอยู่บ้าง แต่เราไม่ยักกะรำคาญเธอแฮะ กลับลุ้นเอาใจช่วยอีกต่างหาก พระเอกก็น่ารัก ได้ใจเราไปเต็ม ๆ กับบทฮีโร่ในตอนต้น ๆ เรื่อง... และแม้จะรู้ ๆ อยู่บ้างว่ายายนางเอกแอบเหล่ แอบปิ๊งเขาอยู่ ก็ไม่ยักกะฉวยโอกาส แมนมั่ก ๆ โครงเรื่องก็อิงพล็อตน้ำเน่าโบราณ ได้กลิ่นอายของละครหลังข่าวตลบอบอวลเชียว... ว่าด้วยมุกคลุมถุงชน (ทั้งในฝั่งนางเอกและพระเอก) มีมุกแม่ผัวลูกสะใภ้ที่ต้องทดสอบกันด้วยการทำอาหาร มีปมอดีตคนรัก(ของพระเอก)ที่เป็นถึงดาราดัง... มีมุกคนใช้ที่แบ่งฝักแบ่งฝ่าย...อิจฉาริษยาตบตีกันประปราย จะมีแหวกขนบนิด ๆ ก็ตรงที่ให้นางเอกเป็นฝ่ายตามตื๊อพระเอกนี่แหละ... (จะว่าไป มุกนี้ก็มีคนเขียนไปหลายเรื่องแล้วนา ในยุคหลัง ๆ ที่สิทธิสตรีเบ่งบานนี่) ซึ่งคิดว่านักเขียนที่จะเขียนให้ออกมาไม่น่าเกลียด คนอ่านไม่รู้สึกหมั่นไส้นางเอกได้นี่ เก่งนะคะ อีกอย่างหนึ่ง...จากชื่อเรื่อง จากนามปากกา และจากค่ายที่จัดพิมพ์ ผิดคาดมากที่นิยายเรื่องนี้ไม่มีเลิฟซีนติดเรทเลยค่ะ มีแต่บทรักเบานุ่ม ๆ น่ารักดีนะ นางเอกภายนอกดูเปรี้ยว ก๋ากั่น แต่แค่พระเอกหอมหน้าผากเธอก็ม้วนต้วนแล้ว... ชอบค่ะ เห็นได้ว่าเขาไม่ได้เน้นขายฉากเรท อ้อ...จุดที่ชอบอีกนิดในนิยายเรื่องนี้ก็คือฉากค่ะ...เรื่องนี้พระเอกเขาทำไร่องุ่น ก็จะมีบรยากาศของการทำไร่ ทำสวน มีฉากภูเขา น้ำตกชุ่มฉ่ำ ๆ เป็นธรรมชาติดีอะ มีจุดขัด ๆ ใจตงิด ๆ ก็ตรงตัวละครที่ไม่จำเป็นต่อเนื้อเรื่อง(สักเท่าไหร่)ออกจะเยอะไปหน่อย ทำให้เฉลี่ยบทบาทได้ไม่ทั่วถึง การโยงความสัมพันธ์ของตัวละครก็ยังทำได้ไม่เนียนนัก... ทำได้ไม่ค่อยน่าสนใจอะค่ะ ทำให้ตัวละครหลายคนที่น่าจะโดดเด่นถูกกลืนหายไปเสียเฉย ๆ แต่ถ้านำมาทำเป็นละครหลังข่าว ได้มือเขียนบทดี ๆ คิดว่าน่าจะเป็นละครที่สนุกครบรสได้เรื่องหนึ่งทีเดียวค่ะ อีกเล่มที่อ่านจบไปชิล ๆ เพลิน ๆ แบบไม่คาดหวัง จึงไม่ผิดหวัง หยิบมาชวนอ่านกันวันนี้ค่ะ   Create Date : 07 พฤศจิกายน 2556     Last Update : 7 พฤศจิกายน 2556 15:17:41 น. Counter : 4437 Pageviews.   11 comment Share Tweet

~คลิกหัวใจ...ให้หยุดที่เธอ :โปรเจคท์รักออนไลน์ โดย "จันทร์เจ้าขา" ~ คลิกหัวใจ...ให้หยุดที่เธอ ผู้เขียน : จันทร์เจ้าขา ผู้พิมพ์: สนพ.อักขระบันเทิง(พิมพ์ครั้งแรก 2549) 334 หน้า ราคา 195 บาท เรื่องย่อ ๆ (จากปกหลัง): เชื่อกันว่า...ความรักจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเราสบตา เราจะพบหัวใจของตัวเองในทันทีแม้เพียงแรกพบ แต่ใครจะเชื่อว่า...โลกไซเบอร์กำลังจะทำให้ความเชื่อนั้นสั่นคลอน .............. (โปรเจคท์ที่ 1#รักพันลึก) เมื่อ ‘มิ้ม’ ได้ตกหลุมรัก ‘นายก้อนหิน’ เจ้าของไดอารี่ออนไลน์สุดฮิต โดยไม่รู้ตัวเลยว่าเจ้าของตัวอักษรมีเสน่ห์ที่เธอชอบอ่านนั้น เป็นคนๆ เดียวกันกับ ‘กานต์’ ชายหนุ่มผู้แสนจะเย็นชาที่เธอไม่ชอบหน้า (โปรเจคท์ที่ 2# รักวุ่น..ชุลมุนหัวใจ) เมื่อ... ‘บรรณ’ ได้ตกหลุมรัก ‘ป้าดวง’ หนึ่งในสมาชิกเวบบอร์ดของนิตยสารที่เขาเป็นเจ้าของ โดยไม่รู้ตัวเลยว่าผู้หญิงที่มีความรอบรู้ไปซะทุกเรื่องและเรียกตัวเองว่า ‘ป้า’ เป็นคนๆ เดียวกันกับ ‘ยิหวา’ นักศึกษาสุดเปรี้ยวที่มาฝึกงานอยู่กับเขา (โปรเจคท์ที่ 3# รัก..ออนไลน์) เมื่อ... ‘ปอ’ ได้ตกหลุมรัก ‘หยาด’ หญิงสาวที่เขารู้จักทาง msn ทั้งๆ ที่เขาเคยนึกต่อต้านความสัมพันธ์ในรูปแบบออนไลน์มาตลอด แล้วโปรเจคท์รักในครั้งนี้...ก็ทำให้เขาต้องเปลี่ยนความคิดไปตลอดกาล เพราะ ‘รักแรกอ่าน’ ก็สามารถเกิดขึ้นได้จริง... แม้ไม่เคยสบตา นิยายขนาดสั้น(หรือเรื่องสั้นขนาดยาว?)จากนักเขียนนามคุ้นเคย ที่เพิ่งได้มาจากกระบะหนังสือเก่าในราคาที่ลดมากกว่า 50 %(แสนจะดีใจ...ฮ่า) เป็นนิยายรักสั้น ๆ แบบทรีอินวัน สามเรื่องในเล่มเดียว (คุ้มมาก) ทั้งสามเรื่องมีเรื่องราว ตัวละคร และพล็อตที่แตกต่าง แต่มีธีมร่วมกันคือเป็นเรื่องของความรักที่มีจุดเริ่มต้นบนถนนสายออนไลน์เหมือน ๆ กัน โดยแบ่งเป็นโปรเจคท์รักสามโปรเจคท์ เรื่องย่อ ๆ ของแต่ะละโปรเจคท์ก็เป็นไปตามปกหลังนั่นแหละค่ะ อ้อ ธีมร่วมอีกอย่างหนึ่งของเรื่องสั้นทั้งสามเรื่องนี้ก็คือนางเอกของทั้งสามเรื่องเป็นนักศึกษา และในตอนสุดท้ายก็จะมีบทพิเศษมาขมวดเรื่องราวให้โยงเข้าด้วยกันอย่างสมเหตุสมผลและเก๋ไก๋มาก อ่านจบในรวดเดียวอย่างรวดเร็วเพราะเป็นนิยายที่แสนจะน่ารัก ตามกระแสรักออนไลน์ที่ทั้งทันสมัยและร่วมสมัย โดยเฉพาะในยุคที่อินเทอร์เน็ตกลายเป็นปัจจัยที่ห้าของผู้คนในสังคมปัจจุบันอย่างนี้ ผู้เขียนได้ใช้ประสบการณ์ส่วนตัว เก็บเกี่ยวสิ่งที่ได้พบเจอบนถนนสายออนไลน์ มาถ่ายทอด บอกต่อในรูปของเรื่องราวความรักที่ใครหลายคนอาจจะคิดว่าเป็นรักที่ฉาบฉวย วูบวาบไปตามกระแส เพียงชั่วครู่ชั่วยามก็ผ่านเลยไป... แต่กับหนุ่มสาวทั้งสามคู่ในโปรเจคท์รักทั้งสามเรื่องนี้ พวกเขาจริงจังและจริงใจในมิตรภาพและความสัมพันธ์มากพอที่จะต่อยอด มาสู่การเรียนรู้และยอมรับตัวตนของกันและกันในโลกแห่งความเป็นจริง กลายเป็นมิตรภาพ...ความผูกพัน...และความรักในที่สุด สำนวนภาษาคนเขียนอ่านลื่นไหลมาก จะมีสะดุด ๆ บ้างก็เป็นด้วยการพิสูจน์อักษรที่ค่อนข้างอ่อนด้อยไปสักหน่อย เจอคำผิดเยอะจนรู้สึกเสียดายแทนคนเขียนแน่ะ... แต่ถึงยังๆไง ๆ ก็...อ่านแล้วชอบ อินล่ะ เลยหยิบมาเล่าขานชวนอ่านกันในวันที่ฟ้าไม่ค่อยเป็นสีฟ้าอย่างวันนี้ค่ะ ป.ล. FYI ! 'จันทร์เจ้าขา'เป็นนามปากกาเดียวกับ'นับดาว'ค่ะ   Create Date : 05 พฤศจิกายน 2556     Last Update : 5 พฤศจิกายน 2556 11:27:02 น. Counter : 2900 Pageviews.   8 comment Share Tweet

• ชวนศึกษา(ธรรมะ)
• ชวนปฏิบัติ(ธรรม)
• เปิดบ้านแม่ไก่-ทักทายกันหน่อย
• หนังสือเก่า...อยากเล่าต่อ
• นิย๊าย ~ นิยาย
• นิย๊าย-นิยาย(๒)
• นิยายฝาหรั่ง & หนังสือแปล
• นิยายสายจีน
• วรรณกรรมเยาวชน
• สาระ(ค)ดี-ดี (Non-fiction)
• อ่านตามเกม
• ชวนดู(K)ซีรี่ยส์
• ฅนเมือง อู้กำเมือง
• เรื่องเล่าจากหลังดอย
• ปกิณกะ ซะป๊ะ ~ ซะเป้ส
• บทกวีที่ผูกพัน
• เดินทางไกลกับ"ไซอิ๋ว"
• บ่นบ้า' ตามอารมณ์ '
• สารบัญหนังสือในบล็อก

• เมณี
• บังอร-บังเอิญ
• โมกสีเงิน
• ป้ามด
• แม่เฮือน
• ปลิวตามลม
• นวลกนก
• January Friend
• ดอกเสี้ยวขาว
• อั๊งอังอา
• กวินทรากร
• Zhivago
• BoOKend
• ทิวาจรดราตรี
• นัทธ์
• nikanda
• โสดในซอย
• นายแจม
• narumol_tama
• Chulapinan
• แพนด้ามหาภัย
• beer87
• yjam
• วินนี่ย์หมีพูห์
• เจ๋วะรัฐถะ
• ammataya
• ลูกปัดแก้ว
• กะว่าก๋า
• นิงัย
• ร่มไม้เย็น
• แก้วกังไส
• พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
• ศรีสุรางค์
• แพรจารุ
• last_tibetstone
• malarn cha
• หอมกร
• JewNid
• กิ่งไม้ไทย
• หวานเย็นผสมโซดา
• komyooth
• PTNCenter
• rngja
• dream-devil
• เหมือนพระจันทร์
• kangsadal
• PhueJa
• ปลายทางของสายรุ้ง
• ปลาทองแก้มยุ้ย
• Pribtaa
• วิรตี
• Friday Story
• อุ้มสม
• ~:พุดน้ำบุศย์:~
• สามปอยหลวง
• ดอยสะเก็ด
• lovereason
• คนสวยที่ไม่เคยสวย
• PZOBRIAN
• ออโอ
• เรียวรุ้ง
• Webmaster - BlogGang

• olddreamz
• เมืองแจ๋ม
• เปิดโลกลำปาง
• ฅนเมือง
• โลกล้านนา
• ธรรมะดอทคอม
• Yahoo !
• Google
• คนเมืองฟังกำเมือง
• คำไท - คำถิ่น
• คลังภาพ
• BlogGang.com