|
'แต่งกับผียังดีกว่านาย' ผู้เขียน : เอื้องอลิน ผู้พิมพ์ : สำนักพิมพ์อรุณ(ก.ย.๒๕๕๖) ๓๖๖ หน้า ราคา ๒๖๕ บาท
จากสนพ. :
ระทึกขวัญยิ่งกว่าวิ่งหนีซอมบี้ เมื่อเพื่อนซี้ต่างต้องเผ่น เพื่อหนีงานแต่งที่มารดาขุดหลุมรอเพราะ... "แต่งกับผียังดีกว่าแก!"
'อภิชญา' ('ออย' หรือชื่อเดิมที่เจ้าตัวไม่นิยมคือ 'อ้อย') เป็นเพื่อนสนิทกับ 'อภิวัฒน์' ('เอ') บ้านอยู่ข้างกัน เรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยยังอยู่อนุบาล
สนิทสนมเรียกได้ว่ารู้ไส้ทุกขดของกันและกันโดยไม่ต้องขวนขวาย จนกระทั่งเข้าโรงเรียนก็ยังคบหากันอยู่ (หลายคนว่าเป็นเพราะไม่มีใครอยากคบกับพวกนี้)
ทว่าเมื่อเวลาผ่านไปจนกระทั่งทั้งสองอายุเข้า ๓๐ กลับต้องตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากอย่างยิ่งยวด เมื่อแม่ๆ ของพวกเขาเชื่อคำหมอดูที่ว่าทั้งสองจะได้เกี่ยวดองกัน... ซึ่งนั่นน่าจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่พวกเขายอมรับได้ แต่ต้องหลังจากต่างคนต่างตายไปแล้ว...
ทั้งสองคนที่โสดอยู่จึงต้องพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้รอดพ้นจากหายนะระดับทำลายล้างโลกนี่ไปให้ได้ และวิธีที่ง่ายที่สุดคือ การต่างคนต่างไปหาแฟนเสีย และถ้ามันง่าย ทั้งสองคงไม่โสดอยู่ ณ ขณะนี้
เป็นโรแมนติกคอเมดี้น่ารัก ๆ จากนักเขียนรุ่นใหม่ที่ใคร ๆ เคยติดใจในฝีมือมาแล้ว จากเรื่อง"โอ้ใจเอย" (กับอีกหลาย ๆ เรื่องที่เคยเห็นชื่อแต่จขบ.ไม่ได้อ่าน) เล่มนี้ก็ยังคงคอนเซ็ปต์นิยายรักชิล ๆ เบา ๆ อ่านแล้วอารมณ์ดีเช่นเคยค่ะ
เห็นหน้าปกระบุว่าเป็นภาคต่อของ 'โอ้ใจเอย' จึงแอบคาดหวังว่าจะเป็นเรื่องราวของนายสี่ น้องชายพระเอกจากเรื่องนั้น แต่พอได้อ่านเรื่องราวจริง ๆ แล้วไม่ยักกะเกี่ยวกันแฮะ และเนื้อเรื่องก็ไม่ได้ต่อเนื่องกัน แต่น่าจะดำเนินเรื่องไปในช่วงเวลาเดียวกันเลยแหละ โดยแพน-อนุตดานางเอกจากโอ้ใจเอยมีบทเป็นเพื่อนสนิทอีกคนของอภิชญา นางเอกของเรื่องนี้ ก็มีโผล่มาแว่บ ๆ อยู่ แต่ไม่มากนัก เพราะเรื่องนี้เน้นในเรื่องความสัมพันธ์ฉันเพื่อนสนิทของสองหนุ่มสาวที่เป็นพระเอก-นางเอกของเรื่องมากกว่า... ดังนั้น สองคนนี้จึงครองบทเด่นในเรื่องแทบจะคนละครึ่งเลยทีเดียว
สองคนที่ว่าก็หมายถึงออย-อภิชญา นางเอก นักข่าวสายอาชญากรรม ที่ค่อนข้างมั่นใจในความสวยความเก่งของตัวเอง กับเอ-อภิวัฒน์ พระเอก นักปิงปองหนุ่มหล่อที่มีดีกรีเป็นนักกีฬาเทเบิลเทนิสมือวางอันดับสี่ของโลก
เรื่องราวของพวกเขาก็ประมาณเรื่องย่อข้างบนนั่นเลยค่ะ เพิ่มเติมอีกหน่อย...
เมื่อถูก'หมอต๋อง แม่นนอนมา'ฟันธงว่าทั้งคู่มีดวงที่จะได้เกี่ยวดองกัน ก็ยิ่งตอกย้ำความหวังของพ่อแม่ทั้งสองฝั่ง และเพิ่มแรงผลักดันที่จะให้พวกเขาแต่งงานกันให้ได้ อภิชญากับอภิวัฒน์จึงตกลงกันว่าพวกเขาต้องแยกย้ายกันหาแฟนให้ได้...
วันหนึ่งอภิชญาก็ถูกแทงเข้าที่ท้อง เมื่อเธอไปประสบเหตุจี้ตัวประกัน แล้วด้วยวิญญาณของนักข่าวสายอาชญากรรมทำให้เธอเข้าไปทำข่าวในระยะประชิด และมีโอกาสได้ช่วยตำรวจในการจับตัวคนร้ายโดยบังเอิญ... เมื่อเธอถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล เธอก็ได้พบกับ'หมอช้าง'-นายแพทย์พขร ซึ่งทำหน้าที่ผ่าตัดให้เธอ เมื่อเธอฟื้นขึ้นมาหลังการผ่าตัด และได้เห็นหน้าหมอชัด ๆ เธอก็ตกหลุมรักหมอช้างเข้าเต็มเปา!
ปฏิบัติการ(แผน)ป้อน'อ้อย'เข้าปาก(หมอ)'ช้าง'จึงเริ่มขึ้น...
ส่วนอภิวัฒน์ก็ได้พบกับคุณเก๋-ปภาพันไฮโซสาวที่เขามั่นใจว่าเธอคือรักแรกของเขาในวัยเด็ก เป็นแรงบันดาลใจสำคัญที่ทำให้เขาหันมาเล่นปิงปองจนประสบความสำเร็จ ทั้งคู่ตกลงคบหาดูใจกัน โดยคุณเก๋พยายามดึงเอ-อภิวัฒน์ให้เข้าสู่แวดวงเซเลบด้วยการถ่ายแบบโฆษณาสินค้าต่าง ๆ ซึ่งค่อนข้างขัดแย้งกับอุปนิสัยส่วนตัวของเขาเป็นอย่างยิ่ง และนั่นก็ทำให้เขาเริ่มรู้สึกอึดอัดไม่มั่นใจในความสัมพันธ์... และความไม่มั่นใจนี้ก็เพิ่มมากขึ้นเมื่อเขาได้รู้จัก ใกล้ชิดสนิทสนมกับนฎาหรือหนูนา เพื่อนรุ่นน้องของอภิชญา...น้องสาวของหมอช้าง และตอนหลังก็กลายมาเป็นครูสอนพิเศษของหลานสาวของอภิชญาอีกหนึ่งตำแหน่ง มาร่วมลุ้นกันค่ะว่าทั้งไอ้อ้อยและไอ้เอจะสามารถหลีกพ้นชะตากรรม ที่ถูกกำหนดโดยหมอดูกับบรรดาแม่ ๆ ของพวกเขา ที่ว่า...'มีเกณฑ์จะได้เกี่ยวดองกัน ได้หรือไม่ อย่างไร...
ความรู้สึกหลังอ่าน... บอกได้เลยค่ะว่าชอบ ชอบมาก ๆ ด้วย.... เป็นนิยายรักสนุก ๆ ที่คนเขียนค่อนข้างรุ่มรวยอารมณ์ขัน มีผสมผสานเกร็ดสาระเบา ๆ ไม่มากไม่น้อย พล็อตและเนื้อหาค่อนข้างแปลกใหม่ สร้างสรรค์ไม่ซ้ำใครดีค่ะ ตัวละครไม่เยอะเกินจำเป็น ทุกตัวมีบทบาท มีความสำคัญต่อเนื้อหา มีความสัมพันธ์โยงใยที่ไม่ซับซ้อน ความเป็นมาเป็นไปสมเหตุสมผล ข้อสำคัญ...นิยายเรื่องนี้ไม่มีตัวร้ายตัวอิจฉาค่ะ
อย่างที่บอกตอนต้นว่าเรื่องนี้เขาเน้นเรื่องราวความสัมพันธ์ฉันเพื่อนระหว่างพระเอก(ไอ้เอ) กับนางเอก(ไอ้อ้อย) จึงอาจจะไม่มีบทรักหวานไหวสักเท่าไหร่ แต่เขาก็มีบทฮาๆ ขำ ๆ เมื่ออยู่ด้วยกัน กับมีบทกุ๊กกิ๊ก ๆ บ้างเมื่อต่างฝ่ายต่างอยู่กับคู่ของตัว... พูดไม่ผิดค่ะ ทั้งคู่เป็นพระเอก-นางเอก แต่พวกเขาไม่ใช่คู่รักกัน ก็นิยายเรื่องนี้มีพระ-นางสองคู่ไงคะ...ฮา...สปอยล์ไปแล้วไหมล่ะ (แต่จริง ๆ แล้วเค้าก็สปอยล์ไปแล้วตั้งแต่ชื่อเรื่องแนวเกาลี๊-เกาหลีนั่นไง)
การดำเนินเรื่องก็รวดเร็ว กระชับสมเป็นนิยายสมัยใหม่ สำนวนภาษาที่ใช้ก็ทันสมัย การเล่าเรื่องอ่านได้ลื่นไหลเป็นธรรมชาติดี แต่จะมาสะดุดนิด ๆ กับบทสนทนา ตรงที่ตัวละคร(โดยเฉพาะนางเอก)ชอบพูดไทยคำอังกฤษคำค่อนข้างเยอะอะ ไม่ได้แอนตี้คนที่พูดทับศัพท์หรอกนะ แต่บางทีเจอสี่ห้าคำในประโยคเดียวมันก็...เวอร์ไปนี๊ด...นึง
ที่ชอบมากเป็นพิเศษในเรื่องนี้ก็เห็นจะเป็นมุกแซว(จิก) มุกเสียดสี(กัด)เล็ก ๆ ที่แทรกเข้ามาแบบเนียน ๆ นั่นแหละค่ะ
อย่างไฮโซสาวที่เลี้ยงน้องหมาเป็นลูกตั้งชื่อว่าอึนโฮ... ของเล่นนางเอกเป็นต้นกาบหอยแครง คอยงับแมลงเป็นอาหาร แล้วเธอก็ตั้งชื่อเสียเพราะพริ้งว่าอิซเบลล่า... หลานสาวนางเอกเดิมทีพ่อแม่ตั้งชื่ออ่านยากว่า"ณัฏฐ์ฌญามญช์" (อ่านว่า นัด-ชะ-ยา-มน)แล้วปู่เลยตั้งให้ใหม่ว่าดาริน(โดยได้มาจากชื่อนางเอกนิยายเรื่องโปรดของปู่)
เป็นมุกแซวคนรุ่นใหม่ที่ช่างเสกสรรการตั้งชื่อลูกหลานให้แปลกสุด ๆเข้าไว้ โดยไม่ได้คำนึงเลยว่า กว่าเจ้าของชื่อจะสะกดชื่อตัวเองได้ถูกต้อง อาจจะต้องเข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัยแล้วนู่นแหละ กับมุกเสียดสีโฆษณา"เครื่องดื่มบำรุงสมอง"สำหรับเด็กเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย ที่คุณเก๋ขอให้อภิวัฒน์รับเป็นพรีเซนเตอร์...
ฯลฯ
อีกหลายมุกหลายมุมที่รู้สึกได้ว่าคนเขียนสอดแทรกเข้ามาในนิยายอย่างถูกจังหวะจะโคน มีแง่คิดให้คนอ่านได้ฉุกใจ เรียกว่าแม้จะออกตัวว่าเป็นนิยายรักแนวฮา แต่เค้าก็ไม่ได้ละเลยประเด็นทางสังคมค่ะ
สุดท้าย...มีจุดติงนิดนึง
เข้าใจว่าคนเขียนต้องการเน้นบทฮา ก็เลยขยันแทรกมุกตลกแบบอ้างอิงจากหนังบ้าง การ์ตูนบ้างเข้ามาเรื่อย ๆ บางมุกก็ขำดีหรอกค่ะ แต่บางมุกที่คนอ่านไม่รู้จักมันก็เลยแป้กไปไม่เป็นท่า...
กับการสับสนเรื่องเครือญาติ.... ตอนหนึ่งอภิชญารอรับหลานสาวกลับจากโรงเรียน เมื่อเด็กหญิงมาถึง...
........... "สวัสดีค่ะอาออย" เด็กหญิงดารินก้มศีรษะไหว้น้า
ตกลงเป็นน้าหรืออากันเนี่ย...?(จริง ๆ แล้วเป็นคุณอาค่ะ เพราะเด็กหญิงดารินเป็นลูกสาวพี่ชายอภิชญา)
...........
กับตัวละครสำคัญอย่างนฎาหรือหนูนา... ที่สนิทสนมกับอภิชญามาก่อนเพราะเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันในที่ทำงาน แต่ดูเหมือนเธอจะมีบทบาทน้อยไปนิดนึงนะ กับการเป็น"นางเอก"ของอภิวัฒน์ และมีบทสนทนาอยู่ช่วงหนึ่งที่อภิชญาคุยกับนฎา... แรก ๆ ก็เรียกหนูนาอย่างนั้น หนูนาอย่างนี้ แต่เดี๋ยวแป๊บ ๆ ก็เปลี่ยนไปเรียกนฎาเฉยเลย ตัวนฎาเอง ตอนแรกก็แทนตัวเองว่าหนูนาอยู่ดี ๆ เผลอ ๆ ก็แทนตัวเองว่านฎาเสียอย่างนั้นแหละ ถ้าเป็นการสนทนาคนละช่วงก็คงไม่ทันสังเกต แต่นี่เป็นการคุยกันช่วงสั้น ๆ (หน้า ๘๖-๘๗) มันก็เลยอ่านสะดุดนิด ๆ น่ะค่ะ
...........
มีคำผิดประปรายค่ะ...(ปกติอ่านนิยายค่ายนี้ค่อนข้างเยอะ ออกชื่นชมทีมพิสูจน์อักษรเขานะคะว่าไม่ค่อยเจอคำผิด แต่เล่มนี้อาจจะเร่งรีบไปสักหน่อยหรือเปล่า...)
หน้า ๑๓๘ บรรทัดที่ ๙ จากล่าง ...ชิญรับเวลคัมดริ๊งค์ (คำว่าเชิญ ตก สระเอ) หน้า ๑๕๑ บรรทัดที่ ๘ จากบน ...อุณหภูมิภายนนอก (ตัวน.หนู เกินมา) หน้า ๑๗๐ บรรทัดที่ ๖ จากบน ...เพราะเบื่ออุดอู้อยู่ในรถตู่(รถตู้ หรือเปล่า?)
นิด ๆ หน่อย ๆ แจ้งไว้ เผื่อการพิมพ์ครั้งใหม่นะคะ
สรุปว่านิยายน่ารัก อ่านสนุกอ่านเพลิน เบาสมองแต่ไม่น้ำเน่า ไม่เวิ่นเว้อ หยิบมาบอกต่อชวนอ่านกันค่า...
|
น่าหามาอ่าน