เรื่องนี้เป็นเรื่องราวต่อเนื่องจาก...ในวารวัน...ตะวันเบิกฟ้า...ขอบฟ้าราตรีค่ะ
ซึ่งทั้งสามเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของแม่วัน กับลูกๆหลานๆ สายตรงของเธอ
แต่เรื่องนี้ แม้นางเอกจะเป็นเหลนของแม่วัน
แต่เนื้อหาเรื่องราวส่วนใหญ่ จะบอกเล่าถึงความเป็นมาเป็นไป
ของลูกหลานของคุณพระทูนฯ
ซึ่งเป็นน้องชายคนเดียวของพ่อเทิด สามีของแม่วันเป็นหลัก
โดยผ่านการกลับมาตามหาอดีตให้คุณตาของพระเอก-
เจดีย์ หลานชายของคุณตาทำนอง
(คุณตาทำนองเป็นลูกชายคุณพระทูนฯ ที่เกิดจากแม่หอมนวล
ที่กล่าวถึงไปแล้วนั่นเอง)
ที่ไปเกิดและเติบโตในเมืองนอก เพราะแม่กับตา
มีความหลังฝังใจที่เจ็บปวดจากครอบครัวทางเมืองไทย
เรื่องราวในนิยายแบ่งออกเป็นสองพาร์ทใหญ่ๆ
คือเรื่องที่ดำเนินไปในปัจจุบัน เริ่มต้นที่เจดีย์เดินทางมาเมืองไทย
แล้วบังเอิญเข้าพักในเกสต์เฮ้าส์ที่เฉิดทำงานอยู่
เมื่อได้คุยกันก็ได้รู้ว่าพวกเขาเกี่ยวดองเป็นญาติห่างๆ
ทั้งคู่จึงเหมือนจะถูกชะตากันอย่างรวดเร็ว...
และพวกเขาก็ร่วมกันตามรอยอดีต
โดยในพาร์ทอดีตนี้ก็ดำเนินเรื่องผ่านการบอกเล่าของญาติผู้ใหญ่บ้าง
ผ่านความฝัน บวกกับกระแสนึกคิดของคนนั้นคนนี้บ้าง...
ตัวละครเยอะแยะมากมายโยงใยซับซ้อน แต่อ่านได้ไม่งงไม่สับสนค่ะ
เพราะผู้เขียนมีโครงเรื่องที่แข็งแรงและชัดเจนอยู่แล้ว
ประกอบกับแนวการเดินเรื่องที่เหมือนจะเรียบๆ เรื่อยๆ ตามสไตล์
แต่ก็มีแฝงแง่คิดมุมมองต่อชีวิต โลกและสังคมอยู่ทุกช่วงตอน
ในขณะที่เรื่องราวก็มีสีสันโลดแล่น มีความสมจริง สมเหตุสมผล
มีจุดพีค จุดหักมุมที่บังเอิญมีจังหวะสอดคล้อง เชื่อมโยงกันทั้งสองพาร์ท
อ่านแล้วค่อนข้างชอบเลยค่ะ ไม่เคยผิดหวังจริงๆ กับงานเขียนของคุณปิยะพร
โดยเฉพาะการตั้งชื่อเรื่องที่ให้ความหมายคมคายลึกซึ้ง
สอดคล้องกับเรื่องราวทีดำเนินไปอย่างมีชีวิตชีวา
เป็นอีกเล่มที่ชวนอ่านอย่างแรงค่ะ
แถมเล่มนี้ เป็นตัวเชื่อม ตัวละครสายตะวันออก (ตระกูลพ่อเทิด...ในวารวัน ) กับสายเหนือ (ตระกูล ศุศิระ...รากนครา ) เข้าไว้ด้วยกันค่ะ