|
ใยกัลยา ผู้เขียน : ชมบุหลัน ผู้พิมพ์ : สนพ.อรุณ(พิมพ์ครั้งแรก พ.ค. ๕๕) ๓๗๕ หน้า ราคา ๒๖๕ บาท
โปรยปก :
หอมน้ำ ผู้หญิงที่ทำให้กราฟชีวิตของศวัสพุ่งขึ้นพุ่งลงจนเขาไม่สามารถควบคุมได้ เมื่อความรักกลายเป็นพันธนาการผูกมัดใครบางคนจนไม่อาจถอนตัว
ถ้าเป็นสามสิบปีก่อน คงไม่มีใครไม่รู้จักพุธกันยา ปานรัมภา นางเอกดาวรุ่งที่เสียชีวิต ด้วยการกินยาฆ่าตัวตาย ทว่าพอกาลเวลาผ่านไป จู่ๆ ชื่อที่ผู้คนลืมเลือนกลับถูกกล่าวขวัญอีกครั้ง หลังมีกองถ่ายละครมาถ่ายทำยังบ้านอดีตดาราดัง
หอมน้ำ หญิงสาวหน้าคม ขี้เล่น และร่าเริงสดใส เพราะความซุ่มซ่ามของตนแท้ๆ ทำให้เธอพบกับวิญญาณนางเอกหัวดื้อ ซึ่งคอยตามตื๊อให้ช่วยเป็นสื่อกลาง บอกสาเหตุการเสียชีวิตที่แท้จริง แก่สามีผู้อ่อนโยน และบุตรชายขี้เก๊กฟอร์มจัด ที่เธอเข้าใกล้แล้วให้ความรู้สึก คล้ายอยู่กับแวมไพร์ ไม่ยอมพูดยอมจา เอาแต่นั่งทำหน้าเป็นก้อนหิน ราวกับตั้งโปรแกรมเย็นชาไว้
ศวัส ทันตแพทย์หนุ่มหน้าดุ เสือยิ้มยากบุตรชายคนเดียวของพุธกันยา เขาเกลียดสื่อเข้าไส้และไม่ไว้ใจหอมน้ำอย่างที่สุด เพราะหญิงสาวขยันก่อเรื่องวุ่นวายแล้วยังเที่ยวป่าวประกาศบอกใครๆ อีกว่าเห็นผีแม่ของเขา ................ เรื่องชุลมุนของนักศึกษาฝึกงานในกองถ่ายกับทันตแพทย์หนุ่มจึงเริ่มต้นขึ้น เมื่อหอมน้ำต้องงัดสารพัดวิธีมาตีซี้คุณหมอหน้าเคร่งตามคำขอร้องของมารดาเจ้าตัว... โดยไม่รู้เลยว่าระหว่างทำตัวเป็นสื่อกลางอยู่นั้น ความรักและความลับในอดีตของพุธกันยา กลับกำลังค่อยๆ คืบคลานมาทำร้ายเธออย่างเงียบเชียบ
หลังอ่าน... โอ้ว...คำโปรยเค้าเล่าเรื่องย่อได้ละเอียดลออดีแท้ ... มิน่าล่ะ...ตอนที่ได้หนังสือเล่มนี้มาตอนนู้นนน...(ตอนที่หนังสือออกใหม่ๆ) หลังจากอ่านเฉพาะคำโปรยปกหลังไป ส่วนตัวจึงเลือกที่จะมองผ่าน... ดองหนังสือเล่มนี้ไว้ข้ามภพข้ามชาติกันเลยทีเดียว แหะ ๆ
เผอิญวันก่อนได้เห็นทีเซอร์ละครเรื่องนี้แว่บ ๆ ท่าทางน่าสนใจไม่น้อย โดยเฉพาะผู้ที่รับบท"พุธกันยา"เป็นดาราเก่ามากฝีมือที่ตัวเองชื่นชอบ เลยได้ฤกษ์หยิบนิยายเรื่องนี้มาอ่านก่อนละครจะออนแอร์... คาดหวังเพียงให้รู้เรื่องคร่าว ๆ เป็นพอ...
ปรากฏว่า...เอ๋...อ่านสนุกแฮะ อ่านได้เพลิดเพลินเกินคาดอ่ะ...
เล่าเรื่องย่อเพิ่มเติมจากข้างบนอีกนิด ๆ...
หลังจากฝึกงานอยู่ในกองถ่ายที่ยกกองมาถ่ายทำกันที่บ้านของพุธกันยามาสักระยะหนึ่ง หอมน้ำก็จับพลัดจับผลูได้ร่วมแสดงแทนดาราสาวอีกคนที่ถูกปลดกลางอากาศ หอมน้ำไม่มีทักษะในการแสดงเลย พุธกันยาจึงถือเป็นโอกาส รื้อฟื้นการแสดงที่เธอห่างหายไปนาน ขอใช้ร่างหอมน้ำเพื่อแสดงแทน แต่หอมน้ำต้องยอมเป็นสื่อกลางให้เธอได้พูดคุยกับสามีและลูกชาย เบื้องแรกหอมน้ำไม่ยินยอม แต่หลังจากถูกท้าทายจากนักแสดงอีกคน เธอจึงเกิดอารมณ์อยากเอาชนะ ยอมให้พุธกันยาเข้าสิง...แต่ต้องมีเงื่อนไข โดยให้สินีนุช-เพื่อนสนิทของเธอคอยดูเวลา ถ้าแสดงเสร็จแล้วพุธกันยาต้องออกจากร่างของหอมน้ำทันที ไม่เช่นนันเธอจะเอาสร้อยพระมาสวมให้เพื่อน และพุธกันยาก็ต้องห้ามแสดงตัวตนว่าเป็นตัวเองขณะที่อยู่ในร่างของหอมน้ำเด็ดขาด
สมเจตน์-ผู้กำกับเคยหลงรักพุธกันยาเมื่อครั้งเธอยังมีชีวิตอยู่ จึงจับได้ว่าพุธกันยาเข้าสิงร่างหอมน้ำ เมื่อพุธกันยารู้ว่าสมเจตน์รู้แล้ว... เธอจึงขอร้องให้เขาช่วยกันสินีนุชออกไปเพื่อที่เธอจะได้อาศัยร่างของหอมน้ำให้นานขึ้น ด้วยความรักและหวังว่าเธอจะรับรักเขา สมเจตน์จึงยอมช่วยพุธกันยา...
และหากพุธกันยาเกิดติดใจในการได้ครอบครองร่างของหอมน้ำตลอดไป ไม่ยอมออกล่ะ อะไรจะเกิดขึ้น... ตามไปลุ้น ไปเอาใจช่วยหอมน้ำกันต่อในนิยายหรือในละครกันเถอะค่ะ...
อย่างที่บอกตอนต้นนั่นแหละค่ะว่าอ่านสนุกดีเกินคาด... (ที่ว่าคาด ๆ นั้นก็คาดการจากคำโปรยปกนั่นเอง) ด้วยพล็อตที่ไม่ได้แปลกแหวกแนวหรือซับซ้อนอะไรมากมายนัก... เป็นรื่องราวของวิญญาณที่ยังมีความผูกพันกับผู้ที่อยู่เบื้องหลัง จึงเฝ้าตามติดไม่ยอมจากไปไหน...ซึ่งสำหรับคอนิยายแล้วเป็นพล็อตที่ดาดดื่นมาก
แต่ผู้เขียนเขาเข้าใจหยิบเอาเรื่องราวของคนในแวดวงบันเทิง มาแต่งเติมเสริมต่อทำให้เรื่องดูสมจริงสมจัง น่าตื่นเต้น น่าติดตาม
โดยเฉพาะปมสาเหตุการตายของนางเอกสาวพุธกันยา...ซึ่งเกิดจากการถูกสื่อกดดัน มันดูเป็นไปได้ และสมเหตุสมผลนะ เพราะวงการบันเทิงในยุคยี่สิบสามสิบปีที่แล้ว (หรือรวมทั้งในยุคนี้ด้วยแหละ...) พวกดาราเขาต้องปิดบังเรื่องส่วนตัวอย่างมิดเม้น เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ส่วนตัวของดารากลายเป็นเหยื่ออันโอชะของสื่อ
อาจจะไม่มีซีนรักหวาน ๆ ระหว่างคู่พระ-นางสักเท่าไหร่ เพราะเรื่องนี้เค้าเน้นที่ตัวพุธกันยามากกว่า ซ้ำพระเอกก็เป็นชายหนุ่มที่ค่อนข้างเก๊กและฟอร์มจัดอยู่สักหน่อย...
ตอนแรกอ่านเฉพาะเรื่องย่อก็รู้สึกตงิด ๆ ใจว่า พระ-นางจะสวีทกันยังไงถ้าผีที่อาศัยร่างนางเอกนั้นเป็นแม่ของพระเอก แต่คนเขียนเขาก็สามารถอะ ทำได้เนียน ๆ เป็นธรรมชาติอีกต่างหาก ณ จุดนี้ให้ผ่านค่ะ
ชอบพระเอกเรื่องนี้ค่ะ แรก ๆ อาจจะดูวางฟอร์มหน่อยแต่ช่วงหลัง ๆ หลังจากที่จับตาดูหอมน้ำอย่างระแวงระวังแล้ว ก็ดูเหมือนว่าความอารมณ์ดีของเธอจะสามารถทำให้เขาฟอร์มหลุดได้เหมือนกัน (ชอบมุกที่นางเอกเอาอมยิ้มมาฝากพระเอกบ่อย ๆ เพราะเห็นว่าเขาเป็นหมอฟันแต่ไม่ค่อยยิ้ม...น่ารักดีค่ะ)
ส่วนที่ชอบอีกจุดก็เรื่องของละครซ้อนนิยายน่ะค่ะ...คือเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับนักแสดงกับกองถ่าย ก็ต้องมีฉากการถ่ายทำละครเรื่อง"เพลิงนารี"(ที่อ่านจากบทคร่าว ๆ แล้วนึกถึงทรายสีเพลิงเลยแฮะ) คนเขียนเขาบอกเล่าเรื่องราวในกองถ่ายได้สมจริง เป็นธรรมชาติดีอ่ะ
ตัวละครอาจจะเยอะหน่อย แต่ก็มีเด่น ๆ อยู่ไม่กี่คน แถมตอนท้ายมีหักมุมเรื่องผีปลอม กับเฉลยปมที่ว่า... เหตุใดหอมน้ำจึงเป็นผู้ที่สามารถมองเห็นพุธกันยาและสื่อสารกับเธอได้คนเดียวอีกด้วย อ๊ะ...คนอ่านเองลืมไปแล้วนะนั่น นึกว่านางเอกมีซิกส์เซนส์อยู่ตั้งนาน ฮ่าฮ่า (คนอ่านลืมแต่คนเขียนเค้าแม่นค่ะ...)
สรุปเลยละกันว่าเป็นนิยายรักเบา ๆ (แต่มีเนื้อมีน้ำ ไม่ว่างโหวงโหรงเหรงนะคะ)อ่านสนุกอีกเล่มหนึ่ง ที่อ่านจแล้วหยิบมาเล่าต่อ ชวนอ่านชวนจิ้นก่อนอินตามละครค่า
|