|
รอยรักราชันย์ ผู้เขียน: ดวงตะวัน ผู้พิมพ์ : สนพ.ดวงตะวัน 497 หน้า ราคา 340 บาท
เรื่องย่อ ๆ (จากเว็บสำนักพิมพ์)
ชีวิตเต็มไปด้วยบททดสอบ
แมมี...ธีลาสาวแห่งคาเรนา ก็ไม่ใช่คนที่ได้รับการยกเว้น ความรักกับชายหนุ่มสูงศักดิ์อย่างอินทัต ครีราโมส์ ที่เคยคิดเคยเชื่อว่างดงามและมั่นคง กลับโยกคลอนหวั่นไหว เมื่อมีใครอีกคนก้าวเข้ามาในชีวิต ในช่วงที่หญิงสาวทำโพรเจกต์ก่อนเรียนจบว่าด้วยเรื่องเทพปกรณัมธิโมส์
สายลมแห่งรักที่ทำให้หัวใจไหวโยนยังไม่ทันสงบ คนบนฟ้าก็ส่งพายุใหญ่โหมสู่ชีวิตแมมีอีกครั้ง ฟ้าฝนลมแรงกระหน่ำหนักมากขึ้นทุกขณะ กระทั่ง...แทบเอาชีวิตไม่รอด
ตลอดเวลาอันหม่นมืดนั้น ชายหนุ่มสองคนหยัดยืนอยู่เคียงข้างแมมี เกาะกุมมือหล่อนไว้...ไม่ปล่อย ไม่ต่างจากเรื่องราวของของเทพเจ้าสูงสุดทั้งสามของธิโมส์... เฮกัล เธมส์ และกูตูร์ ซึ่งแมมีกำลังศึกษาอยู่เลย
ความรักของหนึ่งหญิงสองชายที่ดูราวกับจะซ้อนทาบ และล้อไปกับเรื่องราวแห่งรักของเทพเจ้าสูงสุดทั้งสามองค์นี้ สุดท้ายแล้วจะลงเอยเช่นไร
เธมส์รักใคร ระหว่างเฮกัลผู้เปี่ยมเมตตา กับกูตูร์ ผู้ดุดันโหดร้าย ขาวกับดำ ดีกับชั่ว สงบงามกับสุ่มเสี่ยงท้าทาย?
สีลาสิราค่ะเพื่อน ๆ ชาวแผ่นดินแสงดาว... เหินห่างจากเรื่องราวของชาวธิโมส์ไปนานนับปี จำได้ว่าเรื่องสุดท้ายที่อ่านไปคือ "เอลันตรา" ซึ่งส่วนตัวค่อนข้างชอบและรู้สึก...อิ่ม พีคสุด ๆ แล้ว เลยพักเรื่องราวของธิโมส์ไว้เพียงแค่นั้น
เผอิ๊ญ... ได้มาอ่านนิยายนอกธิโมส์ของคุณดวงตะวันอีกสองสามเรื่อง เกิดสะดุดอะไรบางอย่าง(ในบางเรื่อง)เข้าจนพานให้ชะงักงันกับงานเขียนของ"ดวงตะวัน"ไปพักใหญ่ ๆ เลยทีเดียว... (มาถึงตอนนี้ตัวเองก็จำไม่ได้แล้วล่ะค่ะว่าเล่มไหนที่ทำให้เกิดอาการสะดุดอย่างที่ว่า...แหะ ๆ )
เล่ม"รอยรักราชันย์"นี้ เห็นน้องสาวถือมาอ่าน เลยพลิก ๆ ดู เห็นว่าพระเอกคืออินทัต ครีราโมส์ (พระเอกจาก"วันดี ๆ " ที่มีฉากส่วนใหญ่อยู่ในเมืองไทย และนางเอกก็เป็นสาวไทยด้วย แต่คู่นั้นเขาคลาดกันไป...) ก็ให้เกิดสนใจขึ้นมา เลยขอยืมน้องมาอ่านก่อน...
เรื่องย่อ ๆ ก็ประมาณข้างบนนั่นเลยค่ะ เป๊ะ ๆ ... ผู้เขียนต้องการนำเสนอประเด็นว่าด้วยความเป็นมนุษย์ ไม่ว่าจะยุคใดสมัยใดหรือชนชาติไหน ล้วนมีมิติมากกว่าหนึ่งในตัวเอง ทุกคนมีด้านดีด้านร้าย มีดำมีขาว... เช่นเดียวกับตัวละครหนึ่งหญิงสองชายในเรื่องนี้
เล่มนี้เป็นธิโมส์ยุคปัจจุบันค่ะ หากแต่มีเรื่องราวในยุคโบราณมาเกี่ยวข้องบ้าง เพราะนางเอกกำลังทำโพรเจ็กต์จบว่าด้วยเรื่องของเทพปกรณัมของธิโมส์... จุดนี้ออกจะชื่นชมคนเขียนเลยค่ะ เธอใช้จินตนาการซ้อนจินตนาการได้แนบเนียนเสมือนจริงมาก
นางเอกเรื่องนี้...แมมีเป็นธีลาสาวแห่งชุมชนเล็ก ๆ อย่างคาเรนา... ตำแหน่ง"ธีลา"เป็นตำแหน่งที่เป็นประหนึ่งผู้นำทางจิตวิญญาณของผู้คน เป็นความเชื่อที่สืบทอดกันมานับแต่โบราณกาล ยามผู้คนมีความทุกข์ หากได้รับการ"กอด"จากธีลา พวกเขาก็เหมือนกับได้รับพรอันศักดิ์สิทธิ์ ปัดเป่าความทุกข์ให้หายไป มีกำลังใจในการดำเนินชีวิตต่อ... (อ่านถึงจุดนี้ แว่บหนึ่งนึกถึง"กอดวิเศษ"ของครูปอใน"ปีกปรารถนา"เลยนะคะ...แฮ่ม)
แมมีคบหาดูใจอยู่กับอินทัต ครีราโมส์...ความรักของทั้งคู่ดูเหมือนจะราบรื่นมั่นคงดี แม้ว่าจะยังไม่เป็นที่เปิดเผยในวงสังคมชั้นสูงของสกุลครีราโมส์สักเท่าไหร่ก็ตาม แต่เมื่อมีชีตาห์...นายแบบหนุ่มเจ้าเสน่ห์โผล่เข้ามาใชีวิต แมมีก็เกิดอาการหวั่นไหวขึ้นเลยเชียว
ในการทำโพรเจ็กต์เรื่องเทพปกรณัมธิโมส์ ดูเหมือนว่าแมมีจำเป็นต้องอาศัยชีตาห์อยู่หลายเรื่อง เพราะเขามีเชื้อสายกูตูร์ และเป็นชาวคนัฆเช่นเดียวกับเธอ คลุกคลีอยู่กับคนในชุมชนที่ยังยึดมั่นในขนบธรรมเนียมโบราณอยู่มาก
นั่นจึงเป็นโอกาสให้ชีตาห์"รุก"เข้ามาใกล้ชิดแมมีได้ง่ายและเนียน... จนสามารถทำให้หัวใจสาวน้อยสั่นไหวไปชั่วขณะ...
จนกระทั่ง เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้แมมีต้องตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิตนั่นแหละ เธอถึงได้รู้สึกตัวว่า...แท้จริงแล้วในใจของเธอนั้นไม่มีพื้นที่สำหรับผู้อื่นอีกต่อไป
ก็อ่านได้รวดเดียวจบค่ะ สนุกดีตามมาตรฐาน(เดิม ๆ )ของ "ดวงตะวัน" เรื่องราวน่าลุ้น อ่านได้เรื่อย ๆ แต่ก็ไม่ถึงกับซาบซึ้งตรึงใจเท่าธิโมส์รุ่น 7 - 8 เล่มแรก ๆ
อาจจะเป็นเพราะตอนที่เริ่มอ่าน รู้ว่าอินทัตเป็นพระเอก เราก็ออกจะคาดหวังค่อนข้างสูงอยู่สักหน่อย แต่ปรากฏว่าเรื่องนี้...พระเอกบทค่อนข้างเรียบแฮะ... เขาให้บทพระรองเด่นมาก พระรองออกเยอะ มีบทบาทโดดเด่นกว่าพระเอก แถมตอกย้ำซ้ำ ๆ ซาก ๆ อยู่นั่นแล้วถึงเสน่ห์อันร้ายกาจของฮี... คนอื่นคลั่งไคล้ฮียังพอทำเนา... แต่การที่คอยเน้นย้ำอยู่เรื่อย ๆ ถึงอาการหวั่นไหวของนางเอกเวลาเข้าใกล้ มันทำให้เราพานไม่ชอบนางเอกแฮะ
รู้สึกว่านางออกจะ...งี่เง่า แสนงอน งอดแงด ๆ ไปหน่อยอะ... ถึงจะบอกว่าเป็นธีลาแล้วไง...ก็ผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่งแถมยังเด็กอีกต่างหาก... แต่การที่หึงพระเอกแบบไร้สติ แล้ววิ่งไปซบอกพระรองนี่...รับไม่ได้อะ
กับปมเรื่องแม่นางเอกนั่นอีก...บอกตามตรงว่ามุกมันซ้ำนะ ออกจะเดาง่ายไปนิดนึง...
แต่โดยรวมแล้วก็ชื่นชอบในจินตนาการอันเกี่ยวกับเทพปกรณัมธิโมส์นะคะ ชอบการสร้างสัญลักษณ์ต่าง ๆ และเรื่องราวของขนบธรรมเนียมประเพณีโบราณทั้งหลาย ที่แอบอิงวิถีชีวิตความคิดความเชื่อเก่าแก่ และมีความหมายต่อชีวิตนับแต่เกิดจนตาย
รวมถึงการบรรยายฉากที่เป็นดินแดนสมมติที่เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวของประวัติศาสตร์ที่ย้อนอดีตไปถึงสามพันปี...สภาพทางภูมิศาสตร์ เรื่องของภาษา วัฒนธรรม สภาพสังคม เศรษฐกิจ การเมือง ฯลฯ
ผู้เขียนเขาสามารถมาก...ไม่ว่ากีเรื่อง ๆ ที่เคยอ่านผ่านมาเธอยังไม่หลุดคอนเซ็ปต์... ไม่มีรอยรั่วหรือจุดพร่องให้เห็นเลย เป๊ะมาก...เรียกได้ว่าอ่านแล้วอิน...และ"เชื่อ"ค่ะว่า...แผ่นดินแสงดาวมีจริง!
มัยยาอาลาค่ะทุกท่าน!
|