|
ซ่อนใจไว้ใต้ดาว
ผู้เขียน : ณิชนิตา
ผู้พิมพ์ : สนพ.อรุณ (ครั้งแรก/ต.ค.๒๕๕๕)
๒๕๑ หน้า ราคา ๒๐๐ บาท
สั้น ๆ จากเว็บสนพ.:
เรื่องราวของสารวัตรหนุ่มและผู้หมวดสาว
ที่ต้องมาร่วมกันสืบคดีฆาตกรรมต่อเนื่องที่แสนโหดหิน
ยิ่งสืบก็ยิ่งเหมือนพายเรือวนในอ่าง
แถมไปๆ มาๆ กลับกลายเป็นว่าคนทั้งคู่กลับเข้าไปมีส่วนด้วยซะงั้น
เอ๊ะ! ยังไงกันละนี่ ต้องติดตาม...
...........
เรื่องย่อเพิ่มเติม(ย่อเอง):
เจตต์ สารวัตรหนุ่มหล่อที่มีปมเกลียดผู้หญิงเพราะถูกแม่ทิ้งไปตั้งแต่วัยเด็ก
ถูกดึงตัวให้มาเป็นหัวหน้าทีมในโครงการสืบสวนพิเศษ
โดยมีหมวดปี่-ปริญญาเป็นหนึ่งในลูกทีมของเขา
ซึ่งตอนแรกเขาไม่พอใจนัก แต่ในเมื่อเป็นคำสั่งจากเบื้องบนเขาก็จำต้องยอมรับ
คดีแรกที่เขาต้องคลี่คลายเป็นคดีฆาตกรรมโหดนางแบบสาว
ที่พัวพันกับบุคคลหลายคน ซึ่งจะต้องมีการสืบเสาะหาเบาะแส...
ในระหว่างนั้น จากการทำงานใกล้ชิด
และการได้มองเห็นปูมหลังอันขมขื่นของนางเอก
ทำให้สารวัตรเจตต์เริ่มมีท่าทีที่ผ่อนปรนลงต่อเธอ...
และปกป้องเธอในฐานะหัวหน้ากับลูกน้อง
ทว่า...คดีแรกยังไม่คลี่คลาย ก็เกิดคดีซ้อนขึ้นมาอีก
โดยเหยื่อเป็นคนในแวดวงบันเทิงอีกเช่นกัน ถูกฆาตกรรมในลักษณะใกล้เคียงกัน
ที่สำคัญคดีหลังนี้ดูเหมือนเจ้าตัวฆาตกรจะจงใจท้าทายอำนาจของเขาโดยเฉพาะ
ราวกับว่า...มันเป็นใครสักคนที่อยู่ใกล้ ๆ ตัวเขานี่เอง
งานนี้นอกจากเจตต์จะต้องคลี่คลายคดีนี้ให้ได้โดยเร็วแล้ว
เขายังต้องคลี่คลายปมในหัวใจไปพร้อมกันอีกด้วย
หลังอ่าน...
เป็นนิยายแนวสึบสวนสอบสวนเรื่องที่สองของนักเขียนนามนี้ที่ได้อ่าน
หลังจาก"หลงกลิ่นจันทน์" ที่อ่านแล้วรู้สึกว่า...อ่านสนุก ใช้ได้ในระดับหนึ่ง
มาเจอเล่มนี้จึงอดไม่ได้ที่จะเกิดความคาดหวังเล็ก ๆ...
อ่าน ๆ ไป บอกตัวเองว่า รู้งี้ไม่คาดหวังล่วงหน้าก็ดีหรอก แหะ ๆ
คาดหวังทีไร ผิดหวังทีนั้น
อึกอักและอึดอัดค่ะ...มันเป็นความรู้สึกที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูกจริง ๆ
เรื่องราวเค้าน่าสนใจทีเดียวนะคะ พล็อตดี สำนวนภาษาก็เป๊ะ ๆ
แต่การดำเนินเรื่องมันเอื่อยเฉื่อยชวนง่วงมาก ๆ
ทั้ง ๆ ที่เป็นนิยายแนวสืบสวน-ฆาตกรรมนะเนี่ย
บุคลิกตัวละครก็แปลก ๆ แปร่ง ๆ ออกแนวจิต ๆ แทบทุกตัว
ไม่ว่าจะพระเอก นางเอก เพื่อนร่วมงาน ไปจนถึงบุคคลแวดล้อม
กระทั่งตัวฆาตกร...
แล้วก็มีฉากและตัวละครที่ไม่จำเป็นต่อเนื้อเรื่องเยอะแยะไปหมด
เหมือนคนเขียนเขาพยายามที่จะโยงใย หาแรงจูงใจที่สมเหตุสมผลให้กับตัวฆาตกร
(ซึ่งมันฟังดูไม่ค่อยเมคเซนส์เท่าไหร่นักสำหรับเรา)
พร้อม ๆ กันก็ต้องหลอกล่อทั้งคนทำคดีในเรื่องและทั้งคนอ่าน
ให้หลงทางในการคาดเดาตัวฆาตกร
เพื่อจะได้รูสึกช็อคหรือหักมุมเมื่อตัวฆาตกรถูกเปิดเผยในทีหลัง
แต่มันอ้อม และวกไปวนมามากไปหน่อย
คนอ่านเลยรู้สึกเพลียเสียก่อนกว่าจะถึงจุดนั้น
พอถึงบทเฉลยเลยไม่ตื่นเต้นเท่าที่ควร...มันเฉย ๆ ชา ๆ ไม่ช็อคอย่างที่น่าจะเป็น
ปมจิต ๆ ของฆาตกรก็ไม่กระตุ้นต่อมสงสาร หรือบีบคั้นอารมณ์ได้มากพอ
.........
แต่ชอบตอนท้ายมากค่ะ(หรือเราดีใจที่อ่านได้จนจบก็ไม่รู้...)
อย่างน้อยก็มีซีนหวาน ๆ กุ๊กกิ๊กๆของพระเอกที่มีภาพว่าเย็นชามาตลอด
กับนางเอกที่เป็นคนตรง ๆ แบบไร้จริตมายาหญิงบ้าง...
พอให้กระชุ่มกระชวยใจหน่อย
ข้างบนนั่นเป็นความรู้สึกและความเห็นส่วนตัวค่ะ
คนที่ชอบอะไรแนวฆาตกรรมต่อเนื่อง โรคจิต ๆ หน่อยอาจจะชอบนะคะ
เอาเป็นว่าอ่านจบแล้ว หยิบมาเล่าต่อค่ะ
ปอลอ ปกหนังสือสวยมาก น่าเก็บน่าสะสม
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
ไว้มีโอกาสจะลอง