|
อกเกือบหักแอบรักคุณสามี/My Husband in Law ผู้เขียน : นาวาร้อยกวี ผู้พิมพ์ : สนพ.อรุณ ๕๑๘ หน้า ราคา ๓๖๕ บาท
โปรยปกหลัง :
สักวาสามีที่น่ารัก......................เงยหน้าทักภรรยาบ้างได้ไหม ยังขึ้งโกรธโทษชะตาหรือว่าไร.....ถึงยังไงเราก็ได้แต่งงานกัน อย่าเสียอกเสียใจไปเลยเล่า........นั่นเพราะเราเป็นเนื้อคู่ตุนาหงัน เด็ดดอกไม้ร่วมต้นแต่ปางบรรพ์....บนสวรรค์ท่านจึงให้ I love you (ภรรยาผู้โชคดี)
สักวาด่าแล้วไม่ซึมซับ................ด่าจนยับแล้วก็ยังไม่เข้าหู สีซอให้ควายฟังมันยังรู้...............นี่เข้าหูแล้วเลยผ่านปานสายลม บอกไปแล้วรอบที่ร้อยใช่หรือไม่....ว่าไม่เคยคิดอะไรไม่เหมาะสม ถ้ากล้าจีบก็เข้ามาจะด่าจม...........หมดอารมณ์จะคุยต่อขอลาตาย (สามีผู้โชคร้าย)
'เธียรวัฒน์' สถาปนิกรักสันโดษที่สถานการณ์บังคับให้เขาต้องแต่งงานกับ ยายเมย' น้องสาวนอกไส้ สุดกะโหลกกะลา ที่เอาแต่เฮฮาเริงร่าไปวันๆ
แต่คนที่เขาจะเลือกมาเป็นภรรยานั้นจะต้องงามพร้อมทั้งกายและใจ ยิ่งมารู้ทีหลังว่ายายเมยแอบชอบเขาอยู่ด้วย นั่นยิ่งทำให้ต้องรีบหย่า เขาวางแผนไว้โดยที่ไม่มีวันรู้เลยว่า...
นี่จะเป็นการแต่งงานเพียงครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายในชีวิต
เรื่องย่อ ๆ (เพิ่มเติมจากข้างบนอีกนิด ๆ )
นทีริน หรือยายเมย จับพลัดจับผลูเข้ามาเป็นลูกสาวคนเล็กของคุณนายศจี มารดาของสองหนุ่มหล่ออย่างปริวัตถุ์กับเธียรวัฒน์ เพราะเป็นลูกสาวของเพื่อนรักที่คุณนายศจีถูกตาต้องใจอยากจะได้มาเป็นลูกสะใภ้นักหนา
เมื่อเธียรวัฒน์มีเหตุไปกิ๊กกั๊กกับเมียของผู้มีอิทธิพลคนหนึ่ง แล้วผู้หญิงเกิดติดอกติดใจ ถึงขั้นจะหย่าขาดจากสามีมาจริงจังกับเขาเข้า เพื่อความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน เธียรวัฒน์จึงถูกจับคลุมถุงชน แต่งงานกับยายเมย น้องสาวที่เขาไม่เคยคิดจะรักเลยมาแต่ต้น... ติดจะหมั่นเขี้ยวแกมรำคาญความโก๊ะกังของเจ้าหล่อนด้วยซ้ำ
หลังจากแต่งงานแล้ว ทั้งคู่ก็ให้บังเอิญต้องมาทำงานร่วมกัน ในฐานะกึ่ง ๆ หัวหน้างานกับลูกน้อง ทำให้เธียรวัฒน์ค่อย ๆ มองเห็นนทีรินในแง่มุมที่แตกต่างจากเดิม...
จากที่เคยคิดว่ายายเมยก็แค่ลูกไก่ในกำมือ เขาจะบีบก็ตาย เขาคลายจึงจะรอด ทำไปทำมา ไหงมันกลับกลายเป็นว่า ตัวเขาต่างหากที่ต้องกลายมาเป็นลูกไล่ให้ยายเมยต้องตามป่วนกวนใจ แถมยังมีท่าทีว่าถือไพ่เหนือกว่าเขาอยู่ตลอดเวลาเสียอีกแน่ะ...
หนำซ้ำ เมื่อเหลียวมองรอบตัว ยิ่งเห็นได้ชัดว่ามีแต่คนชูป้ายไฟเชียร์ยายเมยเสียทั้งนั้น อย่างนี้แล้ว เขาจะยังมีทางเลือกอื่นอีกเรอะ...
หลังอ่าน... จริง ๆ แล้วหนังสือเล่มนี้อ่านจบไปหลายวันแล้ว ยอมรับว่าที่หยิบมาอ่านในตอนแรกนั่นเป็นการอ่านตามกระแส... ที่ดูเหมือนว่าจะแรงเอาการอยู่ เช่นนั้น...แน่นอนล่ะว่าต้องมีความคาดหวังเจือปนอยู่ด้วย อย่างน้อยก็...ประมาณหนึ่ง
เรื่องนี้เป็นประหนึ่งภาคต่อของ "จนกว่ารักบันดาลใจ" ที่เคยอ่านไปเมื่อปีก่อนนู้น (ซึ่งก็ชื่นชอบในระดับหนึ่ง แต่ก็ไม่ถึงกับติดตราตรึงใจอะไรมากมาย) ...มีเรื่องราวเกี่ยวเนื่องกันเฉพาะความสัมพันธ์ของตัวละคร
เรื่องแรกนั้นเป็นเรื่องราวของคู่พี่ชาย ส่วนเรื่องนี้เป็นเรื่องของคู่น้อง สามารถอ่านแยกเล่มใดเล่มหนึ่งได้ หรือถ้าจะอ่านทั้งสองเล่ม จะอ่านเล่มใดก่อน-หลังก็ได้ทั้งนั้นค่ะ
ก็อย่างที่บอกตอนแรกว่า...อ่านตามกระแสที่ปนด้วยความคาดหวัง... ความรู้สึกหลังอ่านจึงมีอาการเงิบเล็ก ๆ
ไม่ใช่นิยายเค้าไม่สนุก...สนุกค่ะ สนุกมากกกก...ฮามากกกก พล็อตง่าย ๆ ไม่ซับซ้อน ออกแนวคุ้นเคยเสียด้วยซ้ำ กับพล็อตแต่งงานกำมะลอ มุกคลุมถุงชนอะไรพวกเนี๊ยะ
สำนวนภาษาคนเขียนลื่นไหล โอเคมาก โดยเฉพาะมุกโต้ตอบกันระหว่างพระ-นางด้วยบทกวี...กลอนมั่ง โคลงมั่ง ส่วนตัวชอบมากด้วยค่ะ เพราะปกติชอบอ่านอะไรที่มีบทกวีแทรกอยู่อย่างนี้อยู่แล้ว และบทกลอนในเรื่องนี้คนเขียนเค้าก็...ช่างรังสรรค์ออกมาได้พราวแพรวเชียว (ซึ่งถือได้ว่าเป็นมุกเด็ด เป็นจุดขายของนิยายเรื่องนี้เลยทีเดียว- - ดูตัวอย่างได้จากโปรยปกหลังนั่นเลยค่ะ)
แต่...มันดูเหมือนคนเขียนจะเน้นสนุก เน้นฮามากเกินไปหรือเปล่า นิยายจึงออกจะขาดความสมจริงและความน่าจะเป็นไปได้ ในหลายจุดหลายมุม
มันเห็นได้ถึงความพยายามที่จะเน้นเรื่องของการสลับบทบาทระหว่างชาย-หญิงมากไปหน่อย โดยการให้ฝ่ายหญิงเป็นฝ่ายรุกไล่ ตามจีบฝ่ายชายอย่างเปิดเผย... ให้ฝ่ายชายเป็นประหนึ่งผู้ที่อ่อนแอกว่าจนฝ่ายหญิงต้องเข้าปกป้องภยันตราย...
*Spoiled! (ถึงขั้นให้นางเอกเสี่ยงชีวิตเข้าช่วยพระเอก...แบบเหลือเชื่อเหนือจริงสุด ๆ )
หรือการเล่นมุกให้ผู้ชายกลายเป็นวัตถุทางเพศให้ผู้หญิงลวนลามหรือยื้อแย่งกัน ฯลฯ
คือถ้ามีนิด ๆ หน่อย ๆ ก็พอรับได้นะคะ... ตั้งแต่ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปอย่างนี้ นิยายที่ให้ฝ่ายหญิงเป็นฝ่ายจีบผู้ชายก่อนก็มีให้เกลื่อนแผงไปหมด ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเสียหายแต่ประการใด อยู่ที่บริบทของเรื่องราว ว่าผู้เขียนจะทำให้สมเหตุสมผลมากน้อยเพียงใด
แต่ในเรื่องนี้ ดูเหมือนว่าผู้เขียนจะเน้นจุดนี้ "เยอะ" ไปหน่อย จนกลายเป็นฝืนธรรมชาติ หลายมุกเข้าก็ฝืดจนเฝือ...และเฝื่อน อ่านแล้วมันไม่อิน ไม่ฟินอะไรทั้งนั้น แหะ ๆ (ต้องขอย้ำว่า นี่เป็นความรู้สึกส่วนตัวล้วน ๆ ค่า )
จุดที่ชื่นชอบสุด ๆ ในเรื่องนี้ก็น่าจะเป็นเรื่องของบรรยากาศในการทำงาน สาระข้อมูลว่าด้วยสายงานของพระเอกนางเอกนี่แน่นเปรี๊ยะ ตัวละครทุกตัวเค้าทำงานกันเอาจริงเอาจัง... อ่านแล้วนึกภาพตามได้เป็นฉาก ๆ ชอบค่ะชอบ
สุดท้าย... นิยายเล่มหนา ๆ แถมเนื้อหาเน้นฮาเป็นส่วนใหญ่ นั่นจึงอาจจะเป็นจุดอ่อนที่ทำให้ฝ่ายพิสูจน์อักษรทำงานผิดพลาดนะคะ หนังสือเล่มนี้คำผิดเยอะมาก น่าจะมากที่สุดเท่าที่เคยอ่านงานของสนพ.นี้มา ตอนที่อ่านรอบแรก ก็ต้องใช้กระดาษจดโน้ตแนบไว้กับหนังสือ เจอคำผิดก็ติ๊กไว้ ๆ พออ่านจบ พบว่าคำผิดเต็มหน้ากระดาษแผ่นนั้นเลยทีเดียว ก็กะว่าจะหยิบมาบันทึกลงบล็อกไว้ด้วย (เผื่อหนังสือเค้าขายดี มีการพิมพ์ครั้งที่สองที่สาม...จะได้แก้ไข) แต่ทีนี้...หนังสือมันถูกเปลี่ยนมือคนอ่านหลายคน กว่าจะวนกลับมาหาเจ้าของอีกครั้ง กระดาษโน้ตแผ่ั้นนั้นก็อันตรธานไปแล้วเรียบร้อย
จึงต้องหยิบมาอ่านอีกรอบก่อนอัพบล็อกนี้ แต่ต้องยอมรับว่า นิยายแนว ๆ นี้ไม่ใช่นิยายแบบดูดดื่มซึมลึก ที่เราจะสามารถละเลียดอ่านรอบสองรอบสามแล้วยังรู้สึกสนุกได้ จึงอ่านทวนได้ไม่ถึงครึ่งเล่ม แล้วก็ได้คำผิดมาฝากผู้เขียนและสนพ.เพียงคร่าว ๆ
อ้อ...คำผิดนี่ไม่ได้หมายรวมถึงคำผิดโดยเจตนาอย่างมุก ขอบคุณ-ชอบคุณ หรือ ผ่านมา - ผ่านม อะไรนั่นหรอกนะคะ อันนั้นอ่านแล้วยังนึกขำแกมชื่นชมคนเขียนด้วยว่าเข้าใจเล่นแฮะ
เริ่มตั้งแต่หน้าคำนำสำนักพิมพ์เป็นต้นไป...
คำว่า...เอ็นดูแกมหมั่นไส้ - - ตกไม้เอกตรงคำว่า "หมั่นไส้" ค่ะ
ในเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของคนในแวดวงสถาปนิกและวิศวกร ก็เลยจะมีวิศวกรขวักไขว่เต็มไปหมด เท่าที่พบ คำว่า"วิศวกร"มีพิมพ์ผิด (ตกว.แหวนมั่ง ร.เรือมั่ง...) ประมาณ 5-6 จุดแน่ะค่ะ
คำว่าน่ารักน่าชัง น่ารักน่าเอ็นดู ในหนังสือพิมพ์เป็น น่ารักหน้าชัง น่ารักหน้าเอ็นดู ประมาณสามจุด คำว่าระมัดระวัง พิมพ์เป็น ระวัดระวัง คำว่าโชคลาง พิมพ์เป็น โชคราง(ไม่ใช่เครื่องรางนะเออ) วิปัสสนา - วิปัสนา โปรแกรม - โปรมแกรม สวีท - สวี เหนื่อย - หนื่อย ได้รับคำตอบ - ได้รับการคำตอบ ฯลฯ
(ไม่ได้ระบุหน้าที่พิมพ์ผิด ให้แผนกพิสูจน์อักษรของสำนักพิมพ์ได้ทำงานมั่งนะคะ)
และยังมีจุดที่อ่านแล้วสะดุด ๆ (คาดว่าน่าจะเกิดจากความผิดพลาดในการปรู้ฟ) เช่นในหน้า 123 นางเอกกำลังอ่านนิยายไป แอบเหล่พระเอกไป...
...จากนั้นก็เปิดหนังสือย้อนกลับอ่านตอนที่ชอบใหม่รอบ...
น่าจะเป็น...
จากนั้นก็เปิดหนังสือย้อนกลับไปอ่านตอนที่ชอบใหม่อีกรอบ... หรือเปล่า
เนี่ยค่ะ จะมีจุดพลาดแบบนี้เต็มไปหมด เหมือนจะเป็นอะไรเล็ก ๆ น้อยๆ แต่ก็ทำให้คนอ่านสะดุดได้ แล้วก็พลอยนึกเสียดายแทนนักเขียนน่ะค่ะ ว่าฝ่ายผลิตน่าจะเอาใจใส่ในรายละเอียดได้มากกว่านี้
ติเพื่อก่อนะคะ หวังว่าในการพิมพ์ครั้งต่อ ๆ ไป จุดผิดพลาดเหล่านี้จะได้รับการแก้ไข ถึงยังไงก็จะยังคงติดตามนักเขียนนาม "นาวาร้อยกวี" อยู่เรื่อย ๆ ค่ะเพราะติดใจในฝีมือซะแล้ว
|
เล่มนี้พู่ก็อ่านแล้วอ่านก่อนเรื่องจนกว่ารักบันดาลใจอีกค่ะ
ด้วยเพราะเล่มหนาเลยต้องรอเวลาพร้อม พอพร้อมก็หยิบอ่านเลย
เรื่องนี้คนอ่านชอบก็ชอบ ไม่ชอบมากก็แอบกลางๆไปเรือยๆ
พู่เองก็กลางๆ ค่ะชอบแต่อาจจะมีบางจุดที่เรารู้สึกในเรืองของการทำงาน
แต่ไม่ได้อะไรเยอะ แค่รู้สึกนิดๆแต่ก็ผ่านเพราะว่าอ่านได้สนุกเพลินค่ะ
แต่เรื่องคำผิด 555 มีบ้างค่ะแต่ว่าไม่เจอมากหรือว่าเราอ่านผ่านๆ
คือ อ่านทั้งๆ ที่มันผิดเลยไม่เห็นและไม่รู้สึก 555 ไม่ได้ล่ะ งวดหน้า
อ่านอะไรต้องลองสังเกตุเยอะๆ มั่งแล้ว