ร้อยเรื่องโง่ เรื่องที่ ๒ .... ลานสาวกอด

เรื่องที่ 2

เพลงมิดะของจรัล มโนเพ็ชร ( ๒๔๙๔ - ๒๕๕๔ ) มีคำอยู่ ๓ คำที่เหมือนของแสลงแก่ผู้ที่เป็นโรคภูมิแพ้คำอาข่า นั่นคือคำว่าอีก้อ กับคำว่ามิดะ และ ลานสาวกอด

วันนี้มาว่ากันถึงคำว่า ลานสาวกอดกันก่อน... ครับผม

คนพื้นราบเรียกลานดินโล่งกว้างในหมู่บ้านชาวอาข่าว่า ลานสาวกอดกันมานมนานกาเลแล้ว แต่คำนี้ตั้งต้นปรากฎแต่แรกๆอย่างเป็นลายลักษณ์อักษรชัดเจนก็ในหนังสือชื่อ 30 ชาติในเชียงราย เขียนโดย บุญช่วย ศรีสวัสดิ์ ... ก็เล่มนี้เองที่มีเรื่องราวของมิดะ ครูผู้สอนเพศศึกษาแก่เด็กหนุ่มชาวอาข่า.. และพูดกันว่าจรัล คงได้แรงบันดาลใจในการแต่งเพลงมาจากบทความเชิงบันทึกของบุญช่วย ศรีสวัสดิ์ เล่มนี้

แต่ชาวอาข่าหรือที่คนส่วนใหญ่รู้จักกันว่าอีก้อนั้น เรียกลานดินนี้ว่า แด ข่อง.. บางคนออกเสียงเป็น แต ห่อง ก็มี นี่คือภาษาของอาข่า

ไม่ว่าจะออกเสียงว่าอะไร แด ข่อง หรือลานสาวกอด มันก็คือลานที่มีไว้เพื่อการละเล่น สังสรรค์ และคงไม่มีใครจะรู้ดีไปกว่าชาวอาข่าผู้เป็นเจ้าของลาน แดข่อง ที่ว่า... ความศักดิ์สิทธิ์ของลานดินนี้มีมากมายขนาดไหน

เมื่อจรัล มโนเพ็ชร แต่งเพลงนี้ขึ้นมา ย่อมหนีไม่พ้นที่เขาจะต้องใช้คำว่าลานสาวกอด.. ในบทเพลง ในบริบทเดียวกันกับที่คนพื้นราบทั่วๆไปรับรู้กันอยู่

คงเป็นเรื่องโง่อีกเรื่องหนึ่งได้ หากจะไปโทษจรัล มโนเพ็ชร ว่ามั่วซั่วในเรื่องนี้ เมื่อชาวอาข่ายืนยันว่าเขาไม่มีลานสาวกอด มีแต่ แด ข่อง

เพราะคนพื้นราบนั้นไม่รู้จักแด ข่อง แน่ๆอยู่แล้ว
และแทบร้อยทั้งร้อยก็เรียกลานดินของชาวอาข่าว่า ลานสาวกอด

การที่จรัล มโนเพ็ชร ถูกจวกจากชาวอาข่าส่วนหนึ่งว่าไม่รู้จริงแล้วมาแต่งเพลง โดยที่พวกเขาไม่มีลานสาวกอด ตามที่คำๆนี้อยู่ในบทเพลงนี้ จึงเป็นเรื่องเฮได้อีกเรื่องหนึ่ง ต่อเหตุผลที่ว่ามา

จบร้อยเรื่องโง่ เรื่องที่ 2 เพียงเท่านี้ครับผม ลำดับต่อไปจะมาว่ากันถึงคำว่า อีก้อ และคำว่า มิดะ ...

Create Date : 11 กรกฎาคม 2554 Last Update : 12 กรกฎาคม 2554 6:21:40 น. Counter : 6127 Pageviews.		5 comments
Share Tweet